Ήταν ο Ιησούς ο αναμενόμενος Μεσσίας των Γραφών;

Ήταν ο Ιησούς ο αναμενόμενος Μεσσίας των Γραφών; (Μέρος Γ)

Στο τρίτο αυτό μέρος, θα παραθέσω αποσπάσματα από το υπέροχο βιβλίο του ΤΟΝΥ ΑΛΑΜΟ ‘’Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ’’. Το βιβλίο αυτό μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Σελ 22-27

Για την γενεαλογική γραμμή του Ιησού…….

‘’ Εν πρώτοις, ο Θεός απέκλεισε ολόκληρο τον αρσενικό πληθυσμό του κόσμου από το να μπορεί να γίνει ο άμεσος γεν­νήτορας του Μεσσία, ενώ συγχρόνως το έκανε φανερό ότι ο Μεσσίας θα’ ρχόταν σαν ένας Άνθρωπος και όχι σαν άγγελος, όταν έδωσε την υπόσχεση ότι ο ερχόμενος Λυτρωτής θα ήταν «το Σπέρμα της γυναίκας». «Και έχθραν θέλω στήσει ανάμεσον σου και της γυναικός, και ανάμεσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής [το Σπέρμα που θα της έδινε ο Θεός για να μείνει έγκυος με τον Μεσσία, τον Υιό του Θεού], αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν Αυτού» (Γένεσις 3:15)…………

‘’ Μετά ο Θεός απέκλεισε τα δύο τρίτα των Εθνών, με το να ορίσει ότι ο Μεσσίας πρέπει να ’ρθει από τον Σημ – όχι τον Χαμ ή τον Ιάφεθ – γιους του Νώε……Αργότερα έγινε μία άλλη εκλογή. Μόνο ένα έθνος από τις εκατοντάδες των εθνών επιλέχτηκε, το νέο έθνος που δημιούργησε ο ίδιος ο Θεός, όταν κάλεσε τον Αβραάμ………«Ο δε Κύριος είπε προς τον Αβραάμ: Έξελθε εκ της γης σου… εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα και θέλω σε ευλογήσει και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν… και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης… Εις το σπέρμα σου θέλω δώσει την γην ταύ­την» (Γένεσις 12:1-3, 7, 17:1-8, 15-19).

«Λέγων κατ’ εμαυτού ώμοσα λέγει κύριος… ότι ευλο­γών θέλω σε ευλογήσει… και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης (Ιουδαίοι και μη Ιουδαίοι που πιστεύουν στον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό και τηρούν τις εντολές Του)» (Γένεσις 22:16-18).

Αλλά ο Αβραάμ είχε αρκετούς γιους, συμπεριλαμβανο­μένων και των πρωτότοκων Ισμαήλ και Ισαάκ. Έτσι, μια άλλη εκλογή έπρεπε να γίνει. Πληροφορούμεθα τώρα, ότι ο Μεσσίας επρόκειτο να έλθει μέσω του Ισαάκ (Γένεσις 17:19, 21:12, Προς Ρωμαίους 9:7, Προς Εβραίους 11:18, «αλλ’ εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα») και όχι μέσω του Ισμαήλ, του προπάτο­ρα των σύγχρονων Αράβων. Αυτό περιορίζει τη γενεά ακόμα περισσότερο.

«Εφάνη δε εις αυτόν [τον Ισαάκ] ο Κύριος και είπε,… εις σε και εις το σπέρμα σου θέλω δώσει πάντας τους τόπους τούτους [τη γη της επαγγελίας]… και θέλω εκπληρώσει τον όρκον, τον οποίον ώμοσα προς Αβραάμ τον πατέρα σου… και θέλουσιν ευλογηθή εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γης» (Γένεσις 26:2-4).

Αφού ο Ισαάκ είχε δύο γιους, η Μεσσιανική γενεά πρέπει να περιοριστεί ακόμα περισσότερο. Η προφητεία λέει καθαρά ότι ο Χριστός πρέπει να έρθει από τον Ιακώβ, όχι από τον Ησαύ. Δηλαδή ο Μεσσίας δεν θα μπορούσε να είναι Εδωμίτης (απόγο­νος του Ησαύ).

«Και ιδού, ο Κύριος… είπε: Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκ. Την γην, επί της οποίας κοιμάσαι, εις σε θέλω δώσει αυτήν και εις το σπέρμα σου… και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι, και εν τω σπέρματί σου πάσαι αι φυλαί της γης» (Γένεσις 28:13-14).

«Θέλω ιδεί αυτόν, αλλ’ ουχί τώρα θέλω θεωρήσει αυτόν, αλλ’ ουχί εκ του πλησίον θέλει ανατείλει άστρον εξ Ιακώβ, και θέλει αναστηθεί σκήπτρον εκ του Ισραήλ… και θέλει εξέλθει εξ Ιακώβ ο εξουσιάζων» (Αριθμοί 24:17, 19).

(6) Αλλά ο Ιακώβ είχε δώδεκα γιους, γι’ αυτό τον λόγο μια άλλη εκλογή έπρεπε να γίνει από τον Παντοδύναμο. Ένας από τους δώδεκα, ο ΙΟΥΔΑΣ, επιλέχτηκε. Έτσι ο Μεσσίας δεν μπο­ρεί να προέλθει από έντεκα από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, πρέπει να έλθει από τον Ιούδα (Γένεσις 49:8-10).

«Και απέρριψε την σκηνήν Ιωσήφ, και την φυλήν Εφραΐμ δεν εξέλεξεν. Αλλ’ εξέλεξεν την φυλήν Ιούδα» (Ψαλμός 78:67-68).

«Διότι ο Ιούδας υπερίσχυσε υπέρ τους αδελφούς αυτού, ώστε εξ αυτού να εξέλθη ο ηγούμενος [ηγέτης]» (Χρονικών Α΄ 5:2).

«Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του ΙΟΥΔΑ ουδέ νομο­θέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο ΣΗΛΩ και εις Αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών» (Γένεσις 49:10).

Γυρίζοντας στην Κ.Δ., διαβάζουμε ότι ο Ιησούς ο Κύριός μας «εξ Ιούδα ανέτειλεν» (Προς Εβραίους 7:14, Αποκάλυψις 5:5).

(7) Ύστερα, από τις χιλιάδες οικογένειες στη φυλή του Ιούδα, μια άλλη εκλογή έπρεπε να γίνει. Ο Μεσσίας έπρεπε να έλθει από ΜΙΑ οικογενειακή γραμμή, την οικογένεια του Ιεσσαί, του πατέρα του Δαβίδ. «Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού και το πνεύμα του Κυρίου θέλει αναπαυθή επ’ ΑΥΤΟΝ» (Ησαΐας 11:1-2)……

Επειδή ο Ιεσσαί είχε οχτώ γιους, μια άλλη θεϊκή εκλο­γή έπρεπε να γίνει. Ο Μεσσίας πρέπει να είναι απόγονος του ΔΑΒΙΔ, του μικρότερου γιου του Ιεσσαί. «Θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το οποίον θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν Αυτού. Αυτός θέλει οικο­δομήσει οίκον εις το όνομά Μου και θέλω στερεώσει τον θρόνον της βασιλείας Αυτού έως αιώνος» (Σαμουήλ Β΄ 7:12-13, Χρονικά Α΄ 17:11-14, Ψαλμός 89:35-37, Ιερεμίας 23:5-6).

« Ώμοσεν ο Κύριος αλήθειαν προς τον Δαβίδ, δεν θέλει αθετήσει αυτήν, Εκ του καρπού του σώματός σου θέλω θέσει επί τον θρόνον σου» (Ψαλμός 132:11). Από αυτό το τελευταίο εδάφιο που παρατέθηκε, βλέπουμε ότι ο Κύριος όχι μόνο έκανε μια υπόσχεση στον Δαβίδ, αλλά επιβεβαίωσε την υπόσχεσή Του με όρκο. Το ίδιο είχε κάνει ο θεός και για τον Αβραάμ (Προς Εβραίους 6:13-18)…………….

Για τον τόπο γένησης του Ιησου.....................

Σελ 32

…….Περαιτέρω, για να βοηθήσουν όλους να ξέρουν τον Μεσσία όταν θα ’ρχόταν, δίνεται η τοποθεσία της γεννήσεώς Του. Η προφητεία μας έχει δώσει τη «διεύθυνση» του όσον αφο­ρά την πόλη όπου επρόκειτο να γεννηθεί.

«Και συ, ΒΗΘΛΕΕΜ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις Εμέ Ανήρ δια να ήναι Ηγέτης εν τω Ισραήλ του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρ­χής, από ημερών αιώνος» (Μιχαΐας 5:2).

Απ’ όλες τις ηπείρους μία επιλέγεται, η Ασία, απ’ όλες τις πο­λιτείες μία, το Ισραήλ. Όλες οι επαρχίες του Ισραήλ εξαιρούνται, εκτός από μία, η Ιουδαία. Όλες οι πόλεις της Ιουδαίας εξαιρού­νται, εκτός από μία, η Βηθλεέμ Εφραθά, που εκείνο τον καιρό ήταν ένα μικρό χωριό με λιγότερους από χίλιους κατοίκους………Ο προφήτης επίσης, μίλησε καθαρά, με σαφή βεβαιότητα, γιατί όταν ο βασιλέας Ηρώδης ρώτησε τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού πού ήταν να γεννηθεί ο Χριστός, του είπαν: «Εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας διότι ούτως είναι γεγραμμένον δια του προφήτου» (Ματθαίος 2:4-6, Ιωάννης 7:42).

Ο χρόνος ερχομού του Ιησου!!!

Σελ 34-40

Υπάρχουν τρεις γενικές προφητείες, ως προς τον χρόνο του ερχομού του Μεσσία και μία συγκεκριμένη. (Α) Ο Μεσσίας έπρεπε να ’ρθεί προτού η φυλή του Ιούδα να χάσει τη φυλετική της ταυτότητα.

«Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα ουδέ νομο­θέτης εκ μέσου των ποδών αυτού εωσού έλθη ο Σηλώ και εις Αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών» (Γένεσις 49:10).9

Η φυλετική ταυτότητα του Ιούδα δεν θα παρέλθει – όπως συνέβη με τις άλλες δέκα φυλές του Ισραήλ – ώσπου να ’ρθει ο Σηλώ.

Για πολλούς αιώνες και οι Ιουδαίοι και οι Χριστιανοί σχο­λιαστές έχουν εκλάβει τη λέξη «Σηλώ» σαν ένα όνομα για τον Μεσσία. Η λέξη, κατ’ ακρίβειαν, σημαίνει «Ειρήνη» ή «ο Απεσταλμένος».

Αν και οι Ιουδαίοι, κατά την διάρκεια των εβδομήντα ετών της αιχμαλωσίας τους στη Βαβυλώνα, είχαν στερηθεί την εθνική τους κυριαρχία, ποτέ δεν έχασαν την «φυλετική τους ράβδο», την εθνική τους ταυτότητα. Επίσης, ακόμη και στην αιχμα­λωσία, είχαν πάντοτε τους δικούς τους νομοθέτες (δικαστές) (Έσδρας 1:5, 8).

Στα χρόνια του Χριστού, αν και οι Ρωμαίοι ήταν κυρίαρ­χοι των Ιουδαίων, οι Ιουδαίοι είχαν στη γη τους βασιλέα. Επί πλέον, εκυβερνούντο, κατά μεγάλο μέρος, με τους δικούς τους νόμους και το Εθνικό Συμβούλιο εξασκούσε ακόμα την εξουσία του. Αλλά μετά από λίγα χρόνια, στη διάρκεια του έτους που ο Ιησούς δωδεκαετής εμφανίστηκε δημόσια στο Ναό (Λουκάς 2: 41-52), ο Αρχέλαος, ο βασιλέας των Ιουδαίων εκθρονίστηκε και εξορίστηκε. Ο Κοπόνιος διορίστηκε Ρωμαίος Διοικητής και το βασίλειο του Ιούδα, το τελευταίο απομεινάρι του περασμέ­νου μεγαλείου του Ισραήλ, υποτιμήθηκε επίσημα με το να γίνει μέρος της επαρχίας της Συρίας. Για ακόμη μισό, σχεδόν, αιώνα, οι Ιουδαίοι κράτησαν το πρόσχημα μιας επαρχιακής κυβερνη­τικής υπόστασης, αλλά το 70 μ.Χ. και η πόλη και ο ναός τους κατεστράφηκαν από τον στρατό του Ρωμαίου στρατηγού Τίτου, και κάθε στοιχείο Ιουδαϊκής εθνικής υπόστασης εξαφανίστη­κε. Αλλά το αξιοσημείωτο πράγμα είναι αυτό, ότι ο Μεσσίας (Σηλώ) ήλθε προτού η φυλή του Ιούδα να χάσει την φυλετική της ταυτότητα, ακριβώς όπως αναφέρεται στη Γένεση 49:10!

(Β) Ο Μεσσίας έπρεπε να ’ρθεί ενόσω ο δεύτερος ναός έστε­κε ακόμη. «Και θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει έλθει ο εκλεκτός πάντων των εθνών, και θέλω εμπλήσει τον οίκον τού­τον δόξης, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Η δόξα του εσχάτου τούτου οίκου θέλει είσθαι μεγαλυτέρα της του πρώτου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων και εν τω τόπω τούτω θέλω δώσει ειρή­νην, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Αγγαίος 2:7, 9).

