Θέλουν να καταργήσουν τον Σταυρό από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες με πρωτοβουλία Δρούτσα.

Tο Μέγαρο Μαξίμου βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση μιας σύνθετης και εξαιρετικά ευαίσθητης διαπραγμάτευσης που αποσκοπεί στην ανόρθωση της εικόνας της χώρας μας διεθνώς και ιδίως στον ευρωπαϊκό χώρο.


Η διαπραγμάτευση γίνεται παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας με διακριτική εμπλοκή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου αλλά και με διεθνή κέντρα στις Βρυξέλλες, Λονδίνο και Βερολίνο. Από ελληνικής πλευράς οι μόνοι που είναι πλήρως ενήμεροι για τα τεκταινόμενα είναι, εκτός από τον Πρωθυπουργό, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας ο οποίος φέρεται και ως εμπνευστής του όλου σχεδίου......
Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι ο Υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει καν ενημερωθεί αλλά ο ρόλος του στην υλοποίηση αναμένεται να είναι καθοριστικός και λόγω του Υπουργείου στο οποίο προΐσταται αλλά και λόγω των παραδοσιακά καλών σχέσεων του με την εκκλησία.

Σύμφωνα με τον στρατηγικό σχεδιασμό του Δημήτρη Δρούτσα τελικός στόχος θα είναι η αλλαγή της ελληνικής σημαίας ώστε να μην εμφανίζεται πλέον το θρησκευτικό σύμβολο του Σταυρού στο άνω αριστερό μέρος της.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί να συντονίσει τις ελληνικές προσπάθειες με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία. Ως γνωστό μόνο 6 από τις 27 χώρες της ΕΕ έχουν το σύμβολο του σταυρού στη σημαία τους: Η Φιλανδία, η Σουηδία, η Δανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Μάλτα και βεβαίως η Ελλάδα. Στα πλαίσια των νέων αντιλήψεων που επικρατούν στην Ευρώπη και παγκοσμίως για τον "διάλογο των πολιτισμών" και την θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους η Ε.Ε. ενθαρρύνει τις 6 χώρες να ευθυγραμμισθούν με τις υπόλοιπες τροποποιώντας τις εθνικές τους σημαίες.

Ο Γιώργος Παπανδρέου αν και αναμένει ισχυρές αντιδράσεις από μέρος της κοινής γνώμης και από ορισμένα κόμματα και φορείς θεωρεί ότι μεσοπρόθεσμα η μάχη για τη διατήρηση του Σταυρού είναι χαμένη και γιαυτό προσανατολίζεται στο να διαπραγματευθεί τα ανταλλάγματα.
Η Άγκελα Μέρκελ που ηγείται του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος υποστηρίζει την κατάργηση του Σταυρού με το βασικό επιχείρημα ότι "γιατί να έχουν οι Έλληνες τον Σταυρό στη σημαία τους, που είναι και ψεύτες, και όχι η Γερμανία". Έχει μάλιστα εξομολογηθεί στον Πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόσο ότι αν το σχέδιο υλοποιηθεί είναι διατεθειμένη να αυξήσει την χρηματοδότηση των ελληνικών ελλειμμάτων ώστε να μην χρειαστεί τελικά η φορολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, διευκολύνοντας έτσι τους χειρισμούς του Έλληνα πρωθυπουργού στις διαπραγματεύσεις με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Δεν επιθυμεί όμως η απόφαση για κατάργηση του Σταυρού να ανακοινωθεί πριν από τις εκλογές στην Ρηνανία Βεστφαλία φοβούμενη το πολιτικό κόστος. Θέλει επίσης να αποφύγει οποιοδήποτε συσχετισμό της απόφασης με το πρόσφατο ταξίδι της στην Τουρκία και τις συνομιλίες της με τον Ταγίπ Ερτογάν φοβούμενη ότι η πανούργα τουρκική διπλωματία θα εκμεταλλευτεί το γεγονός και θα ισχυρισθεί ότι ο Ερτογκάν είναι δήθεν αυτός που έπεισε την Μέρκελ.
Από πλευράς σκανδιναβικών χωρών δεν αναμένονται ιδιαίτερες αντιδράσεις καθότι η κοινή γνώμη φαίνεται ώριμη να αποδεχθεί τον εκσυγχρονισμό των σημαιών.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός φέρεται ενθουσιασμένος με το σχέδια Δρούτσα αφού ελπίζει ότι θα αυξήσει την δημοτικότητά του ενόψει των κρίσιμων εκλογών ανάμεσα στους πολυάριθμους μουσουλμάνους Βρετανούς πολίτες. Έχει πάντως ξεκαθαρίσει ότι η υλοποίηση της αλλαγής της βρετανικής και αγγλικής σημαίας από το Λονδίνο θα γίνει μετά το τέλος του Μουντιάλ ώστε οι χιλιάδες Άγγλοι φίλαθλοι που θα κατακλύσουν τα στάδια της Νότιας Αφρικής να μην αναγκαστούν να αγοράσουν καινούργιες σημαίες. Ας σημειωθεί ότι η σημαία της Μεγάλης Βρετανίας περιέχει δύο σταυρούς, τον χριστιανικό και τον σταυρό του Αγίου Ανδρέα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πιέζει για επιτάχυνση της απόφασης ώστε στην επικείμενη διαπραγμάτευση για την ένταξη της Ισλανδίας - που έχει και αυτή Σταυρό στη σημαία της- να τεθεί όρος αλλαγής της σημαίας και να αποφευχθεί νέο δημοψήφισμα με αμφίβολο αποτέλεσμα.
Έντονες αντιδράσεις αναμένονται ασφαλώς και από πλευράς Βατικανού αλλά έγκυροι διπλωματικοί κύκλοι της Ε.Ε. εκτιμούν ότι η Αγία Έδρα δεν έχει μεγάλα περιθώρια αντίδρασης καθότι βρίσκεται στη δίνη των σκανδάλων παιδεραστίας που συγκλονίζουν την Καθολική Εκκλησία τις τελευταίες εβδομάδες.

Πηγή 

Αν και λίγο παλιό το κείμενο το βάζω για αρχειακούς λόγους.

Ματαιώθηκε η ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα θρησκευτικά σύμβολα

Σήμερα, 20 Ιανουαρίου 2010, είχε προγραμματισθεί ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας.

Για την ψηφοφορία αυτή είχαν κατατεθεί ψηφίσματα από πολιτικές ομάδες. Τελικά, τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010, η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών αποφάσισε να μη γίνει ψηφοφορία.

Κατά πληροφορίες ένας λόγος της ματαίωσης, ήταν η διαπίστωση πως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει αρμοδιότητα για αυτό το θέμα όταν υπάρχει η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης η οποία έχει αρμοδιότητα για το ΕΔΔΑ.

Ένας δεύτερος λόγος φέρεται να είναι ότι υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ ευρωβουλευτών που συμμετέχουν στις ίδιες πολιτικές ομάδες, καθώς μερικοί υποστήριζαν και άλλοι διαφωνούσαν με την παραχώρηση πλήρους ελευθερίας στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναρτούν στα δημόσια κτήρια θρησκευτικά σύμβολα

Επίσης, να σημειωθεί πως είναι η δεύτερη φορά που ματαιώνεται η σχετική ψηφοφορία.

Την πρώτη φορά, στις 17 Δεκεμβρίου 2009, ψηφοφορία σχετική με τα θρησκευτικά σύμβολα αναβλήθηκε μετά από παρέμβαση Ομάδων ευρωβουλευτών που υποστηρίζουν την εικονομαχική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Τέλος, την αναβολή εκείνη ακολούθησε η τωρινή ματαίωση της ψηφοφορίας με την επίκληση της αναρμοδιότητας του οργάνου της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ψηφίσει για αυτό το θέμα.

Πηγή: Ρομφαια

Εφαρμόσιμη στην Ελλάδα η απόφαση για τον Εσταυρωμένο;

Μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τον Εσταυρωμένο στα σχολεία, καλό είναι

να γίνουν μερικές διευκρινίσεις και για τους ανησυχούντες και για τους υπερμάχους της.

