Το εβραϊκό τετραγράμματο, το προσωπικό όνομα του Θεού, και γιατί είναι λανθασμένη η πιστή των Μαρτύρων του Ιεχωβά και σε αυτό.

Μέσα στις πολλές κακοδοξίες που επικρατούν στην θρησκευτική ομάδα των αυτοαποκαλούμενων μαρτύρων του Ιεχωβά, είναι και αυτή που αφορά το προσωπικό όνομα του Θεού. Πιστεύουν ότι ο Θεός συστήθηκε στον Μωυσή με ένα συγκεκριμένο όνομα το οποίο είναι ‘’Ιεχωβά’’. Καταρχήν, πρέπει να πούμε ότι η Παλαιά Διαθήκη αρχικά γράφτηκε στα εβραϊκά και στην συνέχεια μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον 3^ο μέχρι τον 1^ο αι π Χ. Ένα δεύτερο σημείο επίσης σημαντικό, είναι το γεγονός ότι οι απόστολοι και οι ευαγγελιστές, που ήταν Εβραίοι, δεν κάνουν καμία αναφορά σε αυτό το όνομα. Ούτε επίσης ο ίδιος ο Κύριος που ήταν κατά σάρκα Εβραίος. Αντιθέτως, τον Θεό τον σύστησε ως Πατέρα στην Κυριακή προσευχή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Άραγε, ο Θεός που είναι ένας και μοναδικός, έχει ανάγκη από ονόματα για να ξεχωρίζει, όπως εμείς οι άνθρωποι; Σαφώς και όχι. Αφού είναι ένας και μοναδικός. Αλλά πάντα τα ονόματα που έδινε φανέρωναν και κάποια ιδιότητα του. Μέσα στην Αγία Γραφή συστήνεται με πολλά τέτοια ονόματα-ιδιότητες. Για παράδειγμα στην Έξοδο, κεφάλαιο 34, στίχος 14 την εβραϊκή λέξη Κανά (=Ζηλωτής).Στον Ησαια κεφάλαιο 57, στίχος 15. την εβραϊκή λέξη Καδός (= Αγιος)

Στον Ησαΐα, κεφάλαιο 73, στίχος 16 την εβραϊκή λέξη Γκοέλ (=Λυτρωτής). Στην περίπτωση του Μωυσή ως ‘’ο Υπάρχων’’.

Στην εβραϊκή βέβαια δεν υπάρχει το ‘’Ιεχωβά’’, αλλά ένα τετραγράμματο που αποτελείται μόνο από σύμφωνα και που κανένας Εβραίος δεν το πρόφερε από θρησκευτική δεισιδαιμονία. Έτσι, μέσα στους αιώνες ξεχάστηκε η προφορά αυτής της λέξης. Ο όρος ‘’Ιεχωβά’’ είναι ένας τεχνητός όρος που κατασκευάστηκε τον 6^ο με 10^ο αι μ Χ από τους Μασορίτες. Η εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα στον τόμο 17, σελίδα 264 λέει τα εξής για το όνομα Ιεχωβά……

‘’Οι Μασορίτες, που από τον 6^ο αι περιπου μεχρι τον 10 ο αι εργάστηκαν για την αποκατάσταση του αρχικού κειμένου της εβραϊκής βίβλου, αντικατέστησαν τα φωνήεντα του ονόματος YHWH με τα φωνηεντικά σημεία των εβραϊκών λέξεων Αδωναι ή Ελωχιμ. Έτσι δημιουργήθηκε το τεχνητό όνομα Ιεχωβά (Yehowah).’’   

Για το εσφαλμένο της χρήσης ‘’Ιεχωβά’’, αναφέρω……

· "το αρχικό εβραϊκό ήταν πιθανώς Γιαχβέ (η μεταγραφή με την παρούσα μορφή "Ιεχωβά", δεν αντιπροσωπεύει οποιαδήποτε γνωστή προφορά)." (Fretheim, T. E. (1991). Exodus. Interpretation, a Bible commentary for teaching and preaching (σελ. 64). Louisville: John Knox Press)

(Ακόμα και για το ‘’Γιαχβέ’’ δεν είναι σίγουροι).

· "[...] αλλά το τετραγράμματον YHWH (αγγλιστί "Yahweh" (Γιαχβέ), εσφαλμένα ως "Ιεχωβά")[...]" (The International Standard Bible Encyclopedia, Revised, τόμ. 4, σελ. 307)

"Ιεχωβά είναι μια κατασκευασμένη μορφή για το προσωπικό όνομα του Θεού, που πιθανώς προφέρεται Γιαχβέ" (Swanson, J., & Nave, O. (1994). New Nave's. Oak Harbor: Logos Research Systems, λήμμα: JEHOVAH)

(Και εδώ πιθανότατα εκφραζεί το ‘’Γιαχβέ’’).

