«Υπερφυσική» η σινδόνη του Τορίνο;

Νέα μελέτη ξεσηκώνει αντιπαραθέσεις


Η πασίγνωστη και άκρως αμφιλεγόμενη Ιερά Σινδόνη του Τορίνο, πάνω στην οποία υποτίθεται ότι έχει μυστηριωδώς αποτυπωθεί το αυθεντικό πρόσωπο του Χριστού- κάτι που όμως δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτό έξω από τους κύκλους της εκκλησίας- ξεσηκώνει νέες αντιπαραθέσεις. 


Μια νέα μελέτη Ιταλών ερευνητών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εικόνα στο ύφασμα δεν μπορεί να αποτελεί έργο απατεώνων του Μεσαίωνα, αλλά πρέπει να δημιουργήθηκε από μια υπερφυσική λάμψη φωτός.


Οι Ιταλοί επιστήμονες της Εθνικής Υπηρεσίας Νέων Τεχνολογιών, Ενέργειας και Βιώσιμης Οικονομικής Ανάπτυξης (ΕΝΕΑ) αρνούνται να δεχτούν ότι η εικόνα, που υποτίθεται ότι αποτυπώθηκε στο ύφασμα που τύλιγε το νεκρό σώμα του Χριστού, είναι απάτη και δεν αποκλείουν να παραπέμπει σε ένα μεταφυσικό συμβάν, που υπερβαίνει την κατανόηση της σύγχρονης επιστήμης.


Η σινδόνη, δηλαδή το νεκρικό σάβανο, είναι ένα ορθογώνιο ύφασμα με διαστάσεις περίπου τέσσερα μέτρα επί ένα. Οι Ιταλοί ερευνητές, αντίθετα με τους ισχυρισμούς των σκεπτικιστών περί μεσαιωνικής απάτης, ισχυρίζονται ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε διαθέσιμη τεχνολογία που να επέτρεπε μια τόσο πετυχημένη αποτύπωση.


Οι Ιταλοί επιστήμονες δήλωσαν ότι επί χρόνια προσπάθησαν να κάνουν κάτι παρόμοιο σε ύφασμα στα εργαστήριά τους και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μόνο αν χρησιμοποιούσαν υπεριώδες λέιζερ (κάτι που προφανώς δεν υπήρχε στον Μεσαίωνα) θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κάτι ανάλογο. Έτσι, όπως είπαν, δεν πρέπει να αποκλειστεί ότι το αποτύπωμα έγινε από μια πανίσχυρη υπερφυσική έκρηξη ενέργειας, η οποία συνόδευσε την ανάσταση του Χριστού.


Όπως είπε ο επικεφαλής της έρευνας καθηγητής Πάολο ντι Λάτσαρο, μόνο μια σύντομης διάρκειας και έντονη εκπομπή κατευθυνόμενης υπεριώδους ακτινοβολίας θα μπορούσε να χρωματίσει με τέτοιο τρόπο ένα λινό ύφασμα, ώστε να αναπαράγει με τέτοια λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του προσώπου ενός γενειοφόρου άνδρα, όπως συμβαίνει με τη Σινδόνη του Τορίνο, η οποία ανήκει στο Βατικανό, το οποίο πάντως έχει αποφύγει μέχρι στιγμής να δηλώσει κατηγορηματικά αν θεωρεί αυθεντική τη Σινδόνη.


Το επίμαχο ύφασμα πιστεύεται ότι μεταφέρθηκε από ένα σταυροφόρο από τους Αγίους Τόπους στη Γαλλία τον 14ο αιώνα. Φυλάχθηκε σε ένα μοναστήρι για αιώνες, όπου και υπέστη ζημιά από φωτιά. Δόθηκε στον αρχιεπίσκοπο του Τορίνο το 1578 από τον Δούκα της Σαβοΐας και έκτοτε φυλάσσεται στον καθεδρικό ναό της πόλης, υπό αυστηρά ελεγχόμενες κλιματικές συνθήκες.


Αναλύσεις με την μέθοδο του ραδιοάνθρακα, που έγιναν το 1988 από διακεκριμένους ερευνητές τριών εργαστηρίων των πανεπιστημίων της Οξφόρδης, της Αριζόνα και του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας, το χρονολόγησαν μεταξύ των ετών 1260 και 1390, πράγμα που ουσιαστικά αποδεικνύει την εκδοχή της μεσαιωνικής απάτης. Το εύρημα αυτό, όμως, αμφισβητήθηκε από ορισμένους, με το επιχείρημα ότι το αρχαίο ύφασμα έχει «μολυνθεί» με πιο πρόσφατες ίνες και άλλο υλικό, κυρίως κατά την προσπάθεια αποκατάστασής του μετά την πυρκαγιά που του προξένησε ζημιές.


Από την άλλη, το 1999, δύο ισραηλινοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι η γύρη από φυτά, η οποία βρέθηκε πάνω στο ύφασμα, προέρχεται από την περιοχή των Αγίων Τόπων. Το Βατικανό έχει έκτοτε αρνηθεί να ικανοποιήσει επιστημονικά αιτήματα για περαιτέρω έρευνα της σινδόνης.


Ο ντι Λάζαρο, που δήλωσε ότι η εικόνα πρέπει να έχει δημιουργηθεί «από κάποια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας», διευκρίνισε ότι δεν είναι σε θέση να δώσει μια εξήγηση για την πηγή της ενέργειας και δήλωσε ότι «η συζήτηση αναπόφευκτα έρχεται να αγγίξει ζητήματα όπως τα θαύματα», ενώ εξέφρασε την ελπίδα ότι η νέα μελέτη «θα ανοίξει ένα φιλοσοφικό και θεολογικό διάλογο για το θέμα».


Όμως, ο καθηγητής Κρίστοφερ Ράμσεϊ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ένας από τους ερευνητές που το 1988 χρονολόγησαν το ύφασμα, επανέλαβε και τώρα τη βεβαιότητά του για την ορθότητα της χρονολόγησης γύρω στον 13ο αιώνα μΧ., αρνούμενος το αντεπιχείρημα περί «μόλυνσης» εκ των υστέρων. Αναφερόμενος στα νέα συμπεράσματα των ιταλών ερευνητών, δήλωσε ότι «επειδή μπορούν να αναπαραχθούν παρόμοια αποτελέσματα με υπεριώδες λέιζερ, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός είναι και ο μόνος τρόπος που κάτι τέτοιο (το αποτύπωμα) μπορεί να είχε δημιουργηθεί σε πρώτη φάση».


Από την άλλη, όπως επισημαίνει η εφημερίδα «Τέλεγκραφ» σε ανάλυσή της, ακόμα και αν αποδεικνυόταν η αυθεντικότητα της αρχαιότητας του υφάσματος, παραμένει το ζήτημα της απόδειξης ότι το πρόσωπο που έχει αποτυπωθεί σε αυτό, ήταν ο ίδιος ο Χριστός. Αν, αντίστροφα, το ύφασμα αποδειχθεί πέραν κάθε αμφιβολίας ότι δεν είναι 2.000 ετών, αυτό δεν αποδεικνύει επίσης πως ο Χριστός δεν ήταν ο υιός του Θεού. 


ΠΗΓΗ

Ανακαλύφθηκαν πλάκες με αναφορές στη ζωή του Ιησού

Βρετανοί αρχαιολόγοι επιχειρούν να πιστοποιήσουν την αυθεντικότητα ίσως της σημαντικότερης ανακάλυψης για τον πρώιμο χριστιανισμό. Εντοπίστηκαν 70 μεταλλικοί κώδικες, οι οποίοι πιθανόν να χρονολογούνται από τον πρώτο αιώνα μετά Χριστό, ενώ ίσως εμπεριέχουν νέες πληροφορίες για την τελευταία περίοδο της ζωής του Ιησού.

Σύμφωνα με την άποψη κάποιων ερευνητών, αυτή είναι η σημαντικότερη ανακάλυψη που έχει σημειωθεί στον τομέα της χριστιανικής αρχαιολογίας από το 1947, όταν ανακαλύφθηκαν σχεδόν 900 πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας.
Οι κώδικες, ανακαλύφθηκαν σε μια απομακρυσμένη σπηλιά στην ανατολική Ιορδανία, σε μια περιοχή στην οποία ίσως κατέφυγαν οι πρώτοιΧριστιανοί, μετά από την καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ, το 70 μ. Χ.
Περιέχουν δε, αρκετές χαραγμένες εικόνες, σύμβολα καθώς και κείμενα με κρυπτογραφημένες νύξεις σε ένανΜεσσία, καθώς και μερικές πιθανές αναφορές στη σταύρωση και την Ανάσταση.
Μερικοί ήταν σφραγισμένοι, ενώ μία πρόταση των κειμένων αναφέρεται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Ο συγγραφές Ρόμπερτ Πίγκοτ, δηλώνει ότι ίσως η πρόταση να αναφέρεται στη σταύρωση του Ιησού.
Σύμφωνα με τις αρχικές μεταλλουργικές έρευνες, οι κώδικες είναι περίπου 2000 ετών, έχουν μέγεθος πιστωτικής κάρτας, ενώ την κυριότητά τους διεκδικούν το Ισραήλ αλλά και η Ιορδανία.Εν τω μεταξύ, μελετητές της Βίβλου, έχουν εξετάσει τους κώδικες και κάνουν λόγο για σημαντικά τεκμήρια που μαρτυρούν την πρώιμη χριστιανική καταγωγή τους.
Ο καθηγητής Φίλιπ Ντέιβις, μελετητής της Παλαιάς Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο του Sheffield University, ανέφερε πως ενθουσιάστηκε όταν είδε τις πλάκες και ειδικά εκείνη που απεικόνιζε ένα χάρτη της αρχαίας Ιερουσαλήμ.
“Στο χάρτη μπορούμε να παρατηρήσουμε ένα σταυρό, ενώ πίσω από αυτόν φαίνεται να υπάρχει ένας τάφος, πιθανόν του Ιησού” είπε ο καθηγητής.
Ο Ντέιβιντ Έλκινγκτον, ένας μελετητής αρχαίων θρησκειών και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που ερευνά τα ευρήματα, χαρακτήρισε τους κώδικες ως “τη σημαντικότερη ανακάλυψη της χριστιανικής ιστορίας.”
Να υπενθυμιστεί πάντως ότι κατά το παρελθόν έχουν σημειωθεί αρκετές απάτες, με σημαντικότερη την περίπτωση του οστεοφυλακίου του αδερφού του Ιησού, που δημοσιοποιήθηκε κατά την προηγούμενη δεκαετία. 
Αξίζει να σημειωθεί ακόμα, ότι τα απτά ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία σχετικά με τη ζωή και τη δράση του Ιησού είναι ελάχιστα, για αυτό και οι επιστήμονες είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και συμφωνούν ότι περαιτέρω έρευνες είναι απαραίτητες για την αυθεντικοποίηση των ευρημάτων.

Πηγή

Τι εμοί και σοι γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου. (αναθεωρημένη)

Η φράση αυτή υπάρχει στο γνωστό θαύμα στην Κανά. Και την λέει ο Χριστός στην μητέρα Του λίγο πριν το θαύμα. Μερικές σκέψεις που συνέλεξα και συνέθεσα πάνω στο θαύμα είναι οι εξής.

Βρήκα μια σελίδα που λέει: "Με ήρεμες κινήσεις δείχνει να αποκρίνεται στην Μητέρα του, που τον ειδοποιεί πώς τελείωσε το κρασί. Στην σχετική περικοπή παρατηρούμε ορισμένα γεγονότα λίγο παράδοξα. Ακούμε, δηλαδή, τον Χριστό να λέη στην μητέρα Του κάπως απότομα, «τι σχέση υπάρχει μεταξύ μας γυναίκα», και φαίνεται αδικαιολόγητο, διότι ο Χριστός ήταν «υποτασσόμενος αυτοίς» (στους γονείς του), και ακόμα ήταν αυτός που φρόντισε για την Μητέρα Του πάνω από τον Σταυρό, λίγο πριν παραδώση το πνεύμα Του.

Παράδοξο επίσης φαίνεται το γεγονός ότι παρ’ όλο που ο Χριστός αποθάρρυνε την Μητέρα Του στην πραγματοποίηση του θαύματος, εκείνη επέμενε και είπε «Ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε». Παράδοξη είναι και η επιμονή της Θεοτόκου για την εύρεση του οίνου, ενώ μπορούσαν οι υπηρέτες να πάνε και να αγοράσουν κρασί.

Όλα αυτά τα γεγονότα μπορεί εξωτερικά να φαίνονται σκληρά και παράδοξα, όμως σκοπό είχαν να οδηγήσουν στην πραγματική αναζήτηση του νοήματός τους. Πρός αυτό γράφει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ου τοίνυν απαυθαδιαζομένου προς την μητέρα ταύτα τα ρήματα ήν». Άφησέ τους, λέει στην συνέχεια ο άγιος, να αντιληφθούν μόνοι τους την έλλειψη και να το ζητήσουν. Ο Π. Τρεμπέλας στην προσφώνηση της Θεοτόκου με την λέξη «γύναι» αντί του «μήτερ», γράφει: «Το γύναι είναι μέση προσφώνησις μεταξύ του μήτερ, όπερ θα εδήλου άμεσον εξάρτησιν του Ιησού και ως Μεσσίου από της μητρός αυτού, και του Μαρία, όπερ θα εδήλου χαλάρωσιν του προς την μητέρα σεβασμού».
Σκοπός του Χριστού είναι να μας μιλήση για τούς δικούς Του γάμους με την Εκκλησία, για το μεγάλο απολυτρωτικό έργο Του, που αποκορύφωμα είχε τον Σταυρό και την Ανάσταση. Αυτό φαίνεται από τα λόγια του Χριστού «ούπω ήκει η ώρα μου». Θα πη ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ου γαρ ενταύθα τούτο μόνον είρηται, αλλά και προϊών ο αυτός φαίνεται ευαγγελιστής λέγων' Ουκ ηδύνατο αυτόν πιάσαι, ΄ότι ούπω ήκει η ώρα αυτού' και πάλιν' Ουδείς επέβαλεν, επ’ αυτόν τας χείρας, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού' και πάλιν' Ελήλυθεν η ώρα' δόξασόν σου τον Υιόν. Ταύτα πάντα δι’ όλου του Ευαγγελίου ειρημένα ενταύθα συνήγαγον, ίνα πάσι μίαν επαγάγω την λύσιν. Τις ποτ’ ούν εστι των λεγομένων η λύσις;», για να απαντήση: «...αλλά δια των ούτως ειρημένων τούτο δηλώσαι βούλεται, ότι πάντα μετά καιρού του προσήκοντος εργάζεται, ουχ ομού πάντα ποιών»."

Μου φαίνεται όπως και στο Ματ.8/29 έχει να κάνει με τον χρονικό 
προσδιορισμό των γεγονότων που ούτως ή άλλως πρόκειται να συμβούν.



