Η δεύτερη μαρτυρία του Ιώσηπου για τον Ιησού. Είναι γνήσια;

Στο προηγούμενο είδαμε για την μεγάλη μαρτυρία. Εδώ θα δουμε για την ‘’μικρή’’.

“Άτε δή ούν τοιούτος ών ο Άνα­νος, νομίσας έχειν καιρόν επιτή­δειον διά τό τεθνάναι μέν Φήσ­τον, Αλβίνον δ’ έτι κα­τά τήν οδόν υπάρ­χειν, καθίζει συνέδ­ριον κρι­τών καί παραγαγών εις αυτό τόν αδελ­φόν Ιησού τού λεγο­μέ­νου Χριστού, Ιάκωβος όνομα αυ­τώ, καί τινας ετέρους, ως παρανο­μη­σάντων κα­τηγο­ρίαν ποιησά­με­νος παρέδωκε λευθησο­μέ­νους”.

Ιουδαϊκή Αρχαιολογία.20.9.1

Νεοελληνική απόδοση……

«Τέτοιος ήταν μάλι­στα ο Άνα­νος, που εθεώρησε ότι τώρα είχε την κατάλ­λη­λη ευκαιρία επειδή ο μεν Φήσ­τος εί­χε αποθά­νει, ο δε Αλβίνος ήταν ακόμα καθ’ οδόν [προς ανάληψη καθηκόν­των], και έτσι συνεκάλεσε συνέδριο κριτών [Σαν­χε­δρίν δικαστών] και προσήγαγε σ’ αυτό τον αδελφόν τού Ιησού του λεγομέ­νου Χριστού, το όνομα του οποίου ήταν Ιάκω­βος, και μερικούς άλλους, και αφού κατα­σκεύασε ενα­ντί­ον τους την κατηγορία ότι αυτοί είχαν παρα­βι­ά­σει τον [Μωσαϊκόν] Νό­μον τους πα­ρέδω­σε για να λιθοβολη­θούν».

Ενστάσεις

1.Ο ίδιος ο Ωριγένης στο κείμενο του Κατά Κέλσου έργου του, πα­ρα­θέτει τον Ιώσηπο λαν­θα­σμέ­να. Ο ίδιος ο Ωρι­γένης μας λέγει ότι ο Ιώ­σηπος «δεν πιστεύει τον Ιησού ως τον Χριστό» και μετά ο ίδι­ος γυρνάει να μας πει ότι ο Ιώσηπος γράφει: «ός ήν αδελφός Ιησού (τού λε­γο­μένου Χρι­στού)». Ο ίδιος Ωριγένης δηλα­δή, έρχεται, σε αντίφα­ση με τον εαυτό του μέσα σε έξη γραμμές, αν είναι δυνατό! Η φράση «τού λεγομένου Χρι­στού» είναι συχνή χριστιανική φράση. Έτσι κάποιος Χριστιανός αντιγραφέας έχωσε ευκολότατα αυ­τές τις τρεις λέξεις μέσα στο κείμενο του Ιωσήπου αφού το παρόν σημείο του ταίριαζε τέ­λεια.

Απάντηση….

Ο Ωριγένης αναφέρει ότι ο Ιώσηπος δεν πίστευε στην μεσσιανικότητα του Ιησού. Δεν ήταν χριστιανός δηλαδή. Ο ίδιος χρησιμοποιεί την φράση…. «ός ήν αδελφός Ιησού (τού λεγομένου Χριστού)». Η φράση όμως αυτή («του λεγομένου Χριστού»), δεν χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο από χριστιανούς, όπως λένε κάποιοι. Δεν έχει την έννοια της αποδοχής πάντα, αλλά και την έννοια ότι «έτσι πιστεύεται από κάποιους» εξαιρώντας όμως τον γράφοντα. Για να πείσουν, μας δείχνουν ίδιες εκφράσεις που υπάρχουν στα Ευαγγέλια και που με την ίδια φράση αναφέρονται στον Ιησού που ήδη πιστεύουν. Άρα, υπονοούν πλαστογραφία. Το συμπέρασμα τους όμως είναι αυθαίρετο. Θα σας δείξουμε την ίδια φράση μέσα από τα Ευαγγέλια, που άλλοτε δείχνει σιγουριά για τον Μεσσία, και άλλοτε εκφράζεται σε σχέση με το ‘’πιστεύω’’ κάποιων (εξαιρώντας τον εαυτό του εκείνος που το λέει).

