Νέες παραποιήσεις πεντηκοστιανών σε πατέρες της εκκλησίας σχετικά με τις εικόνες.

Λυπάμαι πάρα πολύ που άνθρωποι που λένε ότι πιστεύουν στον Σωτήρα Χριστό και ακολουθούν την διδασκαλία Του, διαστρευλώνουν όχι μόνο την Αγία Γραφή, αλλα και τους πατέρες της ορθόδοξης εκκλησίας, προκειμένου να περάσουν τις αιρετικές τους θέσεις ως πίστη της πρώτης εκκλησίας. Για τις εικόνες έχουμε αναφέρει εδώ και εδώ.

Παρακάτω, θα απαντήσουμε με την χάρη του Θεού και σε νέες παραποιήσεις

Ευσέβιος (260-340)

Ο Ευσέβιος έγραψε εκκλησιαστική ιστορία. Είχε όμως αιρετικά φρονήματα. Ήταν φιλοαρειανός. Οι αρειανοί ηταν κατά των εικόνων. Επηρεασμένος από αυτές τις διδαχές, δεν δέχονταν τις εικόνες. Όμως αυτή η τοποθέτησή του ηταν τοποθέτηση των αιρετικών αρειανών που δεν δέχονταν την θεότητα του Ιησού Χριστού. Δεν μπορείτε ,επομένως, αγαπητοί Προτεστάντες να τον επικαλείστε γιατί ο Ευσέβιος ΔΕΝ αποτελεί αξιόπιστη πηγή αναφορικά με δογματικά θέματα. Ειδικά όταν του έχει απαντήσει ο πατριάρχης Νικηφόρος (PG 100,848)।

Μέγας Αθανάσιος (293-373)

Χρησιμοποιούν την φράση του Μέγα Αθανασίου «οι βλέποντες τοις μη βλέπουσι προσεύχονται και οι ακούοντες τοις μη ακούουσι», και θέλουν να πουν ότι ο άγιος ηταν κατά των εικόνων. Όμως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τον στύλο της ορθοδοξίας.

Η φράση είναι από το έργο του Κατά Ειδώλων που γράφτηκε περίπου το 317-319.

Ας δούμε το χωρίο…

"Είτα προσκυνούντες λίθοις και ξύλοις, ουχ ορώσιν ότι τα μεν όμοια τοις ποσί πατούσι και καίουσι, τα δε τούτων μέρη θεούς προσαγορεύουσι· και α προ ολίγου εις χρήσιν είχον, ταύτα δια παραφροσύνην γλύψαντες σέβουσιν· ουχ ορώντες, ουδέ λογιζόμενοι το σύνολον, ότι ου θεούς, αλλά την τέχνην του γλύψαντος προσκυνούσιν….λοιπόν ως θεούς προσκυνούσι, μισθού παρά του γλύψαντος αυτούς αγοράσαντες. πολλάκις δε και αυτός ο αγαλματοποιός, ώσπερ επιλαθόμενος ων αυτός ειργάσατο, τοις ιδίοις έργοις προσεύχεται…

πως δε ουκ αν τις αυτούς οικτειρήσειε και κατά τούτο, ότι βλέποντες αυτοί τους μη βλέποντας προσκυνούσι, και ακούοντες αυτοί τοις μη ακούουσι προσεύχονται…"

Μετάφραση…

«Έπειτα, προσκυνώντας τις πέτρες και τα ξύλα, δεν βλέπουν ότι όλα αυτά είτε τα πατούν με τα πόδια είτε τα καίνε· δυστυχώς, όμως, μερικά κομμάτια τους τα αναγορεύουν σε θεότητες. Αυτά που πριν από λίγο χρησιμοποιούσαν, τώρα με μανία τα λαξεύουν και τα λατρεύουν. Δεν βλέπουν ούτε σκέφτονται ότι λατρεύουν την τέχνη του γλύπτη και όχι θεούς….τα προσκυνούν ως θεότητες· σαν να μην έδωσαν χρήματα στον αγαλματοποιό για να τα αγοράσουν! Πολλές φορές μάλιστα και ο ίδιος ο τεχνίτης των γλυπτών, σαν να ξέχασε ότι ο ίδιος τα έφτιαξε, προσεύχεται στα δικά του έργα…Πως, λοιπόν, δεν θα τους λυπόταν κανείς και στο εξής: αυτοί που βλέπουν προσκυνούν τους τυφλούς, κι αυτοί που ακούν προσεύχονται στους κωφούς.

(Λόγος Κατά Ειδώλων, 13)

Όλος αυτός ο λόγος αναφέρεται ΣΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ και ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. Αν διαβάσετε τον λόγο του, θα δείτε να μιλάει για το δωδεκάθεο.

Ορίστε ποιες είναι οι απόψεις του αγίου για τις χριστιανικές εικόνες.

«Εμείς οι πιστοί δεν προσκυνούμε τις εικόνες ως Θεούς, μη γένοιτο, όπως οι ειδωλολάτρες, αλλά εκφράζουμε τη σχέση
μόνο και τον πόθο της αγάπης μας προς τη μορφή του εικονιζομένου προσώπου. Γι αυτό πολλές φορές, όταν η μορφή
εξαλειφθεί, καίμε την άλλοτε εικόνα ως ξύλο άχρηστο.
Όπως λοιπόν ο Ιακώβ, όταν επρόκειτο να πεθάνει, προσκύνησε στην άκρη της ράβδου του Ιωσήφ, τιμώντας όχι τη ράβδο,
αλλά εκείνον που την κρατούσε, έτσι κ οι πιστοί, δεν ασπαζόμαστε τις εικόνες για κανέναν άλλο λόγο, όπως καταφιλούμε
και τα παιδιά μας πολλές φορές και τους πατέρες μας, αλλά για να δείξουμε τον πόθο της ψυχής μας.
Όπως δηλαδή και ο Ιουδαίος κάποτε προσκυνούσε τις πλάκες του Νόμου και τα δύο χρυσά και γλυπτά χερουβίμ, τιμώντας όχι τη φύση
του λίθου και του χρυσού, αλλά τον Κύριο που τα επέτρεψε».

(Προς τον Αντίοχο ,κεφάλαιο 38).

Ξεκάθαρη η απάτη των πεντηκοστιανών।

Γρηγόριος Ναζιανζηνός (329-389)

Στα ίδια πλαίσια κινείτε και ο άγιος Γρηγόριος

Μέγας Βασίλειος (329-379)

Ο Μ. Βασίλειος ομολογεί στην επιστολή του προς τον Ιουλιανό τον Παραβάτη (361-163) ότι τις εικόνες (‘’χαρακτήρες’’) των αποστόλων, των προφητών και των αγίων ‘’τιμώ και προσκυνώ, κατ’ εξαίρετον τούτων παραδεδομένων εκ των αγίων αποστόλων και ουκ απαγορευμένων, αλλ’ εν πάσαις εκκλησίαις ημων του των ανιστορουμένων’’ (PG32,1100)।

Ιωάννης ο Χρυσόστομος (354;-407)

«Μη τοίχοις ο Θεός περιγράφεται ; Απερίγραπτον το θείον. Μη γαρ οφθαλμοίς ο ημέτερος Δεσπότης οράται ; ΑΘΕΩΡΗΤΟΣ ΓΑΡ ΕΣΤΙ ΚΑΙ ΑΝΕΙΔΕΟΣ ΤΗ ΟΥΣΙΑ , ΚΑΤΑ ΔΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΑΤΑΙ

( Εις τον άγ μάρτυρα Ρωμανόν, Β ΕΠΕ, 37,178। PG 50,616 ).

Επομένως, ο Χριστός δεν απεικονίζεται κατά την θεία φύση του, αλλα κατά την ανθρώπινη! Επιτρέπεται επομένως.

Νείλος

‘’όπως αν οι μη ειδότες γράμματα, μηδέ δυνάμενοι τας θείας αναγινώσκειν γραφάς, τη θεωρία της ζωγραφίας μνήμην τε λαμβάνωσι της των γνησίως τω αληθινώ θεώ δεδουλευκότων και προς άμμιλαν διεγείρονται των ευκλέων και αοιδίμων αριστευμάτων, δι’ ων της γης τον ουρανόν αντηλλάξαντο, των βλεπομένων τα μη ορώμενα προτιμήσαντες’’ (PG 79,577)।

Αυτά ως προς το παρόν. Θα επανέλθουμε με περισσότερα τις επόμενες μέρες…

Σύστημα ΧΥΔΑΙΑΣ συμπαιγνίας ΓΑΠ-ΔΝΤ

Τις τελευταίες μέρες δημοσιεύεται στο διαδίκτυο βίντεο από δελτίο ειδήσεων του σταθμού τού Μπόμπολα, στο οποίο ο  επικεφαλής του ΔΝΤ φέρεται να είπε πως δεν είναι αυτός που ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση να κοπούν οι δύο μισθοί και συντάξεις από εργαζόμενους και συνταξιούχους, αλλά το μέτρο αυτό αποτελούσε πρόταση του ΓΑΠ την οποία το ΔΝΤ αποδέχτηκε.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Δείτε το βίντεο και κατόπιν διαβάστε το παρακάτω άρθρο το οποίο φέρει ημερομηνία 1η Οκτωβρίου 2009, δλδ πριν εκλεγεί ο γιός της Μάργκαρετ Τσαντ στην πρωθυπουργία της χώρας.

 

«Δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι συντάξεις και αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που οδήγησε την απερχόμενη κυβέρνηση στην πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, οι συντάξεις ίσως να είναι το τελευταίο μας μέλημα. Και για να μην μακρηγορούμε, οι λύσεις θα είναι πραγματικά επώδυνες. Οι μειώσεις των μισθών και κυρίως στο δημόσιο τομέα είναι προ των πυλών...

 

Οι διεθνείς οργανισμοί έχουν προτείνει να περικοπούν ο δέκατος τρίτος και ο δέκατος τέταρτος μισθός! Μία πραγματικά επώδυνη λύση, καθώς θα ανατρέψει άρδην τον οικογενειακό προγραμματισμό των μισών και πλέον Ελλήνων. Όλοι μας έχουμε υποχρεώσεις, έχουμε πάρει δάνεια, έχουμε ανοιχτεί σε πιστωτικές κάρτες και σε κάθε περίπτωση τους υπολογισμούς μας τους κάναμε με βάση τα προβλεπόμενα έσοδα. Μία τέτοια απόφαση, λοιπόν, θα έχει ως αποτέλεσμα να παγώσει η αγορά, να αυξηθούν οι επισφάλειες και να περάσει η ελληνική κοινωνία ένα σοκ άνευ προηγουμένου.

Πόσο πιθανό είναι αυτό το σενάριο; Αρκετά πιθανό, όσο συνεχίζεται η μείωση των εσόδων του δημοσίου, με αποτέλεσμα να έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη δανείων από το εξωτερικό. Από τη στιγμή, λοιπόν, που θα φτάσουμε στο χείλος της καταστροφής, αν δεν έχουμε φτάσει ήδη, οι αγορές θα μας θέσουν το δίλημμα: «Ή σας δανείζουμε με αυτούς τους όρους ή κηρύξτε παύση πληρωμών».

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε πρόσφατη έκθεσή του για την Ελλάδα είχε προτείνει την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού για τους συνταξιούχους. Από τότε μέχρι σήμερα η κατάσταση έχει γίνει πιο δυσχερής και η αμέσως επόμενη λογική πρόταση μοιάζει να είναι η περικοπή των μισθών και στους εν ενεργεία υπαλλήλους του δημόσιου τομέα. Στο σημείο αυτό να σας θυμίσουμε ότι όταν η Ρουμανία και η Λετονία ζήτησαν την βοήθεια του ΔΝΤ επιβλήθηκε στη χώρα η μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων σε μία νύκτα. Οι προτάσεις, λοιπόν, αυτές ας μην μας φαίνονται ως όνειρα θερινής νυκτός κάποιου άσπλαχνου γραφειοκράτη που στοχεύει στο εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά ως φυσική συνέπεια της αδυναμίας ενός κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Το πρόβλημα είναι να μην φτάσουμε στο σημείο να ζητήσουμε την βοήθεια των διεθνών οργανισμών. Διότι αν δεν έχουμε άλλη επιλογή, τότε είναι φυσικό να αποδεχτούμε πλήρως τους όρους τους και οι όροι είναι ήδη γνωστοί.

