Τι εμοί και σοι γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου. (αναθεωρημένη)

Η φράση αυτή υπάρχει στο γνωστό θαύμα στην Κανά. Και την λέει ο Χριστός στην μητέρα Του λίγο πριν το θαύμα. Μερικές σκέψεις που συνέλεξα και συνέθεσα πάνω στο θαύμα είναι οι εξής.

Βρήκα μια σελίδα που λέει: "Με ήρεμες κινήσεις δείχνει να αποκρίνεται στην Μητέρα του, που τον ειδοποιεί πώς τελείωσε το κρασί. Στην σχετική περικοπή παρατηρούμε ορισμένα γεγονότα λίγο παράδοξα. Ακούμε, δηλαδή, τον Χριστό να λέη στην μητέρα Του κάπως απότομα, «τι σχέση υπάρχει μεταξύ μας γυναίκα», και φαίνεται αδικαιολόγητο, διότι ο Χριστός ήταν «υποτασσόμενος αυτοίς» (στους γονείς του), και ακόμα ήταν αυτός που φρόντισε για την Μητέρα Του πάνω από τον Σταυρό, λίγο πριν παραδώση το πνεύμα Του.

Παράδοξο επίσης φαίνεται το γεγονός ότι παρ’ όλο που ο Χριστός αποθάρρυνε την Μητέρα Του στην πραγματοποίηση του θαύματος, εκείνη επέμενε και είπε «Ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε». Παράδοξη είναι και η επιμονή της Θεοτόκου για την εύρεση του οίνου, ενώ μπορούσαν οι υπηρέτες να πάνε και να αγοράσουν κρασί.

Όλα αυτά τα γεγονότα μπορεί εξωτερικά να φαίνονται σκληρά και παράδοξα, όμως σκοπό είχαν να οδηγήσουν στην πραγματική αναζήτηση του νοήματός τους. Πρός αυτό γράφει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ου τοίνυν απαυθαδιαζομένου προς την μητέρα ταύτα τα ρήματα ήν». Άφησέ τους, λέει στην συνέχεια ο άγιος, να αντιληφθούν μόνοι τους την έλλειψη και να το ζητήσουν. Ο Π. Τρεμπέλας στην προσφώνηση της Θεοτόκου με την λέξη «γύναι» αντί του «μήτερ», γράφει: «Το γύναι είναι μέση προσφώνησις μεταξύ του μήτερ, όπερ θα εδήλου άμεσον εξάρτησιν του Ιησού και ως Μεσσίου από της μητρός αυτού, και του Μαρία, όπερ θα εδήλου χαλάρωσιν του προς την μητέρα σεβασμού».
Σκοπός του Χριστού είναι να μας μιλήση για τούς δικούς Του γάμους με την Εκκλησία, για το μεγάλο απολυτρωτικό έργο Του, που αποκορύφωμα είχε τον Σταυρό και την Ανάσταση. Αυτό φαίνεται από τα λόγια του Χριστού «ούπω ήκει η ώρα μου». Θα πη ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ου γαρ ενταύθα τούτο μόνον είρηται, αλλά και προϊών ο αυτός φαίνεται ευαγγελιστής λέγων' Ουκ ηδύνατο αυτόν πιάσαι, ΄ότι ούπω ήκει η ώρα αυτού' και πάλιν' Ουδείς επέβαλεν, επ’ αυτόν τας χείρας, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού' και πάλιν' Ελήλυθεν η ώρα' δόξασόν σου τον Υιόν. Ταύτα πάντα δι’ όλου του Ευαγγελίου ειρημένα ενταύθα συνήγαγον, ίνα πάσι μίαν επαγάγω την λύσιν. Τις ποτ’ ούν εστι των λεγομένων η λύσις;», για να απαντήση: «...αλλά δια των ούτως ειρημένων τούτο δηλώσαι βούλεται, ότι πάντα μετά καιρού του προσήκοντος εργάζεται, ουχ ομού πάντα ποιών»."

Μου φαίνεται όπως και στο Ματ.8/29 έχει να κάνει με τον χρονικό 
προσδιορισμό των γεγονότων που ούτως ή άλλως πρόκειται να συμβούν.



O Χριστός ήξερε ότι θα γίνει το θαύμα ως Θεός, βέβαια περίμενε και το σημάδι από τον Πατέρα, στα πλαίσια της μεσσιανικής Του αποστολής. Έπρεπε αυτοί που το είχαν ανάγκη να το ζητήσουν και όχι η μητέρα Του που δεν το είχε άμεσα ανάγκη. Την αποθάρρυνε και με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά δοκίμασε αλλά κυρίως επιβεβαίωσε την πίστη της και μπροστά στους μαθητές, ότι μπορεί να κάνει το θαύμα. Και φυσικά αυτή είναι και η κατακλείδα, ότι έκανε και τους μαθητές να πιστέψουν. Τα θαύματα που έκανε ο Χριστός και που αναφέρουν οι Ευαγγελιστές όλα έχουν μια λογική και μια θεολογική προσέγγιση.

Παραπομπή 1
Στην σελίδα που έδωσε ο μπλόγκερ δεν αναφέρεται πουθενά η Άνδρος. Το έψαξα με Google Chrome που δίνει την δυνατότητα να ψάξεις μεμονωμένες λέξεις, και στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Όμως οι πηγές της Άνδρου αναφέρονται εδώ, αλλά δεν λέει πουθενά ότι πίστευαν πως μόλις απομακρυνόταν ξαναγινόταν νερό στη γεύση, απλώς ότι εκείνη την ημέρα έρεε κρασί από τον ναό του Διονύσου. Και είναι λογικό να έκαναν κάποιο τέτοιο έθιμο οι ιερείς. 

Βέβαια από το λίγο ψάξιμο που έκανα, περισσότερο μπερδεύτηκα παρά κατάλαβα τι ακριβώς γίνεται. Βλέπεις πρώτον, οι σελίδες δεν συμφωνούσαν ποιος μήνας είναι που γινόταν η εορτή(Γαμηλιών, Ποσειδεών). Επίσης δεν συμφωνούσαν πότε ακριβώς είναι αυτοί οι μήνες. Επίσης οι μόνες αναφορές, στο διαδίκτυο δηλαδή που βρήκα πάνω σε αυτό το θέμα, δεν είχαν κανενός είδους παραπομπή σε πηγή, πλην μίας αυτής εδώ, που αναφέρει τους Πλίνιο και Φιλόστρατο που μιλούν για εορτή Βάκχου χωρίς όμως ημερομηνία. Μάλιστα αναφέρει και ένα περιστατικό "ανανέωσης" του "θαύματος" από έναν Λατίνο ιεράρχη που όμως κατέληξε σε αποτυχία. Κατά την άποψη μου αυτή ίσως είναι και η μόνη φορά που με απόλυτη βεβαιότητα τα δύο γεγονότα προσπάθησαν να συγκεραστούν, φυσικά αποτυχημένα, από έναν αιρετικό ιεράρχη.


Η παράδοση συνέδεσε την Γέννηση με την Βάπτιση, έπρεπε να συμπληρώσει τριάντα πλήρη έτη, και έτσι ξεκίνησε την δημόσια δράση Του. Μπορεί κάποιοι να συνέδεσαν και τον Γάμο στην Κανά ως το πρώτο θαύμα, αλλά αυτό ΔΕΝ επικράτησε ούτε θεολογικά ούτε εκκλησιολογικά. Η απαρχή της δημόσιας δράσης Του ήταν οι ίδιοι οι μαθητές Του.

Υ.Γ Πολύ γέλιο έριξα με τους Δωδεκαθεϊστές που δεν συμφωνούν ούτε και αυτοί με τις ημερομηνίες.

Αυτή λέει ότι ο Διόνυσος γεννήθηκε από παρθένα, αλλά δεν μας εξηγεί πως γίνεται να είναι παρθένα η μητέρα του η Σεμέλη και συνάμα να σύναψε ερωτική σχέση με τον Δία. Συγχρόνως λέει ότι γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου, αυτό δεν ξέρω που το βρήκε, αλλά εδώ όπως ήδη είπαμε, οι ημερομηνίες στους αρχαίους Έλληνες ή τουλάχιστον σε όσες σελίδες και να έψαξα δεν έχουν μία καταληκτική συγκεκριμένη ημερομηνία για τους μήνες Γαμηλιώνα και Ποσειδεώνα. Οπότε δεν υπάρχει κάτι άλλο να πει κανείς. Εξάλλου αυτή εδώ η σελίδα αναφέρει για ένα παιχνίδι που παιζόταν κατά την "κατ' αγρούς" εορτή του Διονύσου που δεν θυμίζει εορτή γεννήσεως αλλά ήδη δράσεως.

Μετά την απαραίτητη διευκρίνηση της πηγής απάντησα αυτά.

Τώρα όσον αφορά την πηγή του.