O Χριστός ήξερε ότι θα γίνει το θαύμα ως Θεός, βέβαια περίμενε και το σημάδι από τον Πατέρα, στα πλαίσια της μεσσιανικής Του αποστολής. Έπρεπε αυτοί που το είχαν ανάγκη να το ζητήσουν και όχι η μητέρα Του που δεν το είχε άμεσα ανάγκη. Την αποθάρρυνε και με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά δοκίμασε αλλά κυρίως επιβεβαίωσε την πίστη της και μπροστά στους μαθητές, ότι μπορεί να κάνει το θαύμα. Και φυσικά αυτή είναι και η κατακλείδα, ότι έκανε και τους μαθητές να πιστέψουν. Τα θαύματα που έκανε ο Χριστός και που αναφέρουν οι Ευαγγελιστές όλα έχουν μια λογική και μια θεολογική προσέγγιση.

Παραπομπή 1
Στην σελίδα που έδωσε ο μπλόγκερ δεν αναφέρεται πουθενά η Άνδρος. Το έψαξα με Google Chrome που δίνει την δυνατότητα να ψάξεις μεμονωμένες λέξεις, και στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Όμως οι πηγές της Άνδρου αναφέρονται εδώ, αλλά δεν λέει πουθενά ότι πίστευαν πως μόλις απομακρυνόταν ξαναγινόταν νερό στη γεύση, απλώς ότι εκείνη την ημέρα έρεε κρασί από τον ναό του Διονύσου. Και είναι λογικό να έκαναν κάποιο τέτοιο έθιμο οι ιερείς. 

Βέβαια από το λίγο ψάξιμο που έκανα, περισσότερο μπερδεύτηκα παρά κατάλαβα τι ακριβώς γίνεται. Βλέπεις πρώτον, οι σελίδες δεν συμφωνούσαν ποιος μήνας είναι που γινόταν η εορτή(Γαμηλιών, Ποσειδεών). Επίσης δεν συμφωνούσαν πότε ακριβώς είναι αυτοί οι μήνες. Επίσης οι μόνες αναφορές, στο διαδίκτυο δηλαδή που βρήκα πάνω σε αυτό το θέμα, δεν είχαν κανενός είδους παραπομπή σε πηγή, πλην μίας αυτής εδώ, που αναφέρει τους Πλίνιο και Φιλόστρατο που μιλούν για εορτή Βάκχου χωρίς όμως ημερομηνία. Μάλιστα αναφέρει και ένα περιστατικό "ανανέωσης" του "θαύματος" από έναν Λατίνο ιεράρχη που όμως κατέληξε σε αποτυχία. Κατά την άποψη μου αυτή ίσως είναι και η μόνη φορά που με απόλυτη βεβαιότητα τα δύο γεγονότα προσπάθησαν να συγκεραστούν, φυσικά αποτυχημένα, από έναν αιρετικό ιεράρχη.


Η παράδοση συνέδεσε την Γέννηση με την Βάπτιση, έπρεπε να συμπληρώσει τριάντα πλήρη έτη, και έτσι ξεκίνησε την δημόσια δράση Του. Μπορεί κάποιοι να συνέδεσαν και τον Γάμο στην Κανά ως το πρώτο θαύμα, αλλά αυτό ΔΕΝ επικράτησε ούτε θεολογικά ούτε εκκλησιολογικά. Η απαρχή της δημόσιας δράσης Του ήταν οι ίδιοι οι μαθητές Του.

Υ.Γ Πολύ γέλιο έριξα με τους Δωδεκαθεϊστές που δεν συμφωνούν ούτε και αυτοί με τις ημερομηνίες.

Αυτή λέει ότι ο Διόνυσος γεννήθηκε από παρθένα, αλλά δεν μας εξηγεί πως γίνεται να είναι παρθένα η μητέρα του η Σεμέλη και συνάμα να σύναψε ερωτική σχέση με τον Δία. Συγχρόνως λέει ότι γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου, αυτό δεν ξέρω που το βρήκε, αλλά εδώ όπως ήδη είπαμε, οι ημερομηνίες στους αρχαίους Έλληνες ή τουλάχιστον σε όσες σελίδες και να έψαξα δεν έχουν μία καταληκτική συγκεκριμένη ημερομηνία για τους μήνες Γαμηλιώνα και Ποσειδεώνα. Οπότε δεν υπάρχει κάτι άλλο να πει κανείς. Εξάλλου αυτή εδώ η σελίδα αναφέρει για ένα παιχνίδι που παιζόταν κατά την "κατ' αγρούς" εορτή του Διονύσου που δεν θυμίζει εορτή γεννήσεως αλλά ήδη δράσεως.

Μετά την απαραίτητη διευκρίνηση της πηγής απάντησα αυτά.

Τώρα όσον αφορά την πηγή του.

Μπήκα στην σελίδα που ανέφερε. Κατ' αρχάς στο αρχαίο κείμενο δεν βρίσκεται στο 31.13 που λέει η πηγή του μπλόγκερ αλλά στο 31.06 το επίμαχο κομμάτι. Αυτό το είπα για αποκατάσταση και μόνο.

Ερωτήματα:

Πότε έζησε ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, πότε έγραψε την "Φυσική Ιστορία" του και από πότε είναι το αρχαιότερο χειρόγραφο που σώζεται; Αν τα δεχτεί κανείς ως αυθεντικά και μη παραποιημένα τα χειρόγραφα του Πλίνιου, που είναι μόνο 200 και τα αρχαιότερα σωζόμενα είναι το 32(πολύ κοντά έπεσε) και το 37, τότε γιατί να έχει πρόβλημα να δεχτεί και την Καινή Διαθήκη που σώζεται σε πολύ περισσότερα χειρόγραφα και από πολύ περισσότερους συγγραφείς;

Ο Παυσανίας ο Περιηγητής που αναφέρεται εδώ, είναι συγγραφέας του 2ου αιώνα μ.Χ. Αλλά και ο Αριστοτέλης που φέρεται από κάποιους ότι μιλάει για το "θαύμα" στη Ήλιδα, στο έργο του "Περί Θαυμασίων Ακουσμάτων", το ίδιο το έργο θεωρείται νόθο. Οπότε τρέχα γύρευε!

Ας δούμε καλύτερα τα δύο θαύματα.

Οι ιερείς,έφερναν τρεις λέβητες άδειους,και παρόντων ντόπιων και ξένων,σφράγιζαν τις πόρτες του οικήματος.Την άλλη μέρα έμπαιναν στο οίκημα και οι λέβητες ήταν γεμάτοι από οίνον!
Μάλιστα,λένε και οι Άνδριοι ότι κάθε χρόνο στη γιορτή του Διόνυσου,έτρεχε αυτόματα οίνος από το ιερό!

Οι λέβητες τους οποίους έφερναν ΑΔΕΙΟΥΣ ήταν πιο μικροί και πιο ελαφρύς και λόγω του κεραμικού υλικού, από τις 6 λίθινες υδρίες των 80 έως 120 λίτρων και φυσικά άδειοι όταν τους έβαζαν στην οικία. Επέστρεφαν μετά από μία ημέρα, αρκετός χρόνος για να γεμίσουν με συγκοινωνούντα δοχεία, για να δουν το θαύμα. Ο Χριστός δεν είχε ούτε άδεια δοχεία, ειδικά κατασκευασμένα γι αυτήν την χρήση(ανάμιξη οίνου με νερό δηλαδη), ούτε χρόνο, μιλάμε για 480 στην καλύτερη περίπτωση λίτρα κρασί και μάλιστα ανωτέρας ποιότητας, ούτε "βοήθεια" αφού και αυτός καλεσμένος ήταν και μάλιστα χρειάστηκε να μιλήσει η μητέρα του γι αυτόν στους διακόνους, γιατί προφανώς την ήξεραν και καλύτερα από τον ίδιο τον Ιησού που μέχρι τότε ήταν για τον κόσμο αφανής.