Η βασική διευκρίνιση είναι ότι η απόφαση στηρίζεται σε νομικά και πραγματικά δεδομένα της Ιταλίας, που είναι τελείως ξένα προς την ελληνική πραγματικότητα και επομένως δεν μπορεί, εξ ορισμού, να έχει επιπτώσεις στον τόπο μας.

Η βασική διαφορά έγκειται στο ότι στην Ιταλία υπάρχει εκ του νόμου υποχρέωση να εκτίθεται ο Εσταυρωμένος στις σχολικές τάξεις. Αυτή επιβλήθηκε με κρατική πράξη ήδη από το 19ο αιώνα. Και επειδή η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει από αιώνων και κρατική υπόσταση, το ζήτημα συνδέθηκε με τις σχέσεις της με το Ιταλικό κράτος, που την αναγνώρισε ως τη μόνη επίσημη θρησκεία.

Μετά την επέμβαση των Ιταλών επαναστατών έγινε ένα διάλειμμα (1871-1929), αλλ’ επί φασισμού ο επίσημος χαρακτήρας της ανανεώθηκε και διατηρήθηκε μέχρι το κονκορδάτο του 1984 που τον κατήργησε, χωρίς πάντως να καταργήσει τους κρατικούς κανόνες που επέβαλλαν την σχετική υποχρέωση.

Επομένως, το δικαστήριο του Στρασβούργου έπρεπε να κρίνει εάν η προβλεπόμενη από κρατικούς κανόνες υποχρεωτική έκθεση του Εσταυρωμένου ήταν αντίθετη με την ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Σε μας η ορθόδοξη Εκκλησία ουδέποτε διανοήθηκε να αυτοανακηρυχθεί σε κρατική εξουσία και να αξιώσει να αναγνωριστεί ως τέτοια με τα εξ αυτού επακόλουθα. Όσο για τις εικόνες, η ύπαρξή τους σε κάθε είδους εσωτερικούς χώρους και γραφεία, δημόσια και ιδιωτικά, δεν επιβλήθηκε από το κράτος.

Πρόκειται για έθιμο που έχει δημιουργηθεί εδώ και αιώνες από τον σεβασμό προς τις εικόνες της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της Ελλάδος.

Όπως είναι γνωστό για κάθε έθιμο (βλ. π.χ. τον μεγάλο νομικό H. Kelsen), δεν είναι αναγκαίο να έχουν μετάσχει στη διαμόρφωσή του όλα ανεξαιρέτως τα άτομα που διέπονται από αυτό μετά τη δημιουργία του.

Ένα άλλο διαφοροποιητικό στοιχείο σε σχέση με τη δυτική Ευρώπη είναι ότι σε μάς αναρτώνται εικόνες, δηλαδή το πρόσωπο του Χριστού ή αγίων, και όχι ο Εσταυρωμένος. Έγραφε ο γάλλος ορθόδοξος Olivier Clément (προερχόμενος από σοσιαλιστική οικογένεια): «Χριστιανοί της Δύσης, γιατί έχετε αναπαραστήσει παντού τον Χριστό σαν πτώμα, σαν έναν πεθαμένο χωρίς ελπίδα;» (L’autre soleil, Stock, 1973, ελληνική μετάφραση, ‘Ο άλλος ήλιος’, εκδ. Σποράς).

Αυτό ήδη σημαίνει ότι αποκλείεται η εικόνα να προκαλέσει φόβο ή αποστροφή στα παιδιά. Ως απλή έκφραση ευλάβειας, η ύπαρξη εικόνων στα σχολεία δεν υποβάλλει ούτε έμμεσα, στους μαθητές οποιαδήποτε υποκίνηση αποδοχής της χριστιανικής πίστης ή οποιαδήποτε ιδέα προτίμησής της έναντι άλλων θρησκειών ή έναντι έλλειψης θρησκευτικής πίστης.

