Ώρος ή Ιησούς;

Σε συζήτησή μου εδώ ο αγαπητός συνομιλητής μου έκανε σύγκριση του θεού Ώρους με τον Ιησού.
Παρακάτω παραθέτω την απάντησή μου στις κατηγορίες. Με μωβ οι θέσεις του συνομιλητή, με κόκκινο οι δικές μου.



Ζήτημα 1: Αναφερόμενοι στον Ιησού στην ουσία αναφερόμαστε στον θεό Ώρο της Αιγυπτιακής μυθολογίας... έτσι;
Διότι, αιώνες πρίν της εμφανίσεως του Ιησού, την ιδίαν ακριβώς κοσμική παρουσία είχε και ο εν λόγω Αιγύπτιος θεός.
Ζήτημα 2: Ο Ώρος είχε την τύχη να είναι καρπός έρωτα, ενώ αντίθετα ο δίσμοιρος Ιησούς καρπός αμώμου συλλήψεως. 
Ζήτημα 3: Οι συγγράφοντες την διαθήκην παραγκωνίζουν την γυναικεία φύσιν.
Ζήτημα 4: Τα κείμενα γραφθήκαν από μοναχούς. Ανθρώπους δηλαδή πού αρνήθηκαν το σύνολο. Αρνήθηκαν την ίδιαν τους την ύπαρξη. Και ο λόγος αυτού και αυτός απλός. Αδυνατούσαν να συλλάβουν την έννοια του Έρωτα, ανέραστοι όντες. 

"Πουθενά δεν αναφέρεται ως θεός ήλιος αλλά ο θεός του ουρανού της ημέρας και αντίστοιχα Σεθ ο θεός του νυχτερινού ουρανού. Ο θεός ήλιος ήταν ο Ρα. Στην αρχαία Αίγυπτο υπήρχαν 15 περίπου Ώροι διαφορετικοί σε κάθε περιοχή! Το zeitgeist προφανώς αναφέρεται στον Ώρο της Ίσιδας ή αλλιώς Χορ-σα-ισετ ο οποίος κατανίκησε όλους τους υπόλοιπους Ώρους και επικράτησε! Αναφέρεται οτι η Ισιδα συνέλαβε τον Ώρο χωρις τη συνδρομή άνδρα ή εραστή και τον γέννησε μόνη! Εδώ υπάρχουν θεωρίες που το επιβεβαιώνουν και άλλες που λένε οτι η Ίσιδα, ήρθε σε σεξουαλική επαφή με τον Όσιρι όταν εκείνος ήταν ήδη νεκρός. Επίσης η Ίσιδα ήταν παντρεμένη με τον Οσιρι που σημαίνει σεξουαλική επαφή. Και τέλος πουθενά δεν αναφέρεται η παρθενία της Ίσιδας."

Από εδώ.

Όταν λες καρπός έρωτα εννοείς, μεταξύ μίας ζωντανής "θεάς" και ενός νεκρού αλλά με μαγικό τρόπο επαναφερθέντος στη ζωή για να επιτελέσει το έργο του, "θεού" ;

"Καθώς είχε ανατραφεί στην έρημο, για να αποφύγει τις επιβουλές του Σετ, και ήταν εξαιρετικά αδύναμος από τότε που γεννήθηκε, o γιος της Ίσιδας γλύτωσε χάρη στην ισχυρή μαγεία της μητέρας του από πολλούς κινδύνους -θηρία, δήγματα σκορπιών, πυρκαγιές, παιδικές ασθένειες κ.λπ. -η ανάμνηση των οποίων διασώθηκε στις μαγικές επωδούς που χρησιμοποιούσαν οι μάγοι σε ανάλογες περιστάσεις για να θεραπεύουν."

Που αναφέρεται ότι η Παναγία με μαγικές δυνάμεις κατάφερε και βοήθησε τον Ιησού να ξεπεράσει μία δύσκολη παιδική ηλικία;

"Τον μικρό Ώρο δίδασκε ο ίδιος ο Όσιρις στην τέχνη του πολέμου, για να τον καταστήσει ικανό να να διεκδικήσει την κλεμμένη κληρονομιά από τον Σετ και να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του -πράξεις που απέφεραν στον Ώρο δόξα και την επωνυμία Χορ-νετζ-ιτέφ ή Αρενδότης, όπως μεταγράφηκε στα αρχαία Ελληνικά, δηλαδή Ώρος, ο εκδικητής του πολέμου.

