Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Βαρυσήμαντη ομιλία του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως στο Πολεμικό Μουσείο

Μια συγκλονιστική και βαρυσήμαντη ομιλία εκφώνησε σήμερα στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου με θέμα: «Εθνική φυσιογνωμία και Ορθόδοξη Οικουμενικότητα στη σημερινή Ελλάδα», ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος.

Η ομιλία του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου έχει ως εξής:

Ο τίτλος του θέματος που ανέλαβα να σας παρουσιάσω, έχει την πρωτοτυπία να σημαίνει κάτι, μόνο στη γλώσσα μας, στα ελληνικά! Αν μεταφραστεί σε άλλη γλώσα θα είναι τελείως ακατανόητος. Ας μην βιαστεί κάποιος να πει, «τι μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο!». Είναι ανάγκη πλέον, να μεταφράζουμε τις έννοιές μας και σε άλλες γλώσσες για να βλέπουμε δύο πράγματα:

1. πόσο μπορούν να μας κατανοήσουν οι άλλοι και

2. πόσο αντέχουν οι αλήθειες μας στο ευρύτερο σήμερα, διαφορετικά θα μας παραμείνουν για εσωτερική κατανάλωση. Όμως, οι έννοιες «φυσιογνωμία» και «οικουμενικότητα», είναι εξωστρεφείς∙ τη «φυσιογνωμία» μας, άλλοι τήδιαπιστώνουν και η «οικουμενικότητα» είναι «άνοιγμα» σε άλλους.

Όταν συζητάμε τις δύο έννοιες του τίτλου «εθνική ταυτότητα»-«Ορθόδοξη Οικουμενικότητα» και τη σχέση που έχουν η που δεν έχουν, φανερώνουμε ότι όλοι μας, ανεξαιρέτως, είμαστε ακατάστατα ριγμένοι μέσα σ’ένα δίχτυ, από το οποίο, νομίζω πως πρέπει γρήγορα να βγούμε.

Τι εννοώ∙ για την πρώτη έννοια∙ κολακευόμαστε από το λόγο του Αϊνστάιν ότι «το σύμπαν είναι ελληνικό», πιστεύουμε ότι όλος ο κόσμος μας οφείλει το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» και από την άλλη, «ελληνικό» θεωρούμε μόνο ο,τι φαίνεται από την πλατεία Συντάγματος (Γ. Σεφέρης).

Την Ορθοδοξία, πάλι, τη βλέπουμε με τα γυαλιά της βοσπορίδος ανατολής, αυτά τα γυαλιά είναι πολύχρωμα∙ όμως, εκείνο που μας δυσκολεύει περισσότερο είναι το γεγονός ότι την Ορθοδοξία ενώ τη βιώνουμε γονιδιακά, την εξωτερικεύουμε προτεσταντικά.

Επιμένω, λοιπόν, ότι χρειάζεται να ξέρουμε πως μας βλέπουν οι άλλοι, για να βγούμε μέσα από το δίχτυ στο οποίο βρισκόμαστε, επειδή σε μια επίσκεψη των ονομάτων του τίτλου μας, το πιο ανώδυνο θα ήταν να συζητήσουμε: τι είναι «εθνικό», ποιά στοιχεία συγκροτούν την εθνική φυσιογνωμία μιας χώρας, ποιά τακτική κατέστησε το Βυζάντιο «οικουμενικό» και τι είναι η Ορθοδοξία!

Όμως, αφού στον τίτλο του Συνεδρίου μας βάλατε την δύσκολη λέξη «σήμερα», η ομιλία θα μας οδηγήσει σε κακοτοπιά, όπου το λιγότερο, θα είναι να παρεξηγηθούμε, όμως το χειρότερο θα είναι να χαθούμε σε αντιθέσεις και να πνιγούμε σε διαπιστώσεις, χωρίς να φτάσουμε πουθενά.

Λοιπόν, τι είναι «εθνικό», σήμερα;
Ποιά είναι, σήμερα, η εθνική φυσιογνωμία της Χώρας μας;
Αυτό που στο Βυζάντιο εννοούσαν «οικουμενικό» αποδίδεται, σήμερα, με τη λέξη «παγκόσμιο»;
Τι σημαίνει «Ορθοδοξία», σήμερα; όχι στη Θεολογία, εκεί το καταλαβαίνουμε∙ αλλά στην καθημερινότητα της κατά Χριστόν ζωής, όπου αποδεικνύεται η δεν αποδεικνύεται το ορθόδοξο του δόγματος σε κάθε εποχή.

Τι λέτε; θα το αντέξουμε το «σήμερα»; αν «ναι», τότε, σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να μου αναθέσετε αυτήν την ομιλία και συνεχίζω.

Αγαπητοί μου∙

Α’

Υποπτεύομαι ότι στις μέρες μας, η διχασμένη εθνική μας προσωπικότητα έφτασε σε αδιέξοδο και χρειάζεται εξάπαντος να επανεξετασθεί. Άρχισε με την ελληνική επανάσταση, οπόταν, προκειμένου να μη θιγούν οι βλέψεις του τσάρου προς την Άσπρη θάλασσα και αξιοποιώντας το ρομαντικό φιλελληνισμό της Ευρώπης (απότοκο της ληστείας των αρχαιοελληνικών μας χώρων), οι επαναστάτες έκαναν μια προσυμφωνημένη και εξομολογημένη αμαρτία. Είπαν, θα ονομασθούμε «έλληνες, για να ρίξουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου, πραγματικά ρωμηοί» (Μακρυγιάννης). Από τότε άρχισε ο ελληνισμός να βιώνει την διχασμένη εθνική του προσωπικότητα και συνεχίζεται με διάφορες μορφές μέχρι και σήμερα.

Να θυμίσω παραδείγματα;

Όλες οι διαφημιστικές αφίσσες και τα σποτάκια του υπουργείου Τουρισμού, παρουσιάζουν αρχαιοελληνικά αγάλματα και κίονες∙

Στις σελίδες των διαβατηρίων μας από τις 14 φωτογραφίες οι 12 έχουν αρχαιοελληνικές παραστάσεις, υπάρχουν δύο μόνο καθολικά μοναστηριών κι αυτά έτυχε να τα πάρουν από γραβούρες του 18ου αιώνα που συνέπεσε να μην έχουν σταυρό∙

Στις αναφορές του υπουργείου Πολιτισμού, στις μελέτες του, στους εκπαιδευτικούς προγραμματισμούς του, δε βλέπω να υφίστανται τα πρόσφατα 2000 χρόνια∙
οπότε και ο λαός μας έμαθε, ενώ επικαλείται τον Χριστό και την Παναγία, συγχρόνως να λανσάρεται με την Αφροδίτη της Μήλου η τον Ερμή του Πραξιτέλη.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτό, που λέω διχασμό της εθνικής μας προσωπικότητος, συντηρείται για λόγους προβολής μας στο Εξωτερικό. Παρ’όλο, που, έξω κανείς πια δεν μας παίρνει στα σοβαρά ως απογόνους του Μ. Αλεξάνδρου, να το δεχθώ∙ είναι όμως και η συνολική εικόνα της Χώρας μας που δε δείχνει να ενδιαφέρεται για την διατήρηση μιας ζωντανής εθνικής ταυτότητος.

Επιμένω στο «ζωντανής εθνικής ταυτότητος». Και, αρέσει-δεν αρέσει, η ζωντανή ταυτότητα του λαού μας  είναι η ορθοδοξη χριστιανική, οπότε ορθόδοξη χριστιανική είναι και η φυσιογνωμία της Πατρίδος μας, ακόμα. Και δεν είναι που το λέω εγώ, τώρα πλέον το λένε παντού, ότι πρώτιστο και δυναμικότερο στοιχείο της εθνικής φυσιογνωμίας μιας χώρας, είναι η θρησκευτική πίστη του λαού της.

Σ’εμας, φανερά η Πολιτεία μας, δεν τολμά να αποστασιοποιηθεί από τις ορθόδοξες χριστιανικές καταβολές μας, αλλά, δεν βιώνει όμως, με αυτοσυνειδησία και τόλμη αυτό το βίωμα του λαού μας.

Κρυφά, λοιπόν, βλέπουμε να υφαίνονται μεθοδολογίες, να καταστρώνονται νομοσχέδια, να τυπώνονται βιβλία, να εφαρμόζονται τακτικές, να διορίζονται Δραγώνες, να μοντάρονται σποτάκια για τις τηλεοράσεις, που αμβλύνουν κάθε παραδοσιακή φυσιογνωμία και ταυτότητα της Πατρίδος μας.

Επίσημα η Πολιτεία δε μας λέει∙ «θέλω να γίνω λαϊκό Κράτος», όμως, διαπιστώνουμε ότι η νέα πολιτική σκέψη που διαχέεται σε όλα τα κόμματα, επιστρατεύει ανθρώπους τελείως άγευστους της πνευματικής λαϊκής εμπειρίας, για να ευτελίσουν, να γελοιοποιήσουν και τελικά να ροκανίσουν το φρόνημα και το ήθος του λαού∙ (συμπτωματικά; κατευθυνόμενα; κανείς δεν μπορεί να το βεβαιώσει).

Υπήρξε Πρωθυπουργός μας που σημειώθηκε ότι καθ’όλη τη διάρκεια της θητείας του δεν παρευρέθηκε ποτέ σε Δοξολογία και σε Παρέλαση!

Τα προηγούμενα χρόνια, αν μιλούσες για πατρίδα ήσουν εθνικιστής, αν συγκρινόσουν με κάποιον άλλο λαό ήσουν σωβινιστής, αν μιλούσες για το στρατό ήσουν μιλιταριστής, μέχρι πριν από 1 χρόνο αν έλεγες τη γνώμη σου για την ιθαγένεια ήσουν ρατσιστής, φονταμενταλιστής! Πατριώτης ποτέ δεν ήσουν. Η λέξη ήταν σχεδόν επικηρυγμένη, όπως και ο εκφραστής της.

Θυμάστε και τα παρεπόμενα∙ ο όρκος στα δικαστήρια και στη Βουλή, οι εικόνες στα σχολεία, οι παρελάσεις, η έπαρση και η υποστολή, ο σταυρός από το κοντάρι και το πανί της σημαίας.

Αλλά και στον υπόλοιπο κοινωνικό μας βίο, μια πλούσια σειρά νομοσχεδίων επιδιώκουν να αποχρωματίσουν την εθνική φυσιογνωμία της Χώρας μας από κάθε χριστιανικό χρώμα∙ πολιτικός γάμος, αυτόματο διαζύγιο, σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, το θρήσκευμα στις ταυτότητες, η πολιτική βάπτιση, η πολιτική κηδεία, όχι η σύμφωνη, αλλά η απλή γνώμη του επισκόπου, προκειμένου να ανεγερθεί τέμενος αλλοθρήσκων στην επαρχία του και άλλα.

Και το νυστέρι πήγε πιο βαθειά∙ στα σχολικά εγχειρίδια. Δεν ήταν μόνο «ο συνωστισμός στην παραλία της Σμύρνης», είναι ακόμα ουσιαστικότερη η επέμβαση. Στα σχολικά βιβλία κατορθώθηκε η απάλειψη της αλυσιδωτής συνέχειας των ιστορικών γεγονότων (αν διδάξεις σε σχολική τάξη σήμερα ότι στην άλωση της Πόλης ήταν κι ο Μέγας Ναπολέων, τα παιδιά θα το αποδεχτούν, επειδή συνήθισαν σε ιστορικά άλματα και όχι στην ιστορική συνέχεια) καθώς και η απομυθοποίηση κάθε ιστορικής αλήθειας. (η παλιότερη φράση «μετριούνται οι τούρκοι 3 φορές και λείπουν 3.000, μετριούνται τα ελληνόπουλα και λείπουν 3 λεβέντες» μπορεί να έδινε με την υπερβολή της μια αίσθηση υπερηφάνειας, αλλά δεν έβλαφτε κανέναν, δεν αναβίωνε εχθρότητες, δεν πυροδοτούσε μίση)
Παράλληλα με τα ιστορικά γεγονότα, από τα αναγνωστικά του Δημοτικού απαλείφθηκε τελείως κάθε παραπομπή και σε εκκλησιαστικά στιγμιότυπα.

Όλα αυτά γίνονταν, έγιναν (είτε επειδή τα ζητούσε η Ε. Ε. είτε με εγχώριο ζήλο) μέχρι πριν από 14 μήνες που κοινολογήθηκε η οικονομική κρίση. Οπότε ακούσαμε τον Πρωθυπουργό μας να μας θυμίζει μια λησμονημένη λέξη∙ «η Πατρίδα μας» είπε∙ «χρειάζεται θυσίες». Ξαφνιαστήκαμε! Κοιταχτήκαμε περίεργα, ποιά πατρίδα, τι είναι αυτό; Τρομάζαμε να θυμηθούμε την έννοια! Μέχρι τότε ακούγαμε για Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση, για ΟΝΕ, για Οικονομική Σύγκλιση και παρόμοια, οπότε δικαιολογημένα είχε επικρατήσει σε όλους μας η νοοτροπία που είχαμε. Αυτή η τακτική είχε ρημάξει κάποτε την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία, όταν δεν δίστασε να γράψει έξω από το ανάκτορο του Yildiz στην ΚΠολη, επάνω σε μαρμάρινη πινακίδα: «Το ταμείο του Πατισάχ είναι θάλασσα κι όποιος δεν πίνει απ’αυτό είναι χοίρος».