Όσο για το κρασί που έρεε από το ιερό του Διονύσου την ημέρα της εορτής του, αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι πηγές του νερού αυτού βρισκόταν πολύ κοντά και κάτω από το ιερό του Διονύσου και θα ήταν πολύ εύκολο για τους ιερείς να κάνουν αυτό το έθιμο. Εξάλλου οι πηγές αυτές ακόμη και όταν έρεαν κανονικό νερό ήταν πολύ ελεγχόμενες. Και κάτι τελευταίο, ο Ίαν Γουίλσον ξέχασε ότι ο αρχιτρίκλινος δεν ήξερε τίποτε για το από που προέρχεται το κρασί.

A Messianic Jew Explains the Holy Trinity

As a Jew can see it, but not completely. Only the Christian Orthodox Church has the word of our Lord and it is His holy Body.

Χριστός Ανέστη

''...ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς,...''

Απλά παραθέτω το κεφάλαιο 15 απο την πρός Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, το γνωστό ως κεφάλαιο της αναστάσεως. Ο απ Παύλος, λαμβάνοντας αφορμή απο μερικούς που έλεγαν οτι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών (εδ.12), με πολύ απλό τρόπο μας εξηγεί οτι ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού έχει διπλή επίδραση σε εμάς, α) μας δίδεται δωρεάν η σωτηρία, και β) έχει ως αποτέλεσμα και στην ΣΩΜΑΤΙΚΗ ανάσταση των ανθρώπων (πράγματα που δεν άγγιξε καν η ''θεολογία'' των ειδωλολατρών της εποχής εκείνης).

Το κείμενο που ακολουθεί είναι σε μετάφραση του Ορθοδόξου αρχιμανδρίτη Ν. Βάμβα.


Α ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15

1 Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε,
2 διά του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως.
3 Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς,
4 και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς,
5 και ότι εφάνη εις τον Κηφάν, έπειτα εις τους δώδεκα·
6 μετά ταύτα εφάνη εις πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς διά μιας, εκ των οποίων οι πλειότεροι μένουσιν έως τώρα, τινές δε και εκοιμήθησαν·
7 έπειτα εφάνη εις τον Ιάκωβον, έπειτα εις πάντας τους αποστόλους·
8 τελευταίον δε πάντων εφάνη και εις εμέ ως εις έκτρωμα.
9 Διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος των αποστόλων, όστις δεν είμαι άξιος να ονομάζωμαι απόστολος, διότι κατεδίωξα την εκκλησίαν του Θεού·
10 αλλά χάριτι Θεού είμαι ότι είμαι· και η εις εμέ χάρις αυτού δεν έγεινε ματαία, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, πλην ουχί εγώ, αλλ' η χάρις του Θεού η μετ' εμού.
11 Είτε λοιπόν εγώ είτε εκείνοι, ούτω κηρύττομεν και ούτως επιστεύσατε.
12 Εάν δε ο Χριστός κηρύττηται ότι ανέστη εκ νεκρών, πως τινές μεταξύ σας λέγουσιν ότι ανάστασις νεκρών δεν είναι;
13 Και εάν ανάστασις νεκρών δεν ήναι, ουδ' ο Χριστός ανέστη·
14 και αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα είναι το κήρυγμα ημών, ματαία δε και η πίστις σας.
15 Ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, διότι εμαρτυρήσαμεν περί του Θεού ότι ανέστησε τον Χριστόν, τον οποίον δεν ανέστησεν, εάν καθ' υπόθεσιν δεν ανασταίνωνται νεκροί.
16 Διότι εάν δεν ανασταίνωνται νεκροί, ουδ' ο Χριστός ανέστη·
17 αλλ' εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ματαία η πίστις σας· έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών.
18 Άρα και οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απωλέσθησαν.
19 Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων.
20 Αλλά τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων.
21 Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι' ανθρώπου, ούτω και δι' ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών.
22 Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.
23 Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν· ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού·
24 Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν.
25 Διότι πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού.
26 Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος·
27 διότι πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. Όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα, φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα.
28 Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν.
29 Επειδή τι θέλουσι κάμει οι βαπτιζόμενοι υπέρ των νεκρών, εάν τωόντι οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, διά τι και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;
30 διά τι και ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν;
31 Καθ' ημέραν αποθνήσκω, μα την εις εσάς καύχησίν μου, την οποίαν έχω εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
32 Εάν κατά άνθρωπον επολέμησα με θηρία εν Εφέσω, τι το όφελος εις εμέ; αν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, ας φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν.
33 Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.
34 Συνέλθετε εις εαυτούς κατά το δίκαιον και μη αμαρτάνετε· διότι τινές έχουσιν αγνωσίαν Θεού· προς εντροπήν σας λέγω τούτο.
35 Αλλά θέλει τις ειπεί· Πως ανασταίνονται οι νεκροί; και με ποίον σώμα έρχονται;
36 Άφρον, εκείνο το οποίον συ σπείρεις, δεν ζωογονείται εάν δεν αποθάνη·
37 και εκείνο το οποίον σπείρεις, δεν σπείρεις το σώμα το οποίον μέλλει να γείνη, αλλά γυμνόν κόκκον, σίτου τυχόν ή τινός των λοιπών.
38 Ο δε Θεός δίδει εις αυτό σώμα καθώς ηθέλησε, και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα.
39 Πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ, αλλά άλλη μεν σαρξ των ανθρώπων, άλλη δε σαρξ των κτηνών, άλλη δε των ιχθύων και άλλη των πτηνών.
40 Είναι και σώματα επουράνια και σώματα επίγεια· πλην άλλη μεν η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η των επιγείων.
41 Άλλη δόξα είναι του ηλίου, και άλλη δόξα της σελήνης, και άλλη δόξα των αστέρων· διότι αστήρ διαφέρει αστέρος κατά την δόξαν.
42 Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία·
43 σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει·
44 σπείρεται σώμα ζωϊκόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωϊκόν, και είναι σώμα πνευματικόν.
45 Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.
46 Πλην ουχί πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ζωϊκόν, έπειτα το πνευματικόν.
47 Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού.
48 Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οποίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι·
49 και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου.
50 Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.
51 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή,
52 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή.
53 Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν.
54 Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.
55 Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου;
56 το δε κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος.
57 Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.

Το μήνυμα της Ανάστασης από την εκκλησία

Πλήθος μηνυμάτων σε όλο τον κόσμο από τους ηγέτες της Χριστιανοσύνης. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αναφέρθηκε και στην οικονομική κρίση. «Σκορπίζει χαρά, παρηγοριά, αγαλλίαση και βέβαια ελπίδα ζωής σε όλους τους πιστούς, παρά την επικρατούσα ανά τον κόσμο βαριά ατμόσφαιρα εξαιτίας της πολυδιάστατου κρίσεως», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας έκανε λόγο για επάνοδο στο δρόμο του Θεού. «Ο άνθρωπος έχασε τον δρόμο του από τη στιγμή που πίστεψε ότι δεν αποτελεί κομμάτι της δημιουργίας του Θεού. Αγνόησε λοιπόν τη φύση και έπαψε να διδάσκεται από αυτήν. Γιατί τότε θα μάθαινε ότι η ομορφιά της οφείλεται στην αρμονία των αντιθέσεων και των διαφορών», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος τόνισε πως η σημερινή ημέρα «σημαίνει την διάβαση την μετάβασή μας από το σκότος στο φως του Χριστού και επιπλέον την μετάβασή μας από τη δουλεία στη ελευθερία του Χριστού».