Μπήκα στην σελίδα που ανέφερε. Κατ' αρχάς στο αρχαίο κείμενο δεν βρίσκεται στο 31.13 που λέει η πηγή του μπλόγκερ αλλά στο 31.06 το επίμαχο κομμάτι. Αυτό το είπα για αποκατάσταση και μόνο.

Ερωτήματα:

Πότε έζησε ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, πότε έγραψε την "Φυσική Ιστορία" του και από πότε είναι το αρχαιότερο χειρόγραφο που σώζεται; Αν τα δεχτεί κανείς ως αυθεντικά και μη παραποιημένα τα χειρόγραφα του Πλίνιου, που είναι μόνο 200 και τα αρχαιότερα σωζόμενα είναι το 32(πολύ κοντά έπεσε) και το 37, τότε γιατί να έχει πρόβλημα να δεχτεί και την Καινή Διαθήκη που σώζεται σε πολύ περισσότερα χειρόγραφα και από πολύ περισσότερους συγγραφείς;

Ο Παυσανίας ο Περιηγητής που αναφέρεται εδώ, είναι συγγραφέας του 2ου αιώνα μ.Χ. Αλλά και ο Αριστοτέλης που φέρεται από κάποιους ότι μιλάει για το "θαύμα" στη Ήλιδα, στο έργο του "Περί Θαυμασίων Ακουσμάτων", το ίδιο το έργο θεωρείται νόθο. Οπότε τρέχα γύρευε!

Ας δούμε καλύτερα τα δύο θαύματα.

Οι ιερείς,έφερναν τρεις λέβητες άδειους,και παρόντων ντόπιων και ξένων,σφράγιζαν τις πόρτες του οικήματος.Την άλλη μέρα έμπαιναν στο οίκημα και οι λέβητες ήταν γεμάτοι από οίνον!
Μάλιστα,λένε και οι Άνδριοι ότι κάθε χρόνο στη γιορτή του Διόνυσου,έτρεχε αυτόματα οίνος από το ιερό!

Οι λέβητες τους οποίους έφερναν ΑΔΕΙΟΥΣ ήταν πιο μικροί και πιο ελαφρύς και λόγω του κεραμικού υλικού, από τις 6 λίθινες υδρίες των 80 έως 120 λίτρων και φυσικά άδειοι όταν τους έβαζαν στην οικία. Επέστρεφαν μετά από μία ημέρα, αρκετός χρόνος για να γεμίσουν με συγκοινωνούντα δοχεία, για να δουν το θαύμα. Ο Χριστός δεν είχε ούτε άδεια δοχεία, ειδικά κατασκευασμένα γι αυτήν την χρήση(ανάμιξη οίνου με νερό δηλαδη), ούτε χρόνο, μιλάμε για 480 στην καλύτερη περίπτωση λίτρα κρασί και μάλιστα ανωτέρας ποιότητας, ούτε "βοήθεια" αφού και αυτός καλεσμένος ήταν και μάλιστα χρειάστηκε να μιλήσει η μητέρα του γι αυτόν στους διακόνους, γιατί προφανώς την ήξεραν και καλύτερα από τον ίδιο τον Ιησού που μέχρι τότε ήταν για τον κόσμο αφανής.

Όσο για το κρασί που έρεε από το ιερό του Διονύσου την ημέρα της εορτής του, αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι πηγές του νερού αυτού βρισκόταν πολύ κοντά και κάτω από το ιερό του Διονύσου και θα ήταν πολύ εύκολο για τους ιερείς να κάνουν αυτό το έθιμο. Εξάλλου οι πηγές αυτές ακόμη και όταν έρεαν κανονικό νερό ήταν πολύ ελεγχόμενες. Και κάτι τελευταίο, ο Ίαν Γουίλσον ξέχασε ότι ο αρχιτρίκλινος δεν ήξερε τίποτε για το από που προέρχεται το κρασί.

Μπορεί η εκκλησία να αποστατήσει?

Οι αιρέσεις (αποκλίσεις από την πίστη της αρχαίας εκκλησίας), για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους έχουν εφεύρει μια βασική θεμελιώδη διδασκαλία για αυτούς, ότι δήθεν η εκκλησία κάποτε θα αποστατούσε από τα δόγματα των αποστόλων, θα αποστατούσαν οι πιστοί από την ζωή του θεού, και τέτοια ανυπόστατα πράγματα। Παρακάτω θα δούμε τα εδάφια που χρησιμοποιούν για αυτούς τους ισχυρισμούς τους.

Εδάφια που χρησιμοποιούν οι Προτεστάντες για να δείξουν ότι δήθεν η εκκλησία μπορεί να αποστατήσει.

«ο δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα, αν και μακροθυμή δι' αυτούς;σας λέγω ότι θέλει κάμει την εκδίκησιν αυτών ταχέως. Πλην ο Υιός του ανθρώπου, όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» (Λκ।18:7,8 )

Απάντηση

Ο Κύριος λέει την παραβολή της χήρας και του άδικου κριτή και διδάσκει την επιμονή μας στην προσευχή αν και ο θεός φαίνεται ότι αργεί να δώσει το αίτημά μας (που μερικές φορές είναι δίκαιο). Ο Κύριος μιλάει για ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ (ανθρώπους που διάλεξαν τον θεό στην ζωή τους), που βοούν στο θεό, για τους οποίους ο Θεός ΜΑΚΡΟΘΥΜΕΙ. Που σημαίνει ότι ο Θεός μας περιμένει με αγάπη να επιστρέφουμε σε αυτόν όταν πέφτουμε. Επομένως, δεν είναι δυνατό να αμφιβάλει για την πίστη της εκκλησίας Του (που αποτελείται από εκλεκτούς). Δεν είναι δυνατό να εννοεί παρακάτω για αποστασία. Μιλώντας για το αν θα βρεί την πίστη στην γη όταν θα ξανάρθει, αναφέρεται στον κάθε ένα άνθρωπο συγκεκριμένα. Αυτό το καταλαβαίνουμε πολύ καλα από την ίδια την Αγία Γραφή. Πριν έρθει ο Κύριος, θα έρθει ο αντίχριστος ο οποίος θα είναι ενας κυβερνήτης που θα αλλάξει « καιρούς και νόμους» κατά τον προφήτη Δανιήλ. Θα είναι μία πολύ δύσκολη περίοδος για την εκκλησία. Θα είναι η τελευταία μάχη πρίν εισέλθει στην αιώνια δόξα της βασιλείας του Θεού. Ας δούμε τι αναφέρει η Αγία Γραφή για ΕΚΕΙΝΗ την περίοδο, και ας δούμε αν θα βρεί ο Κύριος πίστη στην εκκλησία Του।

«Και εκ των συνετών θέλουσι πέσει, διά να δοκιμασθώσι και να καθαρισθώσι και να λευκανθώσιν, έως του εσχάτου καιρού· διότι και τούτο θέλει γείνει εν τω ωρισμένω καιρώ। Και ο βασιλεύς θέλει κάμει κατά την θέλησιν αυτού, και θέλει υψωθή και μεγαλυνθή υπεράνω παντός Θεού, και θέλει μεγαλορρημονήσει κατά του Θεού των θεών, και θέλει ευημερεί, εωσού συντελεσθή η οργή· διότι το ωρισμένον θέλει γείνει». (Δανιήλ 11,35-36)

Ο Δανιήλ αναφέρεται στην εποχή του αντιχρίστου. Θα πέσουν ακόμα και από τους ΣΥΝΕΤΟΥΣ. Για να ΔΟΚΙΜΑΣΤΟΥΝ και να ΚΑΘΑΡΙΣΤΟΥΝ και να ΛΕΥΚΑΝΘΟΥΝ. Δηλαδή, σύμφωνα με την ίδια την Αγία Γραφή, λίγο πριν έρθει ο Κύριος, όχι απλά ο Κύριος θα βρεί την πίστη, αλλά θα βρεί και την ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ στην εκκλησία Του।

Δείτε τι άλλο λέει ο Λόγος του Θεού….

«Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι»। (Ματθαίος 24,21-22)

Ώστε η εποχή του αντιχρίστου θα είναι συντετμημένη για χάρη των ΕΚΛΕΚΤΩΝ. Θα υπάρχουν εκλεκτοί επομένως. Και ρωτάω. Θα έχουν πίστη οι εκλεκτοί ναι ή όχι? Αν δεν έχουν πίστη, πώς είναι εκλεκτοί τότε?

«Και εδόθη εις αυτό να κάμη πόλεμον με τους αγίους, και να νικήση αυτούς, και εδόθη εις αυτό εξουσία επί πάσαν φυλήν και γλώσσαν και έθνος.