Αλλά, γιατί όχι; Χωρίς εθνική υπερηφάνεια (Ίμια), χωρίς εθνικές κόκκινες γραμμές (η κ. Μπενάκη στον Πρόεδρο Παπούλια), χωρίς ιστορικό μπούσουλα, χωρίς εθνική Παιδεία, σε τι άλλο θα μας εξυπηρετούσε μια Πατρίδα, αν όχι για να την αρμέξουμε; Ανάχωμα σε ένα τέτοιο εθνικό σπορ, οπωσδήποτε θα μπορούσε να σταθεί, μια «ηθική αγωγή του πολίτη», η η αξιοποίηση της ηθικής του Ευαγγελίου, που είναι μέσα στην Παράδοση του λαού μας. Αλλά αυτή η ηθική είχε προ πολλού εξοστρακιστεί από την Χώρα, μαζύ μ’αυτούς που την διδάσκουν. Θυμηθείτε, κάθε χρόνο πριν την Μεγ. Βδομάδα∙ τη μια χρονιά, ο «Κώδικας ντα-Βίντσι», την άλλη, ένα «Απόκρυφο Ευαγγέλιο», την τρίτη, η λειψανοθήκη με τα οστά κάποιου «Ιησού γιου του Ιωσήφ» και έπειτα η πλημμυρίδα των σκανδάλων στην Αθήνα, στα Ιεροσόλυμα, στο Βατοπαίδι∙ ε! πολύ θέλει να διαλυθεί ο ηθικός εθνικός ιστός ενός κρατιδίου;

Κάναμε και οι κληρικοί λάθη, να σας πω τι εννοώ. Όταν παρασυρθήκαμε σε άγνωστα για μας τερέν και μιλήσαμε οι ίδιοι για «κάθαρση της Εκκλησίας». Βλάσφημη φράση! Και οι ακάθαρτοι που θα πάνε, όταν η Εκκλησία γίνει κολλέγιο αγίων; Χάσαμε τότε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να μιλήσουμε στο λαό μας ορθόδοξα∙ για την πορεία προς την μετάνοια και την ανακαίνιση του όλου ανθρώπου, που είναι η κύρια «δουλειά της Εκκλησίας».

Ο λαός μας, λοιπόν, κρύωσε, χαλάρωσε, έχασε τα πρότυπά του, έχασε την ελπίδα του, ισοπέδωσε μέσα του τα πάντα, δεν είχε πλέον φραγμούς και μας ταύτισε με το διεφθαρμένο Κράτος του οποίου μας βλέπει αναπόσπαστο τμήμα. Είπα κάποτε σε πολιτικό, αν μάθετε στο λαό μας να πετάει πέτρες στους ιερείς, σε σας θα πετάξει χειροβομβίδες. Στο τέλος, ο λαός μας, παρασύρθηκε σ’ένα παιχνίδι που απαιτούσε να πληρώσει η Εκκλησία φόρους από την θρυλούμενη «αμύθητη περιουσία» της. Αλήθεια! διερωτήθηκε κανείς, από που κόβουμε τα χρήματα που πληρώνουμε φορολογία;

Μέσα στο 2010 ψηφίστηκαν και μια σειρά νόμοι και εγκαθιδρύθηκε σε βάρος μας νοοτροπία, που μας έκαναν να αισθανόμαστε οι πιο ανέντιμοι και αντιπαραγωγικοί φορείς του Δημοσίου.

Σήμερα, αντιλαμβανόμαστε ότι συλλήβδην ο εκκλησιαστικός λόγος μόλις γίνεται ανεκτός, εκτός αν είναι «κατά παραγγελίαν». Για πολλούς είναι ύποπτος, οπισθοδρομικός και αντιδραστικός. Δικαιούται ύπαρξης, χάρη στη μεγαθυμία του «δημοκρατικού πλουραλισμού». Αρκεί να μην ενοχλεί την κοινωνία με πολλά λόγια και ο χρόνος και η «πρόοδος» θα εξαλείψουν και αυτό το φαινόμενο, όπως και τόσα άλλα κατάλοιπα της λαϊκής δεισιδαιμονίας» (π. Βασιλ. Καλλιακμάνης). Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι σε μια επόμενη αναθεωρητική Βουλή, τίποτε στις σχέσεις μας με το Κράτος δε θα παραμείνει ως έχει σήμερα. Το κακό είναι ότι δεν προετοιμαζόμαστε για κάτι τέτοιο, ούτε «επί χάρτου».

Όλα αυτά και όσα παρόμοια, ενδεχομένως, έχετε εσείς στο νου σας, δείχνουν με το δάκτυλο μια Χώρα, που δεν ξέρω τι φυσιογνωμία έχει, αλλά πάντως Ορθόδοξη Χριστιανική φυσιογνωμία δε θέλει να έχει, ενώ ο λαός της επιμένει να θρησκεύεται.

Αυτήν τη διχασμένη εθνική προσωπικότητα της Χώρας μας, τη ζουν έντονα οι πολιτικοί μας, οι οποίοι εκλέγονται μεν από ένα λαό που διαγκωνίζονται να τον συναντήσουν σε κάθε γιορτή (Χριστούγεννα, Πάσχα, 15αυγουστο, δοξολογίες, εθνικά μνημόσυνα), σε εσπερινούς και λιτανείες (προ εκλογικών περιόδων κυρίως), αλλά δε λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους την πίστη του λαού, όταν νομοθετούν γι’αυτόν.

Θυμηθείτε τις δηλώσεις των πολιτικών μας στο πλατύσκαλο του Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών την Κυριακή της Ορθοδοξίας∙ κάποιος είπε πριν 2-3 χρόνια: «η Εκκλησία πρέπει να εκσυγχρονισθεί, να καθαρθεί και να επανεξετάσει το ρόλο της». Μιλούσε ασφαλώς για το Νομικό Πρόσωπο της Εκκλησίας, που ξέρει. Άλλο πρόσωπο της Εκκλησίας, πνευματικό, δεν ξέρει ο άνθρωπος∙ ίσως να γνωρίζει και το κοινωνικό πρόσωπο της Εκκλησίας μας, ιδρύματα, συσσίτια κ.λ.π.

Αυτόν τον τομέα, του κοινωνικού έργου της Εκκλησίας μας, πάλι δεν τον αξιοποιήσαμε σωστά, προκειμένου να διδάξουμε στο λαό μας, ότι η φιλανθρωπία για μας αποτελεί τον τρίτο πυλώνα της δράσεως της Εκκλησίας μετά την λατρεία και το κήρυγμα. Η φιλανθρωπία είναι για μας απόρροια της ευαγγελικής εντολής της αγάπης, έτσι όπως οικοδομείται στα επισκοπικά γραφεία που δέχονται ανθρώπους καθημερινά, έτσι όπως καλλιεργείται από ιερείς που ξημεροβραδυάζονται στους Ναούς με το πετραχείλι στο λαιμό. Αυτήν την προσφορά δεν την αποτιμά κανείς. Ο συμβολισμός των κωδωνοκρουσιών, οι θείες Λειτουργίες, οι πολλές Αγρυπνίες στις πόλεις και στα μοναστήρια, στο Άγιον Όρος, οι Κατηχητικές συνάξεις, οι εποικοδομητικές ομιλίες, οι χριστιανικές Κατασκηνώσεις, δεν είναι στοιχεία που σηματοδοτούν το φρόνημα του λαού μας, οπότε και τη φυσιογνωμία της Χώρας;

Η σημερινή, λοιπόν, εθνική φυσιογνωμία της Πατρίδος μας, καταγράφεται ως ασύνδετη με την ιστορική μας συνέχεια. Προσπαθεί να αποποιηθεί κάθε χριστιανικό της γονίδιο και κάθε ανάλογη συμπεριφορά, οπότε εμφανίζεται χωρίς εθνικό προσανατολισμό. Δεν μετέχει στην καθημερινή μεταφυσική πάλη του λαού μας, γι’αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν αφήνει ίχνη της διαβάσεώς της στο σύνολο πολιτισμό. Στο δε θρησκευτικό γεγονός, που απαιτητικά επανέρχεται στην παγκόσμια πολιτισμική ιστορία σε Ευρώπη και Αμερική, νομίζω ότι η δική μας εθνική ταυτότητα, πλέον, δεν έχει να παίξει κανένα απολύτως ρόλο. Οπότε η Χώρα μας καθίσταται πλέον ξέφραγη σε οποιοδήποτε θρησκευτικό υποκατάστατο μεταναστεύσει και δράσει στην εδαφική επικράτειά μας.

Β’

Η έννοια της οικουμενικότητος δεν μπορεί να έχει σήμερα καμμιά ιστορική ομοιότητα με αυτήν που είχε στη βυζαντινή Οικουμένη. Εκείνο το σχήμα παρήλθε και ανάλογες σημερινές προσπάθειες (Η.Π.Α., Ε.Ε., Ρωσία) έχουν εγγενείς αδυναμίες για να το αντιγράψουν. Οι αυτοκρατορίες πέρασαν∙ η πτώση των Αετών, όταν συντελέσθηκε, άφησε μακάβριο γδούπο που μας τρομάζει μέχρι σήμερα∙ η πρόσφατη παλλινόρθωση μερικών δικεφάλων δέ φαίνεται να επιδιώκει τη συγκρότηση «Οικουμένης»∙ κι όσοι το προσπαθούν, μάλλον θέλουν να μονοπωλήσουν με τα παραμυθένια σύμβολα του παρελθόντος σύχρονες εθνικές διεκδικήσεις τους.

Άρα, λοιπόν, ταυτόχρονη συμπόρευση «βασιλείας και ιερωσύνης» με σκοπό τη δημιουργία «Οικουμένης» κατά το βυζαντινό μοτίβο, δεν υπάρχει τρόπος να επιτευχθεί, τουλάχιστον στη γηραιά Ήπειρο.

Η Εκκλησία πρέπει πρώτη να το καταλάβει αυτό, να αποτινάξει από πάνω της τη σκουριά του αυτοκρατορικού παρελθόντος μας και να αναλάβουμε, χωρίς ψευδαισθήσεις, έναν καίριο ρόλο δράσεως στη σύγχρονη κοινωνία, όπου γης.

Μπορεί να γίνει αυτό; Μπορεί. Επειδή η έννοια της οικουμενικότητος του κηρύγματος της Εκκλησίας δεν έχει χάσει την δραστικότητά της, ούτε θα τη χάσει ποτέ. Αρχίζει με την προσευχή του Κυρίου στη Γεθσημανή για «μια ποίμνη με έναν ποιμένα» και καταλήγει με την εντολή Του «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».

Αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία δεν είναι θρησκεία. Δεν έχει μέλη. Δεν έχει οπαδούς. Έχει πιστούς και ο πιστός εγγράφεται στην Εκκλησία με το βάπτισμά του∙ όμως, παραμένει σ’αυτήν με όρους πνευματικότητος, όχι με ταυτότητα μέλους. Η Εκκλησία θεωρεί όλο τον κόσμο δικό της. Θεωρεί ότι έχει ευθύνη ακόμα και για όσους δεν της ανήκουν. Θεωρεί ότι είναι υπεύθυνη ακόμα και για τη λάσπη με την οποία γράφεται η ιστορία του πλανήτη. Αυτή η ευθύνη της δεν είναι διεκδικητική, για να κατακτήσει τον κόσμο. Είναι ευθύνη ανανεωτική, για να αναπλάσει τον κόσμο. Να τον αναπλάσει όχι με βία, με επιβουλή, αλλά με αγιότητα.

Υπάρχουν ακόμα σήμερα, άθεοι άνθρωποι και λαοί που ενώ εκτιμούν την υπεροχή του Ευαγγελίου, δε γίνονται χριστιανοί, ξέρετε γιατί; επειδή εμείς οι Χριστιανοί δε ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, ώστε να μας δουν, να διαπιστώσουν τα καλά μας έργα και τότε να δοξάσουν τον Πατέρα μας «τον εν τοις ουρανοίς».

Αυτή η έλλειψη της αγιότητος είναι που μας κάνει να φοβούμεθα να ανοιχτούμε στον κόσμο για να μην «αποκαλυφθεί» η ανεπάρκειά μας. Κλεινόμαστε, λοιπόν, στον εαυτό μας, ζυμωθήκαμε με τις εθνικές διεκδικήσεις των λαών μας, τρώμε τις σάρκες μας και δεν αφήνουμε το κοινό Ποτήριο να μας ενώσει, ούτε τους Ορθοδόξους εννοώ. Έχουμε έλειμμα της οικουμενικής αποστολής μας και προσπαθούμε να την αναπληρώσουμε με προσκόλληση στο γράμμα. Έχουμε μειωμένη αυτοσυνειδησία και γι’αυτό δεν αποφασίζουμε να παρουσιάσουμε κρυστάλλινο το λόγο του Ευαγγελίου στο παγκόσμιο χρηματιστήριο των αξιών. Δεν έχουμε ταπείνωση για να παραδεχτούμε την αλήθεια, ότι δε ζούμε «κατά Χριστόν» και για να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας, ανυψώσαμε τους τύπους σε δόγματα. Τελικά, φαίνεται ότι έχουμε ελλειματική πίστη στο Χριστό, γι’αυτό διστάζουμε να πατήσουμε επάνω σε φίδια και σε σκορπιούς, με βεβαιότητα ότι τίποτε δε θα μας βλάψει.

Αυτή η έλλειψη πίστεως και αυτοπεποιθήσεως δημιουργεί την ιεραποστολική νωχελικότητα των ορθοδόξων, μειώνει τη δραστικότητα του Ευαγγελίου στην εποχή μας, δεν ανανεώνει την Εκκλησία μας εσωτερικά και της κόβει και την οικουμενική προοπτική.

Χρειάζεται, λοιπόν, να ξαναγυρίσουμε στην αρχή μας, στη βάση μας. Χρειάζεται να δοκιμάσουμε ξανά, πόσο στέρεος είναι ο λίθος επάνω στον οποίο στέκεται η Εκκλησία σήμερα. Όταν λέω «στέκεται» εννοώ όχι σαν κατεστημένη εξουσία, αλλά σαν πνευματικό γεγονός. (Πιστέψτε με, όταν στις καταθέσεις στεφάνων περνώ με τους επισήμους μπροστά από την μπάντα που παιανίζει, διερωτώμαι τι να σκέπτονται άραγε για μένα οι στρατιώτες που παρουσιάζουν όπλα.)

Χρειάζεται, από την αρχή, να εξετάσουμε πόσο χρήσιμοι είμαστε στην κοινωνία πνευματικά, όχι στο Κράτος θεσμικά. Αλλιώς είχε αρχίσει αυτή η σχέση: το αναμφισβήτητο πνευματικό ειδικό βάρος μας στην κοινωνία, το πήρε η Πολιτεία και το τίμησε θεσμικά. Σήμερα, τι ισχύει; (δεν αντέχω την απάντηση)

Επανέρχομαι στο ότι χρειάζεται να προβληματιζόμαστε σε κάθε εποχή∙ και στη δική μας, να επανεξετάσουμε τη δραστικότητα του Ευαγγελίου, όχι επειδή αμφιβάλλουμε αλλά επειδή είναι ανάγκη να  εμπιστευθούμε το Χριστό περισσότερο. Χρειάζεται να μας προστεθεί πίστη.