Τέλος, τον ρόλο της εκκλησίας επεσήμανε στο μήνυμα του το οποίο διαβάστηκε στις 23.45 περίπου σε όλες τις εκκλησίες, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.«Η εκκλησία οφείλει σε περιόδους κρίσεως να κρατά ζωντανή την ελπίδα προβάλλοντας τη δύναμη της αναστάσεως. Αγαπητοί αδελφοί Πάσχα σημαίνει κλήση για έξοδο από την επικράτεια της απελπισίας στο φως της ελπίδας».

Πηγή zougla.gr

ΕΓΚΩΜΙΑ Μ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Πού να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.

Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό

Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις

Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ' την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν


Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Λουκάς Θάνου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Χαρούλης




Και επειδή χρωστώ από εχθές, βάζω σήμερα.

Απάτη διαστάσεων Τιτανικού, η ανακάλυψη «οικογενειακού τάφου» του Ιησού

Σύμφωνα με τη συνήθεια των τελευταίων ετών, από κάθε λογής τυχοδιώκτες και ανεύθυνους δημοσιογράφους, και αυτές τις παραμονές του Αγίου Πάσχα, έχουμε μια νέα επίθεση κατά του Χριστού. Αυτή τη φορά, κατά του γεγονότος της Αναστάσεως!

Φαίνεται ότι ο Κάμερον αποζητάει και νέα δημοσιότητα, καθώς το θέμα του Τιτανικού ξεχάστηκε και πέρασε η μόδα του. Φαίνεται ότι ζήλεψε τη δημοσιότητα του άλλου τυχοδιώκτη, του Νταν Μπράουν, που με το δικό του παραμύθι μάζεψε αμύθητη περιουσία! Γιατί είναι αποδεδειγμένο πλέον, ότι τα παραμύθια που βλασφημούν άγια πρόσωπα και διαστρέφουν κατάφορα την ιστορία, πουλάνε!Άρθρο του Rich Deem για το θέμαΤηλεταινία "Ο Χαμένος Τάφος του Ιησού": Βρέθηκαν τα Οστά του Ιησού στην Ιερουσαλήμ;
του Rich DeemΠηγή: http://www.godandscience.org/apologetics/bones_of_jesus.html

Διαβάστε την συνέχεια για την μεγάλη απάτη με στοιχεία απο την ΟΟΔΕ.
Πώς οι αρνησίχριστοι προσπαθούν με ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ να διαβάλλουν το μεγαλείο της ανάστασης του Σωτήρα μας, για την πίστη του οποίου έπαθαν εκατομύρια μάρτυρες μέχρι θανάτου!!

Μεγάλη Τετάρτη

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Τετάρτη,
τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρω Πόρνης γυναικός,
μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν,
ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου Πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονε».

Οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο ήταν δύο. Η μεν μία τον άλειψε πολύ καιρό πριν το Πάθος του και ήταν πόρνη, η δε άλλη λίγες μέρες πριν και ήταν φρόνιμη και ενάρετη. Αυτού του ευλαβικού έργου τη μνήμη επιτελεί η Εκκλησία, αναφέροντας συγχρόνως και την προδοσία του Ιούδα.

Το πολύτιμο εκείνο μύρο, που η γυναίκα εκείνη άλειψε το κεφάλι και τα πόδια του Ιησού, και στη συνέχεια το σκούπισε με τις τρίχες της κεφαλής της, εκτιμήθηκε 300 δηνάρια. Απ’ τους Μαθητές, ο φιλάργυρος Ιούδας δήθεν σκανδαλίζεται, για την απώλεια τέτοιου μύρου.

Ο Ιησούς του κάνει παρατήρηση να μην ενοχλεί την γυναίκα. Τότε ο Ιούδας πηγαίνει στους αρχιερείς, που ήταν συγκεντρωμένοι στην αυλή του Καϊάφα και έκαναν ήδη συμβούλιο προκειμένου να θανατώσουν τον Ιησού. Και συμφωνεί μαζί τους την προδοσία του διδασκάλου για 30 αργύρια και από τότε ζητούσε ευκαιρία να τον προδώσει.

Να σημειώσουμε εδώ ότι, από το γεγονός αυτό της προδοσίας καθιερώθηκε και η νηστεία της Τετάρτης, ακόμα από τα αποστολικά χρόνια.

Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.

Ο Χριστός, εγκαινίασε μια νέα αντίληψη για τον αμαρτωλό άνθρωπο, εντελώς διάφορη από εκείνη της ιουδαϊκής κοινωνίας. Δεν είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος μιασμένος από τη φύση του, αλλά ένας πνευματικά ασθενής, ο οποίος χρειάζεται βοήθεια. Έθεσε ως αντίδοτο της πνευματικής ασθένειας τη μετάνοια, η οποία είναι ο ισχυρότατος εκείνος μοχλός, ο οποίος γκρεμίζει το οικοδόμημα της αμαρτίας και αναγεννά τον άνθρωπο. Δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού παρήλθε ανεπιστρεπτί το καθεστώς του νόμου και της μισθαποδοσίας, και ανέτειλε η εποχή της χάρητος και του ελέους.

Η αφιέρωση της ημέρας αυτής στην μακάρια πρώην πόρνη γυναίκα έγινε σκόπιμα από τους Αγίους Πατέρες. Η μορφή της προβάλλει ως φωτεινό ορόσημο καταμεσής στην οδοιπορία προς το Θείο Πάθος για να δείξει και σε μας πως αν δεν συντριβούμε, σαν και εκείνη, και δεν δείξουμε έμπρακτη μετάνοια δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το Χριστό στο Πάθος και την Ανάσταση.

Η Αγία μας Εκκλησία θέσπισε τη μετάνοια ως ύψιστη δωρεά η οποία ανανεώνει την ουρανοδρόμο πορεία μας προς το Χριστό και την τελείωσή μας. Καλός χριστιανός δεν είναι εκείνος, ο οποίος γεμάτο κομπασμό και εγωιστική αυτάρκεια, ισχυρίζεται ότι έφτασε σε επίπεδο αγιότητας και δεν χρειάζεται πια άλλο αγώνα, αλλά ο διατελών σε διαρκή μετάνοια.

Κοντάκιον Ἦχος β'

« Ὑπὲρ τὴν Πόρνην Ἀγαθὲ ἀνομησας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοὶ προσήξα, ἀλλὰ σιγὴ δεόμενος προσπίπτω σοί, πόθω ἀσπαζόμενος, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ὅπως μοὶ τὴν ἄφεσιν, ὡς Δεσπότης παράσχης, τῶν ὀφλημάτων κράζοντι Σωτήρ. Ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥύσαί με».

«Αν και αμάρτησα, Πανάγαθε Κύριε, περισσότερο κι από την πόρνη, καθόλου δεν πρόσφερα σ’ Εσένα βροχή από δάκρυα μετανοίας. Όμως, γονατιστός μπροστά Σου και φιλώντας με πόθο τα αμόλυντα πόδια Σου, σιωπηλά Σε ικετεύω να δώσεις, ως Θεός που είσαι, τη συγχώρεση των αμαρτιών σ’ εμένα που (με πόνο) κράζω: Σωτήρα μου, λύτρωσέ με απ’ το βόρβορο των αμαρτωλών μου έργων».