Και θέλουσι προσκυνήσει αυτό πάντες οι κατοικούντες επί της γης, των οποίων τα ονόματα δεν εγράφησαν εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου του εσφαγμένου από καταβολής κόσμου» (Αποκάλυψη 13, 7।8)

Ο αντίχριστος θα κάνει πνευματικό πόλεμο με τους αγίους στην ΓΗ (που σημαίνει ότι θα υπάρχουν άνθρωποι αφιερωμένοι ΠΡΙΝ την έλευση του Χριστού, κάτι που προϋποθέτει πίστη) και θα νικήσει προς ολίγον ΧΩΡΙΣ να υποταχθούν σε αυτόν, καθώς λέει «…Και θέλουσι προσκυνήσει αυτό πάντες οι κατοικούντες επί της γης, των οποίων τα ονόματα δεν εγράφησαν εν τω βιβλίω της ζωής…», που σημαίνει ότι θα υπάρχουν και εκείνοι (η άλλη μερίδα ανθρώπων) που ΔΕΝ θα τον προσκυνήσουν। Όλα αυτά προϋποθέτουν ΠΙΣΤΗ.

Στην πραγματικότητα, το παραπάνω εδάφιο που προβάλλουν οι Προτεστάντες, αφορά τον ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, και όχι την εκκλησία ως σύνολο. Και δεν το λέει ο Κύριος διότι αναρωτιέται αλλά για να μας ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ. Για να μας δώσει αφορμή να εξετάσει καθένας τον εαυτό του.

Ουσιαστικά αυτό γυρνάει μπούμερανγκ στους Προτεστάντες. Αγαπητοί Προτεστάντες, όταν θα έρθει ο Κύριος για δεύτερη φορά, άραγε θα σας βρεί στην πρώτη πίστη της εκκλησίας ή θα σας βρεί στα 23.000 κομμάτια που έχετε διαιρεθεί και μπερδεύετε τον απλό κόσμο?

«Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια. Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, διά να ήναι και αυτοί ηγιασμένοι εν τη αληθεία. Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ διά του λόγου αυτών διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας।» (Ιω.17:17:21).

Λένε οι Προτεστάντες ότι ο Κύριος παρακαλεί τον Πατέρα για την εκκλησία. Άρα η εκκλησία μπορεί να αποστατήσει. Ίσα ίσα, το ότι προσευχήθηκε ο Κύριος μας για την εκκλησία Του (διαχρονικά), δείχνει ότι η εκκλησία ΔΕΝ αποστατεί ως ΣΩΜΑ και με τις ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ. Εκτός και αν νομίζουν ότι η προσευχή του Χριστού μας δεν έχει δύναμη, άρα πέφτουν σε απίστευτη ασέβεια.

Μάλιστα προσεύχεται να ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ και όχι 23.000 κομμάτια. Μήπως Προτεστάντες έρχεστε σε αντίθεση με το θέλημα του Κυρίου?

Σαφώς, οι υποσχέσεις του θεού ισχύουν για όσους θα συνεργαστούν μαζί Του। Ο Κύριος μας προσκαλεί όλους. Όσοι Τον διαλέγουν είναι οι εκλεκτοί. Ο Κύριος αναφερόμενος στην εκκλησία του (το σύνολο των κεκλημένων-προσκεκλημένων), λέει… «πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί» (Ματθαίος 22,14)

Μα πουθενά δεν μαρτυρεί η Αγία Γραφή ότι η εκκλησία του Χριστού θα αποστατούσε। ΠΟΥΘΕΝΑ.

Λένε οι αιρετικοί Προτεστάντες ότι μέσα στην πορεία της εκκλησίας προστέθηκαν και αφαιρέθηκαν δόγματα. Λέγοντας ‘’πρόσθεση’’, εννοούν πράγματα που δεν τα αναφέρει η Αγία Γραφή και που τα κάνει η εκκλησία. Μα αγαπητοί μου, ΠΟΥ μας λέει η Αγία Γραφή ότι ΟΛΗ η χριστιανική πίστη ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με την Αγία Γραφή ΜΟΝΟ? Μήπως το λέτε αυθαίρετα? Μήπως με αυτό που λέτε, είστε ΕΣΕΙΣ που ΠΡΟΣΘΕΤΕΤΕ σε αυτήν κάτι που δεν το λέει πουθενά? Όσο για την ‘’αφαίρεση’’, είναι ψέμα πέρα για πέρα। Προσωπικά, γνωρίζοντας πολλά προτεσταντικά επιχειρήματα, έχω συνεχώς προκαλέσει τους Προτεστάντες δημόσια να μας πουν έστω και ΜΙΑ δογματική παρέκκλιση της ορθόδοξης εκκλησίας. Ούτε ΜΙΑ δεν μας βρήκαν.

Όλες οι πρακτικές της εκκλησίας έχουν βάση την Αγία Γραφή και την μαρτυρία της αρχαίας εκκλησίας.

Οι Προτεστάντες ‘’εκμεταλλεύονται’’ πολλές φορές διάφορα που μπορεί μα συμβούν μέσα στην ορθόδοξη εκκλησία। Τα δικά τους βέβαια τα κρύβουν επιμελώς από τους ανθρώπους για χάρη της βιτρίνας και μόνο.

Αλήθεια, δεν έχετε διαβάσει ποτέ στην Αγία Γραφή ότι η εκκλησία που βρίσκεται στον κόσμο θα έχει ΚΑΙ ζιζάνια μαζί με το ΣΙΤΟ, και ακόμα και σκάνδαλα?

(Ματθαίος 13,24-30. 36-43)

Δεν μάθατε να κοιτάτε ΜΟΝΟ τον Κύριο?

Δεν διαβάσατε ότι οτιδήποτε συνέβη στον λαό του Θεού στην Παλαιά διαθήκη θα συνέβαινε ΚΑΙ στην Καινή?

«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν·

και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή·

και διά πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει।» (Β Πέτρου 2, 1-3)

Όλα αυτά μέσα στην εκκλησία του Κυρίου. Επομένως τα τυχών σκάνδαλα ανθρώπων, κατά τον λόγο του Θεού, ΔΕΝ είναι σημεία αποστασίας.

Δεν έχετε διαβάσει ποτέ σας για ανάξιους ιερείς? Ο προιστάμενος των Σάρδεων ηταν νεκρός πνευματικά και σκανδάλιζε. Παρόλα αυτά, ο Κύριος του δίνει χρόνο μετανοίας. Και τον δέχεται ως λειτουργό του, χωρίς βέβαια να ευαρεστείτε. (Αποκάλυψη 3,1)

Δεν έχετε διαβάσει ποτέ σας για τον φιλοπρωτεύων Διοτρεφή που ΔΕΝ δέχονταν τους αποστόλους και μάλιστα όσους τους δέχονταν τους έβγαζε έξω από την εκκλησία? Και μάλιστα κακολογούσε τον Ιωάννη, τον μαθητή του Κυρίου।

«Έγραψα προς την εκκλησίαν· αλλ' ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρεφής δεν δέχεται ημάς. Διά τούτο, εάν έλθω, θέλω υπενθυμίσει τα έργα αυτού, τα οποία κάμνει, φλυαρών εναντίον ημών με λόγους πονηρούς· και μη αρκούμενος εις τούτους, ούτε αυτός δέχεται τους αδελφούς, αλλά και τους θέλοντας να δεχθώσιν εμποδίζει και από της εκκλησίας εκβάλλει»। (Γ Ιωάννου 9-10).

Επομένως, με βάση την Αγία Γραφή, ψεύδεστε Προτεστάντες. Ο απ Ιωάννης μας προτρέπει… «μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν» (Γ Ιωάννου 11)।

Η εκκλησία πορεύετε σε δυσκολίες, αλλα ο θεός είναι πάντα κοντά στους ανθρώπους που τον αγαπάνε. Έδωσε υπόσχεση ότι δεν θα αποστατήσει η εκκλησία του. Οι άνθρωποι μεμονωμένα ίσως αποστατήσουν και φύγουν, ίσως παραμείνουν στην εκκλησία ως ζιζάνια, αλλά η εκκλησία δεν αποστατεί ως σύνολο. Ούτε στην ζωή ούτε στην διδασκαλία.

Ποιος προτεστάντης έχει παρρησία να πει ότι τα λόγια του Κυρίου έχουν εφαρμογή στην θρησκευτική του ομάδα?

«και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθαίος 28,20).

Από το 33 που το λέει μέχρι την συντέλεια. Αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια. Σε ένα σώμα απευθύνεται και όχι σε πολλά (θεωρία κλάδων).

Συζήτηση για την Αγία Γραφή στο Egolpio.wordpress.com

Ο παρακάτω διάλογος έγινε στο εγκολπιο σχετικά με την Αγία Γραφή

Αγαπητέ μου φίλε , θα ήθελα να σχολιάσω λίγο τις απαντήσεις σου.

Για το ερώτημα 1. Που λέει η Αγία Γραφή ότι είναι καταστατικό πίστης.

Λές…. ‘’ Σαν καταστατικό πίστης για την Εκκλησία λοιπόν προέκυψε η Καινή Διαθήκη ως αποτέλεσμα των πιο αποδεκτών και πιο χρησιμοποιούμενων κατά τη λειτουργία βιβλίων από το σύνολο της εκκλησίας, οδηγούμενη πάντα από το Πνεύμα το Άγιο’’.