Η Πίστη μας έχει οικουμενική δυναμική. «Οικουμενική» δεν εννοώ γεωγραφικά, αλλά μεθοδολογικά και ιεραποστολικά. Όμως, ούτε οι ίδιοι θα πεισθούμε γι’αυτό, ούτε κανέναν θα μπορέσουμε να πείσουμε, ούτε  το παραμικρό οικουμενικό αποτέλεσμα θα φέρουμε, αν δεν είμαστε θωρακισμένοι εσωτερικά. Αλλιώς, που να πάμε ξυπόλητοι στ’αγκάθια;

Θα γίνουμε σαν κι εκείνους που τους είπε ο Χριστός, ότι περιάγουν «την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον...»

Η οικουμενική δράση μας χρειάζεται να αρχίσει από μέσα μας, από το εσωτερικό της Πίστεώς μας και να επικεντρωθεί σε όσους συμπατριώτες μας έχουν να βρεθούν σε Εκκλησία από την ημέρα που τους βάπτισαν.

Ποιός δεν το αντιλαμβάνεται, ότι στην ελλαδική κοινωνία μας, ολοένα και λιγοστεύουμε, όσοι ξέρουμε την αξία της λατρευτικής και της μυστηριακής ζωής! Εξάπαντος χρειάζεται να αποκρυπτογραφήσουμε την «κατά Χριστόν ζωή» και να προτείνουμε σε όσους δεν τη γεύθηκαν ποτέ, τόσο την ωφελιμότητά της, όσο και την ομορφιά της (δίπλα μας υπάρχουν 40ρηδες, 50ρηδες, τεχνοκράτες, οικογενειάρχες, καλής πάστας, με ευγένεια χαρακτήρος και με καχυποψία, όμως, που τους κρατά μακρυά μας).

Να τους προτείνουμε να τη ζήσουν αφού τη διαπιστώσουν οι ίδιοι («γεύσασθε και ίδετε») κι όχι επειδή τους το λέμε εμείς η κάποιες Οικουμενικές Σύνοδοι.

Τα δόγματά μας, αν θέλουμε να είναι και σήμερα δείκτες ζωής, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως μαθηματικά αξιώματα. Κι αν είναι δείκτες ζωής θα είναι της δικής μας ζωής, όχι της ζωής άλλων, άλλοτε («ουκέτι δια την σην λαλιάν πιστεύομεν∙ αυτοί γαρ ακηκόαμεν και οίδαμεν ότι ούτος εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου ο Χριστός» (Ιω. 4, 42).

Σήμερα, είναι αλήθεια, ότι στον τόπο μας, στην Πατρίδα μας, δεν εμπνεόμαστε από την οικουμενική διάσταση του Ευαγγελίου, που την περιγράφω σαν έξοδο από τον εαυτό μας για μια συνάντηση με τον έλληνα ακατήχητο, κατ’αρχήν κι έπειτα με όλους τους παρόμοιους. Καί  ξέρετε γιατί δεν υπάρχει αυτή η εκρηκτική προοπτική; κατά την γνώμη μου. Επειδή, αισθανόμαστε εμείς και δίνουμε την εντύπωση και στους άλλους ότι είμαστε ένα μουσείο ιερών λειψάνων του παρελθόντος, της γλώσσης, του τυπικού, του τελετουργικού, της ενδυματολογίας, κ. α. Εμείς ξέρουμε τι αξία έχουν όλα αυτά, ως εργαλεία όμως, όχι ως στόχοι. Το «άνοιγμα» όλων αυτών, δεν γίνεται να δαιμονοποιείται ασυζητητί.
Ο Φλωρόφσκυ δεν είπε «πίσω στους Πατέρες» για να οπισθοδρομήσουμε  εκεί, είπε να πάμε μπροστά «μαζί με τους Πατέρες».

Λέμε ότι ο κόσμος σήμερα δεν έχει πυξίδα. Δεν έχει, επειδή η Εκκλησία δε γεννάει δόγματα∙ τα δόγματα είναι δείκτες ζωής. Μα, για να γεννηθούν δόγματα, χρειάζεται να προηγηθεί πνευματικός τοκετός, δυναμικός προβληματισμός, παλαίστρα, κονταροκτυπήματα.

Πέρασε η εποχή που οι άνθρωποι δεν αμφισβητούσαν εύκολα τα λόγια μας κι ἂν τα αμφισβητούσαν δεν το εξέφραζαν. Σήμερα χρειάζεται να πείσουμε για τα πάντα. «Κανενός δε θα πείσεις την καρδιά, αν ο λόγος δεν βγαίνει απ’τήν καρδιά σου, κανενός δε θα πείσεις τη ζωή, αν η ζωή σου δεν είναι ματωμένη».

Να ανοίξουμε, λοιπόν, την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη και να αφήσουμε τη φράση: «οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε ετούτο η το άλλο» χωρίς να παραπέμπουμε σε κανέναν Πατέρα. Να κατανοήσουμε ότι οι Πατέρες μας δεν ήταν πιόνια στη σκακιέρα του Θεού, αλλά ελεύθερες υπάρξεις που φαγώθηκαν με τα ρούχα τους προκειμένου να δουν τη δόξα του πραγματικού (Χρυσ. Σταμούλη, Έρως και θάνατος).

Να ξαναμιλήσουμε για το Χριστό,  (αναφέρομαι σχετικά στην έκδοση του Μp 3 με το κείμενο της Καινής Διαθήκης σε μετάφραση) χωρίς μεγάλες κουβέντες, πομπώδεις φράσεις και θεολογικά συμπλέγματα.

Βρίσκω ο ίδιος άρθρα σε περιοδικά, που τα διαβάζω και δεν τα καταλαβαίνω∙ μαθαίνω ότι και μερικά σχολικά εγχειρίδια θρησκευτικών, είναι ανυπόφορα.

Να πάψουμε τις μεγάλες κουβέντες για θέωση, για νήψη και για θαύματα.

Να ομολογήσουμε την ανεπάρκειά μας, για να μην ξαφνιάζεται ο κόσμος όταν «βγαίνουν στον αέρα» σκάνδαλα. Να καταθέσει ο καθ’ένας μας, την όση ταπεινή προσπάθεια κάνει για να λυτρωθεί από την αμαρτία.

-Γέροντα, είδες αγγέλους στο Άγιον Όρος; -Όχι, παιδί μου, εγώ μέχρι τώρα μόνο δαίμονες βλέπω, που τους πολεμώ!

Να ξανακάνουμε σκοπό μας την αγιότητα, αφού πρώτα συμφωνήσουμε στον ορισμό της αγιότητος. (άγιος είναι ο μετανοημένος αμαρτωλός κι όχι ο θαυματοποιός η ο καζαμίας)

Να παραδεχτούμε ότι και οι άγιοι Πατέρες μας έκαναν λάθη και να διαλαλήσουμε ότι αγιότητα δεν είναι η αναμαρτησία, αλλά η βαθειά συναίσθηση της αμαρτωλότητος.

Να πάψουμε να κακολογούμε τους Επισκόπους στην Πατρίδα μας, παγκόσμια ορθόδοξη πρωτοτυπία γκρεμίζοντας έτσι ολόκληρο το εκκλησιολογικό μας οικοδόμημα, γιατί  θα πάθουμε το «ει αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε...(Γαλ. 5,15).

Να γίνουμε φιλάνθρωποι με τον αμαρτωλό, με τον αιρετικό και τον άθεο και τέλος, να υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια σε κάθε αδικία.

Να μάθουμε πρώτα εμείς και έπειτα να διδάξουμε στα νέα παιδιά, πως να μη φοβούνται τη ζωή κι έπειτα πως να νικούν το θάνατο. (Θα έχετε δει το σύνθημα στους δρόμους «υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;»)

Κοντολογίς, να γίνουμε αλάτι, ειδ’άλλως ας πεταχτούμε στο δρόμο.

Και αφού τα κάνουμε αυτά, αφού δηλαδή, κάνουμε την Εκκλησία στην Πατρίδα μας Ορθόδοξη κοινότητα με οικουμενική διάσταση, τότε∙ με αυτήν την εμπειρία του Χριστού, ως εξάρτυση∙
να βγούμε να παλέψουμε στα μαρμαρένια αλώνια των ιδεών, να βγάλουμε την πνευματική πραμάτεια μας στον πάγκο, όπως οι παραγωγοί στη λαϊκή αγορά, να πούμε, «ορίστε, κόσμε, εμείς οι ορθόδοξοι από την αγιότητα των χαρισματικών φορέων μας, από την Παράδοσή μας, από την αμαρτωλή εμπειρία μας, από την 2χιλιοχρονη πάλη μας με το Θεό, αυτήν την πρόταση ζωής έχουμε να προτείνουμε στον πλανήτη.

Έτσι, προσωπικά, εννοώ την οικουμενική αποστολή της Εκκλησίας, που δε σταμάτησε ποτέ, δεν ολοκλήρωσε το έργο της, αφού ο Χριστός δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ στον κήπο της Γεθσημανή.
Αλλιώτικα οι Ορθόδοξοι δεν μπορούμε να μιλάμε (και γι’αυτό δε μιλάμε) για Οικουμενικότητα της Εκκλησίας μας.

Όμως, όσο χρειάζεται το οικουμενικό μήνυμα του Ευαγγελίου ο δικός μας Ορθόδοξος Ελληνικός κόσμος, άλλο τόσο το χρειάζεται και ο έξω από την Ορθοδοξία κόσμος.

Χρειάζεται επανευαγγελισμό η δύσμοιρη Ευρώπη που ακόμα την εκδικούμαστε για τον Καρλομάγνο, χρειάζεται την τρυφερότητά μας το Ισλάμ της πνευματικής Τουρκίας, χρειάζεται την αποδοχή της λησμονιάς η Ορθοδοξία της Βουλγαρίας, χρειάζεται κατανόηση η Εκκλησία των Σκοπίων, χρειάζεται την αντισιωνιστική ειλικρίνειά μας ο εβραϊκός κόσμος, χρειάζεται προσγείωση το τσαρικό ανεμόπτερο της Ρωσίας, για να μη συντριβεί.

Χρειάζεται να βγάλουμε την Αμερική από την πρόσφατη αλλοφροσύνη που την οδήγησε το δίπολο «εξέλιξη η δημιουργία»;

Χρειάζεται μια Ορθόδοξη συμπόρευση με το πείραμα του Cern για να λυτρωθεί από την ψευδαίσθηση ότι θα ανακαλύψει το γονίδιο του Θεού.

Χρειάζεται, όμως, και να πάρουμε στα σοβαρά τα νεώτερα πορίσματα πολλών επιστημών προκειμένου να τα «παντρέψουμε» με την Αγία Γραφή και την εκκλησιαστική μας εμπειρία, μήπως αναχθούμε έτσι σε μια ανώτερη αλήθεια, την οποία ενδεχομένως θέλει να μας αποκαλύψει ο Θεός. («Πολλά απεσιώπησεν η γραφή∙ παρέλειπεν δε η ιστορία τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα, εξ ολίγων αφορμήν παρεχομένη επιλογίζεσθε τα υπόλοιπα», έγραφε το 370 ο Μέγας Βασίλειος).

Να το καταλάβουμε κάποτε∙ η Αγία Γραφή δεν είναι επιστημονικό βιβλίο, αν ήταν, έπρεπε να κλείσουν όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου.

Χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την ενορχηστρωμένη καχυποψία απέναντι στον Πολιτισμό, όσο καλό κι αν είναι το άλλοθι μας.

Χρειάζεται ερμηνεία το φαινόμενο της οικονομικής κρίσεως που διερχόμεθα∙ ερμηνεία όχι τραπεζική, ούτε φιλανθρωπική, ούτε «πνευματική». Αλλά ερμηνεία των λόγων του Χριστού για το δίπολο Θεός-μαμωνάς.

Τότε να βγούμε να συναντήσουμε τον Ρωμαιοκαθολικό και να του εξηγήσουμε, πως τον λοξοδρομεί το δόγμα της εξουσίας του.

Τότε να βγούμε να εξηγήσουμε στον Προτεστάντη, πως τον χιλιοκομμάτιασε η απόρριψη της ενιαίας εκκλησιαστικής Παραδόσεως.

Τότε να προκαλέσουμε σε δημόσιο διάλογο το Χιλιαστή, προκειμένου να ανατρέψουμε τις χριστολογικές δοξασίες του. (όχι δεν πας φαντάρος, δε δίνεις στο παιδί σου αίμα)

Έτσι μας χρειάζεται ο κόσμος! διαφορετικά, ερμηνεύστε, αν μπορείτε, τη δουλειά που έκανε ο Προηγούμενος της Μονής Φιλοθέου π. Εφραίμ στην Αμερική και στον Καναδά. Σήμερα αντιγράφει, αύριο θα κλονιστεί, θα πέσει, όμως μεθαύριο θα πατήσει στα πόδια της.

Έτσι, μ’αυτόν τον τρόπο, η Ορθοδοξία «ανοίγεται» και νικά!

Κάθε φορά που θα ανοίγεται θα νικά, κάθε φορά που θα την «κλείνουμε», θα την καταδικάζουμε στο να γίνει ιδεολογία.

Αν η πίστη μας έχει αλήθεια, δεν έχει ανάγκη τα ψιμμύθια του παρελθόντος, ούτε τις φοβίες του μέλλοντος.

Η Εκκλησία μεταποίησε κι έπειτα στήριξε την αυτοκρατορία, γιατί να φοβηθεί την παγκοσμιοποίηση;

Το Ευαγγέλιο με τα «σπαστά ελληνικά» του, πάλεψε και νίκησε την ελληνική φιλοσοφική διανόηση. Γιατί να μη νικήσουμε τους αφελείς σχεδιασμούς της Νέας Εποχής;

Η λαϊκή ρωσική ευσέβεια νίκησε την κομμουνιστική απάτη, γιατί να μη νικήσει την καπιταλιστική σχιζοφρένεια;

Πρώτα, λοιπόν, η εσωτερική καλλιέργειά μας σε μια οικουμενική διάνοιξη της υπάρξεώς μας και έπειτα η προς τα έξω οικουμενική ομολογία, με αυτοπεποίθηση και πίστη στο Χριστό.