Ὁ Οἶκος

«Ἡ πρώην ἄσωτος Γυνή, ἐξαίφνης σώφρων ὤφθη, μισήσασα τὰ ἔργα, τῆς αἰσχρᾶς ἁμαρτίας, καὶ ἡδονὰς τοῦ σώματος, διενθυμουμένη τὴν αἰσχύνην τὴν πολλήν, καὶ κρίσιν τῆς κολάσεως, ἣν ὑποστῶσι πόρνοι καὶ ἄσωτοι, ὧν πὲρ πρῶτος πέλω, καὶ πτοοῦμαι, ἀλλ' ἐμμένω τὴ φαύλη συνηθεία ὁ ἄφρων, ἡ Πόρνη δὲ γυνή, καὶ πτοηθεῖσα, καὶ σπουδάσασα ταχύ, ἦλθε βοῶσα πρὸς τὸν Λυτρωτήν. Φιλάνθρωπε καὶ οἰκτίρμον, ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥύσαί με».

«Η γυναίκα εκείνη που μέχρι τότε ήταν άσωτη, ξαφνικά παρουσιάστηκε αγνή με το να μισήσει τα έργα της αισχρής αμαρτίας και τις ηδονές του σώματος και ταυτόχρονα με το να θυμηθεί τη μεγάλη ντροπή και την καταδίκη της κολάσεως που περιμένει τους πόρνους και τους άσωτους. Ανάμεσα σ’ αυτούς πρώτος είμαι εγώ και (γι’ αυτό) τρέμω. Αλλά παρόλα αυτά μένω ο άμυαλος προσκολλημένος στην πονηρή μου συνήθεια. Όμως εκείνη η αμαρτωλή γυναίκα φοβήθηκε και φρόντισε γρήγορα να τρέξει στο Λυτρωτή και να του φωνάξει: Φιλάνθρωπε και σπλαχνικέ Κύριε, λύτρωσέ με από το βόρβορο των έργων μου».

Ευαγγελική περικοπή εις τον Όρθρο (Ιωαν. 12: 17-50)

«17 Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ' αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 18 διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. 19 οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπον πρὸς ἑαυτούς· Θεωρεῖτε ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν; ἴδε ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν. 20 Ἦσαν δὲ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος καὶ λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. 24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 ἐὰν ἐμοί διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ. 27 Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω; Πάτερ, σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης. ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην. 28 πάτερ, δόξασόν σου τὸ ὄνομα. ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· Καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω. 29 ὁ οὖν ὄχλος ὁ ἑστὼς καὶ ἀκούσας ἔλεγε βροντὴν γεγονέναι· ἄλλοι ἔλεγον· Ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν. 30 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Οὐ δι' ἐμὲ αὕτη ἡ φωνὴ γέγονεν, ἀλλὰ δι' ὑμᾶς. 31 νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω· 32 κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν. 33 τοῦτο δὲ ἔλεγεν σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἀποθνήσκειν. 34 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ὄχλος· Ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; τίς ἐστιν οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου; 35 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ' ὑμῶν ἐστι· περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει. 36 ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ' αὐτῶν. 37 Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν, 38 ἵνα ὁ λόγος Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπε· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 39 διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν Ἡσαΐας· 40 Τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 41 ταῦτα εἶπεν Ἡσαΐας ὅτε εἶδεν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ. 42 ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται· 43 ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. 44 Ἰησοῦς δὲ ἔκραξε καὶ εἶπεν· Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμὲ, ἀλλ' εἰς τὸν πέμψαντά με, 45 καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με. 46 ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. 47 καὶ ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σώσω τὸν κόσμον. 48 ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ· 49 ὅτι ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα, ἀλλ' ὁ πέμψας με πατὴρ αὐτός μοι ἐντολὴν ἔδωκε τί εἴπω καὶ τί λαλήσω· 50 καὶ οἶδα ὅτι ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ ζωὴ αἰώνιός ἐστιν. ἃ οὖν λαλῶ ἐγὼ, καθὼς εἴρηκέ μοι ὁ πατήρ, οὕτω λαλῶ».

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄

«Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός,
καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα,
ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα.
Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῶ ὕπνω κατενεχθής,
ἵνα μῄ τῶ θανάτω παραδοθής,
καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθής,
ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα.
Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός,
διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς».

Μετάφρασις

«Ο Χριστός, ο Νυμφίος (της Εκκλησίας)
να, έρχεται ξαφνικά μέσα στην νύχτα.
Μακάριος αυτός που αγρυπνεί και τον περιμένει.
Αντίθετα, είναι ανάξιος εκείνος
που θα τον εύρει ράθυμο και αμελή.
Πρόσεχε, λοιπόν, ψυχή μου,
μη τυχόν και καταληφθείς από τον (πνευματικό) ύπνο,
για να μην παραδοθείς στον πνευματικό θάνατο,
Κι έτσι κλειστείς έξω από την (ουράνια) βασιλεία.
αλλά φρόντισε να συνέλθεις και φώναξε δυνατά:
Άγιος, άγιος, άγιος είσαι Εσύ ο Θεός μας.
δια της Θεοτόκου ελέησέ μας»

Πηγή: Χ.Φ.Ε

Η Μεγάλη Τρίτη.

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Τρίτη,
τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς,
τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου,
μνείαν ποιούμεθα»

Κατά την Αγία και Μεγάλη Τρίτη τελούμε την ανάμνηση της παραβολής των Δέκα Παρθένων. Οι θείοι Πατέρες όρισαν την αγία αυτή ημέρα να θυμηθούμε μια από τις πιο παραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας.

Η συνοδοιπορία με το Χριστό μας προς το Θείο Πάθος δεν θα πρέπει να είναι τυπική και απλά συναισθηματική, αλλά να είναι ολοκληρωτική συμμετοχή στην εν Χριστώ πορεία και να συνοδεύεται από οντολογική αλλαγή του είναι μας. Η ενθύμηση της παραβολής των δέκα παρθένων είναι μια άριστη πνευματική άσκηση για να μην διαφεύγει από τη σκέψη μας η επερχόμενη μεγάλη, επιφανής και συνάμα φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.

Οι παρθένες είναι οι ψυχές μας και η προμήθεια λαδιού για το λυχνάρι είναι ο επίγειος συνεχής αγώνας για να κάνουμε το θέλημα του Θεού, να κάνουμε έργα ευποιίας, να παραμερίζουμε από την ύπαρξή μας συνεχώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι παρείσακτα στη φύση μας και αντιστρατεύονται την πνευματική μας πρόοδο και τελείωση. Το λυχνάρι είναι η παρρησία μας μπροστά στο Θεό.

Οι φρόνιμες παρθένες συμβολίζουν τις αγαθής προαίρεσης ψυχές, οι οποίες ζουν αδιάκοπα την λαχτάρα της ένωσής τους με το Νυμφίο της Εκκλησίας, τον σωτήρα Χριστό. Γι’ αυτό αγωνίζονται αέναα να αποκτούν αρετές και πνευματική προκοπή και να περιθωριοποιούν όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία αντιστρατεύονται την ένωσή τους με το Θεό. Οι μωρές παρθένες συμβολίζουν τις ράθυμες, αδιάφορες και εν πολλοίς εχθρικά προς το Χριστό διατελούσες ψυχές. Είναι εκείνες οι ψυχές οι οποίες απορροφημένες από την υλιστική ευδαιμονία, αδιαφορούν για την πνευματική πρόοδο και την εν Χριστώ σωτηρία.