Τα βιβλία της Καινής διαθήκης δεν γράφτηκαν μέσα σε ένα χρόνο ή σε μία δεκαετία, αλλά σε πολλές. Χοντρικά, το πρώτο βιβλίο (το ευαγγέλιο του Ματθαίου) γράφτηκε περίπου το 55-60 μ Χ, και το τελευταίο (η Αποκάλυψη του Ιωάννη) περίπου το 95-96 μ Χ. Δηλαδή, έχουμε μια περίοδο συγγραφής περίπου 40 χρόνια. Η εκκλησία ιδρύθηκε το 33 μ Χ. Έχουμε επομένως μια περίοδο περίπου 20 ετών ΧΩΡΙΣ γραπτή παράδοση. Εάν, ως καταστατικό πίστης είχε προκύψει η Καινή Διαθήκη, τότε προέκυψε το 96 μ Χ όπου συμπληρώθηκε με το βιβλίο της Αποκάλυψης, αν και η Αποκάλυψη μπήκε στον κανόνα πολύ αργότερα. Ως τότε, ποιο ήταν το καταστατικό της εκκλησίας? Γιατί, όπως καταλαβαίνω, δεν είναι δυνατό να είχε η εκκλησία ως καταστατικό, κάτι που δεν υπήρχε ολοκληρωμένο. Αλλά ακόμα και όταν ολοκληρώθηκαν τα έργα της Καινής Διαθήκης, πάλι ΔΕΝ είχε οριστεί ο κανόνας των βιβλίων. Ορίστηκε πολύ μετά.

Ακριβώς, επειδή όπως λες ότι η εκκλησία οδηγείται από το Πνεύμα το Άγιο, ακριβώς για αυτό το λόγο, ο απ Παύλος μας λέει ότι ο στύλος και το εδραίωμα της αλήθειας είναι η εκκλησία. Δεν μας μιλάει για την Αγία Γραφή, αλλά για την εκκλησία. Για τους ανθρώπους που οδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού.

‘’διά να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας’’.

(Α Τιμόθεου, γ 15).

‘’Καταστατικό’’, δεν ηταν ένα βιβλίο, αλλα οι ίδιοι οι μακάριοι απόστολοι και ευαγγελιστές. Που είχαν εμπειρία με τον Χριστό.

Επομένως, όλα από την εκκλησία εκπορεύονται. Και η ίδια η Αγία Γραφή.

‘’Λοιπόν, αδελφοί, μένετε σταθεροί και κρατείτε τας παραδόσεις, τας οποίας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι' επιστολής ημών’’.

(Β Θεσ/κεις β 15)

Δεν είναι μόνο η γραπτή αποστολική παράδοση, αλλά και η προφορική. Αυτή η προφορική παράδοση έμεινε μέσα στην εκκλησία, και εκφράστηκε από την ίδια την εκκλησία αργότερα και ΓΡΑΠΤΩΣ. Επομένως, δεν μιλάμε για χαμένες προφορικές παραδόσεις, αλλά για διαφυλαγμένες μέσα στην εκκλησία που οδηγείται από το Πνεύμα του Θεού.

Δες πως περιγράφει αυτην την διαφύλαξη ο απ Παύλος.

«και όσα ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι»

(Β Τιμοθέου β, 2)

Αναφέρεται σε προφορική διδασκαλία. Δεν αναφέρεται στις επιστολές του. Έτσι λοιπόν, αυτή παραδόθηκε σε πιστούς ανθρώπους, που με την σειρά τους την παρέδωσαν σε άλλους, όπως ο Παύλος τους την έδωσε.

Αυτά τα βεβαιώνει και ο Ειρηναίος της Λυών, στο έργο του ‘’Έλεγχος της ψευδωνύμου γνώσεως’’, βιβλίο Γ.

Πχ αναφέρει… «…μετά τούτον δε τρίτω τόπω από των αποστόλων την επισκοπήν κληρούται Κλήμης, ο και εωρακώς τους μακαρίους αποστόλους, και συμβεβληκώς αυτοίς, και ετι έναυλον το ΚΗΡΥΓΜΑ των αποστόλων, και την παράδοσιν προ οφθαλμών έχων, ου μόνος · ετι γαρ ΠΟΛΛΟΙ υπολείποντο τότε υπό των αποστόλων ΕΔΙΔΑΓΜΕΝΟΙ». (Βιβλίο Γ III 3).

To κήρυγμα των αποστόλων ηταν ΠΡΟΦΟΡΙΚΟ. Και το συμπεριλαμβάνει στην ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Μπορούμε να βρούμε πολλές πρακτικές της ορθόδοξης εκκλησίας (όλες μπορώ να πω) που γίνονταν ηδη από την αποστολικη-μεταποστολική εποχή.

Αφού λοιπόν μας μιλάει για την γραπτή παράδοση (ευαγγέλια-επιστολές αποστόλων) αλλά και για τα προφορικά κηρύγματα των αποστόλων (τα οποία και συμπεριλαμβάνει ΟΛΑ αυτά στην ΠΑΡΑΔΟΣΗ από τους αποστόλους, λέει… «Τη αυτή ταξει, και τη αυτή διδαχή η τε από των αποστόλων εν τη εκκλησία παράδοσις, ΚΑΙ το της αληθείας ΚΗΡΥΓΜΑ κατήντηκεν εις ημας (Βιβλίο Γ III, 3).

Το προφορικό κήρυγμα των αποστόλων έφτασε ως τον Ειρηναίο (2-3 αιώνες αργότερα). Να ποια ΠΑΡΑΔΟΣΗ δέχονταν η αρχαία εκκλησία.

..........................................................................................................................................................................

Στο δεύτερο ερώτημα

2. Πού λέει ότι είναι λόγος Θεού

Δεν είναι αυτή η διατύπωση σωστή, φίλε Γιάννη. Η σωστή διατύπωση είναι η εξής… ‘’ . Πού λέει ότι είναι Ο λόγος Θεού’’.

Αυτά που γράφεις ,δεν απαντούν στο αν λέει ότι είναι Ο λόγος του θεού. Πιστεύουμε ότι είναι θεόπνευστη η Αγία Γραφή. Το ερώτημα είναι που λέει στην Αγία Γραφή ότι ΜΟΝΟ η Αγία Γραφή είναι λόγος θεού. Μπορείς να το στηρίξεις από την ίδια την Γραφή?

Οσο για το εδάφιο που λες για την διδαχή του Χριστού ότι είναι από τον Πατέρα Θεό, σαφώς και είναι. Αλλά πως ταυτίζεις αυτήν την διδαχή ΜΟΝΟ με την Καινή διαθήκη? Ως παράδειγμα σου φέρω έναν μακαρισμό που αναφέρει ο απ Παύλος, αλλα που ΔΕΝ υπάρχει σε κανέναν ευαγγελιστή…. «να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε· Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη» (Πράξεις 20, 35)

Βλέπεις ότι ο Παύλος το παίρνει από την ΠΡΟΦΟΡΙΚΉ παράδοση των ευαγγελιστών? Βλέπεις ότι η διδαχή του Χριστού ΔΕΝ περιορίζεται ΜΟΝΟ στα ευαγγέλια ή τις επιστολές?

..........................................................................................................................................................................

Πού λέει ποια είναι τα βιβλία της;

Σε αυτό δίνεις λίνκ από την βικιπαίδεια. Αλλά δεν μας λέει ΠΟΥ αναφέρονται. Και έχεις δίκιο που λες ‘’ δε θα μπορούσε άλλωστε να αναφέρονται εντός αυτής αφού προέκυψε ως σύνολο συγγραμμάτων γραμμένο από διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικές χρονικές στιγμές’’. Η αλήθεια είναι ότι η εκκλησία εγγυήθηκε για τα βιβλία αυτά. Με τις συνόδους της. Ξέρεις πότε? Τον τέταρτο αιώνα, που σύμφωνα με την διδασκαλία της ΕΑΕΠ, η εκκλησία ηταν δήθεν σε αποστασία (ενώ δεν αποστατεί ποτέ η εκκλησία κατά τον λόγο του Κυρίου). Εάν ηταν σε αποστασία, πως εμπιστεύεσαι τον κανόνα που έβγαλε? Βλέπεις προτεσταντική αντιφατικότητα? Εάν ηταν σε αποστασία, δεν θα έβγαζε κανέναν κανόνα με τα θεόπνευστα αυτά βιβλία , ώστε να την ‘’ελέγχουν’’.

.........................................................................................................................................................................

Στην ερώτηση, ‘’ Με ποια αγιογραφική βάση απορρίπτετε 10 βιβλία της Αγίας Γραφής από την Π.Δ. και κρατάτε μόνο 66’’, απαντάς….. ‘’ μου φαίνεται πιο λογικό να δεχόμαστε την Π. Διαθήκη που δέχονταν και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι σύμφωνα με τη λογική (που έχετε εκφέρει κι εσείς αν δεν κάνω λάθος) του “σε μας δόθηκε άρα εμείς ξέρουμε καλύτερα”.

