Επιστολή αγίου Κυπριανού προς Fidus.

Ο άγιος Κυπριανός προήδρευσε στην Τρίτη τοπική σύνοδο της Καρθαγένης

το 253 μ Χ σχετικά με το βάπτισμα των νηπίων. Η σύνοδος καταδίκασε την άποψη ότι τα νήπια δεν πρέπει να βαπτίζονται πριν γίνουν 8 ημερών, αλλά να περιμένουν να γίνουν 8 ημερών για να βαπτιστούν. Η σύνοδος και ο άγιος Κυπριανός αποφάσισαν ότι τα νήπια πρέπει να βαπτίζονται νωρίτερα. Η επιστολή στον Fidus ξεκαθαρίζει το θέμα. Παρακάτω, δημοσιεύουμε μέρος της επιστολής. Όποιος επιθυμεί, μπορεί να την δει εδώ ολόκληρη στα αγγλικά

Επιστολή 58 του αγίου Κυπριανού προς Fidus.

«Σχετικά με την περίπτωση των νηπίων, τα οποία λες δεν πρέπει να βαπτίζονται μέσα στη δεύτερη ή τρίτη ημέρα από την γέννησή τους, και ότι ο νόμος της αρχαίας περιτομής θα πρέπει να θεωρείται σεβαστός, έτσι που νομίζεις ότι κάποιος που μόλις γεννήθηκε δεν θα πρέπει να βαπτίζεται και να αγιάζεται μέχρι την όγδοη μέρα, εμείς όλοι σκεφτήκαμε πολύ διαφορετικά στην σύνοδό μας. Γι’ αυτό που σκέφτηκες, κανείς δεν συμφώνησε, αλλά εμείς όλοι κρίναμε ότι δεν επιτρέπεται να αρνηθούμε σε κανένα άνθρωπο, που γεννήθηκε, το έλεος και την χάρη του Θεού. Διότι, αφού ο Κύριος λέγει στο ευαγγέλιο του πως ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να καταστρέψει τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά να τις σώσει, δεν επιτρέπεται, καθόσον εξαρτάται από εμάς, να απολεσθεί καμία ψυχή. Διότι τι λείπει ακόμη σε αυτόν που σχηματίστηκε στην κοιλιά της μητέρας του με το χέρι του Θεού?» «Εάν κάτι θα μπορούσε να εμποδίσει τους ανθρώπους να λάβουν την χάρη, τότε θα ήταν πιο πολύ για τους ενήλικες και ηλικιωμένους και γέροντες εμπόδιο οι βαρύτερες αμαρτίες. Εάν όμως παρέχεται άφεση αμαρτιών ακόμη και σε πιο βαριά αμαρτωλούς και σε εκείνους που προηγουμένως πολλαπλά αμάρτησαν εναντίων του Θεού και δεν αποκλείεται κανείς από το βάπτισμα και τη χάρη, εάν αργότερα επιστρέψει, πόσο λιγότερο επιτρέπεται το να εμποδίζει κανείς ένα παιδί, που είναι νεογέννητο και δεν διέπραξε καμία αμαρτία, αλλά έχει υποστεί μόνο με την πρώτη γέννηση τη δραστικότητα του παλαιού θανάτου, επειδή και αυτό, όπως και ο Αδάμ εγεννήθη κατά σάρκα. Έτσι μπορεί να φθάσει στην άφεση των αμαρτιών γι’ αυτό το λόγο πιο εύκολα, επειδή δεν υπάρχουν για συγχώρεση προσωπικές αμαρτίες, αλλά μόνο αμαρτίες ενός άλλου».

Στο παραπάνω απόσπασμα παρατηρούμε τα εξής εκπληκτικά.

1.Ο άγιος Κυπριανός μιλάει για νηπιοβάπτισμα 2-3 μέρες αφού γεννηθεί το νήπιο.

2. Η επιφυλακτικότητα του Φίντου είναι αν θα πρέπει να γίνεται η βάπτιση μόλις γεννηθεί το νήπιο. Συσχετίζει το βάπτισμα με την οκταήμερο περιτομή, και πιστεύει ότι θα πρέπει να γίνεται την όγδοη ημέρα. Επομένως δέχεται τον νηπιοβαπτισμό και ο Φίντος.