Εμείς, σήμερα, τι κάνουμε στην Ελλάδα;

Καταντήσαμε περπατούσες εγκυκλοπαίδειες δογματικής, οσφραινόμαστε έναν αιρετικό από μίλια μακρυά, κι αν δε βρούμε, βαφτίζουμε εύκολα κάποιους∙ επιδεικνύουμε μια εικόνα προτεσταντικής ερμηνευτικής, Πηδάλιο, παραγωγή γεροντικών προτύπων, σωρηδόν αγιοποιήσεις μοναχών και ιερομονάχων, υστερικού φανατισμού, Ορθοδοξία η θάνατος, τον πάπα να καταράσθε, φοβικής συνωμοσιολογίας, Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, 666, κάρτα του πολίτη, μεσσαιωνικής σημειολογίας, συντέλεια του κόσμου, οικουμενισμός, προφητικής μελλοντολογίας, π. Παίσιος∙ Πόλη, Β’Παρουσια, «Ιεροποιούμε» η «δαιμονοποιούμε» τα ιερά κείμενα και δεν κατεβαίνουμε από το άρμα της κατά γράμμα θεοπνευστίας.

Καταφεύγουμε στο παρελθόν και στο μέλλον, λες και δεν έχουμε να πούμε τίποτε για το παρόν.
Έτσι που κάνουμε∙ πρώτοι οι πιστοί αισθάνονται άβολα, μέσα σε μια τέτοια Εκκλησία που τους στιγματίζει και τους κάνει δακτυλοδεικτούμενους κι έπειτα οι χλιαροί∙ δεν τολμούν μεν να αποποιηθούν το βάπτισμα, αλλά δε θέλουν να έχουν καμμία σχέση με τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, παρά μόνο με την κοινωνική.

Φοβάμαι ότι χάνουμε το τραίνο

Όταν η Ελλάδα μπήκε στην Ε.Ε. η Le Monte έγραψε πρωτοσέλιδο: «καλωσορίζουμε τη Χώρα της Φιλοκαλίας». Στις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα όλη η Ευρώπη ψυχανεμίζονταν ότι η Ορθοδοξία θα αρθρώσει λόγο πρωτότυπο και δυναμικό. Δεν τον ακούσαμε.
Ο Ράνσιμαν είχε πει ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας.

Δεν τον βλέπω, ακόμα!

Αν αργήσουμε, η Ιστορία θα μας προσπεράσει. Ο ποιητής ρωτάει: «αγάπη πού’ναι η εκκλησιά σου, βαρέθηκα πια τα μετόχια» (Γ. Σεφέρης).

Τα συμπτώματα του σημερινού κόσμου οφείλονται στα υποκατάστατα της χριστιανικής ζωής και στις αυθαίρετες ερμηνείες του Ευαγγελίου. Αυτά είναι τα μετόχια!

Αλλά αν αργήσουμε, θα συμβεί και κάτι χειρότερο: θα απογοητεύσουμε.

Τότε δε θα μας μείνει παρά να κλείσουμε το στόμα μας για πάντα, να βάλουμε το Ευαγγέλιο σ’ένα σκονισμένο ράφι βιβλιοθήκης και να βολέψουμε, όπως όπως, τη συμβιβασμένη και υποκριτική ζωή μας καθώς θα τρώγεται με τις ζωές και τις υπολήψεις των άλλων.

«Καιρός του ποιήσαι», λοιπόν. «Καθαρθήναι είτα καθάραι», αυτό θα πει Ορθόδοξη Οικουμενικότητα.
Να ανοίξουμε την Εκκλησία στον κόσμο και να μετασχηματίσουμε τον κόσμο σε Εκκλησία.

Να φωτίσουμε τα πάντα μὲ το Χριστό, τίποτε άμοιρο, τίποτε ξένο, τίποτε εχθρικό να μην υπάρχει γύρω μας. «Τα πάντα δείται σταυρού» και «υπέρ πάντων Χριστός απέθανε».

Να μην κλειστούμε άλλο στον εαυτό μας,

Να ξεγίνουμε από θρησκεία και να γίνουμε Εκκλησία του «σύμπαντος κόσμου».

Κάποτε, το να μην «ανοίγεσαι», φτιάχνει προφίλ, δεν προδίδει και την ένδειά σου, όμως, τώρα, ήρθε η ώρα μας∙ το θέλουμε; το μπορούμε; «Τα αδύνατα παρ’ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστιν».

Σαν συμπέρασμα∙

Στον τόπο μας μόνο η Εκκλησία μπορεί να αναλάβει οικουμενικό ρόλο, η Πατρίδα μας πια, όχι! Και προσέξτε∙ Ο,τι είναι Ορθόδοξο χριστιανικό, είναι και οικουμενικό αλλιώς προτεσταντίζει. Ο,τι είναι Ορθόδοξο χριστιανικό οικουμενικό, είναι και ελληνικό. Ο,τι είναι ελληνικό, πάντα ήταν ανοιχτό.

Γι’αυτό οι έλληνες ανοίγονταν σε όλα και ελληνοποιούσαν τα πάντα.

Πήγαιναν μετανάστες και έκαμναν τους εκεί γηγενείς έλληνες. Έρχονταν λαοί ως μετανάστες, τους κοινωνούσαν την Παιδεία τους και έτσι τους έκαμναν φίλους. Τώρα δεν έχουμε Παιδεία να τους δώσουμε γι’ αυτό τους κάναμε ξένους, εχθρούς.

Ο επανευαγγελισμός των πιστών μας, ημών των ιδίων, θα είναι πράξη οικουμενικών διαστάσεων, αφού είτε το θέλουμε είτε όχι, το κατασάρκιο της Ορθοδοξίας είναι ελληνικής κατασκευής και ολόκληρη η Εκκλησία κυλάει πάνω σε ρόδες ελληνικών προδιαγραφών.

Η ελληνική Ορθοδοξία, σήμερα, δεν έχει φωνή στο ευρύτερο πνευματικό γίγνεσθαι. Έχει μόνο μια εμπειρία, που τη σέρνει σαν λείψανο από το παρελθόν και που κάποτε, καταντάει ειδωλολατρία.
Διερωτώμαι∙ στέρεψε άραγε από μας η έμπνευση; Από την Εκκλησία μας, εννοώ.

Ο ελληνισμός ξεκομμένος από την Εκκλησία δεν έχει έμπνευση πια.

Ο,τι ελληνικό άξιζε, μας το πήραν μαζί με τα Ελγίνεια και στις Χώρες εκείνες, δημιουργήθηκαν Πανεπιστημιακές Έδρες ελληνικών γραμμάτων, ελληνικής γλώσσας, ανθρωπιστικές επιστήμες κ.λ.π.

Όμως εκείνη η παραγωγή χρειάζονταν να εμπλουτίζεται από την Ελλάδα. Δεν έγινε κάτι τέτοιο. Όχι μόνο δεν τροφοδοτήθηκε από εμάς, αλλά εγκαταλείφθηκε κιόλας. Απαξιώθηκε τραγικά.

Άρα, τελειώσαμε.

Λέμε∙ «βαρειά μας βιομηχανία είναι ο πολιτισμός μας».

Προ μηνών κάποιος μου είπε ότι πήγε στη Δήλο και παραμέριζε τα χόρτα για να διαβάσει τις επιγραφές κάτω από τα αγάλματα.

Οι απεργίες στην Ακρόπολη και τα πανώ στα Προπύλαια δήλωσαν όχι κοινωνία του αρχαίου πνεύματος, αλλά μόνο διαχείρηση και μάλιστα κακή διαχείρηση. Η γλώσσα μας φτώχυνε τραγικά και όταν η Εκκλησία αδήρητα κάποια στιγμή θα την βγάλει από την λατρεία, στην ουσία θα την κηδεύσει. Η κλασσική παιδεία είναι ανύπαρκτη. Η Ιστορία μας γελοιοποιήθηκε από το Χόλλυγουντ (Μ. Αλέξανδρος, Τροία, Θερμοπύλες).

Γι’αυτό επιμένω ότι, μόνο η Εκκλησία μπορεί να δώσει χρώμα και ταυτότητα στην εθνική φυσιογνωμία της Χώρας, αν φυσικά το θέλει η Χώρα μας και όσο το θέλει. Χωρίς την εκκλησιαστική καθημερινή ζωή, η Πατρίδα μας δεν έχει ιδιοπροσωπία, δεν μπορεί να διεκδικήσει πρότυπη φυσιογνωμία. Στη σύγχρονη Παιδαγωγική διαπιστώνουμε προσπάθεια αναδείξεως των ελαχίστων ιδιαιτεροτήτων ενός παιδιού, της όποιας διαφορετικότητος που χαρακτηρίζει και αναδεικνύει το «κάτι άλλο». Φανταστείτε, λοιπόν, μια Χώρα σαν τη δική μας, χωρίς την ανάδειξη της εκκλησιαστικής παραδόσεώς της, έτσι όπως αυτή καλλιεργείται μέσα στους Ναούς και διαχέεται στην καθημερινότητα των ελλήνων. Τί  θα περισσεύσει στην περιρρέουσα ελλαδική ατμόσφαιρα, αν αφαιρεθεί το εκκλησιαστικό τελετουργικό, το λατρευτικό τυπικό, η εορτολογική αλυσίδα, η η βιβλική ορολογία;
Θέλετε να σας πω παράδειγμα προς αποφυγήν;

Η Ε.Ε. που οραματίστηκε τον εαυτό της να υπάρχει και να δραστηριοποιείται όχι μόνο χωρίς τη χριστιανική προμετωπίδα στο Σύνταγμά της αλλά, το κυριώτερο, χωρίς πνευματική θωράκιση, δεν υποψιάστηκε ότι έπρεπε να προηγηθεί πνευματική σύγκληση, για να επιτευχθεί η οικονομική. Τα οικονομικά μεγέθη δε φέρνουν κοντά τις καρδιές, δεν εξομαλύνουν τις διαφορές. Τώρα που η οικονομική Ένωση παραπατάει και πολλοί προβλέπουν ότι θα σωριστεί, παρασέρνει μαζί της κι έναν ολόκληρο κόσμο ιδεών και πραγμάτων που συστάθηκαν σε πολιτισμό κάτω από τη σκια του Σταυρού. Τώρα που έκοψε τον ομφάλιο λώρο της με τη ζωή, υπάρχει το ενδεχόμενο «την επισκοπήν» αυτής να λάβει «έτερος» (Ψαλμ. 108,8).

Αγαπητοί μου∙

Ίσως να έχει φτάσει ο καιρός για την «ήττα» της Ορθοδοξίας. Μια ήττα που θα δώσει τη δυνατότητα για να βάλουμε αρχή, νέα αρχή, που δε θα στηρίζεται στη δύναμη και την εξουσία που υπόσχονται νίκες και κυριαρχίες, αλλά στην αξιοποίηση της αποτυχίας, στο κέρδος που ανθίζει από την αποδοχή της αστοχίας. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, δεν μπορεί παρά να έχει δίκαιο, όταν σημειώνει∙ «ύστερ’από τόσες μεγάλες νίκες στην ιστορία, χρειάζονται τώρα και μερικές μεγάλες ήττες». (Χρυσ. Σταμούλη, Έρως και θάνατος).

Ας νικηθούν όλα όσα στην Πατρίδα μας πήραν τη θέση της Εκκλησίας∙ το σπίτι της εσωστρέφειας, το μαγαζί της εξουσιαστικότητας, η συντεχνία της θεσμικής επάρκειας, η ομάδα της αλαζονείας και της υποκρισίας, το σωματείο της αυταρέσκειας. Ας επανέλθει το θρησκευτικό σχήμα σε Οίκο από τον οποίο δε θα λείπει ὁ Χριστός, αὐτὸς ποὺ κάνει τὴν Ἐκκλησία Ἐκκλησία, αὐτὸς ποὺ σαρκώνει τὴν ἐλπίδα τῶν μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος καὶ ἀποδεικνύεται ἡ μόνη ὑπόστασή τους.
Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι τότε, ὁ νικημένος Ἰησοῦς, θὰ ξανανικήσει γιὰ χάρη μας τὸν κόσμο του.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Το ζήτημα με τον Μητροπολίτη Πειραιώς.

ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.





ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ ΝΑ ΛΕΕΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΓΙΑ 666; Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΙΠΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε άρθρα, δηλώσεις και κηρύγματά του στοχεύει κατά σύστημα εναντίον των Εβραίων υπό την έωλη κάλυψη του «Αντισιωνισμού».
Αποκορύφωμα της επιθετικής τακτικής του υπήρξε πρόσφατη συνέντευξή του σε πρωινή εκπομπή τηλεοπτικού σταθμού.
Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος έθεσε υπόψη του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου, υπό την ιδιότητά του και ως προέδρου της Ιεράς Συνόδου, την αντισημιτική και μισαλλόδοξη τακτική του εν λόγω Μητροπολίτη.
Με επιστολές τους προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, η Anti-Defamation League και η American Jewish Committee  τόνισαν ότι "είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό να ακούγονται τέτοια λόγια από ένα θρησκευτικό ηγέτη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να καταστήσει σαφές ότι ο αντισημιτισμός, σε όλες του τις μορφές, δεν είναι αποδεκτός".
Παράλληλα, επισήμαναν χαρακτηριστικά ότι "Το να επιτραπεί να μείνουν χωρίς αντίδραση τα αντισημιτικά σχόλια του Μητροπολίτη, θα έστελνε το αντίθετο μήνυμα στο ελληνικό κοινό και σε εκείνους ανά τον κόσμο -μεταξύ των οποίων και η ADL- που διεξάγουν διαθρησκειακό διάλογο, ότι δηλαδή ο αντισημιτισμός είναι ανεκτός -αν όχι υιοθετούμενος- από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία".
Το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συνέδριο (WJC), το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Συνέδριο (EJC) και η Σύνοδος Ευρωπαίων Ραββίνων, με ανακοινώσεις τους ζήτησαν από την ηγεσία της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τον Οικουμενικό Πατριάρχη να καταδικάσουν τις αντισημιτικές δηλώσεις του Μητροπολίτη Πειραιώς.
Ο Ραββίνος Joseph Sitruk, επίτιμος πρόεδρος της Συνόδου Ευρωπαίων Ραββίνων και επί σειρά δεκαετιών Αρχιραββίνος της Γαλλίας, καθώς και ο πρόεδρος τους WJC κ. Ronald Lauder, στις δηλώσεις τους τονίζουν:
"Ελπίζαμε ότι τέτοιες μοχθηρές κατηγορίες δεν θα εκφράζονταν από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία με δεδομένα τα τόσα χρόνια διαλόγου και συνεργασίας μεταξύ των δύο θρησκειών μας".
Ο πρόεδρος του EJC κ. Moshe Kantor, στη δήλωσή του κάλεσε την "Ελληνική Κυβέρνηση να εφαρμόσει τους νόμους της χώρας κατά της ρητορικής του μίσους".

Υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να καταδικάζει τη γλώσσα του μίσους από όποιον κι εάν εκφέρεται, παρατήρησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, κληθείς να σχολιάσει δηλώσεις του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ σε τηλεοπτική εκπομπή.
Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού καναλιού Μega, o μητροπολίτης, μεταξύ άλλων, είχε κάνει λόγο για παγκόσμια προσπάθεια απομειώσεως της θρησκευτικής ιδιοπροσωπείας των Χριστιανών, πίσω από την οποία κρύβεται ο διεθνής Σιωνισμός.
«Δεν είναι στο ρόλο της κυβέρνησης να κρίνει και να σχολιάζει δηλώσεις ιερέων», απάντησε αρχικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
«Είναι όμως υποχρέωσή της», τόνισε, «να καταδικάζει τη γλώσσα του μίσους από όποιον κι εάν εκφέρεται. Είναι υποχρέωσή της να στιγματίζει ως απαράδεκτη τη γλώσσα που αρνείται το ολοκαύτωμα, το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
«Οι απόψεις αυτές είναι στο περιθώριο. Προσβάλλουν την Ελλάδα. Προσβάλλουν τον πολιτισμό μας. Προσβάλλουν την ίδια την κοινωνία μας, αναπόσπαστο κομμάτι της οποίας είναι η ελληνική εβραϊκή κοινότητα. Πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι η ελληνική πολιτεία και η κοινωνία μας, τις καταδικάζουν απερίφραστα», κατέληξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Με αφορμή τον εγερθέντα θόρυβον εκ μέρους του European Jewish Congress σχετικώς με συνέντευξί μου εις τον τηλεοπτικό δίαυλο MEGA την 20ην λήγοντος μηνός Δεκεμβρίου ε.ε. εις πρώτην φάσιν έχω να δηλώσω τα κάτωθι:
1. Τα όσα ανέφερα κατά την τηλεοπτικήν μου συνέντευξιν εις την εκπομπήν «κοινωνία ώρα mega» αποτελούν αυστηρώς προσωπικάς μου θέσεις και απόψεις τας οποίας επανειλλημένως προφορικώς και γραπτώς έχω εκθέσει.
2. Σέβομαι, τιμώ και αγαπώ ιδιαζόντως τον εβραϊκόν λαόν όπως και κάθε άλλον λαόν της υφηλίου κατά την διδασκαλίαν του ενσαρκωθέντος Υιού του Θεού και αληθούς Μεσσίου Κυρίου Ιησού Χριστού του Σωτήρος και Λυτρωτού, τον οποίον προανήγγειλαν όλοι οι Προφήται και ο Οποίος ενσαρκώθη δια του Ιουδαϊκού έθνους.
3. Η δημοσία καταφορά μου κατά του Διεθνούς Σιωνισμού αναφέρεται εις το όργανον εκείνο που ως διάδοχος του «Σαχεντρίν» μετέβαλλε την πίστι των Πατριαρχών, Προφητών και Δικαίων του Ιουδαϊκού έθνους δια του Ταλμούδ, της Ραββινικής παραφιλολογίας και της Καμπάλα εις Εωσφορισμόν και αγωνίζεται παντί σθένει δια της οικονομικής αυτοκρατορίας που συνέστησε παγκοσμίως με έδρα την μεγάλη υπερατλαντικήν χώραν δια την επικράτησιν της παγκόσμιας κυβέρνησης και της πανθρησκείας.

4. Θεωρώ όπως κάθε εχέφρων άνθρωπος εις τον πλανήτην το ναζιστικό καθεστώς και τον παρανοϊκό δικτάτορά του Αδόλφο Χίτλερ ως ειδεχθώς κακουργήσαντας κατά της ανθρωπότητος και ίσταμαι μετά πάσης τιμής και σεβασμού ενώπιον του εβραϊκού ολοκαυτώματος όπως και κάθε ετέρας ειδεχθούς γενοκτονίας ως του Ποντιακού Ελληνισμού και του Αρμενικού λαού. Άλλωστε και το ελληνικόν έθνος θρηνεί χιλιάδας μαρτύρων από την εγκληματική ναζιστική θηριωδία.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ. Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ. 

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΤΙ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΠΛΟΦΑ. 

ΜΠΟΡΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΡΑΨΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ. 

ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ, ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΕ Η ΘΑ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΣΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΤΙΠΟΤΕ. 

ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟΣ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ. 
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ!

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Ιωάννης Καποδίστριας – ο Άγιος της Πολιτικής

Την Πέμπτη, 16 Δεκεμβρίου 2010 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ρωσικής Πρεσβείας στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερη επισημότητα η παρουσίαση της συλλεκτικής  - επετειακής έκδοσης «Ιωάννης Καποδίστριας – ο Άγιος της Πολιτικής».
Η εκδοτική πρωτοβουλία ανήκει στην ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ και συγγραφέας του βιβλίου είναι ο κ. Κορνιλάκης Ιωάννης Δ/νων Σύμβουλος της ΕΛΑΙΑΣ.
Το εν λόγω βιβλίο είναι μια συγκλονιστική διατριβή 728 σελίδων που περιλαμβάνει 135 ανέκδοτες επιστολές του Ιωάννη Καποδίστρια με τον γραφικό του χαρακτήρα, τις οποίες η πέννα του Συγγραφέα Ιωάννη Κορνιλάκη σχολιάζει και ταυτόχρονα συγκρίνει το χθες με το σήμερα και τον τότε Κυβερνήτη με τους σημερινούς.
Ένα έργο που φέρνει μπροστά στα μάτια μας την σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας, που πριν 180 χρόνια το 1830 αναγνωρίστηκε διεθνώς η Εθνικής της Ανεξαρτησία και δυστυχώς σήμερα ολόκληρος ο Ελληνισμός νοιώθει και βιώνει μια νέα σκλαβιά.
Το έργο του κ. Κορνιλάκη Ιωάννη είναι ένα κερί αναμμένο στο σκοτάδι της απογοήτευσης, της θλίψης, της αγανάκτησης, και της έλλειψης ιστορικής μνήμης.
Στην χθεσινή εκδήλωση παρέστη ο Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελλάδα κ. Βλαντιμίρ Τσχιβισβίλι ως οικοδεσπότης, ο οποίος είναι και ένας από τις εννέα προσωπικότητες που προλογίζουν το βιβλίο.
Η εκδήλωση άνοιξε με ομιλία του Πρέσβη της Ρωσίας, όπου μεταξύ άλλων εξέφρασε τα συγχαρητήρια του στην ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ για το τόσο σπουδαίο έργο που έκαναν, τόσο στον Πρόεδρο Αρχιμ. Γεώργιο Αλευρά όσο και στον συγγραφέα Ιωάννη Κορνικλάκη.
«Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν φλογερός πατριώτης της χώρας του», τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Τσχιβισβίλι, συνεχίζοντας «είμαι βέβαιος ότι η στενή συνεργασία μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, με σκοπό την ευημερία των φίλων λαών των κρατών μας, για την δημιουργία ενιαίας και επιτυχημένης Ευρώπης για την οποία, όπως αποδεικνύεται από τα έγγραφα, ακόμα και τότε ονειρευόταν ο Ιωάννης Καποδίστριας».
Εν συνεχεία απεύθυναν χαιρετισμό ο Πρέσβης του Βελγίου κ. Πιέρ Βαέσεν, ο Πρέσβης της Ελβετίας κ. Λορέντζο Άμπεργκ, ο Μητροπολίτης Κηφίσιας κ. Κύριλλος, ο εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού, Ηγούμενος Αρχιμ. Αμφιλόχιος και ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι στον σύντομο χαιρετισμό του, ο Μητροπολίτης Κηφισίας κ. Κύριλλος τόνισε: «Από μικρό παιδί είχα μεγάλη αγάπη στον Ιωάννη Καποδίστρια. Ο τίτλος του βιβλίου – Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της Πολιτικής στην αρχή με εξέπληξε».
«Όταν όμως μελέτησα τις δαχτυλογραφημένες σελίδες, θαύμασα και συνάμα συγκινήθηκα. Ολοκληρώνοντας τη μελέτη ευχήθηκα ολόκληρος ο Ελληνισμός και το Έθνος μας να είχε τις ευχές του Αγίου Ιωάννη Καποδίστρια», υπογράμμισε κλείνοντας.
Οι χαιρετισμοί έκλεισαν με ομιλία του Προέδρου του Δ.Σ. της ΕΛΑΙΑΣ, Αρχιμ. Γεώργιο Αλευρά.
Επίσης, να σημειωθεί, ότι όλοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σε Video Wall το τετραετές δημιουργικό οδοιπορικό της ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ και στην συνέχεια να απολαύσουν αυτή την καθ’ αυτή παρουσία του βιβλίου από τον ίδιο τον συγγραφέα, παρακολουθώντας ταυτόχρονα το ξεφύλλισμα των σελίδων στο Video Wall.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με τους ήχους πιάνου, Κρητικής Λύρας υπό την Δ/νση του μουσικοσυνθέτη κ. Γιώργου Βούκανου που μελοποίησε 12 τραγούδια που περιέχονται σε cd που συνοδεύει την εξαιρετικής ποιότητας έκδοση και που έχει τίτλο οραματισμοί – Ιωάννης Καποδίστριας.
Την έκδοση Ιωάννης Καποδιστρίας – ο Άγιος της Πολιτικής προλογίζουν οι Πρέσβεις της Ρωσίας και Βελγίου, οι Μητροπολίτες Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος, Κηφισίας Κύριλλος και ο Λαγκαδά Ιωάννης.
Επίσης, προλογίζουν η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, η Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικό), ο Πρωτοεπιστάτης του Αγίου Όρους Γέρων Παύλος Λαυριώτης.
Τέλος, προλογίζει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος που από την αρχή έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια της ΕΛΑΙΑΣ, για την ανάδειξη του πρωτύπου Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Η εκδήλωση έκλεισε με την δέσμευση του συγγραφέα κ. Ιωάννη Κορνιλάκη, ότι «η ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ την επόμενη χρονιά θα παρουσιάσει στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό, όλες τις ανέκδοτες επιστολές του Κυβερνήτη σ’  ένα πολυτελές δίτομο έργο και στην επέτειο 180 χρόνων από τον τραγικό χαμό του.
Πηγή



Πως οι Εβραίοι μας διαιρούν και μας υπονομεύουν εθνικά



Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Ο καπνός του τσιγάρου προκαλεί άμεση ζημιά: US έκθεση

(Reuters) - Ο καπνός του τσιγάρου προκαλεί άμεση ζημιά στους πνεύμονες και στο DNA, και η κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα θα κάνει τις προσπάθειες για το σταμάτημα του καπνίσματος προτεραιότητα, δήλωσαν ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι υγείας την Πέμπτη.

Το κάπνισμα βλάπτει όχι μόνο τους καπνιστές, αλλά και τους ανθρώπους γύρω τους, και οι φόροι και οι απαγορεύσεις και η θεραπεία όλα πρέπει να χρησιμοποιούνται μαζί για να βοηθήσουν να κατεβούν τα ποσοστά των καπνιστών προς τα κάτω, είπε η Γενική Χειρουργός (U.S) Δρ Ρετζίνα Μπέντζαμιν σε μια έκθεση σχετικά με το κάπνισμα.

"Οι χημικές ουσίες στον καπνό φτάνουν στους πνεύμονές σας γρήγορα κάθε φορά που εισπνέετε προκαλώντας ζημιές αμέσως," είπε η Μπέντζαμιν σε μια δήλωση.
 "Εισπνέοντας ακόμη και μικρή ποσότητα του καπνού του τσιγάρου μπορεί επίσης να βλάψει το DNA σας, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο."

Η έκθεση είναι διαθέσιμη εδώ , λέει επίσης ότι οι καπνοβιομηχανίες έχουν σχεδιάσει σκόπιμα τα τσιγάρα και άλλα προϊόντα του καπνού ώστε να προκαλούν εθισμό και ότι έχουν κυκλοφορήσει τα νέα προϊόντα του καπνού, που φέρονται ως ασφαλέστερα, αλλά ότι στην πραγματικότητα είναι εξίσου επικίνδυνα και εθιστικά.
 
Η Μπέντζαμιν δήλωσε ότι το ένα τρίτο των ανθρώπων που δοκίμασαν κάποτε τσιγάρα γίνονται καθημερινοί καπνιστές.
"Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε εντείνει τις προσπάθειες για τη μείωση της χρήσης καπνού, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής της νομοθεσίας για τη ρύθμιση των προϊόντων του καπνού, επενδύουμε σε τοπικές προσπάθειες ελέγχου του καπνού και επέκταση της πρόσβασης στην ασφαλιστική κάλυψη για τη διακοπή του καπνού", είπε σε μια δήλωση της η Κάθλιν Σεμπέλιους Γραμματέας Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών .
 
"Αυτό θα παραμείνει ως βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης αυτής."