Αυτό που ποτέ δεν μας είπαν οι Προτεστάντες, είναι ότι ναι μεν οι Ιουδαίοι πρωτοπήραν την παλαιά διαθήκη, αλλά η επιλογή των βιβλίων ηταν από τους ΑΠΙΣΤΟΥΣ Εβραίους τον 6^ο αι μ Χ. Η Εκκλησία του Χριστού δέχονταν από την αρχή και τα 76 βιβλία της Αγίας Γραφής .

Γιατί να ακολουθούμε τις οδηγίες των Εβραίων και όχι της εκκλησίας του Χριστού?

Οι Ιουδαίοι ΠΡΙΝ απορρίψουν τον Κύριο, δέχονταν αυτά τα 10 παραπάνω βιβλία.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείς να ερευνήσεις εδώ…

http://www.oodegr.com/oode/grafi/evrys_kanwn1.htm#3

Για να δεις τι λένε οι κανόνες για τον κανόνα της Αγίας Γραφής, μπορείς να μελετήσεις εδώ……….

Η Σύνοδος της Λαοδικείας έδωσε έναν ανοικτό κανόνα των Κανονικών και Αναγνωστέων βιβλίων.

2. Η Σύνοδος της Καρθαγένης, έδωσε έναν κλειστό κανόνα των Κανονικών, Θείων και Αναγνωστέων βιβλίων.

3. Ο πε΄ Αποστολικός κανών έδωσε έναν κανόνα των Σεβασμίων και Αγίων Βιβλίων.

4. Ο άγιος Αθανάσιος έδωσε έναν κανόνα των Κανονιζομένων, Θείων βιβλίων, και άλλον έναν των Αναγινωσκομένων από νεοκατήχητους.

5. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έδωσε έναν κανόνα των Γνησίων βιβλίων,

6. και ο άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου έδωσε έναν κανόνα των Θεοπνεύστων βιβλίων.

Δές ειδικά την σύνοδο της Καρθαγένης που παραδέχεται η ΕΑΕΠ, και δες πόσα βιβλία που έχει η σύνοδος αυτή, πετάνε ΧΩΡΙΣ να μας το εχουν εξηγήσει.

Βιβλία που δέχεται η σύνοδος που επικαλούνται, αυτοί τα αφαιρούν από την Αγία Γραφή.

http://www.oodegr.com/oode/grafi/kanonas2.htm

http://www.oodegr.com/oode/pentikostianoi/kanonas/defterokanon_eisagwgi_1.htm

..........................................................................................................................................................................

Πού λέει η Αγία Γραφή ότι η πίστη της Εκκλησίας κρίνεται με βάση την Αγία Γραφή και όχι το αντίθετο;

Αναφέρεις…..

‘’Ιησούς Χριστός>αρχ.ΕΚκλησία>Αγ.Γραφή>πιστός χριστιανός’’

Μα η ίδια η Αγ. Γραφή μας λέει ότι δεν τα έχει όλα. Επομένως, είναι κάπως αυθαίρετο το σχήμα που δίνεις. Και έχω αναφερθεί παραπάνω.

......................................................................................................................................................................

Μετά ρωτάς…..

‘’Ερώτησεις δικές μου: Γιατί έκλεισε ο κανόνας της Κ.Διαθήκης από Συνόδους σ’αυτά τα 27 βιβλία και δεν το άφησαν ανοικτό για να συμπληρωθεί στη συνέχεια αν ήταν απαραίτητο’’;

Ποιος στο είπε αυτό?

Από τις παραπάνω εγκεκριμένες συνόδους, πχ η Σύνοδος της Λαοδικείας έδωσε έναν ανοικτό κανόνα των Κανονικών και Αναγνωστέων βιβλίων (λείπει η Αποκάλυψη)

Ο άγιος Αθανάσιος έδωσε έναν κανόνα των Κανονιζομένων βιβλίων (βιβλία που η ένταξη τους στον κανόνα δεν είχε οριστικοποιηθεί)

…………………………………………….......................................................................

Μετά ρωτάς….

‘’Ή έστω, εφόσον η Παράδοση όπως ισχυρίζεστε εφαρμοζόταν από την αρχή, γιατί δε συμπεριλήφθηκε κι αυτή από την αρχή μέσα στον κανόνα;;;;’’

Μα και ο κανόνας της Αγίας Γραφής παράδοση είναι. Το ότι εφαρμόζονταν από την αρχή, μπορείς να το διαπιστώσεις από την εκκλησιαστική ιστορία και τους μεταποστολικούς πατέρες (μαθητές μαθητών Χριστού).

Τουλάχιστον , αυτό διαπίστωσα.

Μετά ρωτάς…. ‘’Ποιος ο λόγος να γραφτεί η Αγία Γραφή; Αν γράφτηκε για να γίνουν διακριτές οι αιρέσεις τότε κάποιος που δεν παραβαίνει την Αγ. Γραφή αλλά παραβαίνει όλη την υπόλοιπη παράδοση ,που δεν είναι μέσα στη Γραφή είναι αιρετικός ή όχι’’;

Να σου θυμίσω ότι η Αγία Γραφή συγκροτήθηκε σε βιβλίο όπως την έχουμε σήμερα, από την αρχαία εκκλησία. Αλλιώς θα τρέχαμε στις βιβλιοθήκες να ψάχνουμε για τα σκόρπια χειρόγραφά της. Εάν την έχουμε σε βιβλίο, το χρωστάμε στην εκκλησία.

Οι αιρέσεις δεν διακρίνονται ΜΟΝΟ από την Αγία Γραφή, αλλα από την χριστιανική πίστη. Άλλωστε αυτό σημαίνει αίρεση, παρέκκλιση από την ορθή πίστη. Αν μου βρείς έστω και ένα εδάφιο που να ΤΑΥΤΙΖΕΙ ολη την χριστιανική πίστη ΜΟΝΟ με την Αγία Γραφή, ξαναγίνομαι πεντηκοστιανός.

Και βέβαια είναι αιρετικός όποιος παραβαίνει την παράδοση (που δεν είναι προφορική αλλά φανερώνεται γραπτά από τα πατερικά κείμενα), γιατί παραβαίνει και την Γραφή, αφού δεν μένει στην ερμηνεία της Γραφής της αρχαίας εκκλησίας που εκφράζεται δια της παραδόσεως , αλλα σε δικές του ερμηνείες. Πάρε παράδειγμα τις 23.000 ομάδες του Προτεσταντισμού. Όλοι αυτοί ερμηνεύουν τις Γραφές χωρίς να λάβουν υπόψη την μεταποστολική μαρτυρία.

..........................................................................................................................................................................

Λές…..

‘’Και τελικα ποιο το νόημα να γίνει ο Κανόνας της Κ.Διαθήκης αν στη συνέχεια ήταν απαραίτητο να συμπληρωθεί από περισσότερα βιβλία;’’

Γιατί πρώτον κυκλοφορούσαν πολλά ‘’ευαγγέλια’’ γνωστικά (πχ του Μαρκίωνα), επομένως έπρεπε η εκκλησία να ξεχωρίσει τα γνήσια , και δεύτερον γιατί το πρόβλημα δεν είναι στα βιβλία της Νέας Διαθήκης, αλλά της Παλαιάς.

…………………………………………………………………………………

Πού λέει ότι πρέπει όσα τηρεί η Εκκλησία να βρίσκονται μέσα στην Αγία Γραφή;

Απαντάς… ‘’ Αν η εκκλησία δεν τηρεί αυτά που η ίδια έβγαλε, αλλά μπορεί η ίδια να αναιρεί τον εαυτό της τότε ποιο το νόημα;;;’’

Μα δεν ρωτάει αυτό. Λέει (με άλλα λόγια) που μας λέει η Αγία Γραφή ότι πρέπει να περιορίζεται η εκκλησία ΜΟΝΟ σε αυτήν….όχι να κάνει αντίθετα. ‘Έχεις αγιογραφικό χωρίο?

Λες…

‘’εφόσον η Παράδοση όπως ισχυρίζεστε εφαρμοζόταν από την αρχή…’’

Για να το διαπιστώσεις, δες την ερμηνεία των μεταποστολικών πατέρων. Δες την ιστορία. Θα διαπιστώσεις ότι πάντα η εκκλησία πίστευε ορθόδοξα και όχι προτεσταντικά.

……………………………………………………………………………….

Πού βρήκατε ότι η Αγία Γραφή είναι ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ και όχι απλώς μια από τις πολλές εκφράσεις του;

Η ερώτηση αυτή με άλλα λόγια……που μας λέει η Γραφή ότι το ευαγγέλιο (η πίστη της εκκλησίας) περιορίζεται μόνο σε αυτήν.

Το ότι δεν είναι ΜΟΝΟ το γραπτό, φαίνεται από τα λόγια του απ Παύλου….γράφει…. «σας γνωστοποιώ, αδελφοί, ότι το ευαγγέλιον το κηρυχθέν υπ' εμού δεν είναι ανθρώπινον» (Γαλάτας 1, 11)

Βλέπεις ότι μιλάει για ευαγγέλιο που κηρύχτηκε από τον Παύλο? Βλέπεις ότι δεν περιορίζεται μόνο στο γραπτό?