Φράσεις του Ευαγγελίου με το «τού λεγομένου Χριστού», που δείχνουν σιγουριά για την μεσσιανικότητα του Ιησού και που εκφράζουν χριστιανό σαφώς.

1.«Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα της Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός». (Ματθαιος 1, 16)

Είναι σαφές ότι εκφράζει πίστη στον πρόσωπο του Ιησού, και είναι του Ματθαίου. Προέρχεται από χριστιανό.

2. «Λέγει προς αυτόν η γυνή· Εξεύρω ότι έρχεται ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός· όταν έλθη εκείνος, θέλει αναγγείλει εις ημάς πάντα.

Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι, ο λαλών σοι». (Ιωαννης 4, 25-26)

Εδώ είναι τα λόγια της Σαμαρείτισσας, όπου εκφράζει την πίστη της για τον ερχομό του Μεσσία, αν και τον είχε μπροστά της. Δεν ήταν πιστή ως τότε, αλλά ήταν σε πορεία πνευματική ως προς την αναζήτηση του Ιησού. Αργότερα πίστεψε.

Φράσεις από το Ευαγγέλιο με το ««τού λεγομένου Χριστού» που δεν δείχνουν πιστη στην μεσσιανικοτητα του Ιησού, αλλά εκφράζουν αυτό που λένε κάποιοι, χωρίς ο ομιλών να το πιστεύει

1. «Ενώ λοιπόν ήσαν συνηγμένοι, είπε προς αυτούς ο Πιλάτος· Τίνα θέλετε να σας απολύσω; τον Βαραββάν ή τον Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν;» (Ματθαίος 27,17)

Είναι τα λόγια του Πιλάτου που είναι ΑΠΙΣΤΟΣ στον Χριστό. Ο Ματθαίος χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια φράση!! Αλλά χωρίς να θέλει να μας πει ότι ο Πιλάτος που σταύρωσε τον Κύριο…..ήταν πιστός. Ότι πίστευε στην μεσσιανικότητα του Ιησού; Άραγε, οι απατεώνες δεν το βλέπουν αυτό το εδάφιο;

Ακόμα, ισχυρίζονται ότι το «τού λεγομένου Χριστού» δεν ‘’κολλάει’’ στο κείμενο και ότι εκει ταιριάζει τελεία. Καταρχήν να πούμε ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ υπάρχει σε κανένα χειρόγραφο της ‘’Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας’’.

Δηλαδή, κατά την λογική κάποιων, ο Άνανος σπεύδει να δικάσει τον αδελφό του Ιησού χωρίς να ορίσει σε ποιόν ‘’Ιάκωβο’’ αναφέρεται. Μα οι ίδιοι είναι αυτοί που λένε ότι ο Ιώσηπος ποτέ δεν γράφει αόριστα, αλλά δίνει κάποια στοιχεία για τα πρόσωπα. Ο Ιάκωβος , αν και δεν είναι το κύριο πρόσωπο αλλά ο Άνανος, έχει τον ρόλο του ‘’ηγέτη’’ μιας αιρεσης (για τους Ιουδαίους), οπότε είναι φρόνιμο να διευκρινίσει για ποιόν ‘’Ιάκωβο’’ μιλάει.

Άλλωστε η φράση «τού λεγομένου Χριστού», ταιριάζει απόλυτα στην περιγραφή και αυτό ενισχύεται ακόμα περισσότερο αν σκεφτούμε ότι σε προηγούμενο κεφάλαιο έχει κάνει αναφορά στον Ιησού που σταυρώθηκε από τον Πιλάτο, και μάλιστα όπως είδαμε σε προηγούμενη δημοσίευση είναι αυθεντικό.

Ο καθηγητής Paul Winter αναφέρει……

«Εάν ο Ιώσηπος αναφερόταν στον Ιάκωβο ως αδελφό του Ιησού του λεγομένου Χριστού, πρέπει να παραδεχτούμε ότι σε ένα προηγούμενο απόσπασμα είχε ήδη πει στους αναγνώστες για τον ιδιο τον Ιησού.» (Paul Winter, "Josephus on Jesus and James," in History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ, ed. Emil Schurer, Edinburgh, 1973, page 432).

Ο καθηγητής Mason υποστηρίζει ότι….. «…επομένως αυτός ο άντρας είναι ο αδελφός εκείνου που ανέφερα πρίν». (Mason, op. cit., page 173).
Υποστηρίζοντας ότι η προηγούμενη αναφορά του Ιώσηπου στον Ιησού είναι αυθεντική.
Ο καθηγητής F.F. Bruce αναφέρει……. «Έχουμε πολύ καλό λόγο για να πιστεύουμε ότι ο Ιώσηπος έκανε αναφορά στον Ιησού, μαρτυρώντας την χρονολογία του…την σταύρωση του υπό τον Πιλάτο σύμφωνα με τους Ιουδαϊκούς νόμους…..ως ιδρυτή του ‘’γένους’’ των χριστιανών…..». (F.F. Bruce, op. cit., page 112).