 

Είναι φυσικό να μην θέλουμε να αποδεχτούμε αυτή την πιθανότητα, να πιστεύουμε στο καλό σενάριο, ότι η νέα κυβέρνηση θα βρει έναν κάποιο τρόπο για να αποτρέψει τα χειρότερα. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει από κάποιον πολιτικό φορέα συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς η χώρα θα βγει από την κρίση. Φανταζόμαστε ότι τα έσοδα του δημοσίου δεν μπορούν να αυξηθούν αν το δημόσιο κρατικοποιήσει τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή, ούτε είναι δυνατόν να εισπράξει βεβαιωμένους φόρους από χρεοκοπημένες επιχειρήσεις. Καταλαβαίνουμε ότι είναι δύσκολο να πει κάποιος όλη την αλήθεια και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Να πει δηλαδή ότι παρά τις καλές του προθέσεις η χώρα εξαρτάται από το δανεισμό και από τους όρους των δανειστών.

 

Καταλαβαίνουμε επίσης ότι η νέα κυβέρνηση θα έχει την ελπίδα να μην καταφύγει σε έσχατα μέτρα, καθώς τέτοιου είδους καταστάσεις δεν είναι ευχάριστες για τον οιονδήποτε. Τα πράγματα, όμως, δεν θα εξελιχτούν με βάση τις καλές προθέσεις ή τις προσδοκίες μας. Αλλά με βάση τις ανάγκες μας και κυρίως με βάση τις υποχρεώσεις που έχουμε δημιουργήσει στο παρελθόν...»

Θανάσης Μαυρίδης

 Πηγή

Η εικονομαχία και οσα δεν θα σας πουν οι σύγχρονοι εικονομάχοι Προτεστάντες.

Από την εκκλησιαστική ιστορία του Β Φειδά, α τόμος.

Η περίοδος της εικονομαχίας εμφανίστηκε πολύ μετά από την εμφάνιση της χριστιανικής εικονογραφίας. Κράτησε από το 727-843, ενώ η χριστιανική εικονογραφία υπήρχε ήδη από τον τρίτο αιώνα. Μέχρι και την εικονομαχική περίοδο, οι τάσεις κατά των εικόνων άνηκαν σε αιρετικούς, αιρεσιάρχες, αλλά και σε ανθρώπους με αιρετικά φρονήματα όπως ο Ευσέβιος. Συγκεκριμένα, ο Ευσέβιος, αν και έγκυρος αναφορικά με την εκκλησιαστική ιστορία που έγραψε, εν τούτοις ήταν αρειανόφρον. Ο Πατριάρχης Κων/πολεως Νικηφόρος, απέδειξε τα αιρετικά φρονήματα του Ευσεβίου, και έτσι απέκρουσε τις θέσεις του. Εχουμε μαρτυρίες και από τον Μ Βασίλειο και από τον Νείλο και από άλλους πατέρες της εκκλησίας, ότι οι εικόνες ήταν αποδεκτές από την αρχαία εκκλησία. Οι εικονομάχοι ως τότε ηταν κυρίως οι αιρετικοί Παυλικιανοί (συγκρητισμός Γνωστικισμού και Μανιχαισμού), οι Μονοφυσίτες, οι Νεστοριανοί και άλλοι. Δυστυχώς ο εχθρός κατάφερε να περάσει και εντός της εκκλησίας σε κάποιους ιεράρχες (στους λιγότερους) τέτοιες εικονομαχικές τάσεις. Σημαντικό πρόσωπο γι αυτήν την δύσκολη περίοδο της αυτοκρατορίας αλλά και της εκκλησίας, είναι ο Λέοντας Γ. Ο Φειδάς αναφέρει… «Η θέση όμως του Λέοντα Γ είναι ιδιάζουσα έναντι των άλλων εικονομάχων αυτοκρατόρων, αφού αυτός υπήρξε ο πρώτος εισηγητής και ο θεμελιωτής της εικονομαχίας». (σελ.771). Ο αυτοκράτορας (όπως ο οποιοσδήποτε αυτοκράτορας) έβλεπε πρώτιστα το καλό της αυτοκρατορίας. Αυτό ηταν το κύριο μέλημά τους. Η ενότητα στον στρατό τους, για να είναι σε θέση να υπερασπιστούν την αυτοκρατορία από διάφορες επιδρομές των εχθρών τους. Και σαφώς και το δικό τους όφελος. Ως τότε, είχαν περάσει από την αυτοκρατορία διάφοροι αυτοκράτορες με διάφορα θρησκευτικά φρονήματα. Άλλοι ήταν αρειανόφρονες, άλλοι μονοφυσίτες, άλλοι πνευματομάχοι, όμως κανένας δεν μπόρεσε να επιβάλλει τις απόψεις του στα δόγματα της εκκλησίας. Τα επιχειρήματα των προτεσταντών ότι δήθεν οι αυτοκράτορες επέβαλλαν τις απόψεις τους ως δόγματα τα οποία η εκκλησία ηταν δήθεν υποχρεωμένη να δεχτεί, είναι ψευδέστατα. Διότι τότε θα έπρεπε να υπήρχαν διάφορες αποφάσεις κυρίως για το πρόσωπο του Κυρίου που είναι σημείο αντιλεγόμενο για τις αιρέσεις. Όμως η εκκλησία κράτησε την ορθή διδασκαλία σε όλα τα δογματικά θέματα. Αν και οι αυτοκράτορες συγκαλούσαν τις συνόδους και προήδρευαν σε αυτές, ποτέ δεν πέρασαν τις τυχών αιρετικές τους απόψεις στην γραμμή της εκκλησίας. Αντίθετα, αυτό συνέβει στην εικονομαχική περίοδο με την ψευτοσύνοδο της Ιερείας το 754, όπου ηταν μια στημένη σύνοδος στην οποία έλαβε μέρος ένα μικρό κομμάτι αποστατών ιερέων και ΟΧΙ ΟΛΗ η εκκλησία. Τι έχουν να μας πουν οι Προτεστάντες γι αυτήν στην οποία δεν ηγήθηκε το Άγιο Πνεύμα (αφού δεν συμμετείχε το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησίας) αλλά ο Λέοντας Γ που είχε ήδη συμφωνήσει για τις αποφάσεις της;
 

Πρίν την συγκρεκριμένη ψευτοσύνοδο, αναφέρει ο Φειδάς… «Ο Πατριάρχης όμως απέκρουσε τις προτάσεις του Λέοντα Γ περί της γενικής καταργήσεως της τιμής των ι εικόνων με το τυπικό επιχείρημα ότι δεν ηταν δυνατή χωρίς προγενέστερη απόφαση του μόνου αρμοδίου εκκλησιαστικού οργάνου, δηλαδή της Οικουμενικής συνόδου. Ο Πατριάρχης διακήρυξε σαφώς ότι ‘’ χωρίς οικουμενικής συνόδου καινοτομήσαι πίστιν αδύνατον’’ (PG 98,156).»

Μετα την αντίσταση του Πατριάρχη Κων/πολεως Γερμανού, ο αυτοκράτορας τον ανάγκασε να παραιτηθεί και αντί αυτού εξέλεξε τον εικονομάχο Αναστάσιο, ο οποίος και υπέγραψε διάταγμα κατά των εικόνων. Αυτές τις αυθαιρεσίες υποστηρίζουν οι Προτεστάντες. Το αποτέλεσμα ήταν να αγανακτήσουν οι πιστοί. Η εκκλησία επομένως (το σύνολο των πιστών) δεν δέχτηκε την απόφαση αλλα ούτε τον Αναστάσιο που εκλέχτηκε από ανθρώπους και για ανθρώπινα συμφέροντα. Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν δεν ηγείται το Πνεύμα του Θεού. Αναστάτωση! Βέβαια η εκκλησία δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια. Άλλη μια απόδειξη ότι ηταν πάντα ενάντια σε κάθε ανθρώπινη αυθαιρεσία, είτε αυτή προέρχονταν από αυτοκράτορα είτε από αναξίως εκλεγμένο ιεράρχη. Σημαντική μορφή εκείνη την περίοδο αναδείχτηκε ο μοναχός Ιωάννης Δαμασκηνός. Ένας άνθρωπος προικισμένος με τα χαρίσματα αλλα και με την χάρη του Θεού επάνω του. Αυτός έγραψε λόγους υπέρ των αγίων εικόνων ανατρέποντας θεολογικά τα επιχειρήματα των εικονομάχων.

Κανένας εκκλησιαστικός ηγέτης δεν συμφώνησε με τον Λέοντα. Με τις αποφάσεις του αναστάτωσε όλη την εκκλησία. Κανείς δεν αναγνώριζε τον Αναστάσιο που ουσιαστικά ήταν η μαριονέτα του αυτοκράτορα. Η αλαζονεία του ηταν τόση, ώστε τα έβαλε ακόμα και με τον πάπα Ρώμης Γρηγόριο Β. «Η στάση του Ρώμης Γρηγορίου Β εξόργισε τον αυτοκράτορα Λέοντα Γ, ο οποίος υπεραμύνθηκε της ιερατικής του εξουσίας, τονίζοντας ότι ‘’Βασιλεύς είμι και ιερεύς’’ (Mansi, XII, 975)» (σελ 778)।

Ενώ λίγο παρακάτω αναφέρει… «Την στάση του Γρηγορίου Β έναντι των εικονομάχων ακολούθησε και ο διάδοχος του Γρηγόριος Γ (731-741), όπως επίσης και άλλοι πάπες της Ρώμης. Εναντίων του εικονομαχικού διατάγματος τάχθηκαν ευθύς εξ αρχής και οι πατριαρχικοί θρόνοι Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, και Ιεροσολύμων. Παρά την γενική αποδοκιμασία των εικονομαχικών μέτρων από την Εκκλησία, ο Λέων ο Γ επέμεινε στην εφαρμογή τους» (σελ 778)।

Ρωτάω τους Προτεστάντες. Πως επικροτούν αποφάσεις ενός αυτοκράτορα και ελάχιστου μέρους της εκκλησίας, όταν η συντριπτική πλειοψηφία της εκκλησίας διαφωνεί και διώκεται στα επόμενα χρόνια; Εδώ γιατί δεν βλέπουν την αυθαιρεσία και την βλέπουν εκεί που δεν υπάρχει; Τι έχουν να πουν οι σύγχρονοι εικονομάχοι;

Μετα τον θάνατο του Λέοντα Γ, διάδοχος του υπήρξε ο Κωνσταντίνος Ε. Επαναστάτησε όμως ο Αρτάβασδος εναντίον του και ο Κωνσταντίνος έφυγε στην Μ Ασία. Ξαναγύρισε όμως και επανήλθε στον θρόνο. Και τι έκανε; Τύφλωσε τον πατριάρχη Αναστάσιο που ειχε τοποθετηθεί από τον Λέοντα. Και αυτό επειδή στο διάστημα που είχε επικρατήσει ο Αρτάβασδος, ο Αναστάσιος αποδοκίμασε την εικονομαχία που πρίν υποστήριζε!! Έτσι αναφέρει ο Φειδάς… «Ο Πατριάρχης Αναστάσιος τυφλώθηκε και διαπομπεύθηκε, αλλα δεν εκθρονίστηκε, αφού δέχτηκε να καταδικάσει και πάλιν την τιμή των ιερών εικόνων » (σελ 779). Αυτοί ήταν οι εικονομάχοι. Επιβολή δια της βίας και της αυθαιρεσίας!! Τα ξέρουν αυτά οι Προτεστάντες ή τα ξέρουν αλλά τα αποκρύπτουν;

Ας περάσουμε και στην ψευδοσύνοδο της Ιέρειας. Ο εικονομάχος Κων/νος Ε ήθελε τις θεολογικές του θέσεις να τις περάσει στην εκκλησία. Ήθελε να θεωρήσει τους εικονόφιλους ως αιρετικούς και τους εικονομάχους ως ορθόδοξους. Το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο δηλαδή!!

Έτσι, «στη σύνοδο συμμετείχαν 338 επίσκοποι υπό την προεδρία του επισκόπου Εφέσου Θεοδοσίου, γιού του άλλοτε αυτοκράτορα Αψιμάρου και φανατικού εικονομάχου. Κατά τον Θεοφάνη, στην προεδρία της συνόδου συμμετείχαν και οι επίσκοποι Σισίννιος, Παστιλλάς Πέργης της Παμφυλίας και Βασίλειος Αντιοχείας της Πισιδίας. Δεν συμμετείχαν όμως οι Πατριάρχες Ρώμης, Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, και Ιεροσολύμων, γιατι οι μεν τέσσαρες θρόνοι είχαν ταχθή κατά της εικονομαχίας, ο δε θρόνος της Κων/πόλεως εχήρευε…βεβαίως, η θέση της συνόδου έναντι των ι. εικόνων είχε καθοριστεί εκ των προτέρων με την πραγματεία του αυτοκράτορα» (σελ. 781).

Ενώ λίγο παρακάτω αναφέρει… «Αργότερα, ο πατριάρχης Νικηφόρος κατηγόρησε τον αυτοκράτορα Κων/νο ότι επέβαλε τις απόψεις του στην σύνοδο, αφού ‘’σύνοδον τε ιερέων ανοσίων συνεκρότησε και το ασεβές της εαυτου αθείας δόγμα εξέθετο’’ (PG 100, 532)।

Τέτοιες ψευτοσυνόδους επικαλούνται οι Προτεστάντες, που ποτέ δεν έγιναν αποδεκτές από το σώμα της εκκλησίας. Ακόμα αναθεματίστηκαν και ο Δαμασκηνός και ο πατριάρχης Γερμανός. Η ένσταση συνεχίστηκε όταν ο αυτοκράτορας ήθελε την έγγραφη αποδοχή των αποφάσεων. Ήθελε δηλαδή να δεχτεί όλη η εκκλησία όσα παρανόμως αποφάσισε ο ίδιος ο αυτοκράτορας με μερικούς αποστάτες. Έτσι εντάθηκαν οι διωγμοί κατά των διαφωνούντων.

Στην σελ 787, αναφέρει… «…ο Κωνσταντίνος επιδίωξε να βεβαιωθή με όρκο ότι οι επίσκοποι, ο λοιπός ενοριακός κλήρος, και ο λαός θα απεδέχοντο τα εικονομαχικά μέτρα…ο αξιωματούχος Μ. Λαχανοδράκων συναγωνιζόταν τον αυτοκράτορα σε σκληρότητα. Τύφλωσε ή εξόρισε πολλούς μοναχούς, πώλησε τα μοναστήρια της Θράκης μαζί με τα ιερά σκεύη τους, τα πολύτιμα βιβλία και όλα όσα ανήκαν σε αυτά, έστειλε δε τα χρήματα στον αυτοκράτορα….»।

Έτσι λοιπόν, αφού η ψευτοσύνοδος της Ιέρειας δεν είχε οικουμενικό χαρακτήρα και το πλήρωμα της εκκλησίας διαφωνούσε, αλλά και με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Ε και την διαδοχή του από τον ηπιότερο Λέοντα Δ, οδηγούμαστε σε μια Οικουμενική σύνοδο για την αποκατάσταση της αλήθειας και της ειρήνης στην εκκλησία που τόσο τάραξαν οι ανθρώπινες ενέργειες των εικονομάχων. Μετα τον θάνατο του Λέοντα Δ (780), η εξουσία περιήλθε στην Ειρήνη την Αθηναία

.

Η εικονομαχία δεν υποστηρίχτηκε για θεολογικούς λόγους, αλλά για πολιτικούς. Ο κάθε αυτοκράτορας ήθελε το συμφέρον το πολιτικό το δικό του. Το ίδιο έπραξε και η Ειρήνη η Αθηναία. Εκείνη ήθελε να δώσει ένα τέλος σε όλα αυτά και να επανέλθει η ειρήνη στην αυτοκρατορία και στην εκκλησία. Έτσι προώθησε τις εργασίες για μια οικουμενική σύνοδο. Όμως ΟΥΤΕ αποφάσισε για λογαριασμό της εκκλησίας, ΟΥΤΕ επέβαλε τις απόψεις της. Μάλιστα στην Ζ' Οικουμενική έλαβαν μέρος και εικονομάχοι. Μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια σύγκλησης της το 786 στην Κων/πολη, συγκλήθηκε τελικά το 787 στην Νίκαια της Βυθινίας. Καταδικάστηκε η ψευδοσύνοδος της Ιέρειας και επαναπροσδιορίστηκαν οι ορθές απόψεις για τις εικόνες, με βάση τα γραπτά του Ιωάννη του Δαμασκηνού. Ο Φειδάς σελ 792 αναφέρει… «Οι αποφάσεις της Ζ' Οικουμενικής συνόδου κοινοποιήθηκαν προς τις εκκλησίες της Ανατολής και της Δύσεως και έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό». Εκτός των Φράγκων.

Όμως μετά το 813, δηλαδή 26 μόλις χρόνια μετά την Ζ' Οικουμενική, επανήλθε το θέμα για καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ λόγους. Στην σελ 793 αναφέρει... «Οι αλλεπάλληλες ταπεινωτικές ήττες των Βυζαντινών στρατευμάτων επί των εικονόφιλων βασιλέων έφεραν έντονα στη μνήμη του λαού τις ένδοξες νίκες των εικονομάχων αυτοκρατόρων. Οι κρυπτο-εικονομάχοι αναθάρρησαν και προετοίμασαν την ανανέωση της εικονομαχίας». Δηλαδή, δεν το είδαν θεολογικά το όλο θέμα, αλλά πολιτικά. Πρωτοστάτης των εικονομάχων ήταν ο Λέοντας Ε αυτή την φορά. Ο πατριάρχης Νικηφόρος αρνήθηκε και εξορίστηκε. Ο αυτοκράτορας φρόντισε να εκλεγεί εικονομάχος πατριάρχης ο οποίος στην σύνοδο της Αγίας Σοφίας καταδίκασε την Ζ' Οικουμενική και αποκατέστησε την σύνοδο της Ιέρειας. Βλέπουμε πάλι το ίδιο πολιτικό παιχνίδι. Οι λίγοι να αποφασίζουν για τους πολλούς. 

Υπέρμαχοι των εικόνων αποδείχτηκαν ο Θεόδωρος Στουδίτης και ο πατριάρχης Νικηφόρος. Στην σελίδα 795 αναφέρει… «Η αναβίωση της εικονομαχίας με την απόφαση του αυτοκράτορα Λέοντος Ε του Αρμενίου προκάλεσε νέες αντιδράσεις του Θεόδωρου και των Στουδιτών, ο δε Θεόδωρος και πάλι εξορίστηκε, αλλά συνέχισε ακλόνητος τον αγώνα εναντίον της εικονομαχίας…Ο Θεόδωρος ο Στουδίτης φυλακίστηκε και εξορίστηκε επανειλημμένα , επίσκοποι διώχτηκαν, μοναστήρια κλείστηκαν και πολλοί πιστοί υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια». Αξίζει να σημειωθεί ότι και στις δύο εικονομαχικές ψευτοσυνόδους δεν συμμετείχαν οι πέντε πατριάρχες. Επί Μ. Τραυλού τα πράγματα ήταν ηπιότερα, αλλά επι Θεοφίλου άρχισαν πάλι σκληροί διωγμοί εκ μέρους των εικονομάχων. 

Τοποθέτησε τον Ιωάννη Γραμματικό (σκληρό εικονομάχο) στην πατριαρχική θέση, αλλά δεν τον δέχτηκε κανείς. Μετά τον θάνατό του, τον διαδέχτηκε η Θεοδώρα (ήταν επίτροπος του ανήλικου γιού της), και με την σύγκληση συνόδου από τον Μεθόδιο το 843 που είχε γίνει πατριάρχης, καταδικάστηκε ο Γραμματικός και όλοι οι εικονομάχοι επίσκοποι και επικύρωσε η εκκλησία ολόκληρη τις αποφάσεις της Ζ' Οικουμενικής. Έτσι επικράτησε η αναστήλωση των εικόνων.

Οι αυτοκράτορες προσπάθησαν να παίξουν πολιτικά παιχνίδια σε βάρος της εκκλησίας, αλλά τελικά επικράτησε το θέλημα του Θεού. Η εκκλησία (ως σώμα Χριστού) ουδέποτε υποχώρησε, ουδέποτε άλλαξε την δογματική της διδασκαλία, αλλα παρέμεινε ο στύλος και το εδραίωμα της αλήθειας, όπως αναφέρει ο απ Παύλος.

Τι έχουν να μας πουν οι Προτεστάντες που τάσσονται υπέρ ψευτοσυνόδων και κατά των συνόδων που συμμετείχε ολόκληρη η εκκλησία; Άραγε αυτά σας τα έδειξαν οι ηγέτες σας ή σας τα έκρυψαν; Η σύνοδος αυτή ήταν ενδημούσα, αλλά επανέφερε τις αποφάσεις της Ζ' οικουμενικής συνόδου που ήταν αποφάσεις της εκκλησίας και όχι του αυτοκράτορα σε στημένη σύνοδο όπως της Ιέρειας. Και σε άλλες συνόδους, όπως για παράδειγμα στην Α' Οικουμενική, δεν τηρήθηκαν πρακτικά, έτσι και στην σύνοδο του 843. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Το Συνοδικό μαρτυρείται από το 899 στο Κλητορολόγιο του Φιλοθέου.

Τα παρεξηγημένα τρόφιμα

Tα τελευταία χρόνια είναι γεγονός ότι υπάρχει περισσότερη πληροφόρηση σχετικά με τη διατροφή μας.
Διαβάζουμε, ακούμε και μαθαίνουμε για το τι πρέπει να τρώμε, ποια θρεπτικά στοιχεία περιέχονται σε κάθε τρόφιμο, ποιες τροφές είναι υγιεινές και ποιες μπορούν βλάψουν τον οργανισμό μας. Παρόλη όμως τη γνώση, υπάρχουν ακόμα κάποιοι διατροφικοί μύθοι και κάποια τρόφιμα που για διάφορους λόγους μπορεί να θεωρηθούν ως "παρεξηγημένα". Είτε γιατί θεωρούνται πιο υγιεινά από ότι είναι, είτε γιατί δεν είναι όσο "ελαφρά" και χαμηλοθερμιδικά από όσο νομίζουμε, είτε τέλος γιατί δεν κάνουν τόσο καλό ή κακό, όσο νομίζουμε.
Με το άρθρο αυτό θα επιδιωχθεί να ξεκαθαριστούν αυτοί οι μύθοι και να παρουσιάσουμε αυτά τα "παρεξηγημένα" τρόφιμα.

Το υγιεινό ελαιόλαδο και τα "ελαφριά" σπορέλαια: ξεκινάμε με ένα πολύ κλασσικό δίλημμα που πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν. Το δίλημμα αυτό συνδέεται με τη θερμιδική περιεκτικότητα αλλά και την θρεπτική αξία των διαφορετικών τύπων ελαίων. Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι το ελαιόλαδο έχει περισσότερες θερμίδες από τα υπόλοιπα "ελαφριά" λάδια (σογιέλαιο, βαμβακέλαιο, ηλιέλαιο). Αυτό είναι αποτέλεσμα μάλλον της μεγαλύτερης ρευστότητας των σπορέλαιων, του δυνατότερου αρώματος και της εντονότερης γεύσης του ελαιολάδου, αλλά και της έξυπνης διαφημιστικής προώθησης των ελαίων αυτών με κύριο σύνθημα: σπορέλαια, τα "ελαφριά λάδια". Το γεγονός είναι ότι οι διαιτολόγοι και οι άλλοι επιστήμονες συστήνουν την κατανάλωση του ελαιόλαδου, γιατί παρέχει σαφώς υψηλότερης θρεπτικής αξίας λιπαρά οξέα, που είναι κυρίως μονοακόρεστα, αλλά και επίσης γιατί δίνουν τον ίδιο αριθμό θερμίδων (9 θερμίδες ανά γραμμάριο), όπως και όλα τα άλλα λάδια, ανεξάρτητα από τον καρπό από τον οποίο προέρχονται. Άρα, μία κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο δίνει λίγο περισσότερο από 90 θερμίδες, όσες ακριβώς και τα σπορέλαια, αλλά οι θερμίδες αυτές είναι πολύ πιο υγιεινές και προστατευτικές για τον οργανισμό μας (λόγω της παρουσίας αντιοξειδωτικών ουσιών όπως π.χ. η βιταμίνη Ε, οι οποίες έχουν αντικαρκινική και αντιγηραντική δράση). Βέβαια πρέπει να επισημανθεί ότι όλα τα έλαια θέλουν προσοχή στην κατανάλωση τους, μια και συμβάλλουν στην επιβάρυνση μας με θερμίδες λίπους και την αύξηση του σωματικού μας βάρους, ακόμα και αν προέρχονται από το υγιεινό και τόσο διαδεδομένο στη χώρα μας "χυμό" της ελιάς.  

Συμπέρασμα: καταναλώστε ελαιόλαδο, αλλά προσέξτε την ποσότητα που προσθέτετε στα γεύματα σας, και φροντίστε να καταναλώνετε κυρίως "παρθένο" ελαιόλαδο, αφού αυτό δεν έχει υποστεί καμιά επεξεργασία, όπως έχει συμβεί με το "ραφινέ".

"Οι ελιές δεν επιβαρύνουν το βάρος μας": αν και το ελαιόλαδο προέρχεται από την ελιά, φαντάζει για τους περισσότερους από εμάς ως πιο επικίνδυνο και επιβαρυντικό για το βάρος μας από τις ελιές. Έτσι, ενώ συχνά ελέγχουμε την ποσότητα του λαδιού που θα προσθέσουμε στο φαγητό ή τη σαλάτα μας, με μεγάλη ευκολία-αλλά και ευχαρίστηση- καταναλώνουμε μια χούφτα ελιές. Δεν πρέπει λοιπόν να παραβλέπουμε το γεγονός ότι 5 μικρές ελιές ή 3 μεγάλες μας δίνουν ακριβώς τις ίδιες θερμίδες με 1 κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδο, δηλαδή 45 θερμίδες. Έτσι, αν και μας προσφέρουν πολύτιμα συστατικά όπως βιταμίνες (Α και Ε), καροτένια και στοιχεία όπως ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο και μαγνήσιο, παράλληλα είναι μια καλή πηγή λίπους που πρέπει να προσέχουμε.

Συμπέρασμα: την επόμενη φορά που θα "αρκεστούμε" σε λίγο φρέσκο ψωμί και μερικές ελιές, στην προσπάθεια μας να φάμε κάτι ελαφρύ θα πρέπει να κοντρολάρουμε καλά την ποσότητα από τις ελιές που θα καταναλώσουμε.

"Η ζάχαρη παχαίνει ενώ η φρουκτόζη είναι διαιτητική": Αυτό είναι επίσης ένα συνηθισμένο δίλημμα, κυρίως ανάμεσα στους ανθρώπους που προσέχουν το βάρος τους ή επιθυμούν να χάσουν βάρος. Έχει δημιουργηθεί λοιπόν ο μύθος ότι η ζάχαρη παχαίνει περισσότερο από τη φρουκτόζη, η οποία θεωρείται από πολλούς ως "διαιτητικό προϊόν". Αυτό που όμως ισχύει είναι ότι ζάχαρη και φρουκτόζη έχουν ακριβώς τις ίδιες θερμίδες, αφού και οι δύο είναι υδατάνθρακες και μας παρέχουν 4 θερμίδες ανά γραμμάριο (1 κουταλάκι του γλυκού και από τις δύο δίνει 20 θερμίδες). Αυτό που έχει συνδέσει τη φρουκτόζη όμως με τις δίαιτες είναι ότι απορροφάται πιο αργά και έχει διπλάσια γλυκύτητα από τη ζάχαρη. ΄Έτσι, μπορούμε να έχουμε θερμιδικό όφελος από την κατανάλωση της βάζοντας στον καφέ ή το τσάι μας μισή ποσότητα από τη ζάχαρη, που συνήθως βάζαμε.
Κάτι αντίστοιχο μπορούμε να πούμε και για την μαύρη ζάχαρη, που επίσης θεωρείται πιο διαιτητική από την κλασσική άσπρη ζάχαρη. Και σε αυτή την περίπτωση όμως έχουμε δύο τρόφιμα με το ίδιο ακριβώς θερμιδικό φορτίο, αλλά με διαφορετική θρεπτική αξία μια και η πρώτη λόγω της μικρότερης επεξεργασίας της είναι σαφώς πιο υγιεινή.

Συμπέρασμα: αντικαταστήστε την άσπρη ζάχαρη, με φρουκτόζη ή μαύρη ζάχαρη, όχι όμως για να γλιτώσετε θερμίδες αλλά για να επωφεληθείτε από τις θετικές τους ιδιότητες.

"Το μέλι παχαίνει λιγότερο από τη ζάχαρη": Πολλές φορές προσθέτουμε στα ροφήματα μας, κυρίως τώρα το χειμώνα, μέλι αντί για ζάχαρη μια και συχνά πιστεύουμε ότι επειδή το μέλι είναι πιο "υγιεινό", θα μας επιβαρύνει λιγότερο με θερμίδες. Είναι όμως έτσι; Μάλλον όχι αφού η θερμιδική αξία μιας κουταλιάς του γλυκού μέλι είναι μεγαλύτερη από μια αντίστοιχη ποσότητα ζάχαρης. Βέβαια, αυτό που δεν αμφισβητείται είναι η γενικότερη θρεπτική αξία του μελιού. Το μέλι είναι μια τροφή πλούσια σε ιχνοστοιχεία και μέταλλα και αποτελεί όντως μια καλή εναλλακτική λύση για να αποφύγουμε τη σαφώς πιο επεξεργασμένη ζάχαρη, που είναι ένα απλός και εύκολα απορροφήσιμος υδατάνθρακας.

Συμπέρασμα: με την κατανάλωση του μελιού κερδίζετε "υγεία" αλλά και θερμίδες και για αυτό περιορίστε το στο απογευματινό σας ρόφημα ή στη φρυγανιά του πρωινού.

"Το ψωμί σικάλεως δεν παχαίνει όσο το άσπρο": τα τελευταία χρόνια οι ελληνικοί φούρνοι κατακλύστηκαν από μια απίστευτη ποικιλία αλεύρων και ψωμιών, που "ανταγωνίζονται" το κλασσικό άσπρο, χωριάτικο ψωμί. Η υψηλή κατανάλωση του μαύρου ψωμιού δε συνδέεται πάντα όμως μόνο με την πλουσιότερη γεύση του. Πολλοί άνθρωποι το προτιμούν επειδή το θεωρούν ένα ακόμα "διαιτητικό" προϊόν, αφού είναι η κλασσική πρόταση σε διαιτολόγια απίσχνανσης. Δεν είναι όμως έτσι. Το μαύρο ψωμί έχει τις ίδιες αν όχι και λίγο περισσότερες θερμίδες) από άσπρο ψωμί. Κάθε φέτα 30 γραμμαρίων (μέγεθος τοστ) δίνουν περίπου 70-80 θερμίδες. Η σαφής όμως υπεροχή του ψωμιού που είναι σικάλεως ή ολικής ή πολύσπορο δεν βρίσκεται στο χαμηλότερο ενεργειακό φορτίο του, αλλά στις θετικές επιδράσεις των περισσοτέρων φυτικών ινών. Έτσι αυτά τα ψωμιά χορταίνουν περισσότερο φέρνοντας μεγαλύτερο κορεσμό, έχουν περισσότερες βιταμίνες π.χ. του συμπλέγματος Β, συντελούν στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου και έχουν θετική επίδραση στα επίπεδα του ζαχάρου αλλά και των λιπιδίων στο αίμα μας.

Συμπέρασμα: προτιμήστε το μαύρο ψωμί και τις ποικιλίες του, για να επωφεληθείτε των ευεργετικών του συστατικών, και όχι για να "γλιτώσετε" θερμίδες, αφού η υψηλή του θρεπτική αξία συμβαδίζει με μια θερμιδική αξία ισάξια αυτής του λευκού ψωμιού.

"Οι πατάτες παχαίνουν": Η πατάτα είναι σίγουρα μια "παρεξηγημένη" τροφή από πολλούς από εμάς. Τη θεωρούμε μια τροφή ιδιαίτερα παχυντική και για αυτό είναι ίσως από τις πρώτες τροφές που μειώνουμε από το διαιτολόγιο μας όταν ακολουθούμε ένα αυτοσχέδιο πλάνο διατροφής, με στόχο την απώλεια του σωματικού μας βάρους. Και όμως η πατάτα είναι και τροφή πολύ χρήσιμη και ωφέλιμη γενικά για τη διατροφή μας αλλά και όταν θέλουμε να αδυνατίσουμε, αφού μας παρέχει πολύτιμη ενέργεια μέσα από σύνθετους υδατάνθρακες, χωρίς αντίστοιχη επιβάρυνση από λίπος, όταν βέβαια είναι στη βραστή ή ψητή τους μορφή. Αντίθετα όταν καταναλωθούν ως τηγανιτές ή ακόμα χειρότερα σε μορφή τσιπς τότε έχουμε υψηλότατη πρόσληψη θερμίδων όχι από την ίδια την πατάτα αλλά από το λάδι που το άμυλο έχει την ιδιότητα να "ρουφάει" σα σφουγγάρι.

Συμπέρασμα: εντάξτε την πατάτα στο διαιτολόγιο σας, αλλά πάντα μαγειρεμένη με υγιεινό τρόπο, ώστε να πάρετε ενέργεια και φυτικές ίνες από το χρήσιμο αυτό τρόφιμο.

"Η μαγιονέζα λάϊτ είναι διαιτητικό προϊόν": τα λαϊτ προϊόντα δεν είναι πάντα συνώνυμα με τις ιδιότητες ενός διαιτητικού τροφίμου. Ιδιαίτερα όμως η μαγιονέζα με χαμηλά λιπαρά ή αλλιώς η μαγιονέζα λάϊτ είναι ένα προϊόν που συχνά χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο, και κυρίως εις βάρος της θερμιδικής μας πρόσληψης. Έτσι πρέπει να διευκρινιστεί ότι αυτές οι μαγιονέζες έχουν απλά λιγότερες θερμίδες και λιγότερο λίπος από το αυθεντικό (πλήρες) προϊόν.Έτσι ενώ ένα κουταλάκι (15 γρ) κανονικής μαγιονέζας δίνει περίπου 100 θερμίδες, με 10 γραμμάρια περίπου λίπος ενώ αντίστοιχη ποσότητα μαγιονέζας λάϊτ δίνει 40 θερμίδες με 3 γραμμάρια λίπους.
Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να επισημάνουμε και για τα λεγόμενα λάϊτ τυριά που κυκλοφορούν πλέον στην αγορά. Ένα τυρί με χαμηλότερα λιπαρά από τα συνηθισμένα δεν είναι απαραίτητα και ένα χαμηλοθερμιδικό προϊόν, που μπορούμε να καταναλώνουμε ελεύθερα. Έτσι για τα τυριά πρέπει να επισημάνουμε ότι αν εξαιρέσουμε το τυρί τύπου "κότατζ" που έχει μόνο 4% λιπαρά και είναι όντως διαιτητικό προϊόν, όλα τα άλλα τυριά, λάϊτ και μη, απαιτούν προσοχή στην κατανάλωση τους, ειδικά από άτομα με υψηλό σωματικό βάρος ή πρόβλημα λιπιδίων, αφού μας δίνουν αρκετές θερμίδες και χοληστερίνη.

Συμπέρασμα: η χρήση της λάϊτ εκδοχής της μαγιονέζας είναι σίγουρα μια καλή λύση όταν θέλουμε να προσθέσουμε λίγη μαγιονέζα στο σάντουιτς ή στη τονοσαλάτα μας. Αν όμως βάλουμε διπλάσια ή μεγαλύτερη ποσότητα στο φαγητό μας επειδή είναι "λάϊτ", τότε θα καταφέρουμε το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουμε. Το αντίστοιχο ισχύει και για τα τυριά με χαμηλότερα (και όχι χαμηλά πάντα) λιπαρά.

"Η φακή και το σπανάκι είναι καλές πηγές σιδήρου": για τους περισσότερους από εμάς η παιδική ανάμνηση της μητέρας μας να προσπαθεί να μας ταΐσει σπανάκι ή φακή για να γίνουμε δυνατοί σαν το γνωστό ήρωα των κόμικς είναι ακόμα νωπή. Τα δύο αυτά τρόφιμα περιέχουν όντως ποσότητα σιδήρου. Αυτό που όμως καθιστά τις τροφές αυτές λίγο "παρεξηγημένες" είναι η λεγόμενη βιοδιαθεσιμότητα του σιδήρου αυτού. Δηλαδή το κατά πόσο ο σίδηρος αυτός απορροφάται από τον οργανισμό μας. Αυτό λοιπόν που ισχύει είναι ότι ο σίδηρος που προέρχεται από φυτικές πηγές (μη αίμης), δεν απορροφάται όσο αυτός που βρίσκεται σε ζωικές τροφές π.χ. συκώτι και μοσχαρίσιο κρέας. Βέβαια αυτή η διαπίστωση δεν μειώνει καθόλου την κατά τα άλλα μεγάλη διατροφική αξία του σπανακιού που περιέχει βιταμίνες Α και C, φολικό οξύ και καροτένια (π.χ. λουτείνη και ζεαξανθίνη), που είναι αντιοξειδωτικά και της φακής η οποία επίσης δίνει φολικό οξύ, σίδηρο, ασβέστιο και διαλυτές φυτικές ίνες.

Συμπέρασμα: Αν θέλετε να πάρετε σίδηρο προτιμήστε τις ζωικές πηγές τροφίμων. Ταυτόχρονα εντάξτε το σπανάκι, φρέσκο ή βραστό στα γεύματα σας και κάντε το ίδιο με τη φακή, μαγειρεύοντας την με τον τυπικό τρόπο ως σούπα ή συνδυάζοντας την π.χ. με ρύζι κάνοντας ένα νοστιμότατο φακόρυζο, που είναι υψηλής θρεπτική αξίας και παράλληλα συνδυάστε τις τροφές αυτές με πηγές βιταμίνης C, ώστε να αυξήσετε την απορρόφηση του σιδήρου τους.

"Το κοτόπουλο είναι ελαφρύ και άπαχο κρέας": για πολλούς από εμάς το κρέας του κοτόπουλου είναι συνώνυμο με δίαιτα και προσπάθεια για απώλεια κιλών. Είναι ένα κρέας που συχνά το ακούμε και ως άσπρο κρέας, και το οποίο εντάσσεται σε τέτοια διατροφικά προγράμματα λόγω της χαμηλότερης περιεκτικότητας σε ζωικό, και άρα κορεσμένο κυρίως, λίπος και της υψηλότερης περιεκτικότητας σε μονοακόρετσα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Δυστυχώς όμως και σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια παρεξήγηση. Το στήθος του κοτόπουλου είναι όντως μια ωφέλιμη τροφή που είναι χαμηλή σε λίπος τροφή, και ταυτόχρονα πηγή πολύτιμης πρωτεΐνης, υψηλής βιολογικής αξίας. Το μπούτι όμως δεν ΄χει τα ίδια χαρακτηριστικά, αφού είναι περισσότερο σκούρο κρέας, με ίδια περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, αλλά μεγαλύτερη ποσότητα τόσο λίπους όσο και χοληστερίνης.

Συμπέρασμα: την επόμενη φορά που θα ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα αδυνατίσματος χρησιμοποιήστε το στήθος του κοτόπουλου που έχει περίπου 4% λίπος, μαγειρεμένο με λαχανικά και μυρωδικά, και όχι το μπούτι, που αν και πιο νόστιμο, είναι και πιο "επικίνδυνο" για το βάρος σας λόγω του ότι έχει διπλάσιο ποσοστό λίπους.

"Τα κατεψυγμένα λαχανικά δεν συγκρίνονται με τα φρέσκα": ο σύγχρονος τρόπος ζωής αλλά και γενικότερα η ζωή στις μεγάλες πόλεις μας αναγκάζει συχνά να καταφύγουμε στην κατανάλωση κατεψυγμένων λαχανικών. Τα λαχανικά αυτά όμως όπως τα φασολάκια, το σπανάκι, τον αρακά και τα μανιτάρια τα αντιμετωπίζουμε με δυσπιστία και τα θεωρούμε πολύ χαμηλότερης αξίας από τα φρέσκα λαχανικά, τα οποία έχουν σίγουρα πιο έντονο άρωμα και γεύση. Αλλά αν θέλουμε να τα συγκρίνουμε ως προς τη διατροφική τους αξία θα συμπεράνουμε ότι τα κατεψυγμένα είναι μια καλή επιλογή. Ο σωστός τρόπος συντήρησης, συσκευασίας και κατάψυξης από μεγάλες και αξιόπιστες εταιρείες καθιστούν τα λαχανικά αυτά υγιεινές επιλογές για τη διατροφή μας, που μπορεί ακόμα και να υπερέχουν των φρέσκων, αν τα τελευταία έχουν εκτεθεί σε έντονη ηλιακή ακτινοβολία, θέρμανση ή κακή συντήρηση, που καταστρέφουν π.χ. τις βιταμίνες που αυτά περιέχουν

Συμπέρασμα: τα φρέσκα λαχανικά είναι σχεδόν πάντα η καλύτερη επιλογή, αλλά όταν αυτά μας λείψουν είναι προτιμότερο να επιλέξουμε σωστά τα κατεψυγμένα, από το να στερήσουμε το γεύμα μας από την παρουσία μιας σαλάτας ή ενός συνοδευτικού λαχανικού.  

"Το χοιρινό κρέας είναι "λιπαρό" κρέας": όταν αναφερόμαστε στο χοιρινό κρέας, έχουμε συνήθως στο μυαλό μας ένα πολύ λιπαρό κομμάτι κρέας, γεμάτο ορατό πάχος και χοληστερίνη. Τελικά το κρέας αυτό δεν είναι αυτό που νομίζουμε αφού είναι ένα κρέας με αρκετά μεγάλη αναλογία πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, πέρα από τα συνηθισμένα κορεσμένα λιπίδια του κρέατος, έχει το περισσότερο λίπος περιφερειακά του κρέατος (ορατό), που εύκολα αφαιρείται και τέλος υπάρχουν και κάποια κομμάτια όπως το ψαρονέφρι το οποίο έχει περίπου 6 % λίπος (δηλαδή ίσως λιγότερο από το μπούτι του κοτόπουλου)!.

Συμπέρασμα: την επόμενη φορά που θα καταναλώσετε κρέας δώστε μια δεύτερη ευκαιρία σε ένα άπαχο κομμάτι χοιρινού, το οποίο μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους, είναι τρυφερό και μπορεί και να προστατέψει τη γραμμή σας.
Είναι φανερό λοιπόν ότι ακόμα υπάρχουν κάποιοι "μύθοι" και κάποιες παρεξηγημένες τροφές οι οποίες άλλοτε υπερεκτιμούνται και άλλοτε αντίθετα υποτιμούνται για την αξία τους (θερμιδική ή θρεπτική). Η καλύτερη γνώση πάνω σε θέματα διατροφής θα μας δώσει σίγουρα τις απαντήσεις και τις λύσεις που επιζητούμε.

xanthipress

Η Μαρτυρία ενός Ιρανού

Η γιορτή του τμήματος στις 9 Μαΐου 2010 Γιορτή σε οικογενειακό κλίμα

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 09/05 και ώρα 12:00 στο Ιβανώφειο Κλειστό Γυμναστήριο η γιορτή του τμήματος Τζούντο για την υποδοχή της αποστολής του Ηρακλή που συμμετείχε στο διεθνές τουρνουά της Οσάκα. Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν ο προπονητής του τμήματος Αυγερινός Μαϊστρέλλης, η αποστολή που εκπροσώπησε το σύλλογο στην Ιαπωνία, αθλητές του τμήματος που παρακολουθούν προγράμματα απεξάρτησης στην θεραπευτική κοινότητα ΙΘΑΚΗ, οι γονείς των αθλητών και πολλοί υποστηρικτές του τμήματος.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε βίντεο με στιγμιότυπα αγώνων και εκδηλώσεων στην Ιαπωνία, τιμήθηκαν οι αθλητές του συλλόγου που διέπρεψαν στο διεθνές τουρνουά καθώς και άτομα που βοηθούν στην προβολή και στην εξέλιξη του έργου του τμήματος για την συνεισφορά τους.
Η εκδήλωση έκλεισε με το αισιόδοξο μήνυμα ότι ο Ηρακλής θα στείλει ξανά αθλητές του σε τουρνουά της Ιαπωνίας το Νοέμβριο, στους οποίους θα συμπεριληφθούν και άτομα από προγράμματα επανένταξης της θεραπευτικής κοινότητας ΙΘΑΚΗ, κάτι το οποίο θα συμβεί για πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού τζούντο.


Προβολή βίντεο με την ομάδα του Ηρακλή στην Ιαπωνία



Οι μικροί αθλητές του Ηρακλή


Εκπρόσωπος της θεραπευτικής κοινότητας ΙΘΑΚΗ και ο προπονητής τζούντο Αυγερινός Μαϊστρέλλης


Ομιλία του προπονητή του τμήματος Αυγερινού Μαϊστρέλλη







Πηγή:Ηρακλής judo blog

Διεθνής ημέρα μουσείων 2010 στη Θεσσαλονίκη

Εκπαιδευτικές δράσεις, σε συνεργασία με τα πέντε μουσεία της Θεσσαλονίκης (Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών), διοργανώνει το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο του φετινού εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2010 «Μουσεία για την αρμονική συνύπαρξη». 
Πρόκειται για μια συνεργασία που στοχεύει στον κοινό σχεδιασμό εκπαιδευτικής δράσης για τους επισκέπτες του ΚΜΣΤ με αφορμή, αφετηρία και έμπνευση την ανθρώπινη μορφή.

Η εκπαιδευτική δράση θα υλοποιείται με τη βοήθεια ενός εντύπου - κοινού και για τα πέντε μουσεία - το οποίο θα διατίθεται στους επισκέπτες από την Κυριακή 16 Μαΐου ως και την Κυριακή 23 Μαΐου 2010 και θα αναδεικνύει ένα επιλεγμένο έκθεμα - έργο τέχνης από κάθε μουσείο.

Η δράση που προτείνει το Κρατικό Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης συνδέεται με το έργο της Λιουμπόβ Ποπόβα "Γυναίκα που ταξιδεύει" (που περιλαμβάνεται στη Συλλογή Κωστάκη) μία ιδιαίτερη αποτύπωση της γυναικείας ύπαρξης, που εισάγει τον επισκέπτη στο κίνημα του κυβοφουτουρισμού, σημαντικό κίνημα της ρωσικής πρωτοπορίας, το οποίο τοποθετείται χρονικά στη δεκαετία του 1910 και συνδέεται με τη ζωγραφική, την ποίηση, το θέατρο και τη μουσική.

Επ’ αφορμής της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων πραγματοποιούνται και μια σειρά ακόμα δράσεων αρχής γενομένης με την εκπαιδευτική συναυλία που θα δώσουν οι "Transcription Ensemble" (Γιώργος Κανδυλίδης, βιολί, Χρήστος Γκρίμπας, βιολοντσέλο και Νίκος Ζαφρανάς, πιάνο), στις 16 Μαΐου, στις 11 το πρωί.


Enet

Πρόγραμμα εκδηλώσεων.
 (Την Τρίτη 18 Μαϊου η είσοδος θα είναι ΔΩΡΕΑΝ)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
«Αυτός που αρέσει σε όλους…»
Εκπαιδευτική δραστηριότητα με σημείο αναφοράς τον επιτύμβιο βωμό του ηθοποιού Μάρκου Ουαρινίου Αρέσκοντος (2ος αι. μ.Χ.).
Στο πλαίσιο της κοινής δράσης των 5Μ με τίτλο «5 Ματιές στην ανθρώπινη μορφή».

Κυριακή 16 Μαϊου
-19:00-20:00: Συναυλία των Smooth Jazz Trio στο χώρο υποδοχής του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.
Τρίτη 18 Μαϊου
-12:00-13:00: Περιήγηση στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου από αρχαιολόγους του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.
Στο πλαίσιο του «Πολιτιστικού Περίπατου» που διοργανώνουν τα 5Μ.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟY
«Με αφορμή μια τοιχογραφία»
Εκπαιδευτική δραστηριότητα για ενήλικες και οικογένειες, με αφορμή την τοιχογραφία από το λεγόμενο «τάφο του Ευστοργίου».
Στο πλαίσιο της κοινής δράσης των 5Μ με τίτλο «5 Ματιές στην ανθρώπινη μορφή».

Κυριακή 16 Μαϊου
-11:00-14:30 (ανά 30΄): «Μυστήριο από το Βυζάντιο». Παιχνίδι Ρόλων για ενήλικες και για οικογένειες με παιδιά από 12 ετών. Σε συνεργασία με τη δημιουργική ομάδα παιχνιδιών Gamecraft.
Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο 2313 306400, ώρες 09:00-14:00, ως και τις 13/05/2010.