Σε άλλα σημείο αναφέρει…. «εν τη ημέρα ότε θέλει κρίνει ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων διά του Ιησού Χριστού κατά το ευαγγέλιόν μου» (Ρωμαίους 2,16)

Είχε γράψει ο Παύλος ευαγγέλιο? Όχι. Βλέπεις ότι δεν περιορίζεται μόνο στα 4?

Και πως είναι ‘’ευαγγέλιο’’ αφου μιλάει για κρίση? Βλέπεις ότι δεν αναφέρεται μόνο στο χαρμόσυνο άγγελμα?

Για τα άλλα, δεν χρειάζεται να πω τα ίδια.

Αυτά όλα είναι δική μου άποψη. Αν θες να πάρεις υπεύθυνες απαντήσεις, μπορείς να ρωτήσεις τους υπευθύνους .

Να σαι καλα φίλε μου.

''...ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς,...''

Απλά παραθέτω το κεφάλαιο 15 απο την πρός Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, το γνωστό ως κεφάλαιο της αναστάσεως. Ο απ Παύλος, λαμβάνοντας αφορμή απο μερικούς που έλεγαν οτι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών (εδ.12), με πολύ απλό τρόπο μας εξηγεί οτι ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού έχει διπλή επίδραση σε εμάς, α) μας δίδεται δωρεάν η σωτηρία, και β) έχει ως αποτέλεσμα και στην ΣΩΜΑΤΙΚΗ ανάσταση των ανθρώπων (πράγματα που δεν άγγιξε καν η ''θεολογία'' των ειδωλολατρών της εποχής εκείνης).

Το κείμενο που ακολουθεί είναι σε μετάφραση του Ορθοδόξου αρχιμανδρίτη Ν. Βάμβα.


Α ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15

1 Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε,
2 διά του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως.
3 Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς,
4 και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς,
5 και ότι εφάνη εις τον Κηφάν, έπειτα εις τους δώδεκα·
6 μετά ταύτα εφάνη εις πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς διά μιας, εκ των οποίων οι πλειότεροι μένουσιν έως τώρα, τινές δε και εκοιμήθησαν·
7 έπειτα εφάνη εις τον Ιάκωβον, έπειτα εις πάντας τους αποστόλους·
8 τελευταίον δε πάντων εφάνη και εις εμέ ως εις έκτρωμα.
9 Διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος των αποστόλων, όστις δεν είμαι άξιος να ονομάζωμαι απόστολος, διότι κατεδίωξα την εκκλησίαν του Θεού·
10 αλλά χάριτι Θεού είμαι ότι είμαι· και η εις εμέ χάρις αυτού δεν έγεινε ματαία, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, πλην ουχί εγώ, αλλ' η χάρις του Θεού η μετ' εμού.
11 Είτε λοιπόν εγώ είτε εκείνοι, ούτω κηρύττομεν και ούτως επιστεύσατε.
12 Εάν δε ο Χριστός κηρύττηται ότι ανέστη εκ νεκρών, πως τινές μεταξύ σας λέγουσιν ότι ανάστασις νεκρών δεν είναι;
13 Και εάν ανάστασις νεκρών δεν ήναι, ουδ' ο Χριστός ανέστη·
14 και αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα είναι το κήρυγμα ημών, ματαία δε και η πίστις σας.
15 Ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, διότι εμαρτυρήσαμεν περί του Θεού ότι ανέστησε τον Χριστόν, τον οποίον δεν ανέστησεν, εάν καθ' υπόθεσιν δεν ανασταίνωνται νεκροί.
16 Διότι εάν δεν ανασταίνωνται νεκροί, ουδ' ο Χριστός ανέστη·
17 αλλ' εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ματαία η πίστις σας· έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών.
18 Άρα και οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απωλέσθησαν.
19 Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων.
20 Αλλά τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων.
21 Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι' ανθρώπου, ούτω και δι' ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών.
22 Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.
23 Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν· ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού·
24 Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν.
25 Διότι πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού.
26 Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος·
27 διότι πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. Όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα, φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα.
28 Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν.
29 Επειδή τι θέλουσι κάμει οι βαπτιζόμενοι υπέρ των νεκρών, εάν τωόντι οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, διά τι και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;
30 διά τι και ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν;
31 Καθ' ημέραν αποθνήσκω, μα την εις εσάς καύχησίν μου, την οποίαν έχω εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
32 Εάν κατά άνθρωπον επολέμησα με θηρία εν Εφέσω, τι το όφελος εις εμέ; αν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, ας φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν.
33 Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.
34 Συνέλθετε εις εαυτούς κατά το δίκαιον και μη αμαρτάνετε· διότι τινές έχουσιν αγνωσίαν Θεού· προς εντροπήν σας λέγω τούτο.
35 Αλλά θέλει τις ειπεί· Πως ανασταίνονται οι νεκροί; και με ποίον σώμα έρχονται;
36 Άφρον, εκείνο το οποίον συ σπείρεις, δεν ζωογονείται εάν δεν αποθάνη·
37 και εκείνο το οποίον σπείρεις, δεν σπείρεις το σώμα το οποίον μέλλει να γείνη, αλλά γυμνόν κόκκον, σίτου τυχόν ή τινός των λοιπών.
38 Ο δε Θεός δίδει εις αυτό σώμα καθώς ηθέλησε, και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα.
39 Πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ, αλλά άλλη μεν σαρξ των ανθρώπων, άλλη δε σαρξ των κτηνών, άλλη δε των ιχθύων και άλλη των πτηνών.
40 Είναι και σώματα επουράνια και σώματα επίγεια· πλην άλλη μεν η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η των επιγείων.
41 Άλλη δόξα είναι του ηλίου, και άλλη δόξα της σελήνης, και άλλη δόξα των αστέρων· διότι αστήρ διαφέρει αστέρος κατά την δόξαν.
42 Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία·
43 σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει·
44 σπείρεται σώμα ζωϊκόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωϊκόν, και είναι σώμα πνευματικόν.
45 Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.
46 Πλην ουχί πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ζωϊκόν, έπειτα το πνευματικόν.
47 Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού.
48 Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οποίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι·
49 και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου.
50 Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.
51 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή,
52 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή.
53 Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν.
54 Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.
55 Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου;
56 το δε κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος.
57 Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.

ΔΟΥΛΕΙΑ

‘’Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης’’, είναι μια λαϊκή παροιμία που ταιριάζει γάντι στους νεοπαγανιστές και στο θέμα της δουλείας. Τα παρακάτω γράφτηκαν σε διαδικτυακό διάλογο στο φόρουμ του esoterica.gr. Το δεύτερο μέρος είναι αποκλειστικά από τις απαντήσεις ενός χρήστη με το username ‘’europaios’’.

Α ΜΕΡΟΣ

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ

Η δουλεία σαφώς και ‘’νομιμοποιήθηκε’’ από τους ίδιους τους ειδωλολάτρες. Την περίοδο που ξεκίνησε ο χριστιανισμός ΗΤΑΝ ήδη σε άνθηση η δουλεία. Λογικό και επόμενο, να μην προτρέπονται σε επαναστάσεις οι δούλοι που είχαν γίνει χριστιανοί (βλέπετε το ότι ήταν δούλοι, αυτό δεν τους έκανε να μην δεχτούν κάποιοι εξ αυτών τον χριστιανισμό).

Όμως να τι πρότρεπαν οι απόστολοι τους δούλους……..

“Όσοι είναι υπό ζυγόν δουλείας, ας νομίζωσι τους κυρίους αυτών αξίους πάσης τιμής, διά να μη βλασφημήται το όνομα του Θεού και η διδασκαλία”. (Α Τιμοθεου 6, 1)

Πρώτα από όλα με την ίδια τους την διαγωγή να δείχνουν τον Κύριο και την διδασκαλία.

Και τι να έκαναν όσοι ΔΕΝ μπορούσαν να ελευθερωθούν από τον θεσμό που καθιέρωσαν οι ίδιοι οι ειδωλολάτρες; Κινδύνευε η ίδια τους η ζωή!!

Υπήρχε και η άλλη περίπτωση.

“Οι δε έχοντες πιστούς κυρίους ας μη καταφρονώσιν αυτούς, διότι είναι αδελφοί, αλλά προθυμότερον ας δουλεύωσι, διότι είναι πιστοί και αγαπητοί οι απολαμβάνοντες την ευεργεσίαν. Ταύτα δίδασκε και νουθέτει”. (Α Τιμοθεου 6, 2)

Να έχουν δούλους πιστούς οι ίδιοι οι πιστοί. Σαφώς καταλαβαίνετε τι μεταχείριση θα είχαν από χριστιανούς που εφαρμόζουν το αγαπάτε αλλήλους. Καμία σχέση με ότι περνούσαν οι λοιποί. Τους είχαν λοιπόν ως ‘’δούλους’’ αλλά συγχρόνως η ζωή που περνούσαν μόνο ‘’δουλική’’ δεν ήταν. Για να έχουν δούλους, λογικό ότι θα ήταν και καλά οικονομικά. Έτσι κοντά τους ΖΟΥΣΑΝ φυσιολογικά.

Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι (αναφερόμενος σε πιστούς κυρίους) λέει στους πιστούς δούλους……’’ΟΙ ΔΕ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΑΣ ΜΗ ΚΑΤΑΦΡΟΝΩΣΙΝ ΑΥΤΟΥΣ…’’. Η ανεκτικότητα και η ανθρώπινη μεταχείριση ήταν τόση από πλευράς χριστιανών ώστε λέει στους πιστούς δούλους να μην ξεπεράσουν τα όρια…..και τους καταφρονήσουν κιόλας!! Λόγω της ανθρώπινης μεταχείρισης. Αδιανόητα πράγματα (τις περισσότερες φορές) για τις ειδωλολατρικές κοινωνίες. (Ρωμαϊκή κοινωνία).

Ορίστε και η προτροπή σε χριστιανούς που είχαν πιστούς ‘’δούλους’’…..

‘’Οι κύριοι, αποδίδετε εις τους δούλους σας το δίκαιον και το ίσον, εξεύροντες ότι και σεις έχετε Κύριον εν ουρανοίς’’. (Κολοσσαεις 4,1)

Να ποια ήταν η μεταχείριση λοιπόν. Η απόδοση του ΔΙΚΑΙΟΥ και του ΙΣΟΥ.

Η εντολή της αγάπης του Κυρίου, διασφαλίζει την ανθρώπινη μεταχείριση που δεν είχαν μερικές φορές από τους ειδωλολάτρες.

Άρα τους πρόσφεραν εργασία και ζούσαν μαζί. Μπορείτε να δείτε και το παράδειγμα της Ρόδης στις Πράξεις 12 κεφάλαιο.

Όμως υπάρχει και μια ακόμα περίπτωση (στην περίπτωση όπου ο κύριος του δούλου δεν ηταν χριστιανός).

‘’Εκλήθης δούλος; μη σε μέλη· αλλ' εάν δύνασαι να γείνης ελεύθερος, μεταχειρίσου τούτο καλήτερα ‘’ (Α Κορινθιους 7,21).

Εδώ λέει ότι αν κάποιος είναι δούλος ΑΛΛΑ μπορεί να γίνει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, λέει να το κάνει.

Κακό πράγμα η δουλεία ΤΗΝ οποία θέσπισαν οι παγανιστές! Οι απόστολοι λοιπόν διδάσκουν υπομονή, αλλά και την ‘’εκμετάλλευση’’ της δυνατότητας (όπου γινόταν) για ελευθερία. Τι να διδάσκουν; Εξεγέρσεις; Η ζωή τους ήταν σε κίνδυνο. Όπως καταλαβαίνετε φίλοι αναγνώστες, μιλάνε για δουλεία οι….. ίδιοι που την θέσπισαν!!

Οι Απόστολοι διδάσκοντας και συμβουλεύοντας τους δούλους να υπομένουν καρτερικά το ζυγό της δουλείας, ομολογούν εμμέσως ότι η δουλεία αποτελεί κακό, όπως και οι διάφορες δοκιμασίες με τις οποίες είναι αναπότρεπτα συνυφασμένος ο παρών βίος, και απαλλαγή απ' αυτές επιθυμεί κάθε άνθρωπος

Β ΜΕΡΟΣ

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Οι νεοπαγανιστές εκφράζουν το ακόλουθο επιχείρημα……..

‘’Στην τοπική σύνοδο που έγινε στη Γάγγρα της Παφλαγονίας τον 4ο αιώνα (362) στην οποία πήραν μέρος πολλοί πατέρες της εκκλησίας (Ευσέβιος Κωνσταντινουπόλεως, Αιλιανός, Μ. Βασίλειος, Ευλάλιος, Γρηγόριος, κ.ά.) στον τρίτο κανόνα αναθεματίζει όλους εκείνους που προέτρεπαν δούλους να μην υπακούν στα αφεντικά τους και να δραπετεύσουν.

"εί τις δούλον, προφάσει θεοσεβείας, διδάσκοι καταφρονείν δεσπότου και αναχωρείν της υπηρεσίας και μη μετ’ ευνοίας και πάσης τιμής τώι εαυτού δεσπότη εξυπηρετείσθαι, ανάθεμα έστω"

Απάντηση……

’Στην τοπική σύνοδο που έγινε στη Γάγγρα της Παφλαγονίας καταδίκασαν επίσης και εκείνον που μέμφεται την κρεοφαγία και το γάμο και αποστρέφεται ή κατηγορεί τους έγγαμους.
"Εἴ τις τὸν γάμον μέμφοιτο, καὶ τὴν καθεύδουσαν μετὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, οὖσαν πιστὴν καὶ εὐλαβῆ, βδελύσσοιτο ἢ μέμφοιτο, ὡς ἂν μὴ δυναμένην εἰς βασιλείαν εἰσελθεῖν, ἀνάθεμα ἔστω".

Μετάφραση:
"Αν κάποιος μέμφεται το γάμο και τη γυναίκα που κοιμάται με τον άντρα της και είναι πιστή και ευσεβής, αποστρέφεται ή ψέγει γιατί τάχα δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία των ουρανών, να αναθεματίζεται."
Το 362 μ.Χ. αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος ήταν διώκτης του χριστιανισμού.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως γνωστόν βρισκόταν συνεχώς σε πολέμους και τόσο η έλλειψη ανδρών όσο και η δραπέτευση των δούλων, οι οποίοι στη συνέχεια θα ενσωματώνονταν και πάλι με τα εχθρικά στρατεύματα, δεν ήσαν παρά μεγάλα αγκάθια για τον κάθε αυτοκράτορα.
Εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε έξαρση η αίρεση των Ευσταθιανών, οι οποίοι "κήρυτταν ως έργο του σατανά το γάμο" και έλεγαν "ότι η κρεοφαγία καθίστα αδύνατον την σωτηρία της ψυχής"
Αυτό ήταν απειλή για έναν αυτοκράτορα με πολλούς εξωτερικούς εχθρούς, ο οποίος ήθελε την αύξηση του πληθυσμού και όχι τη μείωση, αλλά πάνω απ' όλα τον ενδιέφερε να είχε έναν δυνατό στρατό!
Είναι γνωστό ότι η αποχή από το κρέας εξασθενεί τον οργανισμό, πόσο μάλλον τους στρατιώτες που πολεμούν συνεχώς.

Δεδομένου μάλιστα της εχθρότητας του Ιουλιανού προς τον χριστιανισμό, είναι απόλυτα κατανοητή, η ενέργεια της Εκκλησίας να ‘’υποκύψει’’ στις πιέσεις.
Έτσι δεν καταδίκασε μόνο αυτούς, που προέτρεπαν τους δούλους να δραπετεύσουν!!! αλλά και αυτούς που ήσαν κατά του γάμου και της κρεοφαγίας.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στον τελευταίο κανόνα κα' που τιτλοφορείται «Περί απολογίας της αυτής συνόδου δι' οις εξέθετο Κανόνας», όπου κάνει μία συγκεντρωτική ανασκόπηση, με επεξηγήσεις για τους κανόνες που έλαβε η Σύνοδος, ενώ γίνεται μνεία είτε έμμεση είτε άμεση στους 19 από τους 20 κανόνες που ψήφισε, δεν κάνει καμία μνεία στον τρίτο κανόνα που αναφέρεται στους δούλους, διαμαρτυρόμενη έτσι ίσως, σιωπηρά στην εντολή του αυτοκράτορα.

Ας δούμε μερικά πράγματα.
Είδαμε προηγουμένως τη νοοτροπία που υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων όσον αφορά το θεσμό της δουλείας.