Ο καθηγητής Louis H. Feldman υποστηρίζει ότι η πλειοψηφία των καθηγητών δέχονται την συντομότερη αυτή αναφορά στον Ιησού ως αυθεντική (Louis H. Feldman, "Josephus" Anchor Bible Dictionary, Vol. 3, pp. 990–91)

Οι συκοφάντες δεν έχουν σκεφτεί ποτέ ότι οι χριστιανοί είχαν επί αιώνες όλα τα κείμενα στα χέρια τους; Γιατί να πλαστογραφήσουν τρείς λέξεις στο κείμενο του Ιώσηπου που αποτελείται από εκατοντάδες και όχι πολλές περισσότερες;

Το όνομα ‘’Ιάκωβος΄΄ ήταν συνηθισμένο. Ο Ιώσηπος δίνει την πληροφορία ότι επρόκειτο για τον Ιάκωβο τον αδελφό του Ιησού.
Εάν ήταν χριστιανική προσθήκη, δεν θα έλεγε «του λεγομένου Χριστού», αλλά «του Μεσσία» ή «του Χριστού» σκέτο.


Ο καθηγητής John P. Meier αναφέρει πολύ εύστοχα τα εξής…..
«…ο Παύλος αποκαλεί τον Ιάκωβο ‘’αδελφό του Κυρίου’’ στους Γαλάτας 1,19 και χωρίς αμφιβολίας τον περιλαμβάνει όταν μιλάει για ‘’τους αδελφούς του Κυρίου’’ στην πρώτη προς Κορινθίους 9,5. Ο Ηγήσιππος, εκκλησιαστικός ιστορικός του δευτέρου αιώνα αναφέρει ‘’Ιάκωβος, ο αδελφός του Κυρίου’’….Το θέμα από όλα αυτά είναι ότι η αναφορά του Ιακώβου ως ‘’αδελφό’’ του Ιησού δεν συναντάται ούτε στην Καινή Διαθήκη, ούτε στα πατερικά έργα, και έτσι κατά πάσα πιθανότητα δεν προέρχεται από το χέρι ενός χριστιανού παραχαράκτη».
Δεν συνήθιζαν οι χριστιανοί να λένε «ο αδελφός του Ιησού», αλλά «ο αδελφός του Κυρίου».

2. Για το αν ο Ιά­κωβος ο Δίκαιος του Ιωσήπου, είναι ο Ιάκωβος ο Αδελφό­θεος των Χριστιανών (Πράξεις 15: 13, Πρός Γαλάτας 1: 16, αλλά και Ματθαίος 13: 57, Μάρκος 6: 3, κλπ.), δεν υπάρχουν στοιχεία ικανά για να δώσουν απάντηση. Στις παρα­δό­σεις καθώς και στον Ευ­σέ­βιο βλέπομε ότι οι αφηγή­σεις για τον θάνα­το του Ια­κώ­βου του Αδελ­φο­θέου διαφέρουν, όχι μό­­νον απ’ αυτήν του Ιω­σή­που περί του θανά­του του Ια­κώβου του Δικαίου αλλά και με­ταξύ τους.

Απάντηση……

Ο Ιώσηπος γράφει ότι ο Ιάκωβος λιθοβολήθηκε.

«πέμπει δέ Καίσαρ Αλβίνον εις τήν Ιουδαίαν έπαρχον, Φήστου τήν τελευτήν πυθόμενος. ο δέ νεώτερος Άνανος, όν τήν αρχιερωσύνην είπαμεν παρειληφέναι, θρασύς ήν τόν τρόπον καί τολμητής διαφερόντως , αίρεσιν δέ μετήει τήν Σαδδουκαίων, οίπερ εισί περί τάς κρίσεις ωμοί παρά πάντας τούς Ιουδαίους, καθώς ήδη δεδηλώκαμεν. άτε δή ούν τοιούτος ήν ο Άνανος, νομίσας έχειν καιρόν επιτήδειον διά τό τεθνάναι μέν Φήστον, Αλβίνον δ’έτι κατά τήν οδόν υπάρχειν, καθίζει συνέδριον κριτών, και παραγαγών εις αυτό τόν αδελφόν Ιησού, τού Χριστού λεγομένου, Ιάκωβος όνομα αυτώ, καί τινας ετέρους, ως παρανομησάντων κατηγορίαν ποιησάμενος, παρέδωκεν λευσθησομένους. όσοι δέ εδόκουν επιεικέστατοι τών κατά τήν πόλιν είναι καί τά περί τούς νόμους ακριβείς, βαρέως ήνεγκαν επί τούτω, καί πέμπουσι πρός τόν βασιλέα κρύφα, παρακαλούντες αυτόν επιστείλαι τώ Ανάνω μηκέτι τοιαύτα πράσσειν΄ μηδέ γάρ τό πρώτον ορθώς αυτόν πεποιηκέναι. τινές δ’αυτών καί τόν Αλβίνον υπαντιάζουσιν από τής Αλεξανδρείας οδοιπορούντα, καί διδάσκουσιν ως ουκ εξόν ήν Ανάνω χωρίς αυτού γνώμης καθίσαι συνέδριον»