Τρίτη 18 Μαϊου
-13:00-13:15: Στο καφέ-εστιατόριο «Β» του Μουσείου: «Βάζω το θέατρο, βάζεις τον καφέ;» Θέατρο στα καφέ της πόλης σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
-13:30-14:30 Περιήγηση στη μόνιμη έκθεση από αρχαιολόγους του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού.
Στο πλαίσιο του «Πολιτιστικού Περίπατου» που διοργανώνουν τα 5Μ.

ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΩΣΤΑΚΗ
«Γυναίκα που ταξιδεύει»
Εκπαιδευτική δραστηριότητα με αφορμή το ομώνυμο έργο της Λ. Ποπόβα, μία αποτύπωση της γυναικείας ύπαρξης, που εισάγει τον επισκέπτη στο κίνημα του κυβοφουτουρισμού.
Στο πλαίσιο της κοινής δράσης των 5Μ με τίτλο «5 Ματιές στην ανθρώπινη μορφή».

Κυριακή 16 Μαϊου
-11:00: Ανοιχτό μουσικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για γονείς και παιδιά από τους Transcription Ensemble.
-Δευτέρα 17 Μαϊου
(Το Μουσείο θα είναι ανοιχτό από τις 18:00) Στη Μονή Λαζαριστών:
-20:30: Θεατρική performance «Καφέ Πιτορέσκ»
-21:00: Το μουσικό σχήμα Transcription Ensemble ερμηνεύει έργα ρωσικής κλασικής μουσικής των αρχών του 20ου αιώνα.
Τρίτη 18 Μαϊου
-11:00-12:00 & 19:00-20:00: Οργανωμένη περιήγηση
για το κοινό στην έκθεση «Το Δόκανο των Δικαστών» (SADOK SUDEI)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
«Σύγχρονοι Ρυθμοί»
Εκπαιδευτική δραστηριότητα με αφορμή το έργο του
Γ. Γαΐτη «Αυτοκινητόδρομος» (1979). Στο πλαίσιο της κοινής δράσης των 5Μ με τίτλο «5 Ματιές στην ανθρώπινη μορφή».
15–17/05/2010
Συμπόσιο Μουσειολογίας «Στα ίχνη της Σύγχρονης Μουσειολογίας».

Δευτέρα 17 Μαϊου: Νύχτα των Μουσείων
-18:00: Έκθεση: «Ψηφιακή Υλικότητα στην Αρχιτεκτονική».
Διάρκεια: 17–27/05/2010.
-19:00: Διάλεξη Matthias Kohler, αρχιτέκτονας-καθηγητής (ETH Ζυρίχη).
-20:30: Ομιλία Πέτρου Μάρκαρη: «Η όπερα της Πεντάρας και το οργανωμένο έγκλημα: Ο Μπρεχτ Σήμερα». Μ.Κ.Ε. «ΤΕΧΝΗ».
-22:15: Δημήτρης Ζερβουδάκης: Παρουσίαση νέου δίσκου. Με τη Σοφία Γεωργαντζή.

Τρίτη 18 Μαϊου
-15:00–16:00: Ξενάγηση στη μόνιμη συλλογή και στις
περιοδικές εκθέσεις του ΜΜΣΤ. Στο πλαίσιο του «Πολιτιστικού Περίπατου» που διοργανώνουν τα 5Μ.
-20:00: Έκθεση «Time Within us». Συνδιοργάνωση: Μουσείο Φωτογραφίας, Istanbul Museum of Modern Art, Moscow House of Photography Museum και ΜΜΣΤ. Διάρκεια: 18/05 – 30/07/2010.
-20:45-21:00: Στο καφέ του Μουσείου: «Βάζω το θέατρο, βάζεις τον καφέ;» Θέατρο στα καφέ της πόλης σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
-21:30: Θεατρική παράσταση «Κυρία Μαργαρίτα». Υποκριτική: Χριστίνα Μπιρμπίλη, Συντελεστές: Μαργαρίτα Δεληαγγέλου, Σεβαστή Ματσακίδου.

ΤΕΛΛΟΓΛΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΤΕΧΝΩΝ Α.Π.Θ.
«Ματιές στον El Greco»
Εκπαιδευτική δραστηριότητα με βάση το έργο του Δ.
Θεοτοκόπουλου «Η Στέψη της Παναγίας».
Στο πλαίσιο της κοινής δράσης των 5Μ με τίτλο «5 Ματιές στην
ανθρώπινη μορφή».

Τρίτη 18 Μαϊου
-11:00-12:00, 16:30-17:30, 19:30-20:30: Οργανωμένες περιηγήσεις στις εκθέσεις «Δημήτρης Α. Φατούρος» και «Δημήτρης Α. Φατούρος, Κατοικία Καζάζη στο Πανόραμα 1962-64 και 1973 / Θεσσαλονίκη, Επιλογές Εσωτερικής Επίπλωσης» και στο έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου
«Η Στέψη της Παναγίας».
-17:45-18:00: Στο καφέ-εστιατόριο ArtO2 του Μουσείου: «Βάζω το θέατρο, βάζεις τον καφέ;» Θέατρο στα καφέ της πόλης σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
-19:30-20:30: «Μια τυχαία συνάντηση…». Θεατρική δράση. Σχεδιασμός-Υλοποίηση: Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων.
-20:30-21:00: Περιήγηση στην έκθεση «Δημήτρης Α. Φατούρος, Κατοικία Καζάζη στο Πανόραμα 1962-64 και 1973 / Θεσσαλονίκη, Επιλογές Εσωτερικής Επίπλωσης» από τον ιδρυτή και διευθυντή του Μουσείου Design Θεσσαλονίκης, Στέλιο Δελιαλή.
-21:00: Συναυλία των Your Hand In Mine.
«Γίνε κι εσύ αρχιτέκτονας!» Ένα κατασκευαστικό παιχνίδι πολλαπλών επιλογών (ώρες λειτουργίας του Μουσείου).

ΕΠΙΣΗΣ:
Το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης
συμμετέχει στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων (18 Μαΐου) με σειρά εκδηλώσεων:

Παρασκευή, 14 - Τετάρτη, 19 Μαΐου 2010 από 10π.μ. -10 μ.μ.
- Έκθεση δημιουργών-χειροτεχνών (bazaar)
25 χειροτέχνες εκθέτουν έργα χειρός: κοσμήματα, εικαστικές συνθέσεις και μικροκατασκευές, πίνακες ζωγραφικής, αξεσουάρ, διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα.
Στο διάστημα αυτό το Μουσείο διαθέτει τις εκδόσεις του στη μισή τιμή.

-Ψυχαγωγικές Εκδηλώσεις στον κήπο του Μουσείου
Παρασκευή, 14 Μαΐου
19:00 Έντεχνο ελληνικό και ξένο τραγούδι
από το μουσικό σχήμα "Συνοδοιπόροι"
21:00 Ρυθμοί bossa, fank, swing
΄ από το μουσικό σχήμα jazz "Breeze"

Σάββατο, 15 Μαΐου
21:00 Θέατρο Σκιών Χρήστου Στανίση
"Ο Μέγα Αλέξανδρος και ο κατηραμένος όφις"

Δευτέρα, 17 Μαΐου
20:30 Εκδήλωση των ΦΙΛΩΝ του ΛΕΜΜ-Θ
-Κρητική παραδοσιακή μουσική
με το μουσικό σχήμα "Ροζονάρηδες"
-Παραδοσιακό ηχόχρωμα της Μεσογείου
από το μουσικό σχήμα "Motel Selenic"
-κέρασμα με κρητικά εδέσματα

Τρίτη, 18 Μαΐου Νύχτα Μουσείων
21:00 . Εκδήλωση Φοιτητικής Εβδομάδας
Αυτοσχεδιαστικό performance μικτών μέσων:
διάδραση μουσικής, ζωγραφικής, κίνησης και live
visuals
από την ομάδα "6daEXIt"

Τετάρτη, 19 Μαΐου
19:00 Παραδοσιακά ομαδικά παιχνίδια
από το Σύλλογο "Μ. Αλέξανδρος" Λευκοπηγής Κοζάνης
20:00 Τραγούδια από όλη την Ελλάδα
από το Συγκρότημα Παραδοσιακής Μουσικής του
Δήμου Θεσσαλονίκης
Στον κήπο του Μουσείου θα προσφέρεται και ...καφές.

Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από εδώ.

Το Ίντερνετ αρχίζει να ξεμένει από διευθύνσεις IP!!

Οτιδήποτε συνδέεται στο διαδίκτυο, χρειάζεται μια διεύθυνση ΙΡ (διαδικτυακού πρωτοκόλλου) για να διασφαλίζει ότι τα δεδομένα που μεταδίδονται, φτάνουν στον σωστό αποδέκτη. Όμως, σύμφωνα με το BBC, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι περίπου σε 18 μήνες ο όλος ο διαθέσιμος χώρος των διευθύνσεων (IΡv4) θα έχει πια εξαντληθεί.

Ήδη βρίσκεται στα σκαριά ένα νέο σύστημα διευθύνσεων διαδικτύου (IΡv6), όμως πολλές εταιρίες και χώρες κινούνται με μεγάλη βραδύτητα για την υιοθέτησή του. Το σημερινό Ίντερνετ έχει δομηθεί βασικά γύρω από την έκδοση 4 του Διαδικτυακού Πρωτοκόλλου (IΡv4), που έχει χώρο μόνο για περίπου 4 δισεκατομμύρια διευθύνσεις.

Ο διάδοχος του IΡv6 –όταν επεκταθεί- θα καταστήσει διαθέσιμες τρισεκατομμύρια διευθύνσεις και θα λύσει δραστικά το πρόβλημα. Ενώ τα 4 δισεκατομμύρια διευθύνσεων φάνταζαν υπεραρκετά στη δεκαετία του ΄70, σήμερα –με τη ραγδαία ανάπτυξη του διαδικτύου- είναι ξεκάθαρα.. ανεπαρκή.

Εκτιμάται ότι έχουν πια απομείνει διαθέσιμες προς παραχώρηση μόνο το 7% αυτών των διευθύνσεων, δηλαδή περίπου 300 εκατομμύρια –και αυτές θα εξαντληθούν μέχρι τον Απρίλιο του 2012.

Στις αρχές Μαϊου φέτος, η αρμόδια διεθνής Αρχή (ΙΑΝΑ) που κατανέμει και εποπτεύει τις διευθύνσεις, έδωσε δύο από τα τελευταία μεγάλα «μπλοκ» διευθύνσεων που έχουν απομείνει, τα οποία περιλάμβαναν συνολικά γύρω στα 17 εκατ. διευθύνσεις. Το 2009, η ΙΑΝΑ έδωσε προς χρήση συνολικά οκτώ μεγάλα «μπλοκ» διευθύνσεων IΡv4, ενώ μέχρι στιγμής φέτος έχει δώσει άλλα έξι μεγάλα «πακέτα».

Αν και θεωρείται ότι οι διευθύνσεις από τις δύο διαφορετικές εκδόσεις του Πρωτοκόλλου του Ίντερνετ (IΡv4 και IΡv6) μπορούν να συνυπάρξουν στο μέλλον, υπάρχουν ενδείξεις ότι η «ένωσή» τους δεν θα είναι τεχνικά ανέφελη.

Η διαδικασία «μετάφρασης» της μιας διεύθυνσης στο «φορμά» της άλλης, επιφέρει σημαντικές χρονικές καθυστερήσεις. Μόνο αν οι πάροχοι πρόσβασης στο διαδίκτυο (ISPs) και άλλοι φορείς αρχίσουν να υιοθετούν μαζικά το νέο IΡv6, αυτές οι καθυστερήσεις δεν θα δημιουργήσουν γενικότερο πρόβλημα στην πλοήγηση των χρηστών στο Ίντερνετ μελλοντικά.

Σήμερα, εκτιμάται ότι μόνο το 6% των επιμέρους δικτύων που απαρτίζουν το ευρύτερο διαδίκτυο, έχουν ήδη υιοθετήσει το IΡv6, ενώ το ποσοστό αυτό πέφτει στο 1%, όσον αφορά το 1 εκατομμύριο των κορυφαίων sites στον κόσμο.

Η Κίνα είναι από τους μεγαλύτερους χρήστες του IΡv6.


Πηγή:apolitistosteki

Ένας «τέλειος».. Ιησούς!

«Ιησούς από την Ναζαρέτ»: Οι μύθοι και η πραγματικότητα γι' αυτόν (Ρόμπερτ Πάουελ) που υποδύθηκε καλύτερα τον Χριστό.