Η Εκκλησία μας καλεί να είμαστε έτοιμοι για να υποδεχθούμε , τον ουράνιο Νυμφίο, τον Κύριο Ιησού, ο Οποίος θα έρθει αιφνιδίως, είτε ειδικώς κατά την στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικώς κατά την Δευτέρα Παρουσία.

Επίσης μας καλεί, φέρνοντας ενώπιόν μας την παραβολή των ταλάντων να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Κύριος.

Κοντάκιον Ἦχος β'

«Τὴν ὥραν ψυχή, τοῦ τέλους ἐννοήσασα, καὶ τὴν ἐκκοπήν, τῆς συκῆς δειλιάσασα, τὸ δοθὲν σοὶ τάλαντον, φιλοπόνως ἔργασαι ταλαίπωρε, γρηγοροῦσα καὶ κράζουσα. Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ».

«Να σκέπτεσαι, ψυχή μου, την ώρα του τέλους σου και να αισθάνεσαι φόβο (καθώς θα θυμάσαι) το πάθημα της συκιάς που (ξεράθηκε και) κόπηκε. Έτσι, ταλαίπωρη ψυχή μου, να εργάζεσαι με επιμέλεια, για να αξιοποιήσεις τα χαρίσματα που σου έδωσε ο Θεός. Κι αυτό, μένοντας άγρυπνος και φωνάζοντας, προσοχή μη τυχόν και μείνουμε έξω από το νυμφώνα του Χριστού (από τη Βασιλεία Του)».

Ὁ Οἶκος

«Τὶ ῥαθυμεῖς ἀθλία ψυχή μου; τὶ φαντάζη ἀκαίρως μερίμνας ἀφελεῖς; τὶ ἀσχολεὶς πρὸς τὰ ῥέοντα; ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν ἀπάρτι, καὶ χωρίζεσθαι μέλλομεν τῶν ἐνταῦθα, ἕως καιρὸν κεκτημένη, ἀνάνηψον κράζουσα. Ἡμάρτηκά σοὶ Σωτήρ μου, μὴ ἐκκόψης με, ὥσπερ τὴν ἄκαρπον συκήν, ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνος Χριστέ, κατοικτείρησον, φόβω κραυγάζουσαν. Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ».

«Γιατί αδιαφορείς, άθλια ψυχή μου; Γιατί φέρνεις στη φαντασία σου άκαιρα σ’ ανόητες φροντίδες; Γιατί καταγίνεσαι με πράγματα παροδικά; Φτάνει η τελευταία ώρα και πρόκειται να χωριστούμε από τα γήινα. Όσο ακόμα έχεις καιρό, σύνελθε και φώναξε: Έχω αμαρτήσει. Σωτήρα μου, σ’ Εσένα. Μη με κόψεις από την ρίζα σαν την άκαρπη συκιά, αλλά ως σπλαχνικός που είσαι, Χριστέ, λυπήσου με, τώρα που με φόβο κραυγάζω: Προσοχή μη τυχόν και μείνουμε έξω από το νυμφώνα του Χριστού (από τη Βασιλεία Του)».

Ευαγγελική περικοπή

«15 Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ. 16 καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες· Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπου· 17 εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ· 18 γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε· Τί με πειράζετε, ὑποκριταί; 19 ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον. 20 καὶ λέγει αὐτοῖς· Τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; 21 λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. 22 καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον. 23 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι, οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν, καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν 24 λέγοντες· Διδάσκαλε, Μωσῆς εἶπεν, ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσει ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. 25 ἦσαν δὲ παρ' ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος γαμήσας ἐτελεύτησε, καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ· 26 ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά. 27 ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή. 28 ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή; πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν. 29 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ· 30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ' ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι. 31 περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ῥηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος, 32 ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων. 33 καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ. 34 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, 35 καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικὸς, πειράζων αὐτόν καὶ λέγων· 36 Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; 37 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου· 38 αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. 39 δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 40 ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται. 41 Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς 42 λέγων· Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· Τοῦ Δαυῒδ. 43 λέγει αὐτοῖς· Πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον καλεῖ αὐτὸν λέγων, 44 εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; 45 εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; 46 καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

1 Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ 2 λέγων· Ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. 3 πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ, καὶ οὐ ποιοῦσι. 4 δεσμεύουσιν γὰρ φορτία βαρέα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά. 5 πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις, πλατύνουσι γὰρ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἰματίων αὐτῶν, 6 φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς 7 καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ῥαββὶ ῥαββί. 8 ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. 9 καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατὴρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 10 μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητὴς, ὁ Χριστός. 11 ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος. 12 ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. 13 Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. 14 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. 15 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν. 16 Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοὶ, οἱ λέγοντες· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ' ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ ὀφείλει. 17 μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσὸς ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν; 18 καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ' ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει. 19 μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον; 20 ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· 21 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν· 22 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ. 23 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι. 24 ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες! 25 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. 26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. 27 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. 28 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. 29 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, 30 καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. 31 ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. 32 καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. 33 ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης; 34 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, 35 ὅπως ἔλθῃ ἐφ' ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. 36 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην. 37 Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. 38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. 39 λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ' ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄

«Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός,
καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα,
ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα.
Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῶ ὕπνω κατενεχθής,
ἵνα μῄ τῶ θανάτω παραδοθής,
καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθής,
ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα.
Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός,
διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς».

Μετάφρασις

«Ο Χριστός, ο Νυμφίος (της Εκκλησίας)
να, έρχεται ξαφνικά μέσα στην νύχτα.
Μακάριος αυτός που αγρυπνεί και τον περιμένει.
Αντίθετα, είναι ανάξιος εκείνος
που θα τον εύρει ράθυμο και αμελή.
Πρόσεχε, λοιπόν, ψυχή μου,
μη τυχόν και καταληφθείς από τον (πνευματικό) ύπνο,
για να μην παραδοθείς στον πνευματικό θάνατο,
Κι έτσι κλειστείς έξω από την (ουράνια) βασιλεία.
αλλά φρόντισε να συνέλθεις και φώναξε δυνατά:
Άγιος, άγιος, άγιος είσαι Εσύ ο Θεός μας.
δια της Θεοτόκου ελέησέ μας»

Πηγή: Χ.Φ.Ε

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί

“ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ…”
Κατά τη Μ.Δευτέρα επικαλούμε ανάμνηση του ενάρετου Ιωσήφ (γιός του Πατριάρχη Ιακώβ και απόγονος του Αβραάμ) ο οποίος αποτελεί τύπο Του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Θεωρήθηκε δηλ. προεικόνιση του Χριστού γιατί και Αυτός, ήταν αγαπητός Υιός του Πατρός (όπως κι ο Ιωσήφ), φονεύθηκε από τους Ιουδαίους, πουλήθηκε από τον μαθητή Του (εδώ ο Ιωσήφ πουλήθηκε από τα αδέρφια του) και βασανίσθηκε.
  Επίσης την Μ.Δευτέρα επικαλούμε ανάμνηση και της άκαρπης συκής (που τότε συμβόλιζε τη Συναγωγή των Εβραίων) την οποία ο Θεός καταράσθηκε, διότι δεν είχε πνευματικούς καρπούς, έτσι όπως και σήμερα ο κάθε άνθρωπος που στερείται πνευματικών καρπών, δηλαδή αγαθών.