Ο Μαλαχίας επιβεβαιώνει την προφητεία του Αγγαίου 2:7, 9: «Και ο Κύριος τον οποίο σεις ζητείτε εξαίφνης θέλει έλθει εις τον ναόν Αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλε­τε» (Μαλαχίας 3:1). Αυτή η προφητεία στο Μαλαχία, όπως και εκείνη στον Αγγαίο, δεν θα μπορούσαν να επαληθευτούν μετά την καταστροφή του Ναού το 70 μ.Χ.

………’’ Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε Βιβλικές προφητείες για τον ερχομό του Μεσσία, οι οποίες απαιτούν ο ερχομός Του να γι­νόταν ενόσω ο Ναός των Ιεροσολύμων έστεκε ακόμη. Αυτό είναι ένα γεγονός μεγάλης σημασίας, εφόσον ο Ναός δεν έχει ξαναχτιστεί από το 70 μ.Χ. όπου καταστράφηκε. Αυτές οι πέντε προφητείες είναι: Αγγαίος 2:7, 9, Μαλαχίας 3:1, Ζαχαρίας 11:13, Δανιήλ 9:26, και Ψαλμοί 118:26’’.

Επομένως, η δημόσια είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα και στο Ναό, όπως είχε γραφτεί, ήταν προκαθορισμένη και προ­ειπωμένη και είναι μέρος του τέλειου σχεδίου που προμήνυσε το Μεσσία, τις πράξεις Του, και τον χρόνο του ερχομού του, γεγο­νότα τα οποία στη συνέχεια εκπληρώθηκαν τέλεια από τις κινή­σεις του Ιησού του Ναζωραίου, όταν Αυτός ήλθε ( Ματθαίος 21:1-16, Μάρκος 11:1-10, Λουκάς 19:29-40)……….. ο προφήτης Δανιήλ προφήτεψε τον ακριβή χρόνο, μέρα, και μήνα στον οποίο ο Μεσσίας θα γεννιόταν και θα πέθαινε. Έτσι, οποιοσδή­ποτε παρουσίασε τον εαυτό του ως Μεσσία αλλά είχε γεννηθεί ή πεθάνει πριν ή μετά από τις ημερομηνίες που προφήτεψε ο Δανιήλ είναι απατεώνας, γιατί ο Μεσσίας έπρεπε να γεννηθεί και να πεθάνει σ’ αυτές τις ακριβείς ημερομηνίες. Δίνοντας το χρονοδιάγραμμα από τη δική του εποχή μέχρι τον ερχομό του Μεσσία, ο Δανιήλ ξεκαθαρίζει εντελώς πως ο Μεσσίας θα έλθει και θα «εκκοπή [θα πεθάνει σαν υποκατάστατο για την συγχώ­ρεση των προηγουμένων αμαρτιών μας]» προτού «ο λαός του Ηγέτη, όστις θέλει έλθει, αφανίσει την πόλιν [την Ιερουσαλήμ] και το αγιαστήριον [το Ναό]» (Δανιήλ 9:26)’’.

Αυτό είναι μία επιπρόσθετη απόδειξη ως προς τις παραπάνω αναφερόμενες προ­φητείες για τον χρόνο του ερχομού του Θεού στην γη……..’’

(Δ) Ο Μεσσίας πρέπει να έλθει 483 χρόνια μετά από μια ορισμένη ημερομηνία στην εποχή του Δανιήλ αυτή η οριστική προφητεία, όσον αφορά τον ακριβή ΧΡΟΝΟ του ερχομού του Μεσσία, είναι μία απ’ τις πιο υπέροχες προφητείες σε ολόκληρη τη Βίβλο. Καθιερώνει την ημερομηνία της αφίξεως του Μεσσία σχεδόν πεντακόσια χρόνια πριν από τον ερχομό Του. Να ποια είναι η προφητεία:

«Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομήθη η Ιερουσαλήμ έως της αφίξε­ως του ΧΡΙΣΤΟΥ του Ηγέτη θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας. Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή [θανατωθεί] ο Χριστός, πλην ουχί δι’ εαυτόν και ο λαός του ηγέτη [Ρωμαίου στρατηγού Τίτου], όστις θέλει έλθει, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγια­στήριον [Ναό]» (Δανιήλ 9:25-26).

Η ημερομηνία της «διαταγής να αποκαταστήσουν και να χτί­σουν την Ιερουσαλήμ» ήταν το διάταγμα του Αρταξέρξη, το 444 π.Χ., που επέτρεψε στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στο Ισραήλ και να ξαναχτίσουν την πόλη της Ιερουσαλήμ (Νεεμίας 2:1-8).

Η Εβραϊκή λέξη που μεταφράστηκε ως «εβδομάδες» στο εδά­φιο που παρατέθηκε πιο πάνω (Δανιήλ 9:25-26) σημαίνει «επτά­δες» και εννοεί επτά έτη. Όπως για παράδειγμα όταν ο Ιακώβ υπηρέτησε τις «εβδομάδες» για τις συζύγους του, μία «εβδομάδα» για την Λία εννοεί επτά χρόνια και μία «εβδομάδα» για την Ραχήλ εννοεί άλλα επτά χρόνια11 (Γένεσις 29:27-28, Λευιτικόν 25:8). Με άλλα λόγια, οι «εβδομήντα επτάδες» που υπολογίζονται προφητι­κά για το Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ, με καθορισμένα συμβάντα (στίχος 24), είναι μία περίοδος 490 χρόνων.

Αυτή η περίοδος χωρίζεται σε τρία τμήματα. Το πρώτο μέρος είναι οι επτά «εβδομάδες» ή επτά επτάδες ετών – τα 49 χρόνια που ο προφήτης όρισε για το ξαναχτίσιμο της Ιερουσαλήμ υπό την αρχηγία του Νεεμέα και του Έσδρα και των συνεργατών τους (Βλέπε τα βιβλία του Νεεμέα και του Έδρα). Η ιστορία πιστοποιεί ότι χρειάστηκαν 49 χρόνια για τη δουλειά αυτής της ανοικοδόμησης. Το δεύτερο μέρος είναι μια περίοδος 62 «εβδομάδων», ή 434 χρόνων, που μας φέρνει στην εποχή του ΜΕΣΣΙΑ. Το τρίτο μέρος είναι η 70ή «εβδομάδα», μια περίοδος επτά ετών, λίγο μετά τον ερχομό του Μεσσία.

Τώρα μας ενδιαφέρει ειδικά η περίοδος από «την έκδοση της διαταγής για την επανόρθωση και την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ» μέχρι «του Χριστού του ηγουμένου [ηγέτη]», που είναι συνολικά μία περίοδος 483 ετών. Ο Σερ Ρόμπερτ Άντερσον, στο βιβλίο του «Ο Ερχόμενος Πρίγκηπας», έκανε τους υπολογι­σμούς και έδωσε στον κόσμο τα ευρήματά του.

Ο Άντερσον αρχίζει από τις 14 Μαρτίου, 444 π.Χ. την ημερο­μηνία της διαταγής για την επανόρθωση και την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ και τελειώνει την περίοδο με τη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα (η οποία πιστεύει ήταν η στιγ­μή που το Ισραήλ συνειδητοποίησε ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας και επί πλέον, πως ήταν η επίσημη εμφάνιση του Μεσσία στο Ισραήλ ως «Ηγέτης» (Ματθαίος 21:1-9 και Ζαχαρίας 9:9). Μετά από προσεκτική έρευνα και συμβούλιο με αξιόλογους αστρονό­μους, παρουσιάζει τα εξής καταπληκτικά στοιχεία: «Από το 444 π.Χ. μέχρι το 32 μ.Χ. είναι 476 χρόνια. 476 Χ 365 είναι 173.740 ημέρες. Από τις 14 Μαρτίου έως τις 6 Απριλίου (την ημέρα της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού) είναι 24 μέρες τις οποίες προσθέτουμε στο πιο πάνω υπόλοιπο και έχουμε 173.764 ημέ­ρες. Τωρα, πρόσθεσε 116 ημέρες για τα δίσεκτα χρόνια (για να είναι ένας χρόνος δίσεκτος, πρέπει να διαιρείται ακριβώς με το τέσσερα, εκτός εάν ο χρόνος τελειώσει σε δύο μηδενικά, οπότε πρέπει να διαιρεθεί με το 400) κι έχεις ένα σύνολο 173.880 ημέ­ρες. Επειδή το προφητικό έτος της Βίβλου είναι πάντοτε 360 ημέρες, οι 69 «επτάδες» αυτής της προφητείας στο Δανιήλ (69 Χ 7 Χ 360) είναι 173.880 ημέρες! Κι έτσι, ο χρόνος που δίνεται από τον Δανιήλ από την προσταγή του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ μέχρι του Χριστού του ηγουμένου βγαίνει τέλεια, μέχρι την ακριβή ημέρα!» (Άντερσον).