"Οι πύλες του Άδη δεν θα νικήσουν την Εκκλησία"

«…έτσι έκαμε ο Χριστός. Αφού επέτρεψε την Εκκλησία Του να φέρεται στην οικουμένη σαν ένα πλοίο σε θάλασσα, δεν σταμάτησε την τρικυμία, αλλά την απέσπασε από την τρικυμία, δεν γαλήνεψε την θάλασσα, αλλά ασφάλισε το πλοίο. Και ενώ ξεσηκώνονταν παντού οι λαοί, σαν κύματα άγρια, και ενώ την κτυπούσαν τα πονηρά πνεύματα σαν φοβεροί άνεμοι, και από παντού σηκωνόταν η θύελλα, παρείχε μεγάλη γαλήνη στην Eκκλησία. 

Και το πιο θαυμαστό είναι ότι όχι μόνο η θύελλα δεν διέλυσε το πλοίο αλλά ότι το πλοίο διέλυσε την θύελλα. Γιατί οι αδιάκοποι διωγμοί, όχι μόνο δεν καταπόντισαν τη Εκκλησία αλλά και διαλύθηκαν από την Εκκλησία. Πως και με ποιο τρόπο και από πού; Από απόφαση εκείνη που λέγει, ‘’οι πύλες του Άδη δεν θα την κατανικήσουν’’.  

Πόσα έκαμαν οι ειδωλολάτρες για να εξαλείψουν το λόγο αυτό, για να ακυρώσουν την απόφαση και δεν μπόρεσαν να την καταργήσουν; Γιατί η απόφαση ήταν του Θεού. Και όπως έναν πύργο κατασκευασμένο από αδαμάντινες πέτρες και δεμένο προσεκτικά με σίδερα οι εχθροί και αν τον κτυπούν από παντού, ούτε το οικοδόμημα γέρνουν ούτε την σύνδεσή του διαλύουν, αλλά φεύγουν χωρίς να βλάψουν καθόλου τον πύργο και χωρίς να του προξενήσουν κάποιο κακό, αχρηστεύοντας όμως τη δική του δύναμη, έτσι ακριβώς το λόγο αυτόν, σαν έναν πύργο ψηλό περιτειχισμένο με ασφάλεια στην μέση της οικουμένης, οι ειδωλολάτρες από παντού κτυπώντας τον , τον απέδειξαν ισχυρό, ενώ αχρήστευσαν τη δική τους δύναμη και έτσι πέθαναν. 

Τι λοιπόν δεν μηχανεύθηκαν εναντίον αυτής της απόφασης; Στρατεύματα προετοιμάζονταν , όπλα κινούνταν , βασιλείς εξοπλίζονταν, λαοί ξεσηκώνονταν, πόλεις εξεγείρονταν, δικαστές οργίζονταν, κάθε είδος τιμωρίας επινοούσαν…..Αλλά όμως τα θεμέλια της Εκκλησίας ούτε έτσι κλονίστηκαν. Ο πόλεμος γινόταν ανάμεσα σε συγγενείς και όμως δεν άγγιξε τα τείχη της Εκκλησίας, εξ αιτίας του λόγου εκείνου που λέγει ‘’οι πύλες του Άδη δεν θα κατανικήσουν’’.  

Μην δείς βέβαια πώς ήταν ένας λόγος, αλλά πως ήταν λόγος του Θεού. Γιατί και τον Ουρανό ο Θεός τον στερέωσε με λόγο, και την γή με λόγο την θεμελίωσε πάνω στα νερά, κάνοντας την πυκνή αυτή και βαριά φύση και την θάλασσα την αβάστακτη στην ορμή της, εκείνη που έχει τόσα κύματα, με ένα λόγο την τείχισε από παντού με αδύνατο τείχος, την άμμο.

Εκείνος λοιπόν που με ένα λόγο στερέωσε τον ουρανό, θεμελίωσε τη γη, περιέφραξε την θάλασσα, γιατί απορείς αν την Εκκλησία που είναι πιο πολύτιμη από τον ουρανό και την γη και την θάλασσα, την τείχισε πάλι με τον λόγο αυτόν; »

(Ιερός Χρυσόστομος, Πνευματικά Μαργαριτάρια, τόμος δεύτερος, σελ 116-118)