"Μην παραιτηθείς αδελφέ, μέχρι που να λάβεις"

Απόσπασμα από τα ‘’Πνευματικά Μαργαριτάρια’’ του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εκδόσεις ‘’Ορθόδοξος Κυψέλη’’, σελ 8-10.



« ’’Ναι Κύριε, αλλά και τα σκυλάκια τρώγουν από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους’’ ». Τι λοιπόν είπε ο Κύριος που αρνούνταν, που έδιωχνε, που απομάκρυνε την Χαναναία, που έλεγε ‘’δεν είναι σωστό να πάρω το ψωμί των τέκνων και να το ρίξω στα σκυλάκια’’ και ‘’δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο στα πρόβατα τα χαμένα του οίκου Ισραήλ’’? ‘’ Ω γυναίκα, είναι μεγάλη η πίστη σου’’. Ξαφνικά άρχισες να την επαινείς? Εγκωμιάζεις τη γυναίκα? Δεν την απομάκρυνες, δεν την έδιωχνες? ‘Έχε θάρρος· για αυτό ανέβαλα. Γιατί, αν από την αρχή την έδιωχνα δεν θα μάθαινες την πίστη της. Αν από την αρχή την έδιωχνα θα έφευγε γρήγορα, και κανείς δεν θα γνώριζε καλά τον θησαυρό της. Γι’ αυτό καθυστερούσα τη χορήγηση, για να φανερώσω σε όλους την πίστη της. ‘’Ω γυναίκα’’· ο Θεός λέγει. ‘’ω γυναίκα’’. Ας ακούν αυτοί που προσεύχονται χωρίς αισθήματα. Όταν πω σε κάποιον, ‘’παρακάλεσε το Θεό, προσευχήσου σε Αυτόν, ικέτευσε Τον’’ λέγει, ‘’Τον παρακάλεσα μια φορά, δύο, τρείς, είκοσι φορές, και ακόμη δεν έλαβα. Μην παραιτηθείς αδελφέ, μέχρι που να λάβεις· τέλος της αιτήσεως ας είναι η χορήγηση εκείνου που ζητάς. Τότε παραιτήσου, όταν λάβεις, ή καλύτερα ούτε τότε, αλλά και τότε να επιμένεις. Και αν δεν λάβεις, ζήτα για να λάβεις· όταν όμως λάβεις, ευχαρίστησε γιατί έλαβες. Μπαίνουν πολλοί στην εκκλησία, απευθύνουν άπειρους στίχους προσευχής, ύστερον βγαίνουν, και δεν ξέρουν τι είπαν. Τα χείλη κινούνται, και η ακοή δεν ακούει. Εσύ δεν ακούς την προσευχή σου και θέλεις ο Θεός να εισακούσει την προσευχή σου? Γονάτισα ,λες, αλλά ο νους σου πετούσε έξω· το στόμα έλεγε την προσευχή και ο νους μετρούσε τόκους, συμβόλαια, συναλλαγές, χωράφια, κτήματα, συναναστροφές με φίλους. Γιατί ο διάβολος, επειδή είναι πονηρός και γνωρίζει πως την ώρα της προσευχής κερδίζουμε μεγάλα πράγματα, τότε επιτίθεται. Πολλές φορές αναπαυόμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και δεν σκεπτόμαστε τίποτα· ήρθαμε να προσευχηθούμε? Και έρχονται άπειρες σκέψεις, για να μας βγάλουν κενούς. Γνωρίζοντας λοιπόν, αγαπητέ, ότι αυτά γίνονται στις προσευχές μιμήσου τη Χαναναία, ο άντρας τη γυναίκα, την αλλόφυλη, την αδύνατη, την απόβλητη και περιφρονημένη. Αλλά δεν έχεις θυγατέρα που βασανίζεται από δαιμόνιο? Έχεις όμως ψυχή που αμαρτάνει. Τι είπε η Χαναναία? ‘’Ελέησέ με, η θυγατέρα μου βασανίζεται φρικτά από δαιμόνιο’’. Πες και εσύ ‘’ελέησε με , η ψυχή μου βασανίζεται φρικτά από δαιμόνιο’’. Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Όποιος βασανίζεται από δαιμόνιο ελεείτε, όποιος αμαρτάνει μισείται· εκείνος βρίσκει συγχώρεση, αυτός δεν έχει δικαιολογία. ‘’Ελέησέ με ‘’· μικρός ο λόγος, και βρήκε πέλαγος φιλανθρωπίας. Γιατί, όπου υπάρχει έλεος υπάρχουν όλα τα αγαθά. Και αν είσαι έξω, κραύγαζε και λέγε, ‘’ελέησέ με’’ χωρίς να κινείς τα χείλη, αλλά φωνάζοντας με την ψυχή σου· γιατί ο θεός μας ακούει κα όταν σιωπούμε. Πίσω από τους Ισραηλίτες τους καταδίωκαν οι Αιγύπτιοι, μπροστά ήταν η θάλασσα, στη μέση η προσευχή· και καθόλου δεν μιλούσε ο Μωυσής · όμως του λέγει ο θεός· ‘’ γιατί φωνάζεις σε μένα’’? Το στόμα του βέβαια δεν μιλάει, η ψυχή του όμως φωνάζει…».