Πηγή, εδώ.

(Mκ 12:38-40, Λκ 11:37-52, 20:45-47)

    Μίλησε τότε ο Iησούς στα πλήθη και στους μαθητές του και είπε: “Στου Mωυσή την έδρα κάθισαν οι νομοδιδάσκαλοι και οι Φαρισαίοι. Επομένως, όλα όσα σας πουν να τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα εφαρμόζετε. Tα έργα τους όμως να μην τα μιμείστε, καθότι λένε, μα δεν εφαρμόζουν. Γιατί φτιάχνουν φορτία βαριά και δυσβάσταχτα και τα φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων, ενώ οι ίδιοι δε θέλουν ούτε το δαχτυλάκι τους να κουνήσουν για να βοηθήσουν. Kαι όλα τα έργα τους τα κάνουν για επίδειξη στους ανθρώπους. Γι’ αυτό φαρδαίνουν τα φυλαχτάρια τους και μακραίνουν τα κρόσσια στις άκρες των ρούχων τους. Και τους αρέσει να έχουν την πιο τιμητική θέση στα δείπνα και τα πρωτεία στις συναγωγές και να τους χαιρετούν οι άνθρωποι στους δημόσιους χώρους και να τους φωνάζουν: Δάσκαλε! Δάσκαλε! Εσείς όμως να μην δεχτείτε να σας φωνάζουν: Δάσκαλε, γιατί ένας είναι ο Δάσκαλος σας, ο Xριστός, κι όλοι εσείς είστε αδέλφια. Και κανέναν στην γη μην ονομάσετε πατέρα σας, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας, αυτός που είναι στους ουρανούς. Ούτε καθηγητές να ονομαστείτε, γιατί ένας είναι ο Kαθηγητής σας, ο Χριστός. Kι ο μεγαλύτερος από σας θα είναι υπηρέτης σας. Γιατί, όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί”.

“

    “Mα αλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι υποκριτές! Που κατατρώτε την περιουσία των χηρών και για τα μάτια του κόσμου κάνετε μεγάλες προσευχές. Γι’ αυτό και θα επισύρετε βαρύτερη τιμωρία πάνω σας.

   ”Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι υποκριτές! Που φράζετε τη βασιλεία των ουρανών μπροστά στους ανθρώπους. Kι εσείς, βέβαια, δεν μπαίνετε, μα κι εκείνους που θέλουν να μπουν δεν τους αφήνετε να μπούνε!

   ”Aλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι υποκριτές! Που περιτρέχετε τη θάλασσα και τη στεριά για να κάνετε έναν προσήλυτο, κι όταν γίνει, τον κάνετε γιο της γέεννας δυο φορές χειρότερο από σας!

   Αλίμονο σ’ εσάς, τυφλοί καθοδηγητές! Που λέτε: Όποιος ορκιστεί στο ναό, ο όρκος του δεν πιάνει, όποιος όμως ορκιστεί στο χρυσό του ναού, δεσμεύεται! Ανόητοι και τυφλοί! Eπιτέλους τι είναι μεγαλύτερο; O χρυσός ή ο ναός που αγιάζει το χρυσό; Επίσης λέτε: Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, ο όρκος του δεν πιάνει, όποιος όμως ορκιστεί στο αφιέρωμα που είναι πάνω σ’ αυτό, δεσμεύεται! Ανόητοι και τυφλοί! Επιτέλους τι είναι μεγαλύτερο; Tο αφιέρωμα ή το θυσιαστήριο που αγιάζει το αφιέρωμα; O όρκος, λοιπόν, εκείνου που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο, περιλαμβάνει μαζί μ’ αυτό κι όλα όσα υπάρχουν πάνω σ’ αυτό. Kι ο όρκος εκείνου που ορκίστηκε στο ναό, περιλαμβάνει μαζί μ’ αυτόν κι εκείνον που κατοικεί μέσα σ’ αυτόν. Kι ο όρκος εκείνου που ορκίστηκε στον ουρανό, περιλαμβάνει το θρόνο του Θεού κι εκείνον που κάθεται πάνω σ’ αυτόν.

   Αλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που προσφέρετε το δέκατο από το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο και παρατήσατε τα σπουδαιότερα του Nόμου: Tη δικαιοσύνη και την ευσπλαχνία και την πίστη. Aλλ’ αυτά είναι που έπρεπε να κάνετε κι εκείνα να μην τα παρατάτε. Είστε τυφλοί οδηγοί εσείς που διυλίζετε το κουνούπι αλλά καταπίνετε την καμήλα!

   Αλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που καθαρίζετε το έξω μέρος του ποτηριού και της πιατέλας, όμως μέσα είναι γεμάτα από προϊόντα αρπαγής και πλεονεξίας. Φαρισαίε τυφλέ! Kαθάρισε πρώτα το μέσα του ποτηριού και της πιατέλας, για να γίνει καθαρό και το έξω.

   Αλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οι οποίοι απ’ έξω φαίνονται ωραίοι, μα από μέσα είναι γεμάτοι από κόκαλα νεκρών και κάθε είδους ακαθαρσία. Tο ίδιο κι εσείς, εξωτερικά φαίνεστε δίκαιοι στους ανθρώπους, μα από μέσα είστε γεμάτοι από υποκρισία και ανομία.

   Αλίμονο σ’ εσάς δάσκαλοι του Nόμου και Φαρισαίοι, υποκριτές! Που χτίζετε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων και λέτε: Aν ζούσαμε στα χρόνια των προγόνων μας, δε θα συμμετείχαμε μαζί τους στο φόνο των προφητών. Άρα, ομολογείτε μόνοι σας, πως είστε γιοί εκείνων που σκότωσαν τους προφήτες. Ολοκληρώστε, λοιπόν, εσείς την πραγματοποίηση των σχεδίων των πατέρων σας. Φίδια! Γεννήματα φαρμακερών φιδιών! Πώς θα ξεφύγετε από την καταδίκη σας στη γέεννα;”

(Λκ 13:34-35)

    “Γι’ αυτό, δείτε, σας στέλνω εγώ προφήτες και σοφούς και ερμηνευτές του Nόμου. Kι απ’ αυτούς μερικούς θα σκοτώσετε και θα σταυρώσετε, κι άλλους θα τους μαστιγώσετε στις συναγωγές σας και θα τους καταδιώξετε από πόλη σε πόλη, έτσι ώστε να πέσει πάνω σας όλο το αθώο αίμα που χύνεται στη γη, αρχίζοντας από το αίμα του αθώου Άβελ και φτάνοντας ως το αίμα του Zαχαρία του γιου του Bαραχία, που τον σκοτώσατε ανάμεσα στο ναό και το θυσιαστήριο. Πραγματικά, σας λέω, όλ’ αυτά θα πέσουν πάνω στη γενιά ετούτη. Ιερουσαλήμ! Ιερουσαλήμ! Εσύ που σκοτώνεις τους προφήτες και λιθοβολείς τους απεσταλμένους σ’ εσένα, πόσες φορές θέλησα να περιμαζέψω τα παιδιά σου, όπως μαζεύει η κλώσα τα κλωσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της, μα δε θελήσατε! Mα τώρα να! O τόπος σας εγκαταλείπεται έρημος. Γιατί, σας βεβαιώνω πως από τώρα πια δε θα με δείτε ώσπου να πείτε: Ευλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου”!