Οι πολεμικές επιχειρήσεις του νεαρού θεού κατά του δολοφόνου του Όσιρι απεικονίζονται στις τοιχογραφίες του ναού του Εντφού, της οποίας η μεγάλη θεότητα Μπεχεντέτ, την εποχή που δημιουργήθηκαν οι τοιχογραφίες, είχε ήδη εξομοιωθεί με τον γιο της Ίσιδας, όπως ο Σετ είχε εξομοιωθεί με τον Άποφι, τον αιώνιο εχθρό του Ήλιου.

Σε μια μεγάλη σειρά αναγλύφων, απεικονίζεται με το όνομα Αρτόμης, δηλαδή Ώρος ο ακοντιστής, να διαπερνά τους εχθρούς του με το ακόντιο του, και μαζί με τους οπαδούς του κόβουν σε κομμάτια τους οπαδούς του Σετ, οι οποίοι προσπαθούσαν μάταια να βρουν καταφύγιο στα σώματα των κροκοδείλων, των ιπποποτάμων και άλλων τυφωνικών ζώων.

Η ένωση των βασιλείων - Χορ-σμα-ταουΐ

Για να δώσουν τέρμα στον μακροχρόνιο πόλεμο, οι θεοί κάλεσαν ενώπιον του δικαστηρίου τούς δύο αντιπάλους. Ο Σετ υποστήριξε ότι ο ανηψιός του δεν ήταν γιος του Όσιρι, αλλά νόθος, ενώ ο Ώρος απέδειξε αδιάψευστα τη νομιμότητα της γέννησής του. Οι θεοί, αφού καταδίκασαν τον Σετ να επιστρέψει όσα σφετερίστηκε[10], ανακήρυξαν τον Ώρο κυρίαρχο των βασιλείων της Άνω και της Κάτω Αιγύπτου. Προς τούτο τού δόθηκαν οι επωνυμίες Χορ-σμα-τάουΐ, δηλαδή «ο Ώρος που ένωσε τις δύο χώρες» και Χορ-πα-νεμπ-ταουΐ, δηλαδή «Ώρος, ο κυρίαρχος των δύο χωρών»).

Κατόπιν ο Ώρος επανέφερε σε όλη την αρχαία Αίγυπτο τη λατρεία του Όσιρι και των ηλιακών θεών και ανήγειρε ναούς, στους οποίους απεικονιζόταν με τις μορφές που είχε λάβει στον αγώνα του εναντίον των οπαδών του Σετ. Βασίλεψε ειρηνικά στην Αίγυπτο ως εθνικός της θεός, πρόγονος των Φαραώ, οι οποίοι άλλωστε έφεραν την επωνυμία «ζων Ώρος»[11].

Στις παραστάσεις των ναών, μέχρι τις αρχές του Νέου Βασιλείου, απεικονιζόταν να δρα αρμονικά με τον Σετ στη στέψη του φαραώ, στον εξαγνισμό του και την εισαγωγή του στο ιερό και την τέλεση της συμβολικής χειρονομίας του σαμ-ταουΐ[12]."

Από εδώ.

Με συγχωρείς αλλά εγώ δεν βρίσκω και πολλές ομοιότητες στη "ζωή" του Ώρους και του Ιησού.... Aπεναντίας για τον Ιησού υπάρχουν και εξωθρησκευτικές, καθαρά ιστορικές πηγές για την ύπαρξή Του.