(Ιουδαϊκές Αρχαιότητες 20.9.1.)

Ο Ευσέβιος γράφει ότι ο Ηγήσιππος αναφέρει ότι:
«….ο Ηγήσιππος, επί τής πρώτης τών αποστόλων γενόμενος διαδοχής, εν τώ πέμπτω αυτού υπομνήματι τούτον λέγων ιστορεί τόν τρόπον…..έστησαν ούν οι προειρημένοι γραμματείς καί Φαρισαίοι τόν Ιάκωβον επί τού πτερυγίου τού ναού….αναβάντες ούν κατέβαλον τόν δίκαιον. καί έλεγον αλλήλοις «λιθάσωμεν Ιάκωβον τόν δίκαιον», καί ήρξαντο λιθάζειν αυτόν…» (Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 2.23)

Ενώ τον ανέβασαν στο πτερύγιο του ιερού, τελικά δεν τον έριξαν από εκεί διότι ο Ιάκωβος μαρτυρούσε τον Ιησού και τον έβλεπαν οι Ιουδαίοι. Έτσι αναφέρει ο Ηγήσιππος ότι τον κατέβασαν και ότι τελικά τον λιθοβόλησαν.

Ο Ευσέβιος πάλι γράφει ότι ο Κλήμης Αλεξανδρείας αναφέρει…. «εν εβδόμω τής αυτή υποθέσεως έτι καί ταύτα περί αυτού φησιν «Ιακώβω τώ δικαίω καί Ιωάννη καί Πέτρω μετά τήν ανάστασιν παρέδωκεν τήν γνώσιν ο κύριος, ούτοι τοίς λοιποίς αποστόλοις παρέδωκαν, οι δέ λοιποί απόστολοι τοίς εβδομήκοντα΄ ών είς ήν καί Βαρναβάς. δύο δέ γεγόνασιν Ιάκωβοι, είς ο δίκαιος, ο κατά τού πτερυγίου βληθείς καί υπό γνάφεως ξύλω πληγείς εις θάνατον, έτερος δέ ο καρατομηθείς.» [Κλήμεντος Αλεξανδρείας, Υποτυπώσεις 7]

(Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 2.23)

Πιθανών, ο Κλήμης Αλεξανδρείας δεν ήταν καλά πληροφορημένος και για αυτό λέει ότι τον Ιάκωβο τον έριξαν από το ιερό. Για αυτό και λέει ότι μετά τον κτύπησαν με ξύλο, που σημαίνει ότι δεν είχε πεθάνει ακόμα. Δεν έχουμε αντιφάσεις λοιπόν.

Υγ. Αν και το παρακάτω δεν έχει σχέση με το θέμα, πρέπει να απαντήσω.

Συνεχίζουν λοιπόν οι συκοφάντες να λένε τα εξής ψέματα………..

‘’ ο Ευσέβιος στην Εκ­κλη­σι­α­σ­τική Ιστορία, βιβλίο 2, κε­φάλαιο 23, μας πλη­ροφορεί ότι ο Ιάκωβος δεν εί­χε πλυθεί, ξυ­ρι­στεί, χτε­νι­στεί, κλπ, ποτέ του’’.