Η έκθεση επισημαίνει ότι οι μελέτες έχουν δείξει πως τα τσιγάρα σκοτώνουν 443.000 άτομα κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες - ένας στους πέντε ανθρώπους πεθαίνουν - από καρκίνο, καρδιακές παθήσεις, ασθένειες των πνευμόνων και άλλων αιτιών.
 
"Η οικονομική επιβάρυνση της χρήσης τσιγάρου κοστίζει περισσότερα από 193 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης και απώλεια της παραγωγικότητας," είπε η Σεμπέλιους.
 
"Περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από τα τσιγάρα και το ήμισυ του συνόλου των μακροχρόνιων καπνιστών χάνουν τη ζωή τους από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα," προσθέτει η έκθεση.
 
Ο Δρ Τόμας Φρίντεν, διευθυντής του αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, και η Δρ Μάργκαρετ Χάμπουργκ, απο την υπηρεσία  Τροφίμων και Φαρμάκων, δήλωσε ότι η έρευνα δείχνει επίσης πώς να μειώσουν το κάπνισμα.
 
"Οι μεγαλύτεροι αντίκτυποι έρχονται όταν αυξάνονται οι τιμές του καπνού, απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, προσφέρονται οικονομικές και προσιτές θεραπείες διακοπής και συνδυάζονται εκστρατείες σε μέσα ενημέρωσης και άλλες πρωτοβουλίες", έγραψαν σε μια εισαγωγή στην έκθεση.

Το CDC υπολογίζει ότι περίπου 23 τοις εκατό των Αμερικανών ενηλίκων καπνίζουν και επίσης το 17 τοις εκατό των μαθητών γυμνασίου στην Αμερική.
Πηγή 

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ

Του Αρχιμ. Δαβίδ Τσελίκα
Με αφορμή το απόσπασμα που αναρτήθηκε σε ηλεκτρονικό περιοδικό [δημοσιεύθηκε στο “Γράμμα”] από το βιβλίο του Pierre – Andre Taguieff και άλλα παρόμοια κείμενα που προσπαθούν επί πολλές δεκαετίες να θολώσουν το τοπίο σχετικά με το γνωστό βιβλίο “Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών”, θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:
Ο Taguieff και πολλοί –εβραϊκής καταγωγής- συγγραφείς και αρθρογράφοι, είτε υποκρινόμενοι ηθελημένα, είτε όντες βαθιά “νυχτωμένοι” (κάτι που μάλλον είναι απίθανο) προβάλλουν μια θέση που είναι σαφώς παραπλανητική και αποπροσανατολίζει ως προς την ουσία του θέματος. Ισχυρίζονται δηλαδή, ότι τα “Πρωτόκολλα” είναι ένα βιβλίο πλαστό, κατασκεύασμα των μυστικών υπηρεσιών του τσάρου της Ρωσίας και συνήθως επικαλούνται πηγές που παρουσιάζουν παρόμοια κείμενα τα οποία είχαν εκδοθεί νωρίτερα από την εποχή που έλαβε χώρα το πρώτο διεθνές Σιωνιστικό Συνέδριο στην Ελβετία (1897), του οποίου τις μυστικές συζητήσεις υποτίθεται ότι τα “Πρωτόκολλα” καταγράφουν.
Πράγματι, τα “Πρωτόκολλα” είναι ένα κείμενο που είδε το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά το 1902, με την έκδοση του Sergei Nilus. Εκεί καταγράφεται η συνωμοσία των Σιωνιστών για την μεθόδευση της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ και κυρίως για την παγκόσμια κυριαρχία τους και την ανάδειξη του αναμενόμενου “Μεσσία” τους. Η διάδοσή τους υπήρξε ευρύτατη τα επόμενα χρόνια και μέχρι σήμερα διχάζει τις απόψεις, καθώς από άλλους θεωρούνται ως αντισημιτική προπαγάνδα και από άλλους ως γνήσια καταγραφή των σιωνιστικών σχεδίων για το μέλλον του πλανήτη.
Αρκετές έρευνες κατ’ επανάληψη προσπάθησαν να δείξουν ότι τα “Πρωτόκολλα” είναι ένα προϊόν πλαστογραφίας. Τα περί “αποδεδειγμένης πλαστότητας” έγιναν τελικά άλλη μια αναμασημένη καραμέλα όσων προσπαθούν με πείσμα να μειώσουν την αξία και τη σημασία τους. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο αποπροσανατολισμός! «Γιατί παρά την αποδεδειγμένη πλαστότητά τους η επιρροή τους παραμένει ισχυρή;», ρωτά ο κύριος Taguieff. Μα, ακριβώς λόγω του απίστευτα επαληθευόμενου “προφητικού” τους περιεχομένου!! Ακριβώς λόγω των εξελίξεων του 20ού αιώνα, αλλά και της σημερινής μας ζωής που περιγράφονται με εκπληκτική ακρίβεια εκ των προτέρων! Η καταπληκτική ταύτιση της εξέλιξης των γεγονότων στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική πραγματικότητα με όσα καταγράφονται πριν από έναν αιώνα και πλέον στα “Πρωτόκολλα”, έχει κάνει ολοφάνερο ότι αυτά σχεδιάστηκαν για να εφαρμοσθούν και εφαρμόζονται.
Επιπλέον, σήμερα είναι γνωστή η παντοδυναμία των εβραϊκών συμφερόντων, ή ακριβέστερα των μεγαλοτραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, ενημέρωση και πολιτική ζωή, έχοντας ως κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ τους την εβραϊκή τους καταγωγή. Αυτή είναι μια αλήθεια που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, αν και ελάχιστοι τολμούν να ομολογήσουν, μια αλήθεια που άλλωστε δεν είναι τόσο ευδιάκριτη, αφού συνήθως πρόκειται για Εβραίους της διασποράς, πολίτες πολλών χωρών της υφηλίου.
Απαντώ λοιπόν, στον κ. Taguieff που επικαλείται τον ορθό λόγο και την κριτική σκέψη, αλλά και σε όσους έντεχνα “βαπτίζουν” τις αποκαλύψεις “θεωρίες συνωμοσίας”, επιχειρώντας να χειραγωγήσουν όχι μόνο τους αδαείς, αλλά ακόμα και τους σκεπτόμενους: Έχουμε δύο δεδομένα, πρώτον, κάποιοι με εξαιρετικά διεισδυτικό βλέμμα γνωρίζουν το πολιτικό μέλλον της υφηλίου επί 100 χρόνια και πλέον και δεύτερον, κάποιοι καταγράφουν αυτές τις προβλέψεις, αποδίδοντάς τες στους Σιωνιστές Εβραίους. Ας ασχοληθούμε πρώτα με το δεύτερο: Αυτοί που καταγράφουν και κατηγορούν τον Σιωνισμό μπορεί να είναι Ρώσοι κατάσκοποι και το κείμενό τους μπορεί να μην είναι γνήσια καταγραφή του Σιωνισμού Συνεδρίου, όμως αυτό τελικά έχει ελάχιστη σημασία! Γιατί το μείζον και σημαντικό είναι ότι το κείμενο βγαίνει αληθινό, περιγράφει το μέλλον με ακρίβεια!
Ας δούμε και το πρώτο: Αυτοί που γνωρίζουν το μέλλον είναι (εκτός από αυτούς που το αποκαλύπτουν) σίγουρα αυτοί που το προγραμμάτισαν! Και φυσικά δεν έχει αξία να μάθουμε ποιοι το αποκαλύπτουν, αλλά ποιοι το προγραμματίζουν.
Και οι ιστορικές εξελίξεις των γεγονότων δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για όσους τα ερευνούν και κάνουν απλούς συσχετισμούς.Κανείς εκτός από τους Σιωνιστές Εβραίους δεν θα μπορούσε να ευθύνεται για ένα τέτοιο προγραμματισμό. Τα σημερινά δεδομένα έχουν κάνει αυτή την υπόθεση βεβαιότητα.
Δεν είναι εύκολο μέσα σε λίγες γραμμές να αποδείξουμε αυτές τις αλήθειες. Όμως, όσοι έχουν διαβάσει τα “Πρωτόκολλα” αν δεν βεβαιωθούν, σίγουρα θα προβληματιστούν βαθιά. Για να βεβαιωθεί κανείς, απαραίτητη είναι μια επισταμένη έρευνα, για την οποία θα καταθέσω κάποια σημαντικά στοιχεία ως αφορμή:
Είναι γνωστό ότι η ζωή του Ισραηλιτικού Γένους δια μέσου των αιώνων στρέφεται γύρω από δύο θεϊκές επαγγελίες, που είναι α) η κατάκτηση ή επανάκτηση της γης Χαναάν για τη λατρεία του ενός αληθινού Θεού και β) η ενευλόγηση όλων των φυλών της γης δια σπέρματος Αβραάμ και Ιακώβ. Για τους Χριστιανούς η δεύτερη επαγγελία, της ευλογίας σε όλους τους ανθρώπους, έγινε με την έλευση του Σωτήρα και θεανθρώπου Ιησού Χριστού ή Μεσσία. Αντίθετα, οι Εβραίοι πιστεύουν ότι η δεύτερη επαγγελία δεν εκπληρώθηκε ακόμα, αλλά θα γίνει με την έλευση του Μεσσία τους, παν ακόμη τον περιμένουν. Για την εκπλήρωση των επαγγελιών αυτών από τα βάθη της ιστορίας έστησαν ένα θρησκευτικοπολιτικό σύστημα προσδοκιών και επιδιώξεων που ενεργεί μέχρι σήμερα και το οποίο έχει ήδη σχεδόν κατορθώσει την πρώτη επαγγελία και αγωνίζεται πυρετωδώς για να δικαιωθεί και ως προς τη δεύτερη, που δεν είναι άλλη από την πνευματική, οικονομική και πολιτική κυριαρχία τους σε όλη την υφήλιο.
Απέδειξαν περίτρανα και αποδεικνύουν οι Εβραίοι πως η πίστη σε αυτά τα οράματα τους δίνει τεράστια δύναμη, αφού τους έκανε να επιβιώσουν σε τόσους αιώνες διασποράς τους, να επανακτήσουν την αρχαία πατρίδα τους, να επιτύχουν το ζωντάνεμα του σύγχρονου ισχυρού κράτους τους, να μπολιάσουν άλλους λαούς με τις ιδέες τους, να αποκτήσουν αδιαμφισβήτητη ισχύ και έλεγχο στην οικονομία και την ενημέρωση, δηλαδή στους βασικούς τομείς που σήμερα καθορίζουν το παιχνίδι της παγκόσμιας εξουσίας!
Κάτω από το πρίσμα της πιστευόμενης σύμπραξής τους με το Θεό, βρίσκουμε την εξήγηση της δραστηριότητάς τους, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την ίδρυση της Μασονίας, του Μαρξισμού και του Χιλιασμού, βασικών δυνάμεων που αντιτάσσονται στον Χριστιανισμό, τον οποίο αγωνίζονται να περιορίσουν, αφού πιστεύουν ότι σφετερίζεται τη δεύτερη επαγγελία τους. Η δικτύωση της εβραϊκής επιρροής, πράγματι περισσότερο υποχθόνια και σπανιότερα εμφανής, κυρίως δια των αποτελεσμάτων της, οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στη διασπορά τους, που εμφανίζει το εξής εκπληκτικό φαινόμενο: Ενώ ανεβαίνουν σε διάφορες χώρες σε ύπατα αξιώματα κι ενώ ζουν σ’ αυτές επί αιώνες αποτελώντας πολίτες τους, ταυτόχρονα νιώθουν και παραμένουν αναντίρρητα περισσότερο πολίτες της Εβραϊκής Παγκόσμιας Σιωνιστικής Πολιτείας, παρά του κράτους στο οποίο εγκαταβιώνουν.
Όσο κι αν δεν παραδέχονται την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών που διακήρυξε τον Σιωνισμό ισοδύναμο με τον ρατσισμό, οι Σιωνιστικές ιδέες τους είναι εχθρικές προς τον Ελληνισμό ως δύναμη διάδοσης του Χριστιανισμού και γενικά σε κάθε φιλελεύθερη πνευματική και αποκαλυπτική φωνή, όπως υπήρξαν και οι Προφήτες τους, που οι ίδιοι τους εξόντωσαν.
Πέρασαν λοιπόν περισσότερα από 100 χρόνια από τότε που πρωτοεκδόθηκαν τα “Πρωτόκολλα”, όπου προβλέπεται οι Σιωνιστές ν’ ακολουθήσουν τα εξής βήματα προς την παγκοσμιοποίηση του καταναγκασμού και του ελέγχου:
- Να αποπλανήσουν τη νεολαία προβάλλοντας την ανηθικότητα με τα κατάλληλα πρότυπα.
- Να καταστρέψουν την οικογενειακή ζωή για να μείνει ο άνθρωπος μόνος χωρίς στήριξη.
- Να δημιουργήσουν αισχρή τέχνη και λογοτεχνία.
- Να εξαλείψουν το σεβασμό προς τη θρησκεία και τον κλήρο με ψεύτικα και αληθινά σκάνδαλα.
- Να εθίσουν τους λαούς στον καταναλωτισμό, την ψεύτικη διασκέδαση χωρίς πραγματική χαρά και να τους απασχολούν με δημόσια θεάματα και αθλήματα, ώστε να μην μείνει χρόνος για σκέψη.
- Να αγριέψουν τον ανθρώπινο νου με ψεύτικες θεωρίες και το νευρικό σύστημα με αλκοόλ, νικοτίνη, ναρκωτικά κλπ.
- Να ρίξουν τη μοναρχία και την παλιά αριστοκρατία σε όλο τον κόσμο και να επιβάλλουν ταξικούς πολέμους.
- Να χρησιμοποιήσουν τη βιομηχανία για να καταστρέψουν τη γεωργία και στη συνέχεια να καταστρέψουν και τη βιομηχανία.
- Να εγκαταστήσουν παντού κοινοβουλευτικές δημοκρατίες και να προωθήσουν ελεγχόμενα, ανίκανα πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας.
- Να αποδυναμώσουν σταδιακά όλα τα συντάγματα, για να φέρουν την παγκόσμια δικτατορία.
- Να δημιουργήσουν παγκόσμια μονοπώλια για να αποκτήσουν τον έλεγχο του χρήματος και της γης.
- Να δημιουργήσουν παγκόσμια οικονομική αστάθεια, προωθώντας χαρτιά (νομίσματα και μετοχές) στους “απίστους”, ενώ οι Σιωνιστές θα συγκεντρώνουν χρυσό και κτήματα.
- Να ετοιμάσουν τον θάνατο των εθνών, νοθεύοντας τα κράτη με τη λαθρομετανάστευση και παραποιώντας την ιστορία.
- Να καταχρεώσουν τους λαούς με δάνεια, να αυξήσουν την ανεργία και τη φτώχεια και να δημιουργήσουν παγκόσμιο κράτος με τη βοήθεια ελεγχόμενων πολιτικών.
- Να φέρουν οικονομικές κρίσεις και να ρίξουν το φταίξιμο στους πολιτικούς.
- Να γίνει παγκόσμια λαϊκή εξέγερση και να προωθήσουν σαν σωτήρα τον παγκόσμιο κυβερνήτη-Μεσσία τους, απόλυτο μονάρχη όλου του πλανήτη.
           
