Πατερικές απόψεις υπερ των εικόνων

Απόσπασμα από την εκκλησιαστική ιστορία του Φειδά

«Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει ότι οι υπήρχαν σε ορισμένες εκκλησίες εικόνες του Ιησού Χριστού και των αποστόλων ‘’εθνική συνηθεία’’ (Εκκλ. Ιστορία, VII, 18). …ο πατριάρχης Κων/λεως Νικηφόρος προσπάθησε να εξουδετερώσει τη μαρτυρία αυτή με την ειδικότερη αναφορά στα αιρετικά φρονήματα του Ευσεβίου, τα οποία υποδηλώνονται ακόμη και στη διατύπωση της ανωτέρω θέσεως ( PG 100,848)…Ο Μ. Βασίλειος ομολογεί στην επιστολή του προς τον Ιουλιανό τον Παραβάτη (361-163) ότι τις εικόνες (‘’χαρακτήρες’’) των αποστόλων, των προφητών και των αγίων ‘’τιμώ και προσκυνώ, κατ’ εξαίρετον τούτων παραδεδομένων εκ των αγίων αποστόλων και ουκ απαγορευμένων, αλλ’ εν πάσαις εκκλησίαις ημων του των ανιστορουμένων’’ (PG32,1100). Είναι σαφές ότι εικόνες αγίων κοσμούσαν πλέον τους ναούς και τους αποδίδονταν ιδιαίτερη τιμή. Ο αναντίρρητος διδακτικός χαρακτήρας των εικόνων τονίσθηκε κατά τον Ε αιώνα από τον άγιο Νείλο, ο οποίος θεωρούσε ως αναγκαία την εξεικόνηση σκηνών από την Π. και την Κ. Διαθήκη στους ναούς, ‘’όπως αν οι μη ειδότες γράμματα, μηδέ δυνάμενοι τας θείας αναγινώσκειν γραφάς, τη θεωρία της ζωγραφίας μνήμην τε λαμβάνωσι της των γνησίως τω αληθινώ θεώ δεδουλευκότων και προς άμμιλαν διεγείρονται των ευκλέων και αοιδίμων αριστευμάτων, δι’ ων της γης τον ουρανόν αντηλλάξαντο, των βλεπομένων τα μη ορώμενα προτιμήσαντες’’ (PG 79,577). Tην έναντι των ι. εικόνων θέση της Εκκλησίας ανέπτυξε και ο επίσκοπος Νεαπόλεως της Κύπρου Λεόντιος σε λόγο του ‘’Υπέρ της χριστιανών απολογίας, κατά Ιουδαίων και περί των αγίων εικόνων (PG 94,1597-1609). O Λεόντιος αντικρούει τις κατηγορίες των Ιουδαίων, ότι δηλαδή οι εικόνες απαγορεύονται από την Αγία Γραφή και ότι οδηγούν τους χριστιανούς στην ειδωλολατρία. Τις θέσεις του Λεοντίου αξιοποίησε ο Ιωάννης Δαμασκηνός, ο οποίος αναδείχτηκε υπέρμαχος της τιμής των ι. εικόνων…..η οποιαδήποτε εκτροπή από την εκκλησιαστική ερμηνεία του μυστηρίου της εν Χριστώ θείας οικονομίας, ειδικότερα δε στο χριστολογικό δόγμα, συνεπαγόταν την αρνητική στάση και έναντι της τιμής των ι. εικόνων. Υπο την έννοια αυτή εικονομάχοι υπήρξαν εκπρόσωποι των μεγάλων αιρέσεων (Αρειανισμού, Απολιναρισμού, Νεστοριανισμού, και Μονοφυσιτισμού’’.

(σελ 765-766).

«Μη τοίχοις ο Θεός περιγράφεται ; Απερίγραπτον το θείον. Μη γαρ οφθαλμοίς ο ημέτερος Δεσπότης οράται ; ΑΘΕΩΡΗΤΟΣ ΓΑΡ ΕΣΤΙ ΚΑΙ ΑΝΕΙΔΕΟΣ ΤΗ ΟΥΣΙΑ , ΚΑΤΑ ΔΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΑΤΑΙ

( Εις τον άγ। μάρτυρα Ρωμανόν, Β'. ΕΠΕ, 37,178. PG 50,616 ).

Μ. Βασιλείου.

Εις Βαρλαάμ μάρτυρα, P.G. 31.489
«Ανάστητε μοι νυν, ω λαμπροί των αθλητικών κατορθωμάτων ζωγράφοι. Την του στρατηγού κολοβωθείσαν εικόνα ταις υμετέραις μεγαλύνατε τέχναις. Αμαυρότερον παρ ' εμού τον στεφανίτην γραφέντα τοις της υμετέρας σοφίας περιλάμψατε χρώμασιν. Απέλθω τη των αριστευμάτων του μάρτυρος παρ' υμών νενικημ΄νοες γραφή. Χαίρω την τοιαύτην της υμετέρας ισχύος σήμερον νίκην ηττώμενος. Ίδω της χειρός προς το πυρ ακριβέστερον παρ' υμών γραφομένην την πάλην. Ίδω φαιδρότερον επί της υμετέρας τον παλαιστήν γεγραμμενον εικόνος. Κλαυσάτωσαν δαίμονες και νυν ταις του μάρτυρος εν υμιν αριστείαις πληττόμενοι. Φλεγομένη πάλιν αυτοίς η χείρ και νικώσα δεικνύσθω . Εγγραφέσθω τω πίνακι και ο των παλαισμάτων αγωνοθέτης Χριστός.


Για το Άγιο Πνεύμα, XVIII 45, P.G. 32, στ. 149 C.
«Η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» .

Πέρα από τους αγίους Πατέρες τους οποίους διαστρεβλώνουν παραθέτοντας σκόρπια λόγια τους (αποκομμένα του κειμένου), αν και ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ οι αιρέσεις την ιεροσύνη και αλλά πολλά που δέχονταν εκείνοι, ας μας δείξουν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΔΑΦΙΟ από την Αγία Γραφή που να απαγορεύει την απεικόνιση ΚΤΙΣΜΑΤΩΝ και όχι του Θεου

Υγ Ο Ευσέβιος, αν και είχε αιρετικά φρονήματα (φιλοαρειανός), παρόλα αυτά στην εκκλησιαστική του ιστορία θεωρείται αξιόπιστος, διότι αλλο η καταγραφή της ιστορίας που έκανε και άλλο η διδασκαλια.