Στο έργο του Γάλλου Βυζαντινολόγου Andre Guillon, “O BYZANTINOΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ” και στο κεφάλαιο «Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ»,διαβάζουμε για τη δουλεία ότι :
«Ο Ιουστινιανός διευκόλυνε την απελευθέρωση και περιόρισε τα δικαιώματα των ιδιοκτητών, οι οποίοι συχνά βασάνιζαν τους δούλους τους για να διευθύνουν τις υποθέσεις τους....
Ο Λέων ο ΣΤ’ απελευθέρωσε τους δούλους του, οι φτωχοί δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να πωλήσουν τον εαυτό τους και ειδικά οι δούλοι κέρδιζαν τη δυνατότητα της ελεύθερης διάθεσης των οικονομιών τους.
Η ελευθερία των Βυζαντινών δούλων είναι πλέον ορατή.
Οι Κομνηνοί αυτοκράτορες, τους επιτρέπουν να παντρευτούν χωρίς να ζητήσουν την άδεια των κυρίων τους και ο Μανουήλ Α’ (1143-1180) θα εξαγοράσει από τους ιδιοκτήτες όλους τους δούλους της Πρωτεύουσας.....»
Στο έργο της ιστορικού και Βυζαντινολόγου Αικατερίνης Χριστοφιλοπούλου «Βυζαντινή Ιστορία» στον τόμο Β΄1 610-867, στο κεφάλαιο Δούλοι, διαβάζουμε:
"... Διά την τύχη των δούλων ενδιεφέρθη και η εκκλησία, της οποίας η συμβολή συνίστατο κυρίως εις την καλυτέρευσιν της μεταχειρίσεώς των υπό των κυρίων και όχι εις την μεταβολήν της νομικής των θέσεως.
..Η απόδοσις της ελευθερίας εις τους δούλους προεβλέπετο υπό της νομοθεσίας και ο όγδοος τίτλος της Εκλογής (Περί ελευθεριών και αναδουλώσεων) καθορίζει τους τρόπους και όρους της απελευθερώσεώς των.
Εις τα αγιογραφικά κείμενα δεν είναι σπάνιαι οι απελευθερώσεις δούλων υπό του πλουσίου ή μετρίας οικονομικής καταστάσεως κυρίου των, όστις συνήθως ελάμβανε ορισμένα οικονομικά υπέρ αυτών μέτρα.
Σκοτεινή παραμένει η προέλευσις των δούλων εις το Βυζάντιον, εν μέρος καλύπτουν οι γόνοι δούλων και άλλο προέρχεται εξ αγοράς.
Οι αιχμάλωτοι πολέμου αποτελούν ιδιαιτέρα κατηγορία προσώπων.

Στον επόμενο τόμο όμως Β’2 που αφορά τα έτη 867-1081, πάλι στο κεφάλαιο Δούλοι διαβάζουμε:
"Mολονότι το νομικό καθεστώς της δουλείας δεν μετεβλήθηκε και εξακολουθούσε να ισχύη η αρχή του ρωμαϊκού δικαίου, κατά την οποίο οι δούλοι στερούνται νομικής προσωπικότητας, η μεταχείρησή τους είχε βελτιωθή......
Απασχολούμενοι περισσότερο σε οικιακές εργασίες, συγχρονίζονταν με την οικογένεια και δημιουργούσαν πολλές φορές ψυχική επαφή στον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο, ιδίως όταν επρόκειτο για οικογενείς δούλους δηλ. αυτούς που είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στο σπίτι του κυρίου τους.
Είναι λόγια καρδιάς όσα ο Ευστάθιος Βοΐλας γράφει για τον Κυριάκο, (τον οποίο είχε απελευθερώσει) ως συνανατραφέντα μοι και πολλά κοπιάσαντα εν πάσαις μου ταις περιόδοις και μάλιστα σε κάποια μεγάλη του αρρώστιας και συνειδήσεως χριστιανικής,
όσα ο ίδιος ορίζει για τα αρσενικά παιδιά των οικογενών και ενωνητών απελευθέρων μου {=που γεννήθηκαν στον οίκο του Βοΐλα ή που αγοράσθηκαν ως δούλοι και είναι πλέον απελεύθεροί του): να μάθουν γράμματα με την οικονομική ενίσχυση της εκκλησίας της Θεοτόκου Σαλήμ (Είναι η Παναγία της Ειρήνης), που ο ίδιος έχει ιδρύσει και να ταχθούν στους κληρικούς της.
.....Συχνή είναι και η πρακτική της απελευθερώσεως δούλων και των δύο φύλων από τον κύριό τους, που τους πρόσφερε και κάποια οικονομική βοήθεια για να θεμελιώσουν το σπιτικό τους, πολλές φορές μετά από τον γάμο μεταξύ συνδούλων.
Στις περιπτώσεις αυτές ο κύριος δύνατον να παραχωρούσε κάποια κτήματα (ζευγοτόπιν βοΐδοτόπιν) στον απελευθερούμενο.
Πόσο είχε καταξιωθεί στην κοινωνική συνείδηση της εποχής ο θεσμός της απελευθερώσεως δούλων μαρτυρά η νεαρά του Κωνσταντίνου Ζ’, με την οποία ρυθμίζεται η διάθεση της περιουσίας ατέκνου που πέθανε χωρίς διαθήκη.
Το τρίτο της περιουσίας προορίζεται να δοθεί εις ψυχικά (έργα φιλανθρωπίας).
Στην περίπτωση που είτε ολόκληρη η περιουσία ή το μεγαλύτερο μέρος της συνιστάτο σε δούλους, ορίζεται να μην περιοριστούν στην απελευθέρωση του τρίτου των δούλων αλλά να προχωρήσουν στην απελευθέρωση όλων.

Στην επικεφαλίδα της νεαράς διαβάζουμε :«το δε τρίτον τω Θεώ αφοσιούσθαι, ώ συνεισάγονται και οι δούλοι αξιούμενοι από της παρούσης νεαράς ελευθερίας».

Αυτά είναι ενδεικτικά της μεταστροφής που είχε αρχίσει, για την κατάργηση σταδιακά της δουλείας, στο Χριστιανικό Βυζάντιο.

Ο Andre Guillon, δίνοντάς μας στοιχεία από το ίδιο έργο, για την όλο και εξασθένηση του φαινομένου της δουλείας, -το οποίο δεν ήταν καθόλου τυχαίο το ότι βρισκόταν σε ακμή επί παγανισμού και σε φθίνουσα πορεία από την εμφάνιση του χριστιανισμού και μετά!- αναφέρει:
"...οι Βυζαντινοί δούλοι επανακτούσαν την ελευθερία με τη διαδικασία της απελευθέρωσης και γνωρίζουμε διάφορες διαθήκες ανάμεσα στον 5ο και 11ο αιώνα, από την Κωνσταντινούπολη ή από την επαρχία, στις οποίες ο ιδιοκτήτης ορίζει ότι μετά το θάνατό του οι δούλοι του θα είναι ελεύθεροι, αφήνοντάς τους χρήματα, εδάφη, κάποια φορά παντρεύοντάς τους με ελεύθερα πρόσωπα, και διασαφηνίζοντας πάντα ότι από εκείνη τη στιγμή «αυτοί θα είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι ταιριάζει σε ελεύθερους»

Και ο ιδιοκτήτης τους παρέδιδε ένα έγγραφο, του οποίου το λογότυπο που σώθηκε λέει τα εξής: «Η Θεία πρόνοια δίνοντας τη ζωή στον άνθρωπο τον δημιούργησε για να είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος και για να υπηρετήσει μόνο το Θεό τον Πλάστη του.
Αλλά η απληστία διείσδυσε στον κόσμο, χώρισε τους από φύση συνδούλους [του Θεού] σε αφέντες που διατάζουν και υποταγμένους στις διαταγές και μετέτρεψε την ελευθερία και την ανεξαρτησία σε δουλεία.....

Όμως εφόσον έχω ανάγκη από το Θείο έλεος, σου επιστρέφω την ελευθερία από σήμερα, εσύ μπορείς να πας ελεύθερα όπου θέλεις χωρίς κανένα κίνδυνο και να μη φοβάσαι ότι θα χάσεις την ελευθερία, γιατί ούτε εγώ ούτε κανένα άλλο πρόσωπο που δρα εν ονόματί μου, ούτε κανένας από τους συγγενείς μου, ούτε κανένας ξένος δε θα έχει εις το εξής τη δυνατότητα να σε επαναφέρει στη δουλική κατάσταση.
Και όποιος θα θελήσει να επιχειρήσει μία τόσο απάνθρωπη πράξη, θα πρέπει να πληρώσει στο Δημόσιο ταμείο ένα πολύ υψηλό ποσό.
Όσον αφορά εσένα τιμάσαι με την ελευθερία και ανακηρύσσεσαι Ρωμαίος Πολίτης.
Για περισσότερη ασφάλεια σου παραδίδω το έγγραφο απελευθέρωσης γραμμένο κατόπιν διαταγής μου από το χέρι του [τάδε], συμβολαιογράφου, τον τάδε μήνα, τάδε Ινδικτιώνος.»
Και ο Andre Guillon, συνεχίζει:
Στα μάτια ενός διανοούμενου του 12ου αιώνα, του Ευστάθιου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, η δουλεία ήταν ένα κακό που απαιτεί μία συνολική λύση, που θα απέδιδε σε όλους την παλιά ελευθερία, .....έκφραση ενός ανθρώπου της Εκκλησίας, η σύνεση της οποίας μας θυμίζει τον Θεόδωρο Βαλσαμώνα, ο οποίος σχολιάζοντας έναν συνοδικό κανόνα που καθόριζε σε τρεις τον αριθμό των μαρτύρων για την επικύρωση ενός εγγράφου απελευθέρωσης, έγραψε ότι στην εποχή του (τέλος του 12ου αιώνα) «όλοι οι αστικοί νόμοι και οι εκκλησιαστικοί κανόνες ενθάρρυναν την απελευθέρωση πάνω απ’ όλα».