Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Η μαρτυρία του Θαλλού


H μαρτυρία που θα δούμε , είναι αυτή του Θαλλού. Δυστυχώς δεν διασώθηκε το έργο του Θαλλού, αλλά μας διασώθηκε μια αναφορά στην μαρτυρία του Θαλλού από τον χριστιανό Ιούλιο Αφρικανό (221μ.Χ.).

"...Σε όλο το κόσμο κυριάρχησε ένα φοβερό σκοτάδι, και οι πέτρες έπεσαν από σεισμό, και πολλά μέρη στην Ιουδαία και σε άλλες επαρχίες έπεσαν κάτω. Τούτον το σκότος ο Θαλλός, στο τρίτο βιβλίο των Ιστοριών του, το εξηγεί ως έκλειψη του ηλίου, πράγμα παράλογο κατά τη γνώμη μου. Καθώς οι Ιουδαίοι εορτάζουν το Πάσχα τη 14η μέρα σύμφωνα με τη σελήνη, και η σταύρωση του Σωτήρα μας πέφτει την ημέρα πριν το Πάσχα, και μια έκλειψη του ηλίου παίρνει μέρος μόνον όταν η σελήνη έρχεται κάτω από τον ήλιο..." (Χρονικά XVIII)
O Θαλλός αναφέρεται άλλες δύο φορές από τον Ιούλιο Αφρικανό στο ίδιο έργο.
«And after 70 years of captivity, Cyrus became king of the Persians at the time of the 55th Olympiad, as may be ascertained from the Bibliothecae of Diodorus and the histories of Thallus and Castor, and also from Polybius and Phlegon, and others besides these, who have made the Olympiads a subject of study.» (XIII.2)

«For these things are also recorded by the Athenian historians Hellanicus and Philochorus, who record Attic affairs; and by Castor and Thallus, who record Syrian affairs; and by Diodorus, who writes a universal history in his Bibliothecae; and by Alexander Polyhistr, and by some of our own time, yet more carefully...»(XIII.3)
Πριν δούμε το απόσπασμα, να δούμε πότε έζησε ο Θαλλός και σε ποια εποχή έγραψε.

«And those who write the Athenian history, Hellanicus and Philochorus(the author of The Attic History), Castor and Thallus and Alexander Polyhistor, and also the very well informed writers on Jewish affairs, Philo and Josephus, have mentioned Moses as a very ancient and time-honoured prince of the Jews».
(Λόγος Προτρεπτικός προς Έλληνας 9).

Ο Θαλλός είναι γνωστός στον Ιουστίνο τον μάρτυρα (100-165 μ Χ), τον οποίο και αναφέρει μαζί με άλλους σημαντικούς συγγραφείς της εποχής.
Μαρτυρείται και από τον επίσκοπο Αντιοχείας Θεόφιλο……… «Και γαρ Βήλου του Ασσυρίων βασιλεύσαντος και Κρόνου του Τιτάνος Θαλλός μέμνηται…..» (Προς Αυτόλυκον Γ' 29).
Τα έργα του ήταν ήδη γνωστά από τον δεύτερο αιώνα. Ο ίδιος ήταν εθνικός.





Παρατηρήσεις επί του αποσπάσματος
1. Ο Ιούλιος Αφρικανός, δίνει την βιβλιογραφία. Μας λέει ΠΟΥ ήταν γραμμένη αυτή η αναφορά του Θαλλού. Δεν υπάρχει περίπτωση αυτά ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ο Θαλλός. Οι εθνικοί θα το έλεγχαν. Άλλωστε τα έργα του ήταν γνωστά και ο ίδιος αναφέρεται ανάμεσα στους γνωστούς συγγραφείς.
2. Γίνεται αναφορά στο ΠΟΤΕ έγινε η έκλειψη. Συμπίπτει με τα ευαγγέλια.
3. Όπως φαίνεται από το απόσπασμα, ο εθνικός Θαλλός ΔΕΧΕΤΑΙ το ασυνήθιστο σκοτάδι που συνέβη ακριβώς όπως το λένε τα Ευαγγέλια και μάλιστα την ΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗ.
4.Ο Θαλλός έγραψε το 52 μ Χ, όπως αναφέρει ο καθηγητής F.F. Bruce….. «Ο Θαλλός, ένας Σαμαρίτης ιστορικός που έζησε περίπου το 52 μ Χ στην Ρώμη, έγραψε για το υπερφυσικό που συνόδευσε την σταύρωση…..»
(F.F. Bruce, The New Testament Documents, Eerdmens, p. 113.)

