ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ: Η πλάνη της Σκοπιάς εις τα άζυμα του αναμνηστικού δείπνου του Κυρίου.

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ: Η πλάνη της Σκοπιάς εις τα άζυμα του αναμνηστικού δείπνου του Κυρίου

Πάμε καλά βλέπω.

Προσηλυτισμός μέσω... φόβου

Μια παράταιρη επιστολή, χειρόγραφη μάλιστα, περίμενε αρκετούς κατοίκους των Πατησίων χθες στα γραμματοκιβώτιά τους. «Αξιότιμε κύριε/κυρία, πρόσφατα επισκέφθηκα τη γειτονιά σας,αλλά δεν κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί σας, αφού έχω ορισμένες σημαντικές πληροφορίες τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Σας εσωκλείω ένα φυλλάδιο για να πάρετε μια ιδέα των πληροφοριών» έγραφε η συντάκτριά της, η οποία σημείωνε και το κινητό της τηλέφωνο. Το ενδιαφέρον δεν ήταν όψιμο εξαιτίας των σκηνικών βίας του τελευταίου πενθημέρου. Ούτε το κίνητρο... ταπεινό, ορμώμενο μόνο απ΄ όσα ζουν οι κάτοικοι σε Πατήσια και Σεπόλια λόγω της έξαρσης της εγκληματικότητας. Οπως αποδείχθηκε, η χειρόγραφη όσο και καλλίγραφη επιστολή ήταν γραμμένη από μάρτυρα του Ιεχωβά και εκμεταλλευόμενη το κλίμα των ημερών καλούσε σε προσηλυτισμό.

Δεκάδες κάτοικοι της Πατησίων, της Κυψέλης και των Σεπολίων παρέλαβαν χθες χειρόγραφες και ενυπόγραφες επιστολές, όπου σημειώνονται τα εξής:

Στα φυλλάδια προσφέρονται πληροφορίες για το περιοδικό «Σκοπιά» και καλούνται όσοι το επιθυμούν να συμμετάσχουν σε μια ειδική γραφική, όπως χαρακτηρίζεται, ομιλία με τίτλο «Αληθινή ειρήνη και ασφάλεια- Πότε;». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 18 Απριλίου στο Περιστέρι και, όπως επισημαίνει στην επιστολή της η μάρτυρας του Ιεχωβά που απευθύνεται στους πιστούς, «σίγουρα θα έχετε ακούσει ειδήσεις στις οποίες κυριαρχούν θέματα όπως το αυξανόμενο έγκλημα, οι τρομοκρατικές ενέργειες, η οικονομική κρίση κ.ά., ειδήσεις οι οποίες μας κάνουν να ανησυχούμε. Ο Ιησούς έδειξε ότι αυτό το κλίμα φόβου και ανησυχίας θα εντεινόταν». Και στη συνέχεια θέτει τη ρητορική της ερώτηση, για να απαντήσει και πάλι η ίδια: «Πού μπορεί να βρεθεί ανακούφιση από τέτοιες ανησυχίες; Στον Λόγο του Θεού».
Στην επίσημη ιστοσελίδα των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Διαδίκτυο δίδονται οδηγίες για το πώς πρέπει να γίνεται το κήρυγμα της θρησκείας και δηλώνεται ότι «υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κηρυχθούν αυτά τα καλά νέα. Συχνάκάποια συζήτηση με φίλους και γνωστούς δίνει την ευκαιρία γι΄ αυτό. Μερικοίκηρύττουν γράφοντας επιστολές ή χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο. Αλλοι ταχυδρομούν έντυπα που περιέχουν ύλη η οποία, κατά τη γνώμη τους, θα ενδιέφερε ιδιαίτερα κάποιον γνωστό τους. Υποκινούμενοι από την επιθυμία τους να μην παραβλέψουν κανέναν,οι Μάρτυρες πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα με αυτό το άγγελμα».

Κάτοικοι της Πατησίων πάντως έγιναν... μάρτυρες όλων των τρόπων προσέγγισης, αφού και επισκέψεις δέχθηκαν, και επιστολές έλαβαν, και τα έντυπα τούς ταχυδρομήθηκαν, και τηλεφωνικός αριθμός του κινητού με τον οποίο μπορούν να επικοινωνούν τους δόθηκε...


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=323256&ct=1&dt=31/03/2010#ixzz0joCYe774

Το τετραγράμματο. Είναι σωστές οι θέσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά;

Μέσα στις πολλές κακοδοξίες που επικρατούν στην θρησκευτική ομάδα των αυτοαποκαλούμενων μαρτύρων του Ιεχωβά, είναι και αυτή που αφορά το προσωπικό όνομα του Θεού. Πιστεύουν ότι ο Θεός συστήθηκε στον Μωυσή με ένα συγκεκριμένο όνομα το οποίο είναι ‘’Ιεχωβά’’. Καταρχήν, πρέπει να πούμε ότι η Παλαιά Διαθήκη αρχικά γράφτηκε στα εβραϊκά και στην συνέχεια μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον 3^ο μέχρι τον 1^ο αι π Χ. Ένα δεύτερο σημείο επίσης σημαντικό, είναι το γεγονός ότι οι απόστολοι και οι ευαγγελιστές, που ήταν Εβραίοι, δεν κάνουν καμία αναφορά σε αυτό το όνομα. Ούτε επίσης ο ίδιος ο Κύριος που ήταν κατά σάρκα Εβραίος. Αντιθέτως, τον Θεό τον σύστησε ως Πατέρα στην Κυριακή προσευχή.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Άραγε, ο Θεός που είναι ένας και μοναδικός, έχει ανάγκη από ονόματα για να ξεχωρίζει, όπως εμείς οι άνθρωποι; Σαφώς και όχι. Αφού είναι ένας και μοναδικός. Αλλά πάντα τα ονόματα που έδινε φανέρωναν και κάποια ιδιότητα του. Μέσα στην Αγία Γραφή συστήνεται με πολλά τέτοια ονόματα-ιδιότητες. Για παράδειγμα στην Έξοδο, κεφάλαιο 34, στίχος 14 την εβραϊκή λέξη Κανά (=Ζηλωτής).Στον Ησαια κεφάλαιο 57, στίχος 15. την εβραϊκή λέξη Καδός (= Αγιος)

Στον Ησαΐα, κεφάλαιο 73, στίχος 16 την εβραϊκή λέξη Γκοέλ (=Λυτρωτής). Στην περίπτωση του Μωυσή ως ‘’ο Υπάρχων’’.

Στην εβραϊκή βέβαια δεν υπάρχει το ‘’Ιεχωβά’’, αλλά ένα τετραγράμματο που αποτελείται μόνο από σύμφωνα και που κανένας Εβραίος δεν το πρόφερε από θρησκευτική δεισιδαιμονία. Έτσι, μέσα στους αιώνες ξεχάστηκε η προφορά αυτής της λέξης. Ο όρος ‘’Ιεχωβά’’ είναι ένας τεχνητός όρος που κατασκευάστηκε τον 6^ο με 10^ο αι μ Χ από τους Μασορίτες. Η εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα στον τόμο 17, σελίδα 264 λέει τα εξής για το όνομα Ιεχωβά……

‘’Οι Μασορίτες, που από τον 6^ο αι περιπου μεχρι τον 10 ο αι εργάστηκαν για την αποκατάσταση του αρχικού κειμένου της εβραϊκής βίβλου, αντικατέστησαν τα φωνήεντα του ονόματος YHWH με τα φωνηεντικά σημεία των εβραϊκών λέξεων Αδωναι ή Ελωχιμ. Έτσι δημιουργήθηκε το τεχνητό όνομα Ιεχωβά (Yehowah).’’

"το αρχικό εβραϊκό ήταν πιθανώς Γιαχβέ (η μεταγραφή με την παρούσα μορφή "Ιεχωβά", δεν αντιπροσωπεύει οποιαδήποτε γνωστή προφορά)." (Fretheim, T. E. (1991). Exodus. Interpretation, a Bible commentary for teaching and preaching (σελ. 64). Louisville: John Knox Press)

(Ακόμα και για το ‘’Γιαχβέ’’ δεν είναι σίγουροι).

· "[...] αλλά το τετραγράμματον YHWH (αγγλιστί "Yahweh" (Γιαχβέ), εσφαλμένα ως "Ιεχωβά")[...]" (The International Standard Bible Encyclopedia, Revised, τόμ. 4, σελ. 307)

"Ιεχωβά είναι μια κατασκευασμένη μορφή για το προσωπικό όνομα του Θεού, που πιθανώς προφέρεται Γιαχβέ" (Swanson, J., & Nave, O. (1994). New Nave's. Oak Harbor: Logos Research Systems, λήμμα: JEHOVAH)

(Και εδώ πιθανότατα εκφραζεί το ‘’Γιαχβέ’’).

Το δικό μας, αγγλικό Ιεχωβά, διαμορφώνεται από έναν μπερδεμένο συνδυασμό των φωνηέντων του Αδωνάι με τα σύμφωνα του JHVH". (A New Commentary on Holy Scripture: Including the Apocrypha , Charles Gore, Henry Leighton Goudge, Alfred Guillaume; Macmillan, 1936, σελ. 68)

«Η προφορά του ΓΧΒΧ στην Παλαιά Διαθήκη ποτέ δεν θα μπορέσει να επιβεβαιωθεί, καθώς το αρχικό Εβραϊκό κείμενο χρησιμοποιούσε μόνο σύμφωνα». (The International Standard Bible Encyclopedia, τόμ. 2, σελ. 507).

Ο Έβερετ Φοξ, στο μεταφραστικό έργο του Τα Πέντε Βιβλία του Μωυσή (The Five Books of Moses), επισημαίνει: «Παλιές και νέες απόπειρες που έγιναν για να αποκατασταθεί η "σωστή" προφορά του ονόματος [του Θεού] στην εβραϊκή δεν τελεσφόρησαν· ούτε ο τύπος "Ιεχωβά", που ακούμε μερικές φορές, ούτε ο καθιερωμένος λόγιος τύπος "Γιαχβέ" μπορούν να αποδειχτούν πέραν πάσης αμφιβολίας». (σελ. xxix, Schocken Books, 1997)

Ουσιαστικά είναι ένας αυθαίρετος όρος, από την στιγμή που ποτέ δεν θα μάθουμε την αληθινή προφορά του εβραικου τετραγράμματου (από την στιγμή που περιέχει μόνο σύμφωνα).

Οι ίδιοι το παραδέχτηκαν σε ένα από τα περιοδικά τους.

Έγραψαν λοιπον….. ‘’Άρα, δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητος τρόπος με τον οποίο να μπορεί να αποδειχθεί ποια φωνήεντα συνόδευαν τα συμφωνά ΓΧΒΧ’’.

("Σκοπιά" 1-2-1999, σελίδα 31,)

Η ονομασία ‘’Κύριος’’ αντί του τετραγράμματου ήταν αποδεκτή πολύ πριν έρθει ο Κύριος. Παράδειγμα ο Φίλων ………..

"Philo (several decades earlier than Josephus) usually employed kyrios as the Greek substitute for Yahweh. (Gerald F. Hawthorne et al., Dictionary of Paul and His Letters, Downers Grove, Ill.: InterVarsity Press, 1993, 561)

Επομένως, ο ισχυρισμός των μαρτύρων ότι το ‘’Ιεχωβα’’ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη 7000 φορές, πέφτει στο κενό. 7000 φορές αναφέρεται το εβραικό τετραγράμματο το οποίο οι εβδομήκοντα απέδωσαν ως ‘’Κύριος’’. Το οποίο και είναι αποδεκτό από τους αποστόλους που παραθέτουν από τους εβδομήκοντα.

Παρόλο πού τα στοιχεία είναι πολλά, φέρουν ακόμα κάποιες ενστάσεις τις οποίες και θα δούμε παρακάτω……………

Μιλάνε για δήθεν πλαστογραφία που έγινε κατά τους πρώτους αιώνες, και φέρουν ως επιχείρημα τον Ωριγένη και τον Ιερώνυμο που αναφέρουν ότι το τετραγράμματο είναι γραμμένο στα εβραϊκά στα πιο πιστά χειρόγραφα. Σε αυτό, θα απαντήσουμε με τα λόγια του καθηγητή Albert Pietersma που υποστηρίζει ότι οι αναφορές αυτές αφορούσαν μόνο τα χειρόγραφα που εκείνοι είχαν στα χέρια τους (Albert Pietersma , Kyrios or Tetragram: a Renewed Quest for the Original LXX, 1984, σελ. 88) . Ο ίδιος προσθέτει: "Κατά τη γνώμη μας, κανένα από τα δύο δεν αποδεικνύει οτιδήποτε!" (Albert Pietersma, Kyrios or Tetragram. A Renewed Quest for the Original Septuagint' "De Septuaginta", eds. Pietersma and Claude Cox (Mississauga, Ontario: Benben Publications, 1984), σελ . 87, 88)

Μάλιστα ο ίδιος ο Ωριγένης λέει ξεκάθαρα ότι το τετραγράμματο εκφωνούνταν ως ‘’Κύριος’’ από τους Έλληνες……………..

‘’ Καὶ ἔ στιν ἡ ἀρχ ὴ τοῦ ψαλμο ῦ παρ΄ Ἑβραίοις " Ἀ λληλούϊα"· ἔστι δέ τι τετραγράμματον ἀνεκφώνητον παρ΄ α ὐτοῖς, ὅ περ καὶ ἐ πὶ τοῦ πετάλου το ῦ χρυσοῦ τοῦ ἀρχιερέως ἀναγέγραπται, κα ὶ λέγεται μὲν τ ῇ "Ἀδωναῒ " προσηγορίᾳ, οὐχ ὶ τούτου γεγραμμένου ἐν τῷ τετραγραμμάτ ῳ· παρὰ δ ὲ ῞ελλησι τ ῇ "Κύριος" ἐκφωνεῖ ται. Καὶ ἐν το ῖς ἀκριβεστέροις δὲ τῶν ἀντιγράφων Ἑβραίοις χαρακτῆρσι κεῖ ται τ ὸ ὄνομα, Ἑβραϊκο ῖς δὲ ο ὐ τοῖς ν ῦν, ἀλλὰ τοῖς ἀρχαιοτάτοις . Φασ ὶ γ ὰρ τὸ ν ῎εσδραν ἐν τ ῇ αἰχμαλωσί ᾳ ἑτέρους αὐ τοῖς χαρακτ ῆρας παρὰ τοὺς προτέρους παραδεδωκέναι .

Σχόλια εις τους Ψαλμούς 12.1104.5-33)

‘’παρὰ δὲ ῞ελλησι τῇ"Κύριος " ἐκφωνεῖται’’, ποιος ‘’Ιεχωβα’’, επομενως?

Ως ένα ακόμα επιχείρημα, φέρουν τον καθηγητή Τζωρτζ Χάουαρντ που υποστηρίζει ότι στην μετάφραση των εβδομήκοντα υπήρχε το τετραγράμματο και επομένως και στην Καινή διαθήκη όταν παρέθεταν από το κείμενο των εβδομήκοντα.

Αυτό όμως είναι μία εικασία που δεν μπορεί να αποδειχτεί.

Νεοτερη κριτικη καταρρίπτει την θεωρία του Χάουαρντ……….

"More seriously still, Howard failed to take account of the very early date by which the cultic invocation of Jesus as "Lord" had become a conventional and uncontroversial practice among Christians, both in Greek-speaking and Aramaic-speaking circles. As I have emphasized before, the chronology is crucial. Remember that Paul's letters show that addressing/invoking Jesus as "Lord" was a commonplace Christian worship practice well before 50 C.E., and that it likely began in Aramaic-speaking circles."

(Larry W. Hurtado, Lord Jesus Christ-Devotion to Jesus in Earliest Christianity, Wm. B. Eerdmans, 2005, σελ. 183)

"... κανένα ελληνικό χειρόγραφο δεν υποστηρίζει αυτές τις εισαγωγές " (Journal of the Evangelical Theological Society, Volume 26, The Evangelical Theological Society, 2002, σελ . 221)

Ένα ακόμα επιχείρημα (το οποίο καταρρίπτεται εύκολα) είναι αυτό των Ελεφάντινων Πάπυρων που χρονολογούνται από τον πέμπτο αιώνα π.Χ και περιέχουν το ‘’όνομα’’. Εμας όμως μας ενδιαφέρει το γεγονός ότι οι εβδομήκοντα έγραφαν ‘’Κύριος’’. Και οι απόστολοι αυτά παρέθεταν.

Υποστηρίζουν ότι το ‘’Κύριος’’ είναι μεταγενέστερη προσθήκη σε κάποια χειρόγραφα και ότι το τετραγράμματο υπήρχε.. Αυτό είναι ψέμα. Το αντίθετο επιχειρήθηκε από εβραίους………

Ο Robert Hanhart, ειδικός μελετητής της μετάφρασης των Ο’ και διευθυντής της Foundation Septuaginta Unternehemen der Akademie der Wissenschaften του Goettingen ανάγει την αντικατάσταση του Κύριος από το Τετραγράμματο σε μία δεύτερη φάση της ιστορίας του κειμένου των Ο’, όπου ορισμένοι Εβραίοι θεώρησαν ανεπαρκή τη λέξη Κύριος ώστε να εκφράσει το ΓΧΒΧ. Βλέπε και Review of F. Dunand,

Ο Ernst Würthwein, σχολιαστής του κειμένου της Π. Διαθήκης στο έργο του "The Text of the Old Testament: An Introduction to the Biblia Hebraica", αφού παραθέτει την άποψη του Hanhart συμπληρώνει ότι έτσι το τετραγράμματο εμφανίζεται να είναι μία αρχαΐζουσα και εβραΐζουσα αναθεώρηση της πρώιμης μετάφρασης κύριος . (σελ.190)

Ο Albert Pietersma, Καθηγητής της Μετάφρασης των Ο’ και της Ελληνιστικής κοινής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο δημοσίευσε εκτενές άρθρο με τίτλο "Kyrios or Tetragram: A Renewed Quest for the Original LXX", στο οποίο υποστηρίζει τη θέση ότι η αρχική μετάφραση των Ο’ απέδιδε το Τετραγράμματο με τη λέξη Κύριος και ότι η προσθήκη του Τετραγράμματου στους παπύρους αποτελεί μεταγενέστερη πράξη.

Ώστε αν μιλάμε για αλλοίωση, δεν έγινε το ΓΧΒΧ Κύριος, αλλά το αντίθετο.

Είμαστε μάρτυρες του Χριστού (είθε πάντα να μας αξιώνει ο Κύριος)

‘’ και εσεσθε μοι μαρτυρες εν τε ιερουσαλημ και εν παση τη ιουδαια και σαμαρεια και εως εσχατου της γης’’

(Πραξεις 1,8)

Δεν λέει ‘’μάρτυρες του Ιεχωβά’’. Αγαπητοί μάρτυρες, δέχεστε αυτά τα λόγια του Κυριου;

Συζήτηση με μάρτυρα του Ιεχωβά (Β)

''Πηγές για το Κείμενο της Μετάφρασης Νέου Κόσμου''

Το να παραθέτεις τις πηγές για το κείμενο, δεν είναι αρκετό. Γιατί πολύ απλά υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία που έχουν παραποιηθεί στο κείμενο που ακολουθείς. Και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.

Για του λόγου το αληθές, αρχίζω με τον Andover Newton Quarterly, ο οποίος λέει καθαρά ότι η ‘’μετάφραση’’ σας εχει επηρεαστεί από τις δογματικές σας πεποιθήσεις. Επομένως τι είδους μετάφραση μπορεί να είναι;

""Το 1950 οι ΜτΙ εξέδωσαν την "Μετάφραση της Καινής Διαθήκης του Νέου Κόσμου" ("New World Translation Of The New Testament"), ενώ η προετοιμασία της Παλαιάς Διαθήκης του Νέου Κόσμου ("New World Old Testament") είναι πλέον σε προχωρημένο στάδιο. Η μετάφραση της Καινής Διαθήκης έχει γίνει από μια επιτροπή της οποίας τα μέλη δεν έχουν αποκαλυφθεί—μια επιτροπή που κατείχε μια ασυνήθιστη ικανότητα στα Ελληνικά και χρησιμοποίησαν ως βάση για τη μετάφραση τους το ελληνικό κείμενο των "Westcott and Hort". Είναι ξεκάθαρο ότι οι δογματικές τους πεποιθήσεις επηρέασαν τις φραστικές διατυπώσεις χωρίς βέβαια να περιέχει τρέλλες"

"Andover Newton Quarterly, The Use and Abuse of the Book of Revelation," Σεπτέμβριος 1966.

Ο καθηγητής θεολογίας Γουίλιαμ Μπάρκλεϊ κατέκρινε γενικά το τμήμα της ΚΔ στη ΜΝΚ ως «ηθελημένη διαστρέβλωση της αλήθειας» (Journal of Biblical Literature, 1973, σ. 85, 87).

Ο Δρ. Σάμιουελ Χάας, σε κριτική του για τον πρώτο τόμο της Μετάφρασης Νέου Κόσμου των Εβραϊκών Γραφών (1953), δήλωσε ότι «το έργο μαρτυρεί μεγάλη προσπάθεια και περίσκεψη καθώς και αξιόλογη επιστημοσύνη, αλλά δυστυχώς η θρησκευτική προκατάληψη έχει χρωματίσει αρκετά χωρία»^[

Journal of Biblical Literature, τόμ. 74, αρ. 4, (Δεκ. 1955), σ. 283.

"Πολύ πιο ολέθρια σε αυτόν τον ίδιο στίχο είναι η απόδοση,… "και ο Λόγος ήταν ΕΝΑΣ Θεός" με τις ακόλουθες υποσημειώσεις: "Ένας Θεός" σε αντίθεση με "Ο Θεός". Πρέπει να ειπωθεί με κάθε ειλικρίνεια ότι αν οι ΜτΙ παίρνουν αυτή την μετάφραση στα σοβαρά, τότε είναι ...ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΕΣ. [...] μια τέτοια απεικόνιση είναι πιό κατακριτέα από ότι ήταν τα ειδωλολατρικά, πολυθεϊστικά σφάλματα στα οποία έπεφτε το αρχαίο Ισραήλ. Όπως και να' χει, ως καθαυτό γεγονός, μια τέτοια απόδοση είναι ένα τρομερό λάθος στη μετάφραση."

"The Jehovah's Witnesses and Jesus Christ," Theology Today, April 1953, σελ. 75.

(να συνεχισω;)

''όσον αφορά την αποκοπή:
όλα τα παραδείγματα που σου ανέφερα, και άλλα πολλά, από τις Εβραϊκές Γραφές αποδεικνύουν το εξής:
όποιος εκούσια παραβιάζει το νόμο του Θεού, μόνος του θέτει τον εαυτό του έξω από την καλοσύνη και αγάπη Του... χάνει το προνόμιο να έχει μια καλή σχέση μαζί Του... αυτό έχασε ο Αδάμ, η Εύα, ο Κάιν, οι ασεβείς άνθρωποι στον κατακλυσμό''.

Τα παραδείγματα που έφερες από την Παλαιά διαθήκη, έχουν να κάνουν με περιπτώσεις που μίλησε ο Θεός. Και δεν αναφέρεται ως πρακτική της Εκκλησίας στα εδάφια που δίνεις. Και ξαναρωτώ. Είναι η εταιρεία Σκοπιά ο Θεός και κάνει τέτοια; Γιατί αν υποστηρίζεις την αποκοπή στα εδάφια που ανέφερες, τότε εξισώνεις την Σκοπιά με τον Θεό. Ανθρώπους δηλαδή με τον Θεό!

Σαφώς ‘’όποιος εκούσια παραβιάζει το νόμο του Θεού, ΜΟΝΟΣ του θέτει τον εαυτό του έξω από την αγάπη του Θεού’’, όπως πολύ σωστά λες. Μόνος του δηλαδή αποκόπτεται. Δεν τον αποκόπτουν οι άλλοι.

''επανέρχομαι στην αποκοπή:
οι πρώτοι-πρώτοι χριστιανοί: (που σημειωτέον ήταν Εβραίοι και αυτοί διέδωσαν τον χριστιανισμό, και όχι οι Έλληνες) εφάρμοζαν ξεκάθαρα την αποκοπή για όποια μέλη τους αποδεικνύονταν άμετανόητοι αμαρτωλοί... τα εδάφια που σου παρέθεσα το αποδεικνύουν αυτό, άσχετα αν εσύ τα ερμηνεύεις κατά το δοκούν...''

Περίμενε λίγο. Ποιο ‘’δοκούν’’; Μου είπες για τον Ιωάννη και σου απάντησα ότι εκεί μιλάει για μια συγκεκριμένη ψευδοδιδασκαλία. Δεν μιλάει ούτε για αμαρτίες, ούτε να αποκόπτεται όποιος δεν συμφωνεί με την Σκοπιά. Τα εδάφια είναι σαφέστατα. Ούτε μιλάει για αποκοπή από την στιγμή που λέει ‘’αν κάποιος έρχεται προς εσάς’’.

Η Σκοπιά δέχεται ότι ο Ιησούς ήρθε με σάρκα (όπως λέει ο Ιωάννης στις επιστολές του;). Άρα για το ‘’δοκούν’’ ποιανού μιλάς;

''πρέπει να σου διευκρινήσω ότι η αποκοπή αποτελεί μια μορφή διαπεδαγώγησης, και δεν αποτελεί τιμωρία... κάποιος ο οποίος συνεχίζει να αμαρτάνει στη πραγματικότητα τιμωρεί ο ίδιος τον εαυτό του, και τον θέτει εκτός, εφόσον χάνει την καλή σχέση που θα μπορούσε να έχει με τον Δημιουργό του...
επομένως οι Μάρτυρες σήμερα, όταν αποκόπτουν κάποιον όπως το έκαναν και οι πρώτοι χριστιανοί, το κάνουν προς καλό, από αγάπη και ενδιαφέρον για αυτόν που αμαρτάνει...''

Είναι μια μέθοδος που ποτέ δεν δίδαξε ο Ιησούς ούτε την εφάρμοσε. Ο ίδιος είπε….

‘’ ον ερχομενον προς εμε ου μη εκβαλω εξω’’. (Ιωαννης 6,37).

Ο ίδιος ΔΕΝ έκοψε τα ΖΙΖΑΝΙΑ που αναπτύχθηκαν μαζί με τον ΣΙΤΟ (παραβολή ζιζανίων).

Μάλιστα, στην πρώτη Εκκλησία έμπαιναν άνθρωποι της αμαρτίας και παρίσταναν τους χριστιανούς, ερχόμενοι στα κοινά γεύματα (στις ‘’αγάπες’’). Για τους οποίους ο απ Πέτρος γράφει…

’’ κομιουμενοι μισθον αδικιας ηδονην ηγουμενοι την εν ημερα τρυφην σπιλοι και μωμοι εντρυφωντες εν ταις απαταις αυτων συνευωχουμενοι υμιν

14 οφθαλμους εχοντες μεστους μοιχαλιδος και ακαταπαυστους αμαρτιας δελεαζοντες ψυχας αστηρικτους καρδιαν γεγυμνασμενην πλεονεξιας’’

(Β Πετρου 2,13)

Αυτοί ποτέ δεν αποκόπηκαν (εφόσον συνέτρωγαν με τους πιστούς). Γιατί απλά ποτέ δεν απέκοψαν κανένα.

το παράδειγμα με τον άντρα στην Κόρινθο τον οποίο απέκοψαν οι υπόλοιποι χριστιανοί από την επικοινωνία μαζί τους δείχνει παραστατικά, πως μπορεί κανείς να ωφεληθεί από μια τέτοια μορφής διαπεδαγώγηση.
Αυτός ο άντρας όταν καθάρισε τη ζωή από την ανηθικότητα την οποία διέπρατε μπορούσε και πάλι να επανέλθει στην Εκκλησία... και αυτό έγινε...
το 'συναναμίγνυσθαι' εννοεί μακριά και αγαπημένοι, καμμία ανάμειξη δηλαδή...

Αμ, έλα όμως που δεν τον απέκοψαν. Και φαίνεται από την δεύτερη επιστολή του Παύλου στους Κορινθίους, όπου τους λέει να τον δεχτούν εφόσον κατάλαβε το σφάλμα του.

Ορίστε τι λέει…..

‘’ ικανον τω τοιουτω η επιτιμια αυτη η υπο των πλειονων

7 ωστε τουναντιον μαλλον υμας χαρισασθαι και παρακαλεσαι μη πως τη περισσοτερα λυπη καταποθη ο τοιουτος

8 διο παρακαλω υμας κυρωσαι εις αυτον αγαπην’’

(Β Κορινθιους 2,6)

Οι περισσότεροι τον επέπληξαν, ΟΧΙ όλοι. Αν ήταν αποκομμένος κανείς δεν θα του μιλούσε (όπως κάνετε εσεις). Εδώ λέει ότι οι περισσότεροι τον επέπληξαν. Του μιλούσαν δηλαδή. Όχι όλοι.

(Και κάτι άλλο. Εδώ παίρνει μέρος όλη η Εκκλησία, όπου οι περισσότεροι τον επέπληξαν, ενώ οι λιγότεροι όχι. Ελεύθερα ο καθένας πήρε θέση. Δεν πήρε μέρος ΜΟΝΟ το πρεσβυτέριο. Δεν ακολουθήθηκε κάποια συγκεκριμένη οδηγία του πρεσβυτερίου. Ο καθένας έπραξε κατά συνείδηση).

''όσον αφορά το ποια γλώσα μιλούσε ο Αδάμ, λάβε υπόψιν σου τα εξής:
ο Ιεχωβά σύγχησε τη γλώσσα των ανθρώπων στη Βαβέλ. Ποιών ανθρώπων;
του Νεβρώδ και των συντρόφων του. Ο Νεβρώδ ήταν απόγονος του Χαμ του τρίτου γιου του Νώε...
ο Αβραάμ ο πρώτος που ονομάζεται Εβραίος γεννήθηκε το 2018 π.κ.χ. περίπου 200 χρόνια μετά τη σύγχηση των γλωσσών στη Βαβέλ...
ο Αβραάμ ήταν απόγονος του Σημ, του δεύτερου γιου του Νώε, οι απόγονοι του οποίου δεν είχαν καμιά συμετοχή στο χτίσιμο του πύργου της Βαβέλ,

επομένως δεν έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι άλλαξε η γλώσσα τους...

ανατρέχοντας πίσω από τον Σημ 11 γενιές φτάνουμε στον Αδάμ...
έχουμε λοιπόν βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι η γλώσσα του Αδάμ, ήταν η ίδια γλώσσα που μιλούσε και ο Αβραάμ, ο πρώτος Εβράιος...'

Για τους απογόνους του Νώε, αναφέρει η Γραφή…..(για τον Σημ συγκεκριμένα).

''και τω σημ εγενηθη και αυτω πατρι παντων των υιων εβερ αδελφω ιαφεθ του μειζονος….. ουτοι υιοι σημ εν ταις φυλαις αυτων κατα γλωσσας αυτων εν ταις χωραις αυτων και εν τοις εθνεσιν αυτων''

(Γένεση 11,21.31)

Η γλώσσα άλλαξε και στους απογόνους του Σημ, διαφορετικά δεν θα μιλούσε για ‘’Γλώσσες αυτών’’. Θα ήταν μια γλώσσα. Ασχέτως ότι στο επόμενο κεφάλαιο περιγράφει την Βαβέλ.

Το κεφάλαιο αυτό είναι μια επεξήγηση για να διευκρινίσει αυτό που λέει ‘’γλώσσας’’. Ενώ στο επόμενο εξηγεί πως ήταν μια και από αυτήν προέκυψαν άλλες.

Τα ίδια αναφέρει και για τους λοιπούς απογόνους των γιών του Νώε. Επομένως και ο Αβραάμ , ως απόγονος του Σημ, ο πρώτος που λέγεται Εβραίος, μιλούσε άλλη γλώσσα από τον Αδάμ.

Γενικά το θέμα της γλώσσας είναι δύσκολο, και δεν νομίζω να έχει κατασταλάξει σε συγκεκριμένη άποψη η επιστήμη της γλωσσολογίας.

''θα μπορούσες εσύ να μου δείξεις εδάφια που υποστοστηρίζουν ότι και άλλα βιβλία, η επιστολές, πέραν της Βίβλου είναι θεόπνευστα, και ποια είναι;''

Το ότι υπάρχουν εδάφια που ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ότι ΔΕΝ είναι μόνο η Αγία Γραφή αλλά και η προφορική παράδοση που αργότερα καταγράφηκε είναι τα εξής……

Ο απ Παύλος γράφει ότι η βάση της πίστης είναι η Εκκλησία και όχι η Αγία Γραφή.

Τιμόθεον 3, 15: ΄΄εάν δε βραδύνω, ίνα ειδής πώς δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν Εκκλησία Θεου ζώντος, στύλος και εδραίωμα τής αληθείας΄

Η ιδια η Γραφη το λεει.

Β΄ Θεσσαλονικείς, 2, 15: ΄΄Άρα ουν αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου, είτε δι επιστολής ημών΄΄.

Ενώ η Γραφή η ίδια μας λέει να κρατάμε αυτά που μας παρέδωσαν οι απόστολοι δια λόγου και επιστολών, οι προτεστάντες κρατάνε ΜΟΝΟ τις επιστολές. Κρατάνε μόνο το ένα κομμάτι.

Ο λόγος ο προφορικός έμεινε ΜΕΣΑ στην Εκκλησία.

Το λέει ο Παύλος πάλι…….

υποτυπωσιν εχε υγιαινοντων λογων ων παρ εμου ηκουσας εν πιστει και αγαπη τη εν χριστω ιησου

(Α Τιμοθεου 1,13)

Συμβουλεύει τον Τιμόθεο να κρατάει τους λόγους του Παύλου τους οποίους ΑΚΟΥΣΕ από εκείνον. Όχι διάβασε σε επιστολές, αλλά ΑΚΟΥΣΕ. Προφορική παράδοση λοιπόν.

Άλλο σημειο (από τα πολλα)…….

Πάλι ο Παύλος…..

‘’ και α ηκουσας παρ εμου δια πολλων μαρτυρων ταυτα παραθου πιστοις ανθρωποις οιτινες ικανοι εσονται και ετερους διδαξαι’’

(Β Τιμοθεος 2,2)

Όσα ΑΚΟΥΣΕΣ από μένα, ΑΥΤΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ σε πιστούς ανθρώπους.

Από τα λίγα αυτά εδάφια βλέπουμε ότι η ίδια η Γραφή λέει ότι από μόνη της δεν τα έχει όλα.

Συζήτηση με μάρτυρα του Ιεχωβά (Α)

Τα παρακάτω είναι από συζήτηση μου με ‘’μάρτυρα του Ιεχωβά’’ που έγινε πριν μήνες στο esoterica. Με κόκκινο είναι οι θέσεις του μάρτυρα, ενώ με μαύρο οι σκέψεις μου.

''ο Θεός του Αδάμ ποιο όνομα είχε;''

Ο Θεός στον Αδάμ δεν συστήθηκε με κάποιο ‘’όνομα’’. Γιατί απλά δεν ήταν ανάγκη να συστηθεί με όνομα, εφόσον ένας είναι ο Θεός και όχι πολλοί ώστε να διακρίνεται από το όνομα. Συμφωνείς;

Καταρχήν δεν είναι απλά όνομα αλλά και ιδιότητα.

«Το να γνωρίζει κανείς το όνομα του Θεού σημαίνει να είναι μάρτυρας της φανέρωσης αυτών των ιδιοτήτων και να αντιλαμβάνεται το χαρακτήρα που δηλώνει το όνομα...Το όνομα του Θεού, είναι η αποκάλυψη του εαυτού Του...Το όνομα εκφράζει την ενεργητική παρουσία του ατόμου με την πληρότητα του χαρακτήρα που φανερώνει.»

(Λεξικό της Γραφής Davis, λεξικό Νew Bible)

Το Γιαχβέ σημαίνει ‘’ο Είναι’’ και κατά τον Ρόδερχαμ ‘’Θα Γίνω οτιδήποτε με ευαρεστεί’’. Δηλαδή ,‘’Αυτός που υπάρχει και κάνει ότι θέλει’’ (Κύριος). Όπως καταλαβαίνεις είναι όνομα- ιδιότητα. Και συστήθηκε έτσι στον Μωϋσή, διότι στην Αίγυπτο υπήρχαν πολλές θεότητες. Και αν ρωτούσαν τον Μωϋσή, έπρεπε να απαντήσει. Άλλες φορές, έχει συστηθεί με άλλο όνομα- ιδιότητα.

Πχ.

· Θεός Ελοχίμ Γεν. α:1

· Θεός Ελ Γεν. ιδ:18

· Θεός Ελόα Νεεμ. θ:17

· Θεός Ελά (Αραμαϊκά) Δαν. β:18

· ΘΕΟΣ Γιάχβε Γεν. ιε:2

· ΚΥΡΙΟΣ Γιάχβε ή Γιάχ Γέν. β:4

· ΙΕΩΒΑ Γιάχβε Εξ. ς:3

· ΓΙΑΧ Γιάχ Ψάλμ.ξη:4

· Κύριος Αδόν Ιησ. γ:11

· Κύριος Αδοναΐ Γεν. ιε:2

· ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ Εχγιέ ασέρ εχγιέ Εξ. γ:14

· ΕΓΩ ΕΙΜΙ Εχγιέ Εξ. γ:14

· Ο Ύψιστος Θεός Ελ-Ελιόν Γεν. ιδ:18

· Ο Θεός ο βλέπων Ελ-Ροί Γεν. ις:13

· Ο Παντοκράτωρ Θεός Ελ-Σαντάϊ Γεν. ιζ:1

· Ο Αιώνιος Θεός Ελ-Ολάμ Γεν. κα:33

Στην Καινή διαθήκη, κανένας απόστολος ΔΕΝ χρησιμοποιεί το ‘’Γιαχβέ’’. Συμφωνείς; Επομένως ούτε εμείς. Όχι γιατί θα χρησιμοποιήσουμε μάταια αυτό το όνομα, αλλά γιατί απλά είναι όνομα-ιδιότητα. Είδες κανέναν απόστολο να γράφει για ‘’Γιαχβέ’’ ή να δίνει οδηγίες ως προς αυτήν την ονομασία?

Πρόσεξε και τα λόγια του Ιησού. Πρόσεξε να δεις τι λέει.

‘’ και εσεσθε μοι μαρτυρες εν τε ιερουσαλημ και εν παση τη ιουδαια και σαμαρεια και εως εσχατου της γης’’

(Πραξεις 1,8)

Μάρτυρες του Ιησού λοιπόν. Δεν λεει ‘’μάρτυρες του Ιεχωβά’’. Τα δέχεσαι τα λόγια του Κυρίου;

Και τέλος να πω ότι είμαστε Έλληνες και μιλάμε ελληνικά. Γιατί να χρησιμοποιούμε όρους ως προς την ονομασία-ιδιοτητες του Θεού που ΟΥΤΕ οι ΕΒΡΑΙΟΙ απόστολοι ΔΕΝ χρησιμοποίησαν;

Επομένως δεν συμφωνώ.

ο Αδάμ βεβαίως δεν ήταν Εβραίος αλλά ο πατέρας όλων μας... γιατί λοιπόν λες (λέτε) ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός των Εβραίων;

Η ονομασία Ιεχωβά ήταν εβραϊκή. Κανείς ΕΒΡΑΙΟΣ απόστολος ΔΕΝ την αναφέρει.

Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν βρεθεί αποσπάσματα (προφανώς αντίγραφα)της μετάφρασης των εβδομήκοντα του 2ου αιώνα π.χ του 1ου αιώνα π.χ. και του 1ου αιώνα μ.κ.χ. όπου το τεραγράμματο υπάρχει...

Ο Ωριγένης που επικαλείσαι, στο ‘’Σχόλια εις τους Ψαλμούς’’ γράφει….’’ ‘’παρὰ δὲ ῞ελλησι τῇ "Κύριος" ἐκφωνεῖται’’ (το τετραγραμματο). Για ποιόν ‘’Ιεχωβά’’ λέτε;

Η εισαγωγή του ‘’Ιεχωβά’’ είναι αυθαίρετη.

"... κανένα ελληνικό χειρόγραφο δεν υποστηρίζει αυτές τις εισαγωγές" (Journal of the Evangelical Theological Society, Volume 26, The Evangelical Theological Society, 2002, σελ. 221)

Ακόμα κι όταν γραφόταν με εβραϊκούς χαρακτήρες, διαβαζόταν ως "Κύριος" και γραφόταν ως Κύριος και το τετραγράμματο είναι μεταγενέστερη προσθήκη.

"solid evidence indicates that when biblical passages were read (out) in early Greek-speaking Jewish circles, the word Kyrios was characteristically used for Yahweh. That is, among Greek-speaking Jewish readers, Kyrios was the spoken way of referring to God, just as it appears that Adonay was widely used as a reverential oral substitute for Yahweh by Hebrew-speaking readers of the Bible." (Larry W. Hurtado, Lord Jesus Christ-Devotion to Jesus in Earliest Christianity, Wm. B. Eerdmans, 2005, σελ. 183)

Είναι ξεκάθαρο.

''Μετά τον πρώτο αιώνα, οι «Χριστιανοί» αντιγραφείς αντικατέστησαν το όνομα του Θεού με λέξεις όπως «Θεός» και «Κύριος», τόσο στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα όσο και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Σύμφωνα με τον καθηγητή Χάουαρντ, αυτό προφανώς συντέλεσε στην αναστάτωση την οποία αντιμετώπισε ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος στα μετέπειτα χρόνια: «Ίσως η αφαίρεση του Τετραγράμματου [του ονόματος του Θεού στα Εβραϊκά] να συντέλεσε σημαντικά στις μεταγενέστερες διαμάχες γύρω από τον Χριστό και την Τριάδα, οι οποίες έπληξαν την εκκλησία των πρώτων αιώνων της Χριστιανικής εποχής»''.

Στην θεωρία του Χαουαρντ έχει απαντήσει ο καθηγητής της Παπυρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan Ludwig Koenen,

Απόσπασμα από το DE SEPTUAGINTA Albert Pietersma (1984.)

‘’…το ‘’ΚΥΡΙΟΣ’’ ήταν ριζωμένο περισσοτερο από το τετραγραμματο στην παράδοση του κειμένου .

Ο Koenen has argued in his notes to the new edition of P. Fouad 266 Koenen υποστήριξε στις σημειώσεις του για τη νέα έκδοση του Ρ. Fouad 266

that the scribe of 848 was unable to write the Hebrew tetragram and: ότι ο γραφέας των 848 δεν ήταν σε θέση να γράψει το τετραγράμματο στα εβραϊκά και hence left space for a second scribe to insert it: ως εκ τούτου, άφησε χώρο για ένα δεύτερο γραφέα για να το τοποθετήσει.

Where it [the tetragram] was to occur the original scribe left a: όταν το τετραγράμματο έπρεπε να εισαχθεί, ο αρχικός γραφέας άφηνε ένα

blank equal to 5-6 letters (ie about the size of ku/rioj written in: κενό ίσο με 5-6 γράμματα (δηλαδή περίπου το μέγεθος Ku / rioj γραμμένο πλήρως)

full) and marked it by a high dot at its beginning. Και το σημείωνε με μια τελεία ψηλά στην αρχή της. A second scribe: ένας δεύτερος γραφέας συμπλήρωνε τα εβραϊκά γράμματα.filled in the Hebrew letters. Βlank, usually the space of 2 1/2 - 3 letters:κάλυπταν μόνο τη μέση του κενου, συνήθως το διάστημα των 2 1 / 2 - 3 γραμμάτων’’

‘’Προσπαθησαμε να δειξουμε ότι τα αρχικα κειμενα δεν μας δινουν πειστικη αποδειξη για ένα αρχικο τετραγραμματο στην LXX και ακομα πιο σημαντικο, ορισμενα χωρία στην ελληνικη Πεντατευχο, σε ευθεια αντιλογια με τους πρωτους μαρτυρες, αποδεικνυουν την αρχικη γραφη του ‘’Κυριος…..’’

Ο Ludwig Koenen, "Three Rolls of the Early Septuagint: Genesis and Deuteronomy": Where it [the tetragram] was to occur the original scribe left a blank equal to 5-6 letters (i.e. about the size of ku/rioj written in full) and marked it by a high dot at its beginning. A second scribe filled in the Hebrew letters. They cover only the middle of the blank, usually the space of 2 1/2 - 3 letters.

Νεοτερη κριτικη για τον Χαουαρντ

"More seriously still, Howard failed to take account of the very early date by which the cultic invocation of Jesus as "Lord" had become a conventional and uncontroversial practice among Christians, both in Greek-speaking and Aramaic-speaking circles. As I have emphasized before, the chronology is crucial. Remember that Paul's letters show that addressing/invoking Jesus as "Lord" was a commonplace Christian worship practice well before 50 C.E., and that it likely began in Aramaic-speaking circles."

(Larry W. Hurtado, Lord Jesus Christ-Devotion to Jesus in Earliest Christianity, Wm. B. Eerdmans, 2005, σελ. 183)

''Σίγουρα, η αφαίρεση του ονόματος του Θεού από την Αγία Γραφή διευκόλυνε πολύ τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο να υιοθετήσει το δόγμα της Τριάδας. Κατά συνέπεια, αν ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος αποκαθιστούσε το όνομα σε ολόκληρη την Αγία Γραφή καθώς και στη λατρεία, θα δημιουργούνταν προβλήματα. Ο Ιεχωβά, όπως αποκαλύπτεται στις Εβραϊκές και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, είναι σαφώς ξεχωριστό πρόσωπο από τον Ιησού Χριστό και όχι μέρος μιας Τριάδας''.

Το ‘’Ιεχωβά’’ είναι τεχνητός όρος.

Αν θες, ‘’Γιαχβέ’’ (όπως το λες μερικές φορές) είναι και ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα.

‘’Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις ΤΟ ΟΝΟΜΑ τού Πατρός, και τού Υιού, και τού Αγίου Πνεύματος΄’

Εδώ φαίνεται καθαρά

(Πως δικαιολογούσατε την μη ύπαρξη της τριάδας όταν είχατε την μετάφραση του Βάμβα; Γι αυτό και την αλλάξατε).

Όσο για την Τριάδα, η Εκκλησία από πάντα την πίστευε. Σύμφωνα με τα λόγια της Γραφής, η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να αποστατήσει (αν επιμένεις σε αυτό, θα σου το δείξω από την ίδια την Γραφή).