Ποια κατάρα θα μπορούσε να ακολουθεί αυτόν που κατάφερε και απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο τον Υιό του Θεού; Τα καταγάλανα μάτια, η καθαρή και σταθερή φωνή και η απόλυτη ηρεμία του Ρόμπερτ Πάουελ στο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη κάθε χριστιανού ως η απόλυτη ενσάρκωση του Θεανθρώπου. Όσο για την κατάρα...

Μετά την τεράστια επιτυχία του Πάουελ ως Ιησούς, ακούστηκαν πάρα πολλά για την κατάληξη του ηθοποιού που υποδύθηκε τον Ιησού. Ένα σενάριο έλεγε ότι ο γαλανομάτης πρωταγωνιστής δεν άντεξε το βάρος της ενσάρκωσης του Χριστού και τρελάθηκε. Ένα άλλο ότι μετά από αυτό σταμάτησε την ηθοποιία γιατί απ΄την μια κανείς δεν τον ήθελε να κάνει κάτι άλλο εκτός από τον Ιησού και απ’ την άλλη γιατί ο ίδιος θεωρούσε προσβολή μετά από αυτό το ρόλο να παίξει κάποιον άλλο ήρωα. Άλλοι πάλι ήθελαν να τον δουν σαν τον μετανοημένο άσωτο υιό και υποστήριξαν ότι πριν από τον Ιησού, ο Πάουελ είχε διάγει βίο…πορνοστάρ! Η αλήθεια δε βρίσκεται…πουθενά!

Όσο κι αν δε θέλω να χαλάσω τη «μαγεία» του μύθου που υποστηρίζει ότι όσοι ενσαρκώνουν τον Χριστό στον κινηματογράφο ακολουθούνται από μια κατάρα που τους οδηγεί σε επαγγελματική ή και προσωπική καταστροφή, εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.

Ο Ρόμπερτ Πάουελ έχει δηλώσει σε πολλές συνεντεύξεις του, ότι ο ρόλος του ως Ιησούς Χριστός είναι σταθμός στην πορεία του. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι αφού αυτός τον έκανε γνωστό και του απέδωσε τον τίτλο του πιο χαρακτηριστικού Ιησού. Από κει και πέρα όμως, η πορεία του επαγγελματικά συνεχίστηκε με σταθερό και αμείωτο τρόπο. Οι πολλοί μπορεί να μην το ξέρουν καθώς αποφάσισε να μην περάσει ποτέ τα σύνορα της Αγγλίας και να πάει μόνιμα στο Χόλιγουντ που θα του πρόσφερε μια πιο αναγνωρίσιμη καριέρα από τους πολλούς. Προτάσεις είχε πολλές και κάποιες τις δέχτηκε με σχετική επιτυχία άσχετα αν το κοινό, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δε το έμαθε ποτέ. Και μάλιστα ο ίδιος μετά την ταινία του Τζεφιρέλι προσπαθούσε απεγνωσμένα να φύγει από την εικόνα του Ιησού που τον είχε χαρακτηρίσει. Είχε μάλιστα δηλώσει αμέσως μετά την ταινία ότι ελπίζει ο ρόλος του Ιησού να είναι ο τελευταίος από τους ευαίσθητους άνδρες που θα κληθεί να παίξει για πολύ καιρό. Σύντομα μάλιστα υποδύθηκε και τον Φρανκεστάιν! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ δε διακρίνω καμία τρέλα σε αυτά…

Στην προσωπική του ζωή μάλιστα, παντρεύτηκε με μια χορεύτρια την Μπαμπς Λορντ και έκαναν δυο παιδιά. Φυσικά είναι ακόμα μαζί! (Ναι, ο Πάουελ ζει ακόμα σώος και αβλαβής!). Μάλιστα με την Μπαμπς παντρεύτηκαν λίγο πριν την ταινία του Ιησού. Τότε οι φήμες είχαν οργιάσει ότι ο λόγος που παντρεύτηκε ο Πάουελ ήταν λόγω του υποτιθέμενου πρότερου ανέντιμου βίου καθώς δε θα τον συγχωρούσαν οι θεατές της ταινίας σε έναν…Ιησού! Το ζευγάρι φυσικά διέψευσε τα πάντα. Ο λόγος που παντρεύτηκαν εσπευσμένα ήταν απλός. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο Μαρόκο και η Μπαμπς θα μπορούσε να τον επισκεφτεί μόνο αν ήταν επίσημη σύζυγός του… Τώρα αν είχε γυρίσει και καμιά βιντεοκασέτα με… ιδιαίτερες στιγμές μαζί με τη γυναίκα του, νομίζω ότι είναι προσωπική του υπόθεση αφού πορνοστάρ δεν υπήρξε ποτέ!

Αμέσως μετά τον «Ιησού από την Ναζαρέτ» ο Πάουελ έπαιξε στην ταινία «39 Σκαλοπάτια», η οποία ενθουσίασε τους κριτικούς, αλλά όχι τόσο και το κοινό!
Το 1980, για την ταινία «Harlequin» όπου πρωταγωνιστούσε βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Παρισιού, ενώ δύο χρόνια μετά βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας για ερμηνεία του στη ταινία «Imperative». Η…κατάρα του ίσως να ήταν ότι μετά τον Ιησού δεν έπαιξε σε ταινίες blockbuster με τις οποίες θα ασχολούταν ο πολύς ο κόσμος και έτσι θα παρέμενε στα φώτα. Ίσως πάλι αυτή η κατάρα του να ήταν και επιλογή! Στη συνέχεια βέβαια «αποσύρθηκε» από τον κινηματογράφο στην τηλεόραση, απ’ όπου είχε ξεκινήσει, αλλά και στο θέατρο. Σήμερα, αρκείται σε πολλά σπικάζ που κάνει ως αφηγητής σε διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα αλλά και σε διαφημίσεις. Η φωνή του άλλωστε από τότε ήταν για να ακούγεται! Βέβαια η… καταστροφική του πορεία στα επαγγελματικά, φανερώνεται και από το γεγονός ότι από το 2001 ένα τμήμα θεατρικής τέχνης του Πανεπιστημίου Σάλφορντ, έχει πάρει το όνομά του από τον Πάουελ… Τραγικό πιστεύω!

Πάντως η αλήθεια είναι ότι παρά το παρουσιαστικό του, ο ρόλος του Ιησού δε του ήρθε και τόσο εύκολα. Αρχικά, ο Πάουελ είχε πάει στην οντισιόν για το ρόλο του Ιούδα, αφού ο Τζεφιρέλι σκεφτόταν ως Ιησού τον Αλ Πατσίνο ή τον Ντάστιν Χόφμαν, αλλά τον απέρριψαν. Τελικά ο ρόλος του δόθηκε με τη δεύτερη! Όταν βέβαια έμαθε ότι τελικά τον επέλεξαν για το ρόλο του Ιησού ο ίδιος ευχήθηκε να μην τον είχαν ρωτήσει γιατί ένιωθε μεγάλο το φορτίο! Από τη στιγμή όμως που τον ρώτησαν δεν θα μπορούσε να απορρίψει έναν τέτοιο ρόλο. Ωστόσο ένιωθε συνεχώς ανασφαλής καθώς δεν μπορούσε να σκεφτεί πως ένα άνθρωπος θα αναπαραστήσει τον Θεό.

Ο ίδιος βέβαια δηλώνει ότι δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα πιστός χριστιανός, αν και μετά από εννέα μήνες γυρισμάτων άρχισε να πιστεύει πραγματικά στον Χριστό παρόλο που δεν πηγαίνει συχνά στην εκκλησία. Προσπάθησε πάντως να μην αναμιχθεί πολύ ψυχικά με αυτό που καλούνταν να κάνει. Ωστόσο υπήρξαν στιγμές που τον άγγιξαν βαθιά. Όταν ολοκληρώθηκε η μεταμόρφωσή του πρώτη φορά σε Ιησού έμεινε άναυδος με αυτό που είδε στον καθρέπτη. Ήταν κάτι το εξωπραγματικό. Αυτό που αντίκριζε ήταν η μορφή του Χριστού όπως την έχουμε όλοι στο μυαλό μας μέσα από τις εικόνες. Μεταξύ μας και εμείς το ίδιο πάθαμε! Ο τρόπος με τον οποίο ετοιμαζόταν ως Ιησούς, ο Πάουελ του έδινε από μόνος του μια όψη μεταφυσική. Με ιδιαίτερη έμφαση στα μάτια, αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο η εικόνα του Ιησού στην οθόνη. Αν και τα μάτια του Πάουελ είναι γαλάζια, ο τρόπος με τον οποίο τα έβαφαν τους έδινε μεγαλύτερο βάθος και μέγεθος, ενώ το πρόσωπο βαφόταν ώστε να ξεχωρίζουν πρώτα τα μάτια και ύστερα όλα τα’ άλλα. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας μάλιστα, ο «Ιησούς» ανοιγοκλείνει τα μάτια μόνο μια φορά (το παιδί Ιησούς δύο) εντείνοντας έτσι το μεταφυσικό της μορφής.

Ένα από τα…μεταφυσικά σενάρια ήθελε να συμβαίνουν πολλά περίεργα πράγματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Όταν ρώτησαν τον Πάουελ αν διασκέδασε τα γυρίσματα απάντησε κοφτά : «Όχι». Ο λόγος βέβαια δεν ήταν κάποιο πνεύμα που τον κυνηγούσε επειδή υποδυόταν το Χριστό! Ο ίδιος ξεκαθάρισε:
«Ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ, από σωματική κυρίως άποψη. Δεν υπάρχει άλλη ταινία στην οποία θα πρέπει να είσαι σε κάθε σκηνή και να μαθαίνεις κάθε μέρα επτά σελίδες σενάριο και να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις καθόλου την προσωπικότητά σου». Όταν ο Πάουελ βρισκόταν στο Σταυρό ήταν το δυσκολότερο σημείο. Έκανε απίστευτο κρύο και για να φαίνεται εξουθενωμένος και πολύ αδύνατος είχε κάνει 12 μέρες σχεδόν αφαγία! Ο ίδιος βέβαια δηλώνει πως παρόλο που δεν ήταν «διασκεδαστικά» τα γυρίσματα, δεν το μετανιώνει και φυσικά θα το ξανάκανε, μόνο καλύτερο.

Αν και δεν τον ακολουθεί καμία κατάρα, ο Ρόμπερτ Πάουελ θα παραμείνει ο άνθρωπος που υποδύθηκε καλύτερα τον Χριστό. Όσοι χριστιανοί παρακολουθούν ειδικά αυτές τις ούτως ή άλλως φορτισμένες μέρες τον «Ιησού από την Ναζαρέτ» δεν μπορούν παρά να ταυτίσουν τον ηθοποιό με την μορφή που έβλεπαν στις εκκλησίες από μικροί. Διαπεραστικά μάτια, βαθιά και σταθερή φωνή, απόλυτη ηρεμία. Όπως σκέφτεται ο καθένας με το ανθρώπινο μυαλό του ότι θα πρέπει να ήταν ο Χριστός. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός δεν είναι ο Χριστός, αλλά «ο άνθρωπος που υποδύθηκε τον Χριστό» (αυτή η φράση έχει ζητήσει ο Πάουελ να γραφτεί στον τάφο του). Με τον καλύτερο τρόπο συμπληρώνουμε εμείς.

Πηγή

Η κοινωνία με την καύση των νεκρών προσυπογράφει το τέλος της

Ένας από τους πλέον σεβαστούς μητροπολίτες, ο Μεσογαίας Νικόλαος λέει για την καύση νεκρών απλά και κατανοητά πράγματα..
"Μόλις ο άνθρωπος πεθάνει, το σώμα του γίνεται λείψανο. Τότε αυξάνει και ο σεβασμός μας σ΄αυτό. Το λείψανο αποτελεί την ανάμνηση μιας ιερουργίας που μέσα του επιτελείτο - της σωτηρίας της ψυχής- και την υπόμνηση μιας άλλης που τώρα "αγνώστως" συνεχίζεται έξω από αυτό- της δόξης της ψυχής. Το σώμα δεν περιμένει την καταστροφή του, αλλά την "ετέρα μορφή του"(Μάρκ. ιστ΄12), την αναμόρφωσή του "εις το αρχαίον κάλλος". Αυτή είναι η αιτία που η Εκκλησία προσεγγίζει το σώμα με ιδιαίτερο σεβασμό και αισθήματα ιερά. Δεν καίμε τους ναούς, πολλώ δε μάλλον τους έμψυχους ναούς.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το σώμα είναι κάτι που δεν εγγίζεται και στο οποίο αρνούμεθα κάθε παρέμβαση. Το σώμα είναι το υποκείμενο στη...