Το δικό μας, αγγλικό Ιεχωβά, διαμορφώνεται από έναν μπερδεμένο συνδυασμό των φωνηέντων του Αδωνάι με τα σύμφωνα του JHVH". (A New Commentary on Holy Scripture: Including the Apocrypha, Charles Gore, Henry Leighton Goudge, Alfred Guillaume; Macmillan, 1936, σελ. 68)

«Η προφορά του ΓΧΒΧ στην Παλαιά Διαθήκη ποτέ δεν θα μπορέσει να επιβεβαιωθεί, καθώς το αρχικό Εβραϊκό κείμενο χρησιμοποιούσε μόνο σύμφωνα». (The International Standard Bible Encyclopedia, τόμ. 2, σελ. 507).

Ο Έβερετ Φοξ, στο μεταφραστικό έργο του Τα Πέντε Βιβλία του Μωυσή (The Five Books of Moses), επισημαίνει: «Παλιές και νέες απόπειρες που έγιναν για να αποκατασταθεί η "σωστή" προφορά του ονόματος [του Θεού] στην εβραϊκή δεν τελεσφόρησαν· ούτε ο τύπος "Ιεχωβά", που ακούμε μερικές φορές, ούτε ο καθιερωμένος λόγιος τύπος "Γιαχβέ" μπορούν να αποδειχτούν πέραν πάσης αμφιβολίας». (σελ. xxix, Schocken Books, 1997)

Ουσιαστικά είναι ένας αυθαίρετος όρος, από την στιγμή που ποτέ δεν θα μάθουμε την αληθινή προφορά του εβραικου τετραγράμματου (από την στιγμή που περιέχει μόνο σύμφωνα).

Οι ίδιοι το παραδέχτηκαν σε ένα από τα περιοδικά τους.

Έγραψαν λοιπον….. ‘’Άρα, δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητος τρόπος με τον οποίο να μπορεί να αποδειχθεί ποια φωνήεντα συνόδευαν τα συμφωνά ΓΧΒΧ’’.

("Σκοπιά" 1-2-1999, σελίδα 31,)

Η ονομασία ‘’Κύριος’’ αντί του τετραγράμματου ήταν αποδεκτή πολύ πριν έρθει ο Κύριος. Παράδειγμα ο Φίλων ………..

"Philo (several decades earlier than Josephus) usually employed kyrios as the Greek substitute for Yahweh. (Gerald F. Hawthorne et al., Dictionary of Paul and His Letters, Downers Grove, Ill.: InterVarsity Press, 1993, 561)

Επομένως, ο ισχυρισμός των μαρτύρων ότι το ‘’Ιεχωβα’’ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη 7000 φορές, πέφτει στο κενό. 7000 φορές αναφέρεται το εβραικό τετραγράμματο το οποίο οι εβδομήκοντα απέδωσαν ως ‘’Κύριος’’. Το οποίο και είναι αποδεκτό από τους αποστόλους που παραθέτουν από τους εβδομήκοντα.

Παρόλο πού τα στοιχεία είναι πολλά, φέρουν ακόμα κάποιες ενστάσεις τις οποίες και θα δούμε παρακάτω……………

Μιλάνε για δήθεν πλαστογραφία που έγινε κατά τους πρώτους αιώνες, και φέρουν ως επιχείρημα τον Ωριγένη και τον Ιερώνυμο που αναφέρουν ότι το τετραγράμματο είναι γραμμένο στα εβραϊκά στα πιο πιστά χειρόγραφα. Σε αυτό, θα απαντήσουμε με τα λόγια του καθηγητή Albert Pietersma που υποστηρίζει ότι οι αναφορές αυτές αφορούσαν μόνο τα χειρόγραφα που εκείνοι είχαν στα χέρια τους (Albert Pietersma, Kyrios or Tetragram: a Renewed Quest for the Original LXX, 1984, σελ. 88). Ο ίδιος προσθέτει: "Κατά τη γνώμη μας, κανένα από τα δύο δεν αποδεικνύει οτιδήποτε!" (Albert Pietersma, Kyrios or Tetragram. A Renewed Quest for the Original Septuagint' "De Septuaginta", eds. Pietersma and Claude Cox (Mississauga, Ontario: Benben Publications, 1984), σελ. 87, 88)

Μάλιστα ο ίδιος ο Ωριγένης λέει ξεκάθαρα ότι το τετραγράμματο εκφωνούνταν ως ‘’Κύριος’’ από τους Έλληνες……………..

‘’ Καὶ ἔ στιν ἡ ἀρχ ὴ τοῦ ψαλμο ῦ παρ΄ Ἑβραίοις "Ἀ λληλούϊα"· ἔστι δέ τι τετραγράμματον ἀνεκφώνητον παρ΄ α ὐτοῖς, ὅπερ καὶ ἐ πὶ τοῦ πετάλου το ῦ χρυσοῦ τοῦ ἀρχιερέως ἀναγέγραπται, κα ὶ λέγεται μὲν τ ῇ "Ἀδωναῒ " προσηγορίᾳ, οὐχ ὶ τούτου γεγραμμένου ἐν τῷ τετραγραμμάτῳ· παρὰ δὲ ῞ελλησι τ ῇ "Κύριος" ἐκφωνεῖ ται. Καὶ ἐν το ῖς ἀκριβεστέροις δὲ τῶν ἀντιγράφων Ἑβραίοις χαρακτῆρσι κεῖ ται τὸ ὄνομα, Ἑβραϊκοῖς δὲ οὐ τοῖς ν ῦν, ἀλλὰ τοῖς ἀρχαιοτάτοις. Φασ ὶ γὰρ τὸ ν ῎εσδραν ἐν τ ῇ αἰχμαλωσίᾳ ἑτέρους αὐτοῖς χαρακτῆρας παρὰ τοὺς προτέρους παραδεδωκέναι.