Έτσι, γενικά, και οι μη χριστιανοί ή αδιάφοροι γονείς και μαθητές ούτε ενοχλούνται ούτε θεωρούν ότι προσβάλλεται η ελευθερία συνείδησής τους ή οποιαδήποτε άλλη πίστη τους. Αν υπάρξουν κάποιοι στην Ελλάδα που ενοχλούνται ιδιαίτερα ή οργίζονται από τη θέα των εικόνων, απλώς δείχνουν ότι εμφορούνται από ένα είδος μισαλλοδοξίας, αντίστοιχης με εκείνης ορισμένων φανατικών θρησκευόμενων, στάση που, για αυτόν τον λόγο, δεν προστατεύεται από την εσωτερική ή τη διεθνή έννομη τάξη. Διότι προστατεύεται μεν και η αρνητική – θρησκευτική και κάθε άλλη – ελευθερία (ελευθερία να μη...) αλλά το ζήτημα είναι πότε και υπό ποιές προϋποθέσεις αυτή προσβάλλεται.

Στο θέμα αυτό, η απόφαση παραπέμπει στην υπόθεση Young, James and Webster που αναφερόταν στην (αρνητική) συνδικαλιστική ελευθερία (1981). Στην απόφαση αυτή το Δικαστήριο του Στρασβούργου είχε απαιτήσει να ασκείται σοβαρή εξαναγκαστική πίεση (contrainte grave) στους εργαζομένους προκειμένου να συνδικαλισθούν.

Μόνον τότε έκρινε – και έκτοτε θεωρείται – ότι θίγεται ο ίδιος ο πυρήνας της αρνητικής ελευθερίας και επομένως ότι υπάρχει προσβολή της. Ασκείται μία τέτοια και τόση πίεση στους μαθητές ιταλικών σχολείων; Είναι πολύ αμφίβολο και πάντως στην Ελλάδα είναι βέβαιο ότι δεν ασκείται.

Ας μη παραβλέπεται ότι, όπως έλεγε ο καθηγητής Α. Μάνεσης, οι συνταγματικοί ή οι διεθνείς κανόνες που θεσπίζουν την θρησκευτική ελευθερία δεν είναι δυνατό να ερμηνεύονται ερήμην της κοινωνικής πραγματικότητας. Αυτό ισχύει άλλωστε για όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου (βλ. W. Hassemer / W. Hoffmann-Riem / J. Limbach, Grundrechte und soziale Wirklichkeit, 1981, ιδίως σελ. 39-76).

Εξάλλου σ’ εμάς, η ύπαρξη εικόνων σε δημόσιους χώρους δεν συνδέθηκε ποτέ ούτε συνδέεται με το σύστημα σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας. Ακόμη και αν επικρατούσε στην Ελλάδα το λεγόμενο λαϊκό (κοσμικό) κράτος, αυτό δεν θα είχε ως συνέπεια την απομάκρυνση των εικόνων, δηλαδή την κατάργηση ενός εθίμου αιώνων. Νόμος θα μπορούσε να το καταργήσει;

Ούτε αυτό φαίνεται δυνατό, γιατί, όπως γράφει ο πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και Πρόεδρος της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθηγητής J. P. Jacqué, το σύστημα του “λαϊκού” κράτους «δεν πρέπει να επιδιώκει να διαγράψει το παρελθόν και, αν το κάνει, θα προσβάλλει την ελευθερία συνείδησης των πολιτών».

Αλλά έχει ίσως μεγαλύτερη σημασία να συνειδητοποιηθεί ότι, όπως έχει δεχθεί και το ιταλικό συνταγματικό δικαστήριο, η ίση προστασία της συνείδησης κάθε προσώπου δεν αντιφάσκει με την δυνατότητα μιας διαφορετικής νομικής ρύθμισης των σχέσεων μεταξύ κράτους και των διαφόρων θρησκειών.

Ιδίως όταν πρόκειται για χώρες, όπως η Ελλάδα, με θεμελιακά διαφορετική θρησκευτική ιστορία απ’ αυτήν της Δύσης, ο απόλυτος χριστιανικός αποχρωματισμός του κράτους κατά το γαλλικό “λαϊκό” πρότυπο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απαραίτητος εκσυγχρονισμός αλλά μάλλον ως αθεμελίωτη ευθυγράμμιση με αλλότρια πρότυπα.