φθορά στοιχείο του ανθρώπου Η φυσική φθορά είναι η ισχυρότερη ίσως υπόμνηση της πτωτικής μας φύσεως. Κάθε βίαιη κίνηση που συνηγορεί στη συρρίκνωσή του, προσβάλλει και την ψυχή. Για τον λόγο αυτό, στο σώμα παρεμβαίνουμε μόνο θεραπευτικά, αναστέλλοντας την εξέλιξη της φθοράς, όταν και όδο μπορούμε. Η διαδικασία της πρέπει να είναι εντελώς φυσική και ποτέ εξαναγκασμένη. Την αναλαμβάνει μόνον ό Θεός μέσα από τις συνθήκες που ο ίδιος προνοεί ή η φύση μέσα από την ευθύνη που της έχει ανατεθεί. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος που η Εκκλησία μας αρνείται την καύση των νεκρών. Αφήνει στη φύση να αναλάβει την ευθύνη της φθοράς του σώματος. Δεν το καίει, αλλά το αφήνει να σβήσει. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που η φύση επιτρέπει να μείνει κάποιο υπόλειμμα, αυτό έχει το λόγο του.Όταν και η ΄φυση αρνείται την ολοσχερή διάλυσή του ανθρωπίνου σώματος, τότε η νομοθετημένη καύση του δεν είναι πράξη επιλήψιμης βίας;


Οι νεκροί δεν είναι "πεθαμένοι" αλλά κεκοιμημένοι. Τοποθετούνται με σεβασμό στον τάφο, στραμμένοι προς ανατολάς με την προσδοκία της αναστάσεώς τους. Η Εκκλησία συνειδητά αρνείται τον όρο "νεκροταφεία" και επιμένει στον όρο "κοιμητήρια". Και το κάνει αυτό όχι για λόγους ψυχολογικού -για να μην αγριεύουμε- αλλά για λόγους καθαρά πνευματικούς: νεκρός δεν σημαίνει τελειωμένος (που έχει τελειώσει) αλλάτετελειωμένος (που έχει τελειωθεί). Τέλος δεν σημαίνει λήξη, αλλά τελείωση. Τα οστά των νεκρών αποτελούν ανάμνηση της παρελθούσης ζωής τους, ενθύμηση της παρούσης καταστάσεως τους, αλλά και υπόμνηση της μελλούσης προοπτικής μας. Αυτά με κανένα νόμο δεν καίγονται.

Η Εκκλησία δεν τιμά το σώμα και χωριστά την ψυχή, αλλά τον σύνδεσμο των δυό, τον άνθρωπο ως όλον. Στον κίνδυνο να ξεχαστεί ο άνθρωπος, επειδή δεν φαίνεται η ψυχή του, διατηρούμε το σώμα, που δεν μας την θυμίζει μόνο όταν λειτουργεί αλλά και όταν απλά υπάρχει. Η οριστική καταστροφή του σώματος, η καύση του, δεν είναι καύση νεκρού ανθρώπου -κάτι που καίγεται - αλλά προσπάθεια καύσης της ζωντανής ψυχής του,κάτι που δεν καταστρέφεται.

Η ψυχή ζει. Αυτό φαίνεται από το ότι τα λείψανα έχουν ζωή όχι βιολογική βέβαια αλλά κάποιας μορφής πνευματική, που όμως διαπιστώνεται. Όταν έχουμε άτομα που η βίωσή τους της πνευματικής πραγματικότητος ήταν τόσο έντονη ώστε και από τότε που ζούσαν εν χρόνω την παχύτητα αυτού του κόσμου, αυτά να λειτουργούν στις συχνότητες του άλλου, τότε ο θάνατός τους είναι κοίμηση που αποτυπώνεται στα λείψανά τους. Είναι πολύτιμη εμπειρία της Εκκλησίας, διαρκώς επαληθευόμενη, ότι πλείστα όσα εξ αυτών εμφανίζουν ιδιάζουσα χάρι. Είναι γνωστό ότι συχνά τα λείψανα των αγιορειτών μοναχών αλλά και των άλλων εξαγιασμένων ανθρώπων που η ζωή τους τίμησε το σώμα και η ψυχή τους φανέρωσε μεγαλύτερη ευρωστία και ζωτικότητα από αυτό, διατηρούν μια εντυπωσιακή ευκαμψία για ώρες μετά θάνατον. Δεν κοκαλώνουν!

Αλλά και η αποδεδειγμένη ευωδία, το κέρινο χρώμα τους, η θαυματουργική χάρι τους ή η φυσική αφθαρσία ολόσωμων αγίων, στοιχεία ασυνήθη και φυσικώς ανεξήγυτα, είναι αναμενόμενα φαινόμενα της πνευματικής πραγματικότητος. Αυτά τα λείψανα, για την ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση και συνείδηση, αποτελούν περιουσία πολυτιμότερη και από τη διδασκαλία της θησαυρούς αναγκαιότερους και από τα σκεύη της. Στα λείψανα των μαρτύρων της εδράζονται οι άγιες τράπεζες της. Αν αυτά κάψει θα έχει ήδη θυσιάσει τα ιερά θυσιαστήριά της θαέχει καταστρέψει τα ζωτικά σπλάχνα της.

Αν μας ρωτούσαν πως θα προτιμούσαμε να φύγει απ΄αυτόν τον κόσμο κάποιος δικός μας:από εγκεφαλική αποπληξία, από καρδιακή ανακοπή, με παραμορφωτικά εγκαύματα, ή να αποτεφρωθεί από ανάφλεξη και πυρκαγιά, έχω την εντύπωση πως ο τραγικότερος τρόπος θα ομολογούσαμε πως είναι ο τελευταίος.

Είναι φυσικό στον άνθρωπο, όταν αποχαιρετά τον άνθρωπό του, να θέλει να αντικρύσει για τελευταία φορά την οικεία σ΄αυτόν όψη και όχι το αποτρόπαιο κατάντημά του σε απάνθρωπη, ανοίκεια και απρόσωπη στάχτη. Η λεπτή αγάπη των στιγμών εκείνων εκφράζεται ως ανάγκη να αγκαλιάσει κανείς, να φιλήσει, να χορτάσει το βλέμμα του, να εκδηλωθεί τρυφερά πάνω στο άψυχο σώμα. Αν μας πληγώνει η βία της φύσεως, πώς εμείς επιλέγουμε τη βία του αυτεξουσίου μας; Όταν κάτι είναι πολύτιμο και το χάνουμε, προσπαθούμε να κρατήσουμε όσο περισσότερο απ΄αυτό μπορούμε. Ποτέ δεν νομοθετούμε τη βίαιη μείωση του τελευταίου ανεκτίμητου υπολείμματός του.

Η απόφαση ότι δεν έχουμε χώρο στα κοιμητήριά μας ισοδυναμεί με προσβολή.Αν δεν έχουμε, να δημιουργήσουμε χώρο. Η αγάπη δημιουργεί και χώρο και προϋποθέσεις. Η χρηστική ανάγκη ποτέ δεν είναι ουσιαστική και πάντα πιστοποιεί τη στενότητα του καρδιακού χώρου.Η ανάγκη του σεβασμού είναι πολύ μεγαλύτερη γι΄αυτόν που τον εκχωρεί παρά γι΄αυτόν που αποδέχεται.

Ετσι που βαδίζει η κοινωνία μας δεν θα έχει μονον έλλλειψη χώρου, αλλά και ανθρώπους δεν θα βρίσκει για να θάψουν, ίσως και να κάψουν, τους νεκρούς της. Στο απέραντο γηροκομείο του "πολιτισμένου" κόσμου μας, όπου οι νέοι τείνουν να γίνουν πολύ λιγότεροι από τους ηλικιωμένους και οι γεννήσεις πολύ πιο σπάνιες από τους θανάτους, θα υπάρχουν νεκροί και όχι νεκροθάφτες.Αντί να ενδιαφέρεται η κοινωνία μας για την αρχή της ζωής, π.χ. το δημογραφικό πρόβλημα, υπεραπασχολείται με το τέλος, την καύση. Η ίδια νοοτροπία που αποφεύγει, τη γέννηση, δηλαδή τη ζωή, αυτή που απορρίπτει και τους γέρους, αυτή που προτείνει την ευθανασία, αυτή που η ίδια δεν αντέχει και τους νεκρούς αρνείται τη δημιουργία και επιλέγει την καύση. Αυτή υπογράφει το οριστικό τέλος του τέλους το τέλος του σκοπού το τέλος του ανθρώπου.


Η κοινωνία με την καύση των νεκρών προσυπογράφει το δικό της τέλος. τον μηδενισμό της. Μια κοινωνία που δεν αντέχει τον άνθρωπο ούτε στην ασθένειά του, ούτε στην αδυναμία του, ούτε στον θάνατό του, μια κοινωνία που καίει τους νεκρούς της, μια κοινωνία που καταστρέφει και την ανάμνηση της ζωής και την ενθύμηση των μελών της -αυτό είναι τα λείψανα- μια κοινωνία που κάνει την αρχή του ανθρώπου τεχνητή και μηχανική και το τέλος του οριστικό και αμετάκλητο, μια κοινωνία που αρνείται την πνοή του αιώνιου και εγκλωβίζεται στην ασφυξία του εφήμερου, τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η κοινωνία με τη ζωή; Ακόμη και οι άθεοι υπογράμμιζαν την ανάμνηση των επίγειων θεών τους με ταριχεύσεις των σωμάτων τους (περίπτωση Λένιν) ή όπου αυτό δεν ήταν δυνατόν με κατασκευές αγαλμάτων και ψεύτικων ομοιωμάτων.

Κατόπιν τούτων, δεν είναι ότι δεν της επιτρέπεται, αλλά η Εκκλησία αδυνατεί και αρνείται να δεχθεί μια απλά χρηστική και καθόλου πειστική λύση ελάσσονος πρακτικής βαρύτητος και να θυσιάσει το βίωμα του σεβασμού της στη θεϊκότητα του προσώπου του κάθε ανθρώπου, πολλώ μάλλον του ανθρώπου που αυτή βάφτισε στη κολυμβήθρα της τιμώντας ταυτόχρονα και την ψυχή και το σώμα του. Το μείζον δεν μπορεί να υποταχθεί στο έλασσον. Είναι αδύνατον όποιος πιστεύει στην Εκκλησία και αποδέχεται την πρόταση ζωής της, όποιος ζει την πραγματικότητα της ψυχής, όποιος σέβεται τον άνθρωπο να μην τιμά και το σώμα. Το σώμα χρήζει μεγαλύτερης τιμής και σεβασμού από την κοινωνία μετά θάνατον απ' όση περιποίηση και προστασία δέχθηκε από τον ίδιο τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του.

troktiko


Και επειδή κάποιοι μπορεί να μιλήσουν για το κόστος, ας δούμε τι λένε οι ίδιοι οι θιασώτες της αποτέφρωσης στην Ελλάδα.

"Θρησκευτική τελετή πριν την αποτέφρωση
Όλες οι τελετές γίνονται κανονικά και μετά γίνεται η προετοιμασία της σωρού για την αποστολή για αποτέφρωση.... Δείτε περισσότερα.

Κόστος αποτέφρωσης

Η αποτέφρωση αυτή καθ’ αυτή από χώρα σε χώρα έχει ένα κόστος 500-800 ευρώ. Στην τιμή αυτή περιλαμβάνεται η αποτέφρωση του νεκρού και η παράδοση της τέφρας στους συγγενείς ή στο γραφείο τελετών εντός ειδικής τεφροδόχου στο χώρο του αποτεφρωτηρίου.

Η οργάνωση όμως και η αποστολή της στο εξωτερικό μεταβάλλει το κόστος ανάλογα με τις απαιτούμενες ενέργειες που περιγράφηκαν πιο πάνω. "
Η σελίδα.

Άρα δεν μιλούμε ουσιαστικά για πραγματική οικονομική διαφορά για τους συγγενείς ή για τους παπάδες που κάποιοι λένε ότι τα "παίρνουν". Οι τελετές γίνονται κανονικά, άρα τα γραφεία κηδείων κάνουν κανονικά τα έξοδα που είναι "απαραίτητα" ανάλογα με την λόξα αυτού που κηδεύεται ή των συγγενών του για να δειχθούν και μετά πληρώνουν και άλλο ένα κόστος 500-800 ευρώ για την αποτέφρωση.