Να δούμε τι γράφει ο Ευσέβιος στο συγκεκριμένο κομμάτι……

«διαδέχεται τήν εκκλησίαν μετά τών αποστόλων ο αδελφός τού κυρίου Ιάκωβος, ο ονομασθείς υπό πάντων δίκαιος από τών κυρίου χρόνων μέχρι καί ημών, επεί πολλοί Ιάκωβοι εκαλούντο, ούτος δέ εκ κοιλίας μητρός αυτού άγιος ήν, οίνον καί σίκερα ουκ έπιεν ουδέ έμψυχον έφαγε, ξυρόν επί τήν καφαλήν αυτού ουκ ανέβη, έλαιον ουκ ηλείψατο, καί βαλανείω ουκ εχρήσατο. τούτω μόνω εξήν εις τά αγία εισιέναι΄ουδέ γάρ ερεούν εφόρει, αλλά σινδόνας».

Λέει λοιπόν ότι ο Ιάκωβος δεν ηταν μεθύστακας, δεν έτρωγε κρέας (δικαιωμά του, άλλωστε και σήμερα υπάρχουν χορτοφάγοι), δεν ξύρισε το κεφάλι του ( δεν έκοβε τελείως τα μαλλιά του, όχι δεν έκοβε τα μαλλιά του καθόλου, και δεν εχρίετο με τα αρωματικά της εποχής, όχι δεν έκανε μπάνιο). Δεν αναφέρει για λουτρό. Καμία σχέση με τα αστεία που αναφέρονται…..

3.Ο Ιώσηπος και ο Ιουδαϊκός λαός δεν μπορεί να εμέμφοντο τον Αρ­χιερέα Ανάνο για την εκτέλεση κάποιου μισητού αιρετικού χριστιανού και παρα­βά­τη του Μωσαϊκού Νόμου.

Ο Ιώσηπος δεν μέμφεται τον Άνανο επειδή εκτέλεσε τον αιρετικό (για αυτούς Ιάκωβο), αλλά επειδή τον εκτέλεσε άδικα. «ως παρανο­μη­σάντων κα­τηγο­ρίαν ποιησά­με­νος παρέδωκε λευθησο­μέ­νους».

Και δεν συμφώνησε με τον Ιώσηπο ο Ιουδαϊκός λαός, αλλά οι «επιεικέστατοι των κατά την πόλην είναι».

Όσοι ήταν επιεικέστατοι, που σημαίνει ότι οι κατηγορίες δεν υπήρχαν πραγματικά αλλά ήταν κατασκευασμένες!! Μέχρι και ο Ιώσηπος το βλέπει!!

Ο Ιώσηπος όμως τον μέμφεται και για έναν ακόμα λόγο………

«ο δε βασιλευς αφειλετο μεν τον Ιωσηπον την ιερωσυνην,τω δε Ανανου παιδιν και αυτω Ανανω λεγομενω την διαδοχην της αρχης εδωκεν. Τουτον δε φασι τον πρεσβυτατον Ανανον ευτυχεστερο γενεσθαι, πεντε γαρ εσχε παιδας και τουτους παντας συνεβη αρχιερατευσε τω θεω, αυτος προτερος της τιμης επι πλειστον απολαυσας,οπερ ουδενι συνεβη των παρ ημιν αρχιερεων. Ο δε νεωτερος Ανανος, ον την αρχιερωσυνην εφαμεν ειληφεναι, θρασυς ην τον τροπον και τολμητης διαφεροντως, αιρεσιν δε μετηει την Σαδδουκαιων, οιπερ εισι περι τας κρισεις ωμοι παντας τους Ιουδαιους, καθως ηδη δεδηλωκαμεν».

Ο βασιλιάς, αφαίρεσε την ιερατεία από τον Ιώσηπο, και την έδωσε στον Άνανο. Όλα τα παιδιά του Άνανου αρχιεράτευσαν στον Θεό κατι ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ. Ήταν παράβαση. Στην Παλαια Διαθήκη ένας εκλέγονταν από τους ιερεις για να ΑΡΧΙΕΡΕΤΕΥΣΕΙ. Και ο Ιώσηπος που γράφει, ως Φαρισσαίος, θίγεται. Ένας χριστιανός γιατί να θιχτεί;

Και παρακάτω αναφέρει…… «αιρεσιν δε μετηει την Σαδδουκαιων». Αν και ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ (με μέσον τον βασιλιά, όπως λέει στην αρχή), ήταν από την μερίδα των ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ!! Ήταν σε αντίθετη παράταξη από τον ΦΑΡΙΣΣΑΙΟ Ιώσηπο!! Οι δύο αυτές θρησκευτικές μερίδες του Ιουδαϊσμού είχαν μεταξύ τους θρησκευτικές διαφορές, όπως φαίνεται σαφέστατα στα Ευαγγέλια. Να γιατί η εμπάθεια του Ιώσηπου. Αν τα έγραφε χριστιανός, γιατί να τον ενδιαφέρουν τα των Ιουδαίων;