Και πάντως η απομάκρυνση των εικόνων από τους δημόσιους χώρους, άσχετα από την νομιμότητά της, θα έπαιρνε τον χαρακτήρα επιβολής ενός μέτρου ενάντια στη θέληση των πολλών χωρίς αυτό να δικαιολογείται από οποιαδήποτε προσβολή της ελευθερίας των ολίγων.

Νικήτας Αλιπράντης

Καθηγητής Νομικής Πανεπιστημίου

Θράκης και Στρασβούργου

Πηγή: Ρομφαια

Χ. Καστανίδης: Θα συμμορφωθούμε για τα θρησκευτικά σύμβολα

Η χώρα μας θα πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα που διαμορφώνει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αποκαθήλωση των θρησκευτικών συμβόλων από όλα τα δημόσια καταστήματα,  δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ, Αστέριου Ροντούλη.

Πρόσθεσε ωστόσο ότι «η προσαρμογή αυτή, θα γίνει μονάχα μετά από συνεννόηση με την Εκκλησία της Ελλάδος».

Πηγή: STAR

Ο Καστανίδης για αποκαθήλωση χριστιανικών συμβόλων

«Αν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιμείνει στην αρχική απόφασή του να αποκαθηλωθούν τα θρησκευτικά σύμβολα απ’ όλα τα δημόσια καταστήματα,

νομίζω πως η χώρα μας θα πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα που διαμορφώνει η απόφασή του. Αλλά η προσαρμογή αυτή, θα γίνει μονάχα μετά από συνεννόηση με την Εκκλησία της Ελλάδος».

Τα παραπάνω ανέφερε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Χάρης Καστανίδης, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ, Αστέριου Ροντούλη, σχετικά με το αίτημα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι για αποκαθήλωση των χριστιανικών συμβόλων από τα σχολεία, τα δικαστήρια και τις δημόσιες υπηρεσίες, κατόπιν σχετικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Αναπτύσσοντας την ερώτησή του, ο κ. Ροντούλης υποστήριξε πως, σε περίπτωση που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιμείνει στην αρχική του απόφαση, η Ελλάδα δεν υποχρεούται να συμμορφωθεί, διότι «οι αποφάσεις του δικαστηρίου δεν είναι αναγκαστικές για τα κράτη-μέλη της Ε.Ε.». Εξάλλου, «το ελληνικό κράτος δεν δημιουργήθηκε εν κενώ: Ο σταυρός είναι σύμβολο έθνους για μας», πρόσθεσε.

«Ο εσταυρωμένος στέλνει ένα μήνυμα στον κόσμο, που το βλέπουν τα παιδιά μας μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Τον βλέπουν οι άνθρωποι που πηγαίνουν στα δικαστήρια. Είναι το μήνυμα του αλτρουισμού, της αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης» ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Ροντούλης.

«Υποθέτω πως αυτοί που σε καθεστώς δημοκρατίας υπερασπίζονται την ανάγκη της θρησκευτικής ανεξιθρησκίας, εάν ζούσαν σε ένα θεοκρατικό καθεστώς, δεν θα

τολμούσαν να υποβάλουν τα ίδια αιτήματα - αλλ’ αυτό είναι, αν θέλετε, το υψηλό "κόστος" και η υψηλή αρχή που κανοναρχεί τις δημοκρατίες και την Ευρώπη» σχολίασε από πλευράς του ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Ο κ. Καστανίδης, διαχώρισε τα εθνικά σύμβολα από τα θρησκευτικά και υπογράμμισε πως «οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην δικαιοδοσία του οποίου υπαγόμαστε, όπως το σύνολο της πολιτισμένης Ευρώπης, είναι εφαρμοστέες και στην Ελλάδα - και τα πρόστιμα και οι καταδίκες των χωρών, είναι τεράστιας σημασίας».

«Ας εκδοθεί πρώτα η δευτεροβάθμια απόφαση του δικαστηρίου και μετά θα συζητήσουμε. Οι όποιες αποφάσεις και πρωτοβουλίες πάντως, θα είναι μετά από συνεννόηση με την Εκκλησία της Ελλάδος και τα αρμόδια όργανά της» ανέφερε ο υπουργός.

Πηγή: Ρομφαία