Mην επιδεικνύεις άγνοια. Δεν γράφτηκε η Κ.Δ από μοναχούς γιατί ο μοναχισμός ξεκίνησε πολλά χρόνια μετά την συγγραφή των βιβλίων που αποτελούν τον κανόνα της. Μπόρει ο Μ.Αθανάσιος με την επιστολή του, να έβαλε τέλος σε αυτήν την αναζήτηση, αλλά το έκανε με σαφώς θεολογικά και καθόλου μισογυνηστικά αισθήματα. Εξάλλου μην ξεχνούμε τι είπε ένας άλλος μοναχός που έτυχε να είναι και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, όταν ήρθαν να διαμαρτυρηθούν σε αυτόν οι γυναίκες για την άδικη νομοθεσία, «Ου δέχομαι ταύτην την νομοθεσίαν, ουκ επαινώ την συνήθειαν. Άνδρες ήσαν οι νομοθετούντες, διά τούτο κατά γυναικών η νομοθεσία»(Γρηγ. Θεολόγος) . "Στην νέα εν Χριστώ πραγματικότητα που βιώνει και κηρύττει η Εκκλησία, δεν υπάρχει χώρος για κανενός είδους διαχωρισμό ή ανισότητα: "ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ενι άρσεν και θήλυ. πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού" (Γαλ., 3, 28)" Από εδώ " Η διαμόρφωση του Κανόνα της Καινής Διαθήκης Κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα, ο κανόνας ιερών συγγραμμάτων της Εκκλησίας αποτελούνταν αποκλειστικά από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Τα συγγράμματα που αργότερα έγιναν γνωστά ως Καινή Διαθήκη χρησιμοποιούνταν σε τακτική βάση από τις εκκλησίες κατά τη λατρεία, ως κριτήριο εκκλησιαστικής τάξης, για κατηχητική εκπαίδευση και για θεολογικούς σκοπούς. Αυτά τα νέα χριστιανικά συγγράμματα περιείχαν αναφορές σε άλλα χριστιανικά συγγράμματα της εποχής, χαρακτηρίζοντάς τα μάλιστα ως «Γραφές», σε σημείο ώστε μέχρι τα τέλη του δεύτερου αιώνα να αναφέρονται έτσι τα συγγράμματα της Καινής Διαθήκης[9]. Χριστιανικά έργα εκείνης της περιόδου όπως η Επιστολή Βαρνάβα και η Δεύτερη Επιστολή Κλήμεντος εισαγάγουν χωρία από αυτά τα χριστιανικά συγγράμματα με τον τρόπο που συνέβαινε ως τότε για τις εβραϊκές Γραφές: «Γέγραπται». Καθώς υπήρχε ακόμη διαθέσιμη η ζωντανή προφορική παράδοση των λόγων του Ιησού αλλά και η παρουσία των αποστόλων, των μαθητών των αποστόλων δεν υφίστατο καν η έννοια ενός κλειστού κανόνα αποδεκτών κειμένων[10]. Μόνο κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα τα Ευαγγέλια και οι επιστολές του αποστόλου Παύλου αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο του «κανόνα». Η κανονικότητα κάποιων από τις Καθολικές Επιστολές και το βιβλίο της Αποκάλυψης παρέμεινε ζήτημα αντιλογίας για κάποιο διάστημα. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα, ο κανόνας της Καινής Διαθήκης καθορίστηκε τελειωτικά και επακριβώς σε μια σειρά εκκλησιαστικών συνόδων. "Τελικός σταθμός στην εξέλιξη και οριστική διαμόρφωση του κανόνα θεωρείται η 39η Εορταστική Επιστολή του Μ. Αθανασίου (367), στην οποία αναφέρονται ως κανονικά τα 27 βιβλία της Κ.Δ....Και προστίθεται: 'Ταύτα πηγαι του σωτηρίου, ώστε τους διψώντας εμφορείσθαι των εν τούτοις ρημάτων της ζωής εν τούτοις μόνοις το της ευσέβειας διδασκαλείον ευαγγελίζεται. Μηδείς τούτοις επιβαλλέτω, μηδέ τούτων αφαιρείσθω τι'."[11]. Μάλιστα, πρώτος ο Μ. Αθανάσιος χρησιμοποιεί τον όρο κανών προς δήλωση του σώματος των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Η 39η Εορταστική Επιστολή του Αθανάσιου, αποτελεί την πρώτη εμφάνιση του κανόνα με την μορφή που έχει μέχρι και σήμερα και η επιστολή αυτή που αποτελεί και κανόνα της Εκκλησίας, επικυρώθηκε από τη Σύνοδο της Καρθαγένης (419): "Της Νέας Διαθήκης Ευαγγέλια τέσσαρα, Πράξεων τών Αποστόλων βίβλος μία, επιστολαί Παύλου δεκατέσσαρες, Πέτρου Αποστόλου δύο, Ιωάννου Αποστόλου τρείς, Ιακώβου Αποστόλου μία, Ιούδα Αποστόλου μία, Αποκαλύψεως Ιωάννου βίβλος μία." (Κανών κδ’ της εν Καρθαγένη Συνόδου[12]). Τους κανόνες της Συνόδου της Καρθαγένης,επικύρωσε ο Κανών β’[13] της Εν Τρούλλω Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου το 691. " --==από εδώ παρακαλώ==-- Όσο για την θέση της γυναίκας στην Κ.Δ , νομίζω τα λέει όλα η σελίδα