Αυτά προβλέπονται εν ολίγοις στα “Πρωτόκολλα” και πολλές πραγματικά ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της πρόσφατης και σημερινής ζωής μας, όπως π.χ. ο ρόλος των παγκόσμιων οργανισμών, η εκμετάλλευση της ευαισθησίας των απλών πολιτών σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φιλελευθερίας, ακόμη και ο ρόλος των ιών και των εμβολίων, της τρομοκρατίας, της ενημέρωσης κλπ (!)
Και βέβαια δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι όλα αυτά προβλέπονται και σχεδιάζονται και εφαρμόζονται παρά μόνον από τους Εβραίους και τον Σιωνισμό, γιατί το γενικό πλαίσιο και η ιδέα που περιγράψαμε, συναντάται κατ’ επανάληψη σε πλήθος δηλώσεων και γραπτών κειμένων των ίδιων των Εβραίων. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω την επιστολή του νεομεσσιανιστή Βαρούχ Λεβύ προς τον Καρλ Μαρξ, που μιλά για την Βασιλεία του Ισραήλ που θα επιτευχθεί «δια της ενοποιήσεως, συγχωνεύσεως και υποταγής των άλλων φυλών, της καταργήσεως των συνοριακών φραγμών, της καταλύσεως των μοναρχιών και της εγκαθιδρύσεως μιας παγκοσμίου Δημοκρατίας, στην οποία οι Εβραίοι θα έχουν την πρωτοκαθεδρία» (βλ. “Έγκλημα της Επιστήμης”, Ι. Πασσά, σελ. 195). Επίσης τη δήλωση του στρατηγού και μετέπειτα υπουργού Αμύνης και Εξωτερικών του Ισραήλ, Μοσέ Νταγιάν στις 12 Φεβρουαρίου 1952 προς τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ: «Από τους ανθρώπους εξαρτάται να προετοιμαστούν για τον πόλεμο, αλλά από τον ισραηλινό στρατό, η διεξαγωγή της μάχης με αντικειμενικό σκοπό την ίδρυση της Παγκόσμιας Ισραηλινής Αυτοκρατορίας».
Ακόμη πιο αποκαλυπτική είναι η συνέντευξη του πρώτου πρωθυπουργού, μεγάλου ηγέτη του Ισραήλ., Δαβίδ Μπεν Γκουριόν, στις 16 Ιανουαρίου 1962 στο “Life Magazine”, όπου οραματίζεται την εικόνα του κόσμου μετά το 1987 και “προφητεύει” με εκπληκτική ευστοχία το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, την ομοσπονδιοποίηση ολόκληρης της Ευρώπης και ακόμη την παγκόσμια συμμαχία που θα έχει στη διάθεσή της μια διεθνή δύναμη αστυνόμευσης, την κατάργηση των στρατών όλου του κόσμου, την οικοδόμηση του Ναού των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ που θα γίνει η έδρα της Ανώτατης Αρχής της Ανθρωπότητας (!) και άλλα ενδιαφέροντα.
Τέλος, θα αναφέρω και τη γνωστή δήλωση του μεγαλοτραπεζίτη Ντέιβιντ Ροκφέλλερ κατά την έναρξη της συνόδου της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, στις 5 Ιουνίου 1991, στο Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας, δήλωση που ηχογραφήθηκε από μέλος της Λέσχης και διέρρευσε αποκαλυπτικότατη για το ρόλο των ΜΜΕ στη δημιουργία παγκόσμιας κυριαρχίας: «Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, στους New York Times, το Time και άλλους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, των οποίων οι διευθυντές έχουν παρακολουθήσει τις συναντήσεις μας κι έχουν σεβαστεί τις υποσχέσεις τους για εχεμύθεια εδώ και σχεδόν 40 χρόνια (…) Η δουλειά τώρα είναι πολύ πιο εκλεπτυσμένη και προετοιμασμένη να οδηγήσει προς μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας ευφυούς ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από τον εθνικό αυτοπεριορισμό που τηρήθηκε τους περασμένους αιώνες»(!)
Οι ιδέες αυτές, που ο Ροκφέλλερ έχει καταγράψει και στα “Απομνημονεύματά” του (2002) δεν είναι καθόλου μεμονωμένες, αλλά εκφράζονται ξανά και ξανά από τους ίδιους τους Εβραίους, έστω και προσεκτικά, για να μην γίνονται αντιληπτές και προκαλούν το ευρύ κοινό. Από την άλλη οι ίδιοι οι Εβραίοι, όταν οι αποκαλύψεις λαμβάνουν έκταση,σπεύδουν να χαρακτηρίσουν τα αποκαλυπτικά κείμενα ως αντισημιτικά ή συνωμοτικά, προκειμένου να θολώσουν το τοπίο. Κι όμως από πλήθος μεγάλο γεγονότων και δηλώσεων γίνεται ολοφάνερο ότι “η παγκόσμια διακυβέρνηση” της δικής τους κυριαρχίας δρομολογήθηκε από τους ίδιους πολύ πρωτού εμφανιστούν οι σύγχρονοι κράχτες που την προπαγανδίζουν πια παντού ως “ανάγκη” αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, ή της δήθεν ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, ή της αναμφισβήτητα τεχνητής οικονομικής κρίσης…
Δεν είναι βέβαια τυχαίο το ότι η οικονομία του Ισραήλ ανθεί και οι επιχειρηματίες του επενδύουν σε όλο τον κόσμο την ίδια στιγμή που η κρίση απειλεί τους πάντες. Δεν είναι βέβαια τυχαίο το ότι οι «κερδοσκόποι» και οι «αγορές» που επωφελούνται σε βάρος της εθνικής μας κατάρρευσης έχουν εβραϊκά ονόματα, που όμως σχεδόν ποτέ δεν ακούγονται… Και δεν είναι κατά τη γνώμη μου τυχαίο, το ότι ο λαός του Ισραήλ έλαβε από τον Θεό και την ευλογία να δανείζει σε πολλά έθνη, ενώ οι ίδιοι οι Εβραίοι δεν θα δανείζονται!!! (Δευτερονόμιο ΚΗ΄, 12-13)
Ο Εβραίος λοιπόν δεν είναι “πάντοτε ο βολικός εχθρός”, όπως αναφέρει ο κ. Taguieff, αλλά ο πραγματικός υπεύθυνος, και δεν εννοούμε βέβαια τον εβραϊκό λαό, αλλά την “ελίτ” των Σιωνιστών που αποκτούν όλο και μεγαλύτερη εξουσία, ενορχηστρώνοντας στο διεθνές σκηνικό σε βάρος των λαών, ακόμη και των ίδιων των Εβραίων! Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι ανά τον κόσμο εναντιώνονται στη σιωνιστική ιδεολογία και πιστεύουν ότι ο Σιωνισμός δεν είναι εβραϊσμός, αλλά ένας σκοτεινός πολιτικός αυτοσκοπός που ξεπερνά τα εθνικά τους οράματα.
Όλα αυτά βέβαια, γράφονται προς αποκατάσταση της αλήθειας και επουδενί για να υποδαυλίσουν το μίσος ή την εχθρότητα προς τον εβραϊκό λαό, που είναι για πολλούς λόγους αξιοθαύμαστος και αξιομίμητος για μας τους Έλληνες, κυρίως για την αλληλοϋποστήριξη και τη βαθειά τους πίστη, που κάνει το όραμά τους πραγματικότητα.
Άλλωστε οι Εβραίοι, αρνούμενοι τον Χριστό και προσπαθώντας ν’ αναδείξουν τον Μεσσία τους, έχουν ένα υψηλό γι’ αυτούς στόχο, που με λαχτάρα, μεθοδικότητα και επιτυχία υπηρετούν. Από την άλλη εμείς οι Χριστιανοί, από εκείνους λάβαμε και κρατάμε τον ασύγκριτο θησαυρό της Αλήθειας, που δυστυχώς συχνά διαχειριζόμαστε με το χειρότερο τρόπο. Φταίνε εκείνοι που είμαστε τόσο ανάξιοι της αποστολής μας; Φταίνε εκείνοι που επαναπαυόμαστε στα μαξιλάρια της ανοησίας μας;

Ελληνικό... ηλεκτρικό αυτοκίνητο

Στις εγκαταστάσεις του Βιοτεχνικού Πάρκου Πτολεμαΐδας θα λειτουργήσει από του χρόνου η πρώτη, μετά τέσσερις δεκαετίες, γραμμή συναρμολόγησης ηλεκτρικών αυτοκινήτων στη χώρα μας.
Τα αυτοκίνητα που θα κατασκευαστούν θα είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους ελληνικά, θα......
προσφέρουν ευελιξία στην πόλη και ενεργειακή αυτονομία για πάνω από 100 χλμ. «Σκοπός μας δεν είναι να φτιάξουμε ένα πολυτελές όχημα που θα συναγωνίζεται τα αντίστοιχα αυτοκίνητα του εξωτερικού. Δεν υπάρχουν, ούτως ή άλλως, οι οικονομικές δυνατότητες για κάτι τέτοιο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα αυτοκίνητο χαμηλού κόστους, μεταξύ 5.000-6.000 ευρώ, το οποίο θα είναι λειτουργικό και ας μην έχει θερμαινόμενα καθίσματα», εξηγεί ο διευθυντής του Πάρκου Κωνσταντίνος Νίκου.

Η έρευνα αγοράς που έγινε από τον καθηγητή του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Λάρισας, Γιώργο Μπλάνα, έδειξε ότι η αγορά, παρά την οικονομική κρίση, είναι έτοιμη για ένα τέτοιο εγχείρημα που αναμένεται να ανοίξει θέσεις εργασίας, να ενισχύσει την ελληνική οικονομία και να συμβάλει στην προστασία του περιβάλλοντος.

«Υπάρχει η δυνατότητα για ένα τέτοιο εγχείρημα στην περιοχή, αλλά τα χρονικά περιθώρια για την υλοποίησή του είναι μικρά. Αυτό συμβαίνει επειδή πρόκειται για μια αγορά με μέλλον και σύντομα θα δημιουργηθούν μεγάλες δυνάμεις που θα συγκεντροποιήσουν την αγορά. Συνεπώς, το άνοιγμα για μικρές εταιρείες όπως η συγκεκριμένη θα υπάρχει για μικρό χρονικό διάστημα», τονίζει.

Τα μέρη του αυτοκινήτου θα είναι ελληνικής κατασκευής, ως επί το πλείστον, και η προμήθεια θα γίνεται από εταιρείες που ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος στο εγχείρημα. Ο κ. Νίκου φέρνει ως παράδειγμα μια εταιρεία στη Φλώρινα που εξάγει προϊόντα από ανθρακόνημα. «Η εταιρεία αυτή μπορεί να κατασκευάσει το πλαίσιο των αυτοκινήτων. Αν υπάρχουν ελληνικές εταιρείες που κατασκευάζουν φρένα ή λάστιχα, για παράδειγμα, θα χαρούμε να συνεργαστούμε μαζί τους. Από την άλλη, γνωρίζουμε ήδη ότι οι μπαταρίες, για παράδειγμα, δεν θα είναι ελληνικές. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό», τονίζει ο κ. Νίκου.

Το σχέδιο για την υλοποίηση του φιλόδοξου εγχειρήματος προβλέπει τη λειτουργία της μονάδας στα σκανδιναβικά πρότυπα. Αυτό σημαίνει ότι στο Βιοτεχνικό Πάρκο θα στεγαστούν συγκεντρωμένα μικρές ευέλικτες επιχειρήσεις, καθεμία εκ των οποίων θα αναλαμβάνει να εργάζεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος του αυτοκινήτου. Σκοπός, για το 2011, είναι να κατασκευαστούν τα δύο πρώτα αυτοκίνητα και τα αμέσως επόμενα χρόνια να αυξηθεί ο αριθμός τους κοντά στα 100.

Αρχικά τα οχήματα θα πωλούνται σε δήμους για να χρησιμοποιηθούν ως αυτοκίνητα πόλης και στη συνέχεια θα συζητηθεί το πώς μπορούν να βγουν στην αγορά αυτοκινήτου.

Ο διευθυντής του Πάρκου λέει ότι «τα δύο αυτοκίνητα που θα είναι έτοιμα του χρόνου θα χρησιμοποιηθούν για συγκεκριμένους σκοπούς. Στο πρώτο θα γίνουν όλα τα απαραίτητα τεστ ώστε να βεβαιωθούμε για την ποιότητά του. Το δεύτερο αυτοκίνητο θα το παρουσιάσουμε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς σκοπός μας είναι να προωθήσουμε το αυτοκίνητο σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Ηδη έχουμε έρθει σε επαφή με κάποιους δήμους από το εξωτερικό».