३. Ο άγιος Κυπριανός μιλάει καθαρά ΚΑΙ για βάπτισμα ΕΝΗΛΙΚΩΝ. Μιλάει και για νηπιοβάπτισμα. Μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε ότι στην αρχαία εκκλησία γίνονταν και τα δύο (εκτός μιας περιόδου όπου ανέβαλαν οι πιστοί το βάπτισμά τους φοβούμενοι μήπως αμαρτήσουν αργότερα- κάτι το οποίο επιλήφθηκε η εκκλησία και έδωσε την λύση). Άλλωστε, δεν είχε ευαγγελιστεί ακόμα ολόκληρος ο πληθυσμός.

4. Ο άγιος Κυπριανός μιλάει καθαρά για την αποδοχή του προπατορικού αμαρτήματος.

5. Η σύνοδος συνηγορεί υπέρ του νηπιοβαπτίσματος. Αντιθέτως, αν ήταν μια καινοτομία και δεν υπήρχε πριν, θα έπρεπε το υπόλοιπο μέρος του σώματος της εκκλησίας να αντιδράσει άμεσα με μια σύνοδο ή καλύτερα με μια ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ σύνοδο, εφόσον θίγεται η δογματική γραμμή της εκκλησίας με την ‘’υποτιθέμενη’’ εισαγωγή και εφαρμογή ‘’νέας’’ διδασκαλίας, αυτής του νηπιοβαπτίσματος.

Γνησιότητα επιστολής

Ο καθηγητής πατρολογίας Johannes Quasten διεθνώς αναγνωρισμένος και βραβευμένος στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια, ο θεολόγος Walter J. Burghardt, και ο συγγραφέας Comerford Thomas Lawler, στο έργο τους ‘’Οι επιστολές του αγ. Κυπριανού’’, περιλαμβάνουν την παραπάνω επιστολή στα γνήσια έργα του Κυπριανού

Ο διακεκριμένος καθηγητής και μελετητής των αρχαίων πατερικών συγγραμμάτων Everett Ferguson στο έργο του ‘’Το βάπτισμα στην αρχαία εκκλησία’’, δέχεται την παραπάνω επιστολή ως γνήσια.

Οι προτεστάντες ισχυρίζονται ότι για τον άγιο Κυπριανό, ο βαπτιζόμενος πρέπει να διαθέτει συνειδητή πίστη. Και παραθέτουν από την Επιστολή LXXV (75), κεφ.16

« … ο διάβολος φεύγει από τον πιστό κατά τη βάπτιση λόγω της πίστης του, αλλά ξαναγυρνά σ’ αυτόν αν η πίστη του αργότερα εκλείψει …».

Επίσης ότι ο βαπτιζόμενος πρέπει να ομολογεί την πίστη του απαντώντας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις. Και παραθέτουν….

«Ρωτάς επίσης, φίλτατε υιέ, τι πιστεύω σχετικά με εκείνους που λαμβάνουν την χάρη του Θεού όντας ασθενείς και αδύναμοι, αν θεωρούνται κανονικοί Χριστιανοί λόγω του ότι δεν πλένονται, αλλά ραντίζονται, με το σώζον ύδωρ. Σε αυτό το σημείο, από σεμνότητα διστάζω να κρίνω, και αφήνω τον καθένα να αισθάνεται και να κάνει αυτό που νομίζει σωστό. Απ’ όσο καταλαβαίνει η φτωχή μου αντίληψη, νομίζω πως οι θείες παροχές δεν μειώνονται ούτε χάνουν τη δύναμή τους, και(ο βαπτιζόμενος) θα λάβει όλα τα θεία δώρα, φτάνει να υπάρχει πλήρης και ακέραια πίστη και από τη μεριά του βαπτίζοντος, και από τη μεριά του βαπτιζομένου.» (Επιστολή 75 –LXXV-, κεφ. 12)

Μόνο που θα τους ενημερώσουμε ότι η επιστολή 75 του αγίου Κυπριανού αναφέρεται στους σχισματικούς Νοβατιανούς. Ποιοι ήταν αυτοί? Οι Νοβατιανοί ήταν σχισματικοί στην τοπική εκκλησία της Ρώμης που ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΝ τους ‘’πεπτωκότες’’ στην εκκλησία. Την εποχή εκείνη διεξάγονταν διωγμοί κατά των χριστιανών. Υπήρξαν πολλοί μάρτυρες κατά την εποχή εκείνη, αλλά υπήρξαν και εκείνοι που αρνήθηκαν την πίστη τους. Εκείνοι ονομάστηκαν lapsi ή αλλιώς ‘’πεπτωκότες’’. Μερίδα της εκκλησίας δεν τους δέχτηκε όταν αργότερα μετενόησαν. Τελικά, οι Νοβατιανοί αποσχίστηκαν από την υπόλοιπη εκκλησία. Και έχουμε ήδη πει ότι την εποχή εκείνη βαπτίζονταν και οι ενήλικες αφού είμαστε στην αρχή.