Σχόλια εις τους Ψαλμούς 12.1104.5-33)

‘’παρὰ δὲ ῞ελλησι τῇ"Κύριος" ἐκφωνεῖται’’, ποιος ‘’Ιεχωβα’’, επομενως?

Ως ένα ακόμα επιχείρημα, φέρουν τον καθηγητή Τζωρτζ Χάουαρντ που υποστηρίζει ότι στην μετάφραση των εβδομήκοντα υπήρχε το τετραγράμματο και επομένως και στην Καινή διαθήκη όταν παρέθεταν από το κείμενο των εβδομήκοντα.

Αυτό όμως είναι μία εικασία που δεν μπορεί να αποδειχτεί.

Νεοτερη κριτικη καταρρίπτει την θεωρία του Χάουαρντ……….

"More seriously still, Howard failed to take account of the very early date by which the cultic invocation of Jesus as "Lord" had become a conventional and uncontroversial practice among Christians, both in Greek-speaking and Aramaic-speaking circles. As I have emphasized before, the chronology is crucial. Remember that Paul's letters show that addressing/invoking Jesus as "Lord" was a commonplace Christian worship practice well before 50 C.E., and that it likely began in Aramaic-speaking circles."

(Larry W. Hurtado, Lord Jesus Christ-Devotion to Jesus in Earliest Christianity, Wm. B. Eerdmans, 2005, σελ. 183)

"... κανένα ελληνικό χειρόγραφο δεν υποστηρίζει αυτές τις εισαγωγές " (Journal of the Evangelical Theological Society, Volume 26, The Evangelical Theological Society, 2002, σελ. 221)

Ένα ακόμα επιχείρημα (το οποίο καταρρίπτεται εύκολα) είναι αυτό των Ελεφάντινων Πάπυρων που χρονολογούνται από τον πέμπτο αιώνα π.Χ και περιέχουν το ‘’όνομα’’. Εμας όμως μας ενδιαφέρει το γεγονός ότι οι εβδομήκοντα έγραφαν ‘’Κύριος’’. Και οι απόστολοι αυτά παρέθεταν.

Υποστηρίζουν ότι το ‘’Κύριος’’ είναι μεταγενέστερη προσθήκη σε κάποια χειρόγραφα και ότι το τετραγράμματο υπήρχε.. Αυτό είναι ψέμα. Το αντίθετο επιχειρήθηκε από εβραίους………

Ο Robert Hanhart, ειδικός μελετητής της μετάφρασης των Ο’ και διευθυντής της Foundation Septuaginta Unternehemen der Akademie der Wissenschaften του Goettingen ανάγει την αντικατάσταση του Κύριος από το Τετραγράμματο σε μία δεύτερη φάση της ιστορίας του κειμένου των Ο’, όπου ορισμένοι Εβραίοι θεώρησαν ανεπαρκή τη λέξη Κύριος ώστε να εκφράσει το ΓΧΒΧ. Βλέπε και Review of F. Dunand,

Ο Ernst Würthwein, σχολιαστής του κειμένου της Π. Διαθήκης στο έργο του "The Text of the Old Testament: An Introduction to the Biblia Hebraica", αφού παραθέτει την άποψη του Hanhart συμπληρώνει ότι έτσι το τετραγράμματο εμφανίζεται να είναι μία αρχαΐζουσα και εβραΐζουσα αναθεώρηση της πρώιμης μετάφρασης κύριος. (σελ.190)

Ο Albert Pietersma, Καθηγητής της Μετάφρασης των Ο’ και της Ελληνιστικής κοινής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο δημοσίευσε εκτενές άρθρο με τίτλο "Kyrios or Tetragram: A Renewed Quest for the Original LXX", στο οποίο υποστηρίζει τη θέση ότι η αρχική μετάφραση των Ο’ απέδιδε το Τετραγράμματο με τη λέξη Κύριος και ότι η προσθήκη του Τετραγράμματου στους παπύρους αποτελεί μεταγενέστερη πράξη.

Ώστε αν μιλάμε για αλλοίωση, δεν έγινε το ΓΧΒΧ Κύριος, αλλά το αντίθετο.

Είμαστε μάρτυρες του Χριστού (είθε πάντα να μας αξιώνει ο Κύριος)

‘’ και εσεσθε μοι μαρτυρες εν τε ιερουσαλημ και εν παση τη ιουδαια και σαμαρεια και εως εσχατου της γης’’

(Πραξεις 1,8)

Δεν λέει ‘’μάρτυρες του Ιεχωβά’’. Αγαπητοί μάρτυρες, δέχεστε αυτά τα λόγια του Κυριου;