Συμπεραίνεται ότι η παράδοση των Ευαγγελίων ήταν γνωστή στη Ρώμη, σε μη-Χριστιανικούς κύκλους και ότι οι εχθροί του Χριστιανισμού προσπαθούσαν ν’ αρνηθούν αυτή την Χριστιανική παράδοση, δίνοντας μια φυσιοκρατική ερμηνεία στα γεγονότα που αναφέρει.
5. Ο Θαλλός προσπαθεί να αποκαλέσει "έκλειψη ηλίου" (δηλαδή φυσικό φαινόμενο) αυτό που ήταν θαύμα. Δεν αμφισβητεί την ύπαρξη του Χριστού.
Ο Will Durant παρατηρεί ότι…. «ο Θαλλός πήρε ως δεδομένη την ύπαρξη του Χριστού».
[Will Durant, Caesar and Christ, Simon and Schuster, p. 555.]
6. Ο Ιούλιος Αφρικανός λέει ότι η εξήγηση του Θαλλού είναι παράλογη επειδή «Καθώς οι Ιουδαίοι εορτάζουν το Πάσχα τη 14η μέρα σύμφωνα με τη σελήνη, και η σταύρωση του Σωτήρα μας πέφτει την ημέρα πριν το Πάσχα, και μια έκλειψη του ηλίου παίρνει μέρος μόνον όταν η σελήνη έρχεται κάτω από τον ήλιο...»
Είναι παράλογο από φυσική άποψη να έχουμε έκλειψη ηλίου σε περίοδο πανσελήνου.
Τα ευαγγέλια όμως ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ το γεγονός αυτό ΩΣ ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, αλλά ΩΣ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ.
Ας δούμε τι αναφέρουν.


Ματθαίος 27, 45-46……
«Από δε έκτης ώρας σκότος έγεινεν εφ' όλην την γην έως ώρας εννάτης·
περί δε την εννάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί; τουτέστι, Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;».
Τα ίδια αναφέρει και ο Μάρκος.
Λουκάς 23,44-48………
«Ήτο δε ως έκτη ώρα και έγεινε σκότος εφ' όλην την γην έως ώρας εννάτης,
και εσκοτίσθη ο ήλιος και εσχίσθη εις το μέσον το καταπέτασμα του ναού·
και φωνάξας με φωνήν μεγάλην ο Ιησούς είπε· Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμά μου· και ταύτα ειπών εξέπνευσεν.
Ιδών δε ο εκατόνταρχος το γενόμενον, εδόξασε τον Θεόν, λέγων· Όντως ο άνθρωπος ούτος ήτο δίκαιος.
Και πάντες οι όχλοι οι συνελθόντες εις την θεωρίαν ταύτην, βλέποντες τα γενόμενα, υπέστρεφον τύπτοντες τα στήθη αυτών».
Οι ευαγγελιστές λοιπόν ΔΕΝ παρουσιάζουν την έκλειψη ως ένα φυσικό φαινόμενο που απλά συνέβη, αλλά ΕΝΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ που είχε να κάνει με ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ και την ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ του Υιού (ως Υιό του ανθρώπου, κατά την ανθρώπινη φύση του) από τον Πατέρα ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ.
Οι ευαγγελιστές λένε ότι κράτησε η έκλειψη τρείς ώρες σε όλη την γή, κάτι που δεν συμβαίνει κατά το ΦΥΣΙΚΟ φαινόμενο της έκλειψης όπως γνωρίζουμε.
Και επίσης, η έκλειψη ΣΥΝΟΔΕΥΤΗΚΕ από κάποια γεγονότα. Ο Ματθαίος μας λέει ότι ο Πατέρας ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ τον Υιό διότι είχε φορτωθεί τις αμαρτίες όλου του ανθρώπινου γένους και ο Θεός δεν μπορεί να επιβλέπει στην αμαρτία. Αυτό ήταν το ‘’πικρό ποτήρι’’, η απομάκρυνση της παρουσίας του Πατέρα από τον άνθρωπο Ιησού. Και αναφέρομαι στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, διότι με αυτήν πέθανε στον σταυρό και με αυτήν την τέλεια και αναμάρτητη ανθρώπινη φύση έδινε τις μάχες κατά του εχθρού της ψυχής. Εκείνες τις τρείς ώρες έπεφτε η κρίση στον άνθρωπο Ιησού, αντί να πέσει σε μας. Μπορούμε να πούμε μεταφορικά ότι εκείνες τις ώρες ‘’ντράπηκε’’ ο ήλιος, διότι τα πλάσματα σταύρωναν τον Πλάστη.
Εκτός αυτού, ο Λουκάς αναφέρει ότι «…εσχίσθη εις το μέσον το καταπέτασμα του ναού·». Το καταπέτασμα στον Ναό του Σολομώντα χώριζε τα ‘’άγια’’ από τα ‘’άγια των αγίων’’. Κατά τον νόμο των Ιουδαίων, στα άγια μπορούσαν να παραβρεθούν οι λατρευτές, αφού πρώτα είχαν εξαγνίσει τον εαυτό τους προσφέροντας ένα ζώο στον ιερέα ο οποίος και το έσφαζε. Στα άγια των αγίων όμως, δεν μπορούσε να μπεί κανένας παρά μόνο ο ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ και μάλιστα ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Έχοντας προσφέρει θυσία για τον εξαγνισμό του εκ των προτέρων. Εκεί ήταν η παρουσία του Θεού. Βέβαια, όπως μας εξηγεί ο απ Παύλος , ΟΛΑ αυτά ηταν τυπικά. Ήταν ‘’σκιά των επουρανίων’’. Με το ΣΚΙΣΙΜΟ του καταπετάσματος (που έγινε ταυτόχρονα με την σταύρωση και την εκλειψη), τώρα πλέον με την θυσία του Χριστού μας, ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ την είσοδο στα ‘’άγια των αγίων’’ που πλέον για μας ΔΕΝ είναι απλά μέρος ενός κτίσματος, αλλα ο ΙΔΙΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ, ο τόπος όπου είναι ο ΘΡΟΝΟΣ του Θεού.


Ο απ Παύλος εξηγεί……….. «Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής,
ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν.
Διότι εάν το αίμα των ταύρων και τράγων και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός,
πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;……… Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών·
ουδέ διά να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, καθώς ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ' ενιαυτόν με ξένον αίμα·
διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού».
(Εβραίους 9, 12-14.25-26)
Έχει μεγάλο θεολογικό μήνυμα το φαινόμενο της έκλειψης.
Ο καθηγητής Robert E. Van Voorst αναφέρει……
«…..ο Θαλλός δέχεται το σκοτάδι κατά τον θάνατο του Ιησού. Ενάντια σε αυτήν την παράδοση, το εξηγεί ως φυσικό φαινόμενο της έκλειψης του ηλίου. Μπορούμε να συμπαιράνουμε από αυτό το στοιχείο ότι η χριστιανική παράδοση ηταν γνωστή έξω από τον χριστιανικό κύκλο... Ο Θαλλός ισως ηταν ενήμερος για τα στοιχεία της χριστιανικής παράδοσης παράδοσης του θανάτου του Ιησού…. Επιπλέον, ο Θαλλός είναι ο μόνος μη χριστιανός που έγραψε για τον Ιησού πρίν η παράδοση καταγραφεί στα κανονικά ευαγγέλια».
Robert E. Van Voorst, Jesus Outside the New Testament,(Michigan: Eerdmans Publishing Co., 2000), p. 23]
Ο Φλέγων καταγράφει ότι την εποχή του Τιβερίου Καίσαρα. την πανσέληνο, υπήρξε ολική έκλειψη ηλίου από της έκτης ώρας μέχρι της εννάτης
"Phlegon mentioned the eclipse which took place during the crucifixion of the Lord Jesus and no other (eclipse); it is clear that he did not know from his sources about any (similar) eclipse in previous times . . . and this is shown by the historical account of Tiberius Caesar." - Phiopon, De. opif. mund. II21
"Phlegon records that, in the time of Tiberius Cæsar, at full moon, there was a full eclipse of the sun from the sixth hour to the ninth - manifestly that one of which we speak. But what has an eclipse in common with an earthquake, the rending rocks, and the resurrection of the dead, and so great a perturbation throughout the universe? . . . And calculation makes out that the period of 70 weeks, as noted in Daniel, is completed at this time." - Julius Africanus, Chronography, 18.1
"In the fourth year, however, of Olympiad 202, an eclipse of the sun happened, greater and more excellent than any that had happened before it; at the sixth hour, day turned into dark night, so that the stars were seen in the sky, and an earthquake in Bithynia toppled many buildings of the city of Nicaea." - Phlegon's 13th book quoted in Jerome's translation of Eusebius' Chronicle, 202 Olympiad

Δεν υπάρχουν σχόλια:


Related Posts with Thumbnails