Ακόμα ισχυρίζονται ότι στην Επιστολή LXIX (69) κεφ. 2, ο Κυπριανός αναφέρει: «Αλλά και οι ερωτήσεις που γίνονται κατά τη βάπτιση μαρτυρούν υπέρ της αλήθειας. Διότι όταν λέμε, ‘Πιστεύεις στην αιώνια ζωή και στην άφεση αμαρτιών μέσω της αγίας Εκκλησίας;’ Εννοούμε πως άφεση αμαρτιών δεν δίνεται παρά μόνο μέσα στην Εκκλησία, και ότι οι αιρετικοί που είναι εκτός Εκκλησίας δεν μπορούν να δώσουν άφεση αμαρτιών. Άρα λοιπόν, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι οι αιρετικοί μπορούν να βαπτίζουν, πρέπει είτε να αλλάξουν τα λόγια της ερώτησης ή να δουν την αλήθεια.»

Σαφέστατα, αφού το κεφάλαιο αναφέρεται σε βάπτισμα ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ. Έχετε δει πολλά νήπια…..αιρετικά? Οι αιρετικοί οφείλουν να ομολογούν την ορθή πίστη απαντώντας σε ερωτήματα πριν την βάπτιση όπως γίνεται και σήμερα.

Ο πιστός πριν βαπτιστεί περνά μια περίοδο προκαταρκτικής μαθητείας ως κατηχούμενος. Επιστολή LXXII (72) κεφ. 2: «Μερικοί που νομίζουν ότι η ανθρώπινη λογική μπορεί να ακυρώσει τις αλήθειες του Ευαγγελίου, χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα την περίπτωση των κατηχουμένων, ρωτώντας τι γίνεται σε περίπτωση που συλληφθούν και φονευθούν ομολογώντας το όνομα: θα χάσουν τη σωτηρία και το μισθό της ομολογίας τους επειδή δεν αναγεννήθηκαν με τη βάπτιση; Ας μάθουν αυτοί οι άνθρωποι που βοηθούν και ευνοούν τους αιρετικούς ότι οι κατηχούμενοι έχουν την αληθινή πίστη και την αλήθεια της Εκκλησίας και βγαίνουν από το στρατόπεδο του Θεού για να δώσουν μάχη με το διάβολο έχοντας πλήρως και ειλικρινώς αποδεχτεί τον Πατέρα Θεό, τον Χριστό και το Άγ. Πνεύμα ...-Να γιατί και μεις που είμαστε υπεύθυνοι για την πίστη και την αλήθεια δεν πρέπει να εξαπατούμε και να παραπλανούμε αυτούς που έρχονται στην πίστη και την αλήθεια, μετανοούν και ζητούν συγχώρεση αμαρτιών τους, αλλά να τους καθοδηγούμε, ελέγχουμε και να τους διορθώνουμε με την ουράνια πειθαρχία, ώστε να γίνουν κατάλληλοι για την ουράνια βασιλεία.»

Ακριβώς. Σε ενήλικες απευθύνεται. Και μάλιστα σε αιρετικούς. Δεν πρέπει να κατηχηθούν πρώτα, να μάθουν την πίστη, και να βαπτιστούν? Σαφέστατα.

Τι παρατηρούμε από τα παραπάνω? Ότι οι προτεστάντες αναφέρουν ΜΟΝΟ τα σημεία από τον Κυπριανό που αναφέρονται στη πίστη του βαπτιζόμενου. Στην περίπτωση που ακούει ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ή στην περίπτωση ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ από αιρετικούς. Και απαντάμε ότι ΠΡΕΠΕΙ σε αυτές τις περιπτώσεις να υπάρχει ΚΑΤΗΧΗΣΗ και ΠΙΣΤΗ. Όμως, όπως είδαμε, ο Κυπριανός στην επιστολή στον Fidus, αναφέρει ΒΑΠΤΙΣΜΑ ενηλίκων (‘’ παρέχεται άφεση αμαρτιών ακόμη και σε πιο βαριά αμαρτωλούς και σε εκείνους που προηγουμένως πολλαπλά αμάρτησαν εναντίων του θεού και δεν αποκλείεται κανείς από το βάπτισμα και τη χάρη’’), αναφέρει όμως και το νηπιοβάπτισμα (‘’ Σχετικά με την περίπτωση των νηπίων, τα οποία λες δεν πρέπει να βαπτίζονται μέσα στη δεύτερη ή τρίτη ημέρα από την