Ελπίδες για πυρήνα ανάπτυξης

Για την υλοποίηση του εγχειρήματος ο Δήμος Πτολεμαΐδας, στον οποίο ανήκει το 95% του Βιοτεχνικού Πάρκου, θα διαθέσει περίπου 500.000 ευρώ που θα προέλθουν από το ανταποδοτικό τέλος της ΔΕΗ και τον τοπικό πόρο ανάπτυξης. «Αναζητήσαμε εναλλακτικές προτάσεις για δράσεις αειφόρου ανάπτυξης στις οποίες θα μπορούσε να εμπλακεί η ιδιωτική πρωτοβουλία. Ευελπιστούμε ότι θα δημιουργηθεί ένας πυρήνας ανάπτυξης, με τον οποίον θα προωθήσουμε την έρευνα και την καινοτομία. Και το σημαντικότερο θα είναι ότι θα μπορέσουμε στο μέλλον να απεγκλωβιστούμε από την εξάρτηση της περιοχής από τον λιγνίτη», τονίζει από την πλευρά του ο δήμαρχος Πτολεμαΐδας Γρηγόρης Τσιούμαρης.

Το 1972 έγινε το πρώτο εγχείρημα

Τέσσερις δεκαετίες πριν από τη λειτουργία της γραμμής συναρμολόγησης στην Πτολεμαΐδα είχε γίνει το πρώτο εγχείρημα για την κατασκευή ηλεκτρικού αυτοκινήτου στη χώρα μας. Το 1972 οι αδελφοί Γουλανδρή αγόρασαν την αγγλική εταιρεία Enfield Automotive Ltd, που ειδικευόταν στη σχεδίαση και την κατασκευή ηλεκτρικών αυτόνομων αυτοκινήτων. Η εταιρεία μετονομάστηκε σε Enfield Neorion και μεταφέρθηκε σε τμήμα των Ναυπηγείων Σύρου ιδιοκτησίας των αδελφών Γουλανδρή. Ενα από τα μοντέλα που σχεδιάστηκαν ήταν και το Ε8000.

Επρόκειτο για αυτοκίνητα με μπαταρίες που είχαν μέγιστη τελική ταχύτητα τα 65 χλμ. την ώρα και αυτονομία 110-130 χλμ. Το συγκεκριμένο μοντέλο δεν πήρε έγκριση τύπου στην Ελλάδα, ενώ ήταν και σχετικά ακριβό, με αποτέλεσμα να βγουν λίγα κομμάτια που αγοράστηκαν από τα αγγλικά ταχυδρομεία. Λίγο καιρό αργότερα σταμάτησε η παραγωγή του.
Πηγή

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Οι τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

http://1.bp.blogspot.com/_1nOCSjKD75o/TPX0luZUv5I/AAAAAAAAAoA/sV9YCdTJByI/s320/Alexander_the_Great.jpgΟ Μέγας Αλέξανδρος, όταν βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη, κάλεσε τους στρατηγούς του και τους ζήτησε να... πραγματοποιήσουν τις τρεις τελευταίες του επιθυμίες, όταν αυτός πια θα έχει πεθάνει.

Η πρώτη ήταν να μεταφερθεί η σορός του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής. Η δεύτερη όριζε οι θησαυροί που είχε αποκτήσει να σκορπιστούν σε όλη τη διαδρομή μέχρι των τάφο του. Η τρίτη ήταν να μείνουν τα χέρια του ελεύθερα να λικνίζονται στον αέρα, καθώς μεταφέρεται προς τον τάφο, για να είναι στη θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι. Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:
Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες!

«Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!»

«Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!»


«Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!»

Η αξία του χρόνου!

Και συνέχισε: "Ο ΧΡΟΝΟΣ" είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.


Ο χρόνος είναι η ζωή μας. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου!!! Και εσύ, φίλε μου, αν έχεις τη "διαίσθηση", θα καταλάβεις ποιος, πότε και γιατί σου δίνει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ !!!

Πηγή

Έρχονται κάμερες στους δρόμους και τα δημόσια κτίρια

Σε συνέχεια ενός σχετικού άρθρου επανήλθε το ζήτημα των καμερών.

Το πράσινο φως αναμένεται να πάρει σήμερα ο υπουργός δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης απο το υπουργικό συμβούλιο καθώς θα συζητηθεί το θέμα χρήσης καμερών στα δημόσια κτίρια.
Μέχρι τώρα η υπόθεση εκρεμμούσε, καθώς πριν απο δύο χρόνια όταν είχε υπάρξει η μεγάλη σύγκρουση για το αν επιτρέπεται η όχι η καταγραφή γεγονότων μέσω τηλεοπτικού υλικού, η απόφαση δεν είχε ληφθεί με αποτέλεσμα να παραιτηθεί τότε ο κ. Γουργουράκης.

Τώρα σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του "NP" η χρήση τηλεοπτικών καμερών στα δημόσια κτίρια, σύμφωνα με τον υπουργό δικαιοσύνης, με τον οποίο μίλησε το "NP" θα επιτρέπεται για πολύ συγκεκριμένους λόγους υπό την έγκριση πάντα της επιτροπής προστασίας προσωπικών δεδομένων. Οι λόγοι που θα επιτρέπουν τη χρήση καμερών είναι λόγοι που αφορούν την εθνική ασφάλεια και για κακουργηματικές πράξεις που έχουν συντελεστεί.

Πηγή

Περί παραγωγικότητας ο λόγος.

Σε κήρυγμα του μίλησε για το παραγόμενο από τους ιερείς και την Εκκλησία έργο. Έργο που πολλάκις αποσιωπάται και κρύβεται από τα μάτια του κόσμου. Πρέπει να δυσφημίζεται η Εκκλησία και η πίστη για να επιτευχθούν κάποιοι σκοποί. 

Φυσικά και δεν είναι όλοι άγιοι, ούτε είναι κάτι περισσότερο από άνθρωποι όπως όλοι μας, μέλη γαρ της αυτής κοινωνίας. Φυσικά και έχουν υποχρέωση να είναι παράδειγμα για εμάς και όταν δεν είναι και καταπατούν τους κανόνες που υποσχέθηκαν να τηρούν, αυτοί να απομακρύνονται. Άλλο όμως είναι αυτό και άλλο να θεωρούνται "αντιπαραγωγικοί" συλλήβδην από τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης.

Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος "Ερωτώ, είναι αντιπαραγωγικοί οι Ιερείς;"
 Λάβρος για όσα ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες από επίσημα χείλη, ότι οι ιερείς δεν είναι παραγωγοί ήταν ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος από άμβωνος.
Ο Μητροπολίτης Πατρών υπερασπιζόμενος τον θεσμό του ιερέα, μεταξύ άλλων τόνισε: «Ερωτώ, είναι αντιπαραγωγικοί οι Ιερείς οι οποίοι είναι στρατιώτες του Χριστού και της κοινωνίας επί ημερονυκτίου βάσεως, εργαζόμενοι χωρίς ωράριο – και έτσι πρέπει – για να είναι πάντοτε στη διάθεση του ποιμνίου τους; Ποιός άλλος τομέας εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο;»

«Είναι αντιπαραγωγικοί οι Ιερείς, παράγοντας ένα τεράστιο κοινωνικό, φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο, στις πόλεις μας, με τα ιδρύματα που συντηρεί η Εκκλησία γενικώς, με την υπηρεσία στις Φυλακές και τα Νοσοκομεία, με τις τράπεζες αγάπης και τις στέγες φιλανθρωπίας; Με την συμπαράσταση στους νέους, τους εξαρτημένους, τους ανέργους κλπ.;», πρόσθεσε ο κ. Χρυσόστομος.
Ακόμη, υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Είναι αντιπαραγωγικοί οι Ιερείς οι οποίοι υπηρετούν στα χωριά μας, όπου καμιά υπηρεσία δεν έχει μείνει πλέον και ρημάζουν χωρίς, κανείς να ενδιαφέρεται για αυτά; Είναι αντιπαραγωγικοί οι Ιερείς που παρηγορούν τους λίγους που απέμειναν στην ύπαιθρο και οι οποίοι πολλάκις γέροντες και ανήμποροι προσπαθούν να ζήσουν με συντάξεις πείνας που τους χορηγεί η πολιτεία;»
Συνεχίζοντας «Είναι αντιπαραγωγικοί οι Ιερείς που συντηρούν τα μνημεία, Εκκλησίες, Μοναστήρια, ανεκτίμητους του Έθνους μας θησαυρούς, τα οποία είναι καταδικασμένα να καταστραφούν αφού κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτά; Είναι αντιπαραγωγικοί οι Ιερείς υπηρετώντας τις θρησκευτικές ανάγκες αυτού του Λαού και προσφέροντας διδαχή, αγάπη, στοργή όχι μόνο στους Χριστιανούς, αλλά και τους ξένους αδελφούς, αφού πλέον ζούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία;»
Επίσης, ο Μητροπολίτης Πατρών τόνισε, ότι «Κάθε φορά ακούμε τα περί της μισθοδοσίας των κληρικών. Πλείστα λέγονται ως μία φθηνή προπαγάνδα εναντίον των υπηρετών της κοινωνίας, των ηρώων Ιερέων. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο μισθός των Ιερέων είναι από την περιουσία της Εκκλησίας. Από την περιουσία την οποία τόσες φορές άφήρεσε το Κράτος, για « κοινωνικούς σκοπούς» και ανέλαβε την υποχρέωση της μισθοδοσίας των Κληρικών.
«Δυστυχώς αυτή η αλήθεια πολλάκις αποκρύπτεται η συστηματικά διαστρεβλώνεται», πρόσθεσε κλείνοντας ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος.

Πηγή

 Εδώ μια "ανεπίσημη" απάντηση κάποιων αναγνωστών στον Μητροπολίτη.

Να πω μόνο ότι όσον αφορά τις ενδυματολογικές ή άλλες υπερβολές που κάνουν οι επίσκοποι ή ακόμη και κάποιοι ιερείς, συμφωνώ με τους "αναγνώστες". Όμως όσον αφορά το έργο που επιτελούν όσοι τιμούν το ράσο τους, και τους οποίους οι προλαλήσαντες επίσης κατηγορούν συλλήβδην, θα διαφωνήσω κάθετα. 

Υπάρχει και μάλιστα πολύ μεγάλο έργο σε κάθε ενορία ή Μητρόπολη ξεχωριστά, το οποίο ως είθισται δεν διαφημίζεται. Όμως ο κόσμος που ως συνήθως τα βλέπει όλα αποσπασματικά και ακόμη προσπαθεί να βρει δικαιολογία για το γεγονός ότι δεν θέλει εκ προϊμίου να έχει σχέση με την Εκκλησία και όχι εξαιτίας των ιερέων, χρησιμοποιεί τα άσχημα(όσα και αν είναι αυτά) παραδείγματα για να δικαιολογήσει την ούτως ή άλλως δική του αποχή.

Φυσικά και θα μπορούσε να υπάρχει ίσως και περισσότερο έργο αλλά δεν φταίνε μόνο οι ιερείς, φταίμε και εμείς που δεν δραστηριοποιούμαστε ανθρωπιστικά και περιμένουμε τον άλλο να το κάνει. Και όταν κάνει κάτι, τότε τον κατακρίνουμε γιατί δεν έκανε περισσότερο, ενώ εμείς δεν κάνουμε καθόλου!!!! 

Υ.Γ Εδώ η απάντηση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων στον Αντιπρόεδρο της Κυβερνησης Θ. Πάγκαλο, όπως επίσης και άλλη μία απάντηση εδώ, που αναφέρεται στο θέμα των Ενόπλων Δυνάμεων μετά και την διευκρίνηση των λεγομένων του από τον ίδιο τον Αντιπρόεδρο. 

Και μία απάντηση μου σε απορία στο facebook.
"Οσο για τους 5 ιερεις σε καθε εκκλησια που αναφερατε, αυτοι βρισκονται σε ολοκληρη την Μητροπολη των Πατρων, μονο σε 5 ναους. Οι υπολοιποι εχουν απο 4 εως 1. Η Πατρα με την απογραφη του 2001 εχει 202.757 κατοίκους. Συμφωνα με την αρχη της ψυχολογιας, ενα ατομο μπορει να γνωριζει μεχρι και 1000 ατομα απλως προσωπικα, αλλα να αναγνωριζει περιπου 200-300. Αν αναλογιστει κανεις και οτι οι ιερεις στην Πατρα που να μπορουν και με τους κανονες της Εκκλησιας να εξομολογουν ειναι 62, οντες Α κατηγοριας, αντε να βαλουμε και τους Β κατηγοριας 68, τοτε κανετε και τους υπολογισμους σας. Ενας ιερεας συμφωνα με τους κανονες της Εκκλησιας ειναι υποχρεωμενος να γνωριζει το ποιμνιο του οπως ενας γιατρος πρεπει να ξερει τα παντα για τον ασθενη του. Τα νουμερα ομως δεν ευνοουν.
Αυτα τα στατιστικα τα εφερα περαν οποιονδηποτε αλλων σκεψεων για το αν ειναι καλοι οι κακοι ολοι οι ιερεις."
πηγη για τον αριθμο των ιερεων.
http://www.i-m-patron.gr/ieroi_naoi.html
πηγη για τον εργο της Μητροπολεως Πατρων
http://www.i-m-patron.gr/dioikhsis_enories.html

Ποιός τελικά θα είναι υποψήφιος για αποχώρηση από το παιχνίδι; (αναθεωρημένο)

Μετά τις ασφυκτικές πιέσεις της Μέρκελ για να γίνουν όσα βλέπουμε, τώρα το παιχνίδι παίζεται διαφορετικά.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian η Γερμανίδα Καγκελάριος προειδοποίησε για πρώτη φορά ότι η Γερμανία μπορεί να αποχώρησει από την Ευρωζώνη.

Βέβαια ο Δημήτρης Μπεκιάρης είχε πεί "Η Γερμανία θέλει την έξοδο της Ελλάδας ή την δική της έξοδο από την ευρωζώνη;" από τον Νοέμβριο ακόμη. 

Καθώς και ο Joseph Stiglitz σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Freefall: "Υπάρχει μία λύση: είτε να αποχωρήσει η Γερμανία από την ευρωζώνη, είτε η ευρωζώνη να χωριστεί σε δυο υποπεριοχές.", στις αρχές του χρόνου. Υπάρχει δε και το ζήτημα του δραχμάρκου.

Εν τέλει δεν γνωρίζουμε τι παιχνίδια παίζονται πίσω από τις πλάτες μας. Ας ευχηθούμε να πάνε τα πράγματα καλά, γιατί για καλύτερα μάλλον απίθανο.

Related Posts with Thumbnails