Απάντηση σε ερωτήματα ‘’σατανιστών’’. (γ)

‘’Αλλη μια μικρη μου παρατηρηση που μπορει να τριξει τα θεμελια της μιζερης πιστεως των εβραιοχριστιανων ειναι το θεμα των 4 ευαγγελιων. Πιστευετε πραγματικα πως οι εβραιοι της εποχης και ειδικοτερα οι ευαγγελιστες οι οποιοι καταγονταν απο τα κατωτερα κοινωνικα στρωματα γνωριζαν αρχαια ελληνικη γραφη?’’

Και βέβαια πιστεύουμε ότι οι ευαγγελιστές μιλούσαν και έγραφαν αρχαία ελληνικά.

Πολύ νωρίτερα από τον Μ Αλέξανδρο, ήδη από το 726 π Χ , είχαν εγκατασταθεί ΕΛΛΗΝΕΣ άποικοι στην περιοχή της Γαλιλαίας και της Σαμάρειας. Ήδη από τότε άρχισε η παρουσία του ελληνικού στοιχείου εκεί, όπου και έφτασε σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο επί Μ Αλεξάνδρου, ο οποίος σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο και τον Φίλωνα, μετά την κατάκτηση της Παλαιστίνης όπου και μετάφερε Έλληνες αποίκους, εγκατέστησε στην Αλεξάνδρεια 30.000 περίπου Εβραίους της Παλαιστίνης, στους οποίους έδωσε όχι μόνο ειδικά προνόμια αλλά και Ελληνική υπηκοότητα. (ΙΩΣΗΠΟΣ, Antiguties XII, 1. Πρβλ. ΚΩΝΣΤΑΝΤ. ΤΣΙΡΠΑΝΛΗ, όπου παρ. σ. 4).

Επομένως ΗΔΗ από τότε μιλιόταν η ελληνική γλώσσα στις περιοχές αυτές. Πολλά πολλά χρόνια προ Χριστού.

Στο Παλαιστινιακό Ταλμούδ αναφέρεται ότι τα γεωργικά προϊόντα που εισάγονταν στην Ιερουσαλήμ από την Γαλιλαία έπρεπε να ‘’εξαγνιστούν’’ (κατά την Ιουδαϊκή θρησκεία) επειδή προέρχονταν από ειδωλολάτρες. Αυτό δείχνει ότι το ελληνικό στοιχείο ήταν ισχυρό εκεί. Γι αυτό τον λόγο ο Ησαΐας ονομάζει την Γαλιλαία ‘’Γαλιλαία των εθνών’’, στην προφητεία του όπου αναφέρει ότι ο Μεσσίας θα την επισκεπτόταν.

‘’εν τοις προτέροις καιροίς εξουθένωσε την γην Ζαβουλών και την γην Νεφθαλείμ· εν δε τοις υστέροις έκαμεν ένδοξα τα μέρη τα προς την οδόν της θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, την Γαλιλαίαν των εθνών.

Ο λαός ο περιπατών εν τω σκότει είδε φως μέγα· εις τους καθημένους εν γη σκιάς θανάτου, φως έλαμψεν επ' αυτούς’’. (Ησαΐας 9,1.2)

Στην Ιουδαία αντίθετα, το Εβραϊκό στοιχείο έμεινε καθαρά εθνικό. Η γλώσσα των κατοίκων της ως το 586 π.Χ. ήταν η Κλασσική Εβραϊκή. Γλώσσα δε της φιλολογίας και εκείνων που ασχολήθηκαν με το Νόμο ήταν η Αραμαϊκή μαζί με την κλασσική Εβραϊκή ως τον 3ο αιώνα π.Χ. και από τότε ως τον 2ο αι. μ.Χ. των μεν Διδασκάλων ήταν η κλασσική Εβραϊκή, των ανωτέρων τάξεων η Ελληνική και η γλώσσα του λαού ήταν η Ελληνοαραμαϊκή.

Η περιοχή της Γαλιλαίας όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, και δίδαξε ο Ιησούς (όπως και οι γειτονικές περιοχές ήταν εξελληνισμένες. Η ελληνική γλώσσα μιλιόταν ήδη επι 3 αιώνες (προ της ελεύσεως του Χριστού) υπό την διοίκηση των απογόνων της εκστρατείας του Μ Αλεξάνδρου, των Πτολεμαίων και των Σελευκιδών.

Μάλιστα ο Εβραίος Φίλωνας, που έγραψε όλα τα συγγράμματα του στην ελληνική γλώσσα, τονίζει στο έργο του τη μεγάλη επίδραση της Ελληνικής φιλοσοφίας, παιδείας και γλώσσας στους αποδήμους κατοίκους των Εβραϊκών Κοινοτήτων. Όλοι οι Εβραίοι της διασποράς μιλούσαν την κοινή Ελληνική γλώσσα

Οι Εβραίοι της διασποράς που έφθαναν στα Ιεροσόλυμα κάθε χρόνο για να γιορτάσουν το Εβραϊκό Πάσχα μιλούσαν μόνο την Ελληνική γλώσσα όπως βεβαιώνει ο Ιώσηπος στα έργα του: Α) Αρχαία Ιστορία των Εβραίων, Β) Οι Πόλεμοι των Εβραίων, Γ) Contra Apionem κ.ά., τα οποία συνέγραψε στη Λατινική από την οποία ο ίδιος παρά τη δήλωσή του ότι δεν εγνώριζε τη γλώσσα των Ελλήνων μετέφρασε όπως ομολογεί στα Ελληνικά «ίνα γίνωσιν αντιληπτά παρά των ομοεθνών μου των διαβιούντων έξω της Παλαιστίνης», που γνώριζαν μόνο την Ελληνική γλώσσα.

Σημαντικό μάλιστα είναι ότι μέχρι σήμερα με τη βοήθεια της αρχαιολογικής σκαπάνης βρέθηκαν στο χώρο της Παλαιστίνης και κυρίως στα Ιεροσόλυμα και γύρω από αυτά 399 επιγραφές σε πέτρα, πωρόλιθο, μάρμαρο, οπτή γη κ.ε. με ελληνικά κείμενα.

Ο άγιος Κύριλλος μας πληροφορεί ότι κατά την εποχή του Χριστού, στην Γαλιλαία κατοικούσαν Έλληνες, που σημαίνει ότι η ελληνική μιλιόταν από όλους.

«Επειδή ευρίσκεται κοντά η χώρα των Ιουδαίων προς την χώρα των Γαλιλαίων και επειδή έχουν πόλεις και κωμοπόλεις γειτονικές μεταξύ τους οι Έλληνες και εκείνοι (οι Ιουδαίοι), έκαναν συχνές τις αναμίξεις, σύχναζαν δε οι μεν προς τους δε.» (Κύριλλος, Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, τόμ. 2, σελ. 308)

Ο Γάλλος ακαδημαικός Δ. Ρόπς, αναφέρεται σε ελληνικές πόλεις στην Γαλιλαία

«Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα, οι ελληνικές πόλεις. Ένας αριθμός από οικισμούς, πολλοί από τους οποίους σημαντικοί, ήταν ελληνικοί, όχι εβραϊκοί. Άλλοι είχαν ιδρυθεί την εποχή που οι απόγονοι των στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Λαγίδες από την Αίγυπτο και οι Σελευκίδες από την Συρία, κρατούσαν στα χέρια τους την Παλαιστίνη, όπου είχαν εγκαταστήσει διάφορους δήμους με Έλληνες μετανάστες. Αποτελούσαν την Δεκάπολη, μία ομοσπονδία από δέκα πόλεις… ο Ίππος, η Γέρασα, η Πέλλα, τα Γάδαρα, η Φιλαδέλφεια… Και άλλες ελληνικές πόλεις είχαν ιδρυθεί στα παράλια, από την Πτολεμαΐδα, την παλιά Άκκα ως την Γάζα. Η Καισάρεια, που ο Ηρώδης ο Μέγας μετέτρεψε σε πρώτο λιμάνι της Παλαιστίνης, ήταν κατά τα τρία τέταρτα ελληνική. Και όταν ιδρύθηκε η Τιβεριάδα , στις όχθες της λίμνης, τον πληθυσμό της τον αποτελούσαν Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος του… Η Σεπφωρίς, η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, ήταν στην ουσία και αυτή ελληνική πόλη». (Δανιήλ Ροπς, Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη, σελ. 52-53)

«Η σχέση αυτή πήρε πολλαπλές μορφές και προεκτάσεις. Η απλοποιημένη εξελικτική μορφή τής αρχαίας αττικής διαλέκτου αποτέλεσε ό,τι ονομάζεται Αλεξανδρινή Κοινή, γιατί διαμορφώθηκε στα χρόνια τού Μ. Αλεξάνδρου και, μέσω των κατακτήσεων τού Αλεξάνδρου, αναδείχθηκε σε γλώσσα ευρύτερης χρήσης, από την Ελλάδα έως τις Ινδίες. Μιλήθηκε δηλ. κυρίως αλλά και γράφτηκε ως δεύτερη –ενίοτε και ως πρώτη– γλώσσα και από μη Έλληνες. Και γιατί υπήρξε προϊόν μακράς εξελίξεως και γιατί χρησιμοποιήθηκε από ομιλητές που δεν είχαν τα ελληνικά ως μητρική γλώσσα, η ελληνική ως Αλεξανδρινή Κοινή πήρε μια αρκετά απλουστευμένη μορφή στην προφορά της γλώσσας πρώτα και πάνω απ’ όλα, αλλά και στη δομή –γραμματική και συντακτική– και, αναπόφευκτα, στο λεξιλόγιο. Σ’ αυτή τη γλώσσα γράφτηκαν τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Σ’ αυτή τη γλώσσα μεταφράστηκε (από τους Εβδομήκοντα) και η ίδια η Παλαιά Διαθήκη, σε μετάφραση που καθιερώθηκε περισσότερο και από το πρωτότυπο! Η μετάφραση δε αυτή έγινε, διότι οι «Ελληνιστές» (οι Εβραίοι δηλ. που μιλούσαν ελληνικά) ήταν τόσο πολλοί που χρειάστηκε να έχουν την Παλαιά Διαθήκη στη γλώσσα που καταλάβαιναν και με την οποία επικοινωνούσαν. Η γλώσσα των κανονικών Ευαγγελίων τής Κ. Διαθήκης ποικίλλει, βεβαίως, υφολογικά από Ευαγγέλιο σε Ευαγγέλιο. Άλλοτε είναι πιο απλή, άλλοτε πιο λόγια. Πάντοτε όμως βρίσκεται εντός των ορίων της Αλεξανδρινής Κοινής και, οπωσδήποτε, είναι έτσι γραμμένη, ώστε να είναι κατανοητή στους απλούς ανθρώπους, όπως ξέρουμε ότι ήταν και ο ίδιος ο λόγος τού Χριστού.»

(Η ελληνική γλώσσα ως όχημα διάδοσης τής χριστιανικής διδασκαλίας
Ομιλία στην Ορθόδοξη Ακαδημίας Κρήτης, 10 Μαΐου 2008.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Διάλογοι καταλλαγής», αρ. φύλλ. 89, Απρ.-Μάιος-Ιούν. 2008)

Και ο Ιησούς και οι ευαγγελιστές, που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν στην ελληνικότατη Γαλιλαία, μιλούσαν την ΚΟΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

''Αν ωστοσο αποδεχτουμε πως ηταν τυχαιροι και γνωριζαν αρχαια ελληνικα οι ευαγγελιστες λογω του εξελληνισμου της ανατολης απο τον Μ. Αλεξανδρο τοτε ερχομαστε σε αντιθεση με την επιστημη της αρχαιολογιας η οποια κατατασει τη συγγραφη των 4 αποδεκτων απο την εκκλησια ευαγγελιων 100 χρονια μετα τη γεννηση του ναζωραιου.Ας μη μιλησω επισης για τον τροπο επιλογης των 4 ευαγγελιων απο την οικουμενικη συνοδο ως βασικων εργαλειων για την καθιερωση του χριστιανισμου καθως υπαρχουν πανω απο 30 ευαγγελια.Τα συμπερασματα δικα σας''.

Δεν είναι θέμα ΤΥΧΗΣ, αλλά θέμα ΚΑΤΑΛΗΞΗΣ. Είναι επόμενο λόγω του εξελληνισμού των περιοχών αυτών.

Ας περάσουμε στο επόμενο θέμα αναφορικά με την χρονολογία συγγραφής των Ευαγγελίων. Δεν βλέπω να μας παραπέμπει σε κάποια βιβλιογραφία ή σε κάτι σχετικό με αυτό που λέει ΧΩΡΙΣ να το ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ. Εφόσον η αρχαιολογία θεωρεί ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν 100 χρόνια μετά τον Χριστό (άρα από ΜΗ αυτόπτες μάρτυρες), θα έπρεπε να μας φέρει σχετικά πορίσματα, και σχετική βιβλιογραφία. Αλλά και αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, εφόσον στην διεθνή βιβλιογραφία αναφέρεται ότι τα Ευαγγέλια εγράφησαν τον πρώτο αιώνα από τους αυτόπτες μάρτυρες του Χριστού.

Ματθαίος,
Ευαγγέλιο 50 - 55μΧ

Μάρκος, 65/70 μΧ

Λουκάς,
Ευαγγέλιο 60/75 μΧ

Ιωάννης,
Ευαγγέλιο 90- (για μερικους πριν το 70)

Πηγες…C.Sanders, Introduction in Research in English Literacy (New York: MacMillan)

Merrill F. Unger, Famous Archaeological Discoveries (Grand Rapids: Zondervan)

R. Laird Harris, Can I Trust My Bible? (Chicago: Moody Press)

Merrill F. Unger, Unger's Bible Handbook (Chicago: Moody Press)

Sir Fredric Kenyon, The Bible and Archaeology (New York: Harper & Brothers

Ο Μίλαρ Μπάροουζ του Πανεπιστημίου Γιάλ (ΗΠΑ) γράφει: «Η σύγκριση της γλώσσας των Ευαγγελίων με την γλώσσα των παπύρων που προέρχονται από τον πρώτο μ.Χ. αιώνα, στερέωσε την πεποίθησή μου, ότι τα βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν τον πρώτο αιώνα, και ότι έφθασαν σ’ εμάς χωρίς να αλλοιωθούν. Τα ευρήματα αυτά (πάπυροι του Α΄ αιώνα), ανέβασαν την αξιοπιστία της Καινής Διαθήκης στα μάτια των επιστημόνων. (Burrows Millar, What mean these stones, New York 1956, σελ. 52).

Ο W. Albright, παγκοσμίου φήμης βιβλικός αρχαιολόγος γράφει ότι μπορούμε να υποστηρίζουμε με απόλυτη σιγουριά, ότι τίποτε απολύτως δεν μας υποχρεώνει να πούμε, ότι έστω και ένα μόνο βιβλίο της Καινής διαθήκης γράφτηκε μετά τον 1^ο αιώνα μ.Χ. (Albright, W.F. Recent Discoveries in Bible Landw, NewYork 1955 σ. 136).

«Αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης σε παπυρο ηλικίας 2000 ετών στην Βιβλιοθήκη του Magdalen College στην Οξφόρδη στην Αγγλία. Ονομάστηκε Magdalen GR 17. Ο γραφικός χαρακτήρας αντανακλά ένα στυλ που ήταν σε χρήση τον 1ο αιώνα π.Χ., αλλά ο οποίος έχει σβήσει κατά τη διάρκεια του μέσου του 1ου αιώνα μ.Χ, Συμπέρασμα είναι ότι τα τέσσερα Ευαγγέλια συντάχτηκαν από συγγραφείς, οι οποίοι θυμούνταν τον Ιησού Χριστό από προσωπική πείρα ή γνώριζαν αυτόπτες μάρτυρες που θυμούνταν Αυτόν».

(Πηγη JOHN ROSS SCHROEDER/ THE GOOD NEWS Nov/Dec.’97.)

Περισσότερα εδω.

Όσον αφορά την πληθώρα των ευαγγελίων, αναφέρεται στα Γνωστικά ευαγγέλια (μη χριστιανικά δηλαδή) που περιέχουν διδασκαλίες αντίθετες προς την χριστιανική πίστη. Ευαγγέλια που ποτέ δεν έγιναν αποδεκτά από την Εκκλησία εξ αρχής. Ας μας βρει ο αρθογράφος έστω και ένα παράθεμα από αυτά, σε μεταποστολικά κείμενα. Αντιθέτως, έχουμε να του δείξουμε πάρα πολλά παραθέματα από τα 4 ΓΝΗΣΙΑ Ευαγγέλια.

Η Α' Οικουμενική σύνοδος ΔΕΝ έκανε τίποτα παραπάνω από το να οριοθετήσει αυτό που ΠΑΝΤΑ η Εκκλησία είχε στην συνειδησή της ως ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.

Τα Γνωστικά ευαγγέλια είναι γεμάτα αντιφάσεις όχι μόνο σε σύγκριση με τα ΓΝΗΣΙΑ, αλλά και μεταξύ τους, καθώς πρεσβεύουν διαφορετικές θέσεις. Και είναι λογικό από την στιγμή που οι Γνωστικοί ήταν πολλές διαφορετικές ομάδες. Ενώ στα ΓΝΗΣΙΑ Ευαγγέλια, ΔΕΝ υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΗ. Και μιλάω για αντίφαση, όχι για αναχρονισμούς, ή παραλείψεις. Αυτά ΔΕΝ είναι αντιφάσεις.

Τώρα που έχουμε όλα τα δεδομένα, σαφώς και τα συμπεράσματα ανήκουν στους αναγνώστες.

Αν αυτά ήταν τα πιο ‘’σοβαρά’’ από όσα αναφέρονται σε εκείνο το φόρουμ, σκεφτείτε τα υπόλοιπα…….