Πρόσεχε μη τυχόν θεωρήσεις χωρίς αξία τη δύναμη της μετανοίας

Απόσπασμα από την Β Κατήχηση του αγ. Κύριλλου Ιεροσολύμων. Α τόμος, Γ. Μαυρομάτη, σελ. 63-77

«Η αμαρτία είναι φοβερό πράγμα και η παρανομία είναι βαρεία αρρώστια της ψυχής. Η αμαρτία αδυνατίζει την δύναμη της ψυχής και γίνεται αιτία για την τιμωρία της με την αιώνια φωτιά. Είναι κακό, που γίνεται ελεύθερα, και βλαστάνει από την προαίρεση…Άνθρωπε μου, δεν είναι εχθρός που έρχεται από έξω και σε πολεμά, αλλά είναι κακό βλάστημα από μέσα σου, που με την θέλησή σου αυξάνει…Και δεν είσαι εσύ που από μόνος σου έγινες αρχηγός του λογισμού, αλλά κάποιος άλλος είναι, ο πολύ κακός υποβολέας, ο διάβολος. Υποβάλλει, λοιπόν, εκείνος τις κακές επιθυμίες, αλλά δεν μπορεί με τη βία να επικρατήσει σ΄ εκείνους που δεν πείθονται…Εάν κλείσεις καλά την πόρτα της ψυχής σου και τον απομακρύνεις, δεν θα σε βλάψει…Πριν ανθίσει το κακό, ξερίζωσέ το, όσο έχει μικρή ρίζα. Μη ραθυμήσεις στην αρχή, γιατί μετά θα χρειαστείς τσεκούρι και φωτιά…Τι λοιπόν? Χαθήκαμε επειδή απατηθήκαμε από τον διάβολο και επομένως δεν υπάρχει σωτηρία? Πέσαμε, και επομένως δεν μπορούμε να σηκωθούμε? Τυφλωθήκαμε και επομένως δεν θα ξαναδούμε? Γίναμε χωλοί, και επομένως δεν θα ξαναπερπατήσουμε σωστά? Και για να το πούμε με συντομία, πεθάναμε και δεν θα αναστηθούμε? Άνθρωπέ μου, εάν ο Χριστός τον Λάζαρο που μύριζε άσχημα τον ανέστησε μετά από τέσσερις ημέρες, δεν θα αναστήσει με περισσότερη ευκολία εσένα που είσαι ζωντανός? Αυτός που έχυσε το τίμιο αίμα Του για χάρη μας, ο Ίδιος θα μας γλυτώσει από την αμαρτία. Ας μη φτάνουμε σε απόγνωση αδελφοί μου. Ας μη ρίχνουμε τους εαυτούς μας στην απελπισία. Διότι είναι φοβερό πράγμα το να μην στηρίζει κανείς την ελπίδα του στην μετάνοια…Ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, και μάλιστα πολύ φιλάνθρωπος. Γι ‘ αυτό μη πεις, ‘’Πόρνευσα, μοίχευσα, έκανα φοβερά πράγματα, και μάλιστα όχι μια φορά, αλλά πολλές φορές. Άραγε θα με συγχωρέσει ο θεός? Άραγε θα μου δώσει αμνηστία? Άκουσε τι λέει ο Ψαλμωδός· ‘’Κύριε, πόσο μεγάλη είναι η καλοσύνη Σου’’. Δεν ξεπερνούν τα μαζεμένα σου αμαρτήματα, το μεγάλο έλεος του Θεού. Δεν νικούν τα τραύματά σου, την πείρα του αρχίατρου Θεού. Παρέδωσε Του μόνο με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου. Φανέρωσε στον γιατρό το πάθος σου. Πες Του τα λόγια του Δαβίδ· ‘’Είπα, θα εξομολογηθώ στον Κύριο την ανομία που με βαραίνει, και θα συμβεί και σ΄ εσένα αυτό που λέει στην συνέχεια · ‘’Και Εσύ, συγχώρεσες την ασέβεια της καρδίας μου’’… Άκουσε για τον Αδάμ. Ο πρωτόπλαστος Αδάμ παράκουσε τον Θεό. Μήπως δεν θα μπορούσε να τον οδηγήσει ο Θεός αμέσως στον θάνατο? Όμως πρόσεξε τι κάνει ο πολύ φιλάνθρωπος Κύριος. Τον βγάζει βέβαια έξω από τον Παράδεισο- επειδή ήταν ανάξιος να κατοικεί εκεί, εξαιτίας της αμαρτίας του- τον βάζει όμως να κατοικήσει απέναντι από τον παράδεισο, για να βλέπει από πού απομακρύνθηκε, και από ποια κατάσταση σε ποιάν οδηγήθηκε, και έτσι μετανοώντας να σωθεί…Θυμήσου τα όσα συνέβησαν την εποχή του Νώε…Και ενώ εκφράζει ο Θεός την απειλή κατά το πεντακοσιοστό έτος, έφερε τον κατακλυσμό στην γη κατά το εξακοσιοστό έτος. Παρατηρείς πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του θεού, που παρατάθηκε εκατό χρόνια?... Όμως, επίτηδες έδωσε παράταση, δίνοντάς τους ένδυμα μετανοίας…Θυμήσου, γυναίκα, τη Ραάβ, και πρόσμενε κι εσύ τη σωτηρία. Γιατί, αν σώθηκε με την μετάνοια εκείνη που φανερά και μπροστά σ’ όλους πόρνευσε, άραγε αυτή, που μια φορά μόνο κάποτε πόρνευσε, πριν να δεχτεί την χάρη του Βαπτίσματος, δεν σώζεται με την μετάνοια και τη νηστεία?...έλα στον μακάριο Δαβίδ και π’αρε αυτόν για παράδειγμα της μετανοίας. Έκανε σφάλμα αυτός ο μέγας. Το δειλινό, μετά την ανάπαυση, καθώς περπατούσε στο δώμα, είδε τυχαία την Βηρσαβεέ, και έπαθε ότι θα μπορούσε να συμβεί σε κάθε άνθρωπο. Πραγματοποιήθηκε η αμαρτία της μοιχείας...Ήλθε γρήγορα ο προφήτης Νάθαν, ελέγχοντάς τον…ο Δαβίδ δεν αγανάκτησε, γιατί δεν πρόσεχε στον Νάθαν που του μιλούσε, αλλά σ’ Εκείνον που τον έστειλε. Και είπε προς τον προφήτη που ήρθε… ‘’Αμάρτησα στον Κύριο’’. Βλέπεις την ταπεινοφροσύνη του βασιλειά? … Και ο προφήτης Νάθαν, που τον έλεγξε, λέγει αμέσως· ‘’Και ο Κύριος συγχώρεσε την αμαρτία σου’’. Βλέπεις την άμεση μεταβολή της απόφασης του φιλανθρώπου Θεού? …Και ο Σολομών έπεσε σε αμαρτία…Και ο Αχαάβ ο βασιλιάς της Σαμαρείας, έγινε ο πιο παράνομος ειδωλολάτρης, ξακουστός και φονιάς προφητών, ξένος προς την ευσέβεια…Αλλά όταν σκότωσε με τη μεσολάβηση της Ιεζάβελ τον Ναβουθαί, ήλθε ο προφήτης Ηλίας, και μόνο που τον απείλησε, ξέσκισε τα ρούχα του και φόρεσε σάκο μετανοίας… Ο θεός που συγχωρεί, τον συγχώρεσε, όχι γιατί αγνοεί το μέλλον, αλλά κατά τον καιρό της μετανοίας χαρίζει την κατάλληλη συγχώρεση…Πρόσεχε μη τυχόν θεωρήσεις χωρίς αξία τη δύναμη της μετανοίας…Ο Εζεκίας έτρεψε σε φυγή εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες εχθρούς με την εξομολόγηση…Ο Κύριος είναι φιλάνθρωπος, γρήγορος στη συγχώρεση, και αργός για τιμωρία. Κανένας λοιπόν, να μην απελπίζεται για την σωτηρία του. Ο Πέτρος, ο πιο κορυφαίος και ο πρώτος στην τάξη από τους αποστόλους, αρνήθηκε τρείς φορές τον Κύριο μπροστά σε μια μικρή δούλη. Αλλά μετανόησε και έκλαψε πικρά. Και το να κλάψει, φανέρωσε τη μετάνοια της καρδίας του, και για αυτό, όχι μόνο πήρε τη συγχώρεση για την άρνησή του, αλλά δεν του αφαιρέθηκε και το αποστολικό αξίωμα. Έχοντας, λοιπόν, αδελφοί μου, πολλά παραδείγματα ανθρώπων που αμάρτησαν, και μετανόησαν και σώθηκαν, εξομολογηθείτε πρόθυμα κι εσείς μπροστά στον Κύριο, για να λάβετε τη συγχώρεση των αμαρτημάτων που πράξατε πριν, και να γίνετε άξιοι της επουράνιας δωρεάς, και να κληρονομήσετε την επουράνια βασιλεία, μαζί με όλους τους αγίους με τη χάρη του Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δοξολογία στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν».