Συζήτηση με μάρτυρα του Ιεχωβά (Α)

Τα παρακάτω είναι από συζήτηση μου με ‘’μάρτυρα του Ιεχωβά’’ που έγινε πριν μήνες στο esoterica. Με κόκκινο είναι οι θέσεις του μάρτυρα, ενώ με μαύρο οι σκέψεις μου.

''ο Θεός του Αδάμ ποιο όνομα είχε;''

Ο Θεός στον Αδάμ δεν συστήθηκε με κάποιο ‘’όνομα’’. Γιατί απλά δεν ήταν ανάγκη να συστηθεί με όνομα, εφόσον ένας είναι ο Θεός και όχι πολλοί ώστε να διακρίνεται από το όνομα. Συμφωνείς;

Καταρχήν δεν είναι απλά όνομα αλλά και ιδιότητα.

«Το να γνωρίζει κανείς το όνομα του Θεού σημαίνει να είναι μάρτυρας της φανέρωσης αυτών των ιδιοτήτων και να αντιλαμβάνεται το χαρακτήρα που δηλώνει το όνομα...Το όνομα του Θεού, είναι η αποκάλυψη του εαυτού Του...Το όνομα εκφράζει την ενεργητική παρουσία του ατόμου με την πληρότητα του χαρακτήρα που φανερώνει.»

(Λεξικό της Γραφής Davis, λεξικό Νew Bible)

Το Γιαχβέ σημαίνει ‘’ο Είναι’’ και κατά τον Ρόδερχαμ ‘’Θα Γίνω οτιδήποτε με ευαρεστεί’’. Δηλαδή ,‘’Αυτός που υπάρχει και κάνει ότι θέλει’’ (Κύριος). Όπως καταλαβαίνεις είναι όνομα- ιδιότητα. Και συστήθηκε έτσι στον Μωϋσή, διότι στην Αίγυπτο υπήρχαν πολλές θεότητες. Και αν ρωτούσαν τον Μωϋσή, έπρεπε να απαντήσει. Άλλες φορές, έχει συστηθεί με άλλο όνομα- ιδιότητα.

Πχ.

· Θεός Ελοχίμ Γεν. α:1

· Θεός Ελ Γεν. ιδ:18

· Θεός Ελόα Νεεμ. θ:17

· Θεός Ελά (Αραμαϊκά) Δαν. β:18

· ΘΕΟΣ Γιάχβε Γεν. ιε:2

· ΚΥΡΙΟΣ Γιάχβε ή Γιάχ Γέν. β:4

· ΙΕΩΒΑ Γιάχβε Εξ. ς:3

· ΓΙΑΧ Γιάχ Ψάλμ.ξη:4

· Κύριος Αδόν Ιησ. γ:11

· Κύριος Αδοναΐ Γεν. ιε:2

· ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ Εχγιέ ασέρ εχγιέ Εξ. γ:14

· ΕΓΩ ΕΙΜΙ Εχγιέ Εξ. γ:14

· Ο Ύψιστος Θεός Ελ-Ελιόν Γεν. ιδ:18

· Ο Θεός ο βλέπων Ελ-Ροί Γεν. ις:13

· Ο Παντοκράτωρ Θεός Ελ-Σαντάϊ Γεν. ιζ:1

· Ο Αιώνιος Θεός Ελ-Ολάμ Γεν. κα:33

Στην Καινή διαθήκη, κανένας απόστολος ΔΕΝ χρησιμοποιεί το ‘’Γιαχβέ’’. Συμφωνείς; Επομένως ούτε εμείς. Όχι γιατί θα χρησιμοποιήσουμε μάταια αυτό το όνομα, αλλά γιατί απλά είναι όνομα-ιδιότητα. Είδες κανέναν απόστολο να γράφει για ‘’Γιαχβέ’’ ή να δίνει οδηγίες ως προς αυτήν την ονομασία?

Πρόσεξε και τα λόγια του Ιησού. Πρόσεξε να δεις τι λέει.

‘’ και εσεσθε μοι μαρτυρες εν τε ιερουσαλημ και εν παση τη ιουδαια και σαμαρεια και εως εσχατου της γης’’

(Πραξεις 1,8)

Μάρτυρες του Ιησού λοιπόν. Δεν λεει ‘’μάρτυρες του Ιεχωβά’’. Τα δέχεσαι τα λόγια του Κυρίου;

Και τέλος να πω ότι είμαστε Έλληνες και μιλάμε ελληνικά. Γιατί να χρησιμοποιούμε όρους ως προς την ονομασία-ιδιοτητες του Θεού που ΟΥΤΕ οι ΕΒΡΑΙΟΙ απόστολοι ΔΕΝ χρησιμοποίησαν;

Επομένως δεν συμφωνώ.

ο Αδάμ βεβαίως δεν ήταν Εβραίος αλλά ο πατέρας όλων μας... γιατί λοιπόν λες (λέτε) ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός των Εβραίων;

Η ονομασία Ιεχωβά ήταν εβραϊκή. Κανείς ΕΒΡΑΙΟΣ απόστολος ΔΕΝ την αναφέρει.

Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν βρεθεί αποσπάσματα (προφανώς αντίγραφα)της μετάφρασης των εβδομήκοντα του 2ου αιώνα π.χ του 1ου αιώνα π.χ. και του 1ου αιώνα μ.κ.χ. όπου το τεραγράμματο υπάρχει...

Ο Ωριγένης που επικαλείσαι, στο ‘’Σχόλια εις τους Ψαλμούς’’ γράφει….’’ ‘’παρὰ δὲ ῞ελλησι τῇ "Κύριος" ἐκφωνεῖται’’ (το τετραγραμματο). Για ποιόν ‘’Ιεχωβά’’ λέτε;

Η εισαγωγή του ‘’Ιεχωβά’’ είναι αυθαίρετη.

"... κανένα ελληνικό χειρόγραφο δεν υποστηρίζει αυτές τις εισαγωγές" (Journal of the Evangelical Theological Society, Volume 26, The Evangelical Theological Society, 2002, σελ. 221)

Ακόμα κι όταν γραφόταν με εβραϊκούς χαρακτήρες, διαβαζόταν ως "Κύριος" και γραφόταν ως Κύριος και το τετραγράμματο είναι μεταγενέστερη προσθήκη.

"solid evidence indicates that when biblical passages were read (out) in early Greek-speaking Jewish circles, the word Kyrios was characteristically used for Yahweh. That is, among Greek-speaking Jewish readers, Kyrios was the spoken way of referring to God, just as it appears that Adonay was widely used as a reverential oral substitute for Yahweh by Hebrew-speaking readers of the Bible." (Larry W. Hurtado, Lord Jesus Christ-Devotion to Jesus in Earliest Christianity, Wm. B. Eerdmans, 2005, σελ. 183)

Είναι ξεκάθαρο.

''Μετά τον πρώτο αιώνα, οι «Χριστιανοί» αντιγραφείς αντικατέστησαν το όνομα του Θεού με λέξεις όπως «Θεός» και «Κύριος», τόσο στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα όσο και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Σύμφωνα με τον καθηγητή Χάουαρντ, αυτό προφανώς συντέλεσε στην αναστάτωση την οποία αντιμετώπισε ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος στα μετέπειτα χρόνια: «Ίσως η αφαίρεση του Τετραγράμματου [του ονόματος του Θεού στα Εβραϊκά] να συντέλεσε σημαντικά στις μεταγενέστερες διαμάχες γύρω από τον Χριστό και την Τριάδα, οι οποίες έπληξαν την εκκλησία των πρώτων αιώνων της Χριστιανικής εποχής»''.

Στην θεωρία του Χαουαρντ έχει απαντήσει ο καθηγητής της Παπυρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan Ludwig Koenen,

Απόσπασμα από το DE SEPTUAGINTA Albert Pietersma (1984.)

‘’…το ‘’ΚΥΡΙΟΣ’’ ήταν ριζωμένο περισσοτερο από το τετραγραμματο στην παράδοση του κειμένου .

Ο Koenen has argued in his notes to the new edition of P. Fouad 266 Koenen υποστήριξε στις σημειώσεις του για τη νέα έκδοση του Ρ. Fouad 266

that the scribe of 848 was unable to write the Hebrew tetragram and: ότι ο γραφέας των 848 δεν ήταν σε θέση να γράψει το τετραγράμματο στα εβραϊκά και hence left space for a second scribe to insert it: ως εκ τούτου, άφησε χώρο για ένα δεύτερο γραφέα για να το τοποθετήσει.

Where it [the tetragram] was to occur the original scribe left a: όταν το τετραγράμματο έπρεπε να εισαχθεί, ο αρχικός γραφέας άφηνε ένα

blank equal to 5-6 letters (ie about the size of ku/rioj written in: κενό ίσο με 5-6 γράμματα (δηλαδή περίπου το μέγεθος Ku / rioj γραμμένο πλήρως)

full) and marked it by a high dot at its beginning. Και το σημείωνε με μια τελεία ψηλά στην αρχή της. A second scribe: ένας δεύτερος γραφέας συμπλήρωνε τα εβραϊκά γράμματα.filled in the Hebrew letters. Βlank, usually the space of 2 1/2 - 3 letters:κάλυπταν μόνο τη μέση του κενου, συνήθως το διάστημα των 2 1 / 2 - 3 γραμμάτων’’

‘’Προσπαθησαμε να δειξουμε ότι τα αρχικα κειμενα δεν μας δινουν πειστικη αποδειξη για ένα αρχικο τετραγραμματο στην LXX και ακομα πιο σημαντικο, ορισμενα χωρία στην ελληνικη Πεντατευχο, σε ευθεια αντιλογια με τους πρωτους μαρτυρες, αποδεικνυουν την αρχικη γραφη του ‘’Κυριος…..’’

Ο Ludwig Koenen, "Three Rolls of the Early Septuagint: Genesis and Deuteronomy": Where it [the tetragram] was to occur the original scribe left a blank equal to 5-6 letters (i.e. about the size of ku/rioj written in full) and marked it by a high dot at its beginning. A second scribe filled in the Hebrew letters. They cover only the middle of the blank, usually the space of 2 1/2 - 3 letters.

Νεοτερη κριτικη για τον Χαουαρντ

"More seriously still, Howard failed to take account of the very early date by which the cultic invocation of Jesus as "Lord" had become a conventional and uncontroversial practice among Christians, both in Greek-speaking and Aramaic-speaking circles. As I have emphasized before, the chronology is crucial. Remember that Paul's letters show that addressing/invoking Jesus as "Lord" was a commonplace Christian worship practice well before 50 C.E., and that it likely began in Aramaic-speaking circles."

(Larry W. Hurtado, Lord Jesus Christ-Devotion to Jesus in Earliest Christianity, Wm. B. Eerdmans, 2005, σελ. 183)

''Σίγουρα, η αφαίρεση του ονόματος του Θεού από την Αγία Γραφή διευκόλυνε πολύ τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο να υιοθετήσει το δόγμα της Τριάδας. Κατά συνέπεια, αν ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος αποκαθιστούσε το όνομα σε ολόκληρη την Αγία Γραφή καθώς και στη λατρεία, θα δημιουργούνταν προβλήματα. Ο Ιεχωβά, όπως αποκαλύπτεται στις Εβραϊκές και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, είναι σαφώς ξεχωριστό πρόσωπο από τον Ιησού Χριστό και όχι μέρος μιας Τριάδας''.

Το ‘’Ιεχωβά’’ είναι τεχνητός όρος.

Αν θες, ‘’Γιαχβέ’’ (όπως το λες μερικές φορές) είναι και ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα.

‘’Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις ΤΟ ΟΝΟΜΑ τού Πατρός, και τού Υιού, και τού Αγίου Πνεύματος΄’

Εδώ φαίνεται καθαρά

(Πως δικαιολογούσατε την μη ύπαρξη της τριάδας όταν είχατε την μετάφραση του Βάμβα; Γι αυτό και την αλλάξατε).

Όσο για την Τριάδα, η Εκκλησία από πάντα την πίστευε. Σύμφωνα με τα λόγια της Γραφής, η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να αποστατήσει (αν επιμένεις σε αυτό, θα σου το δείξω από την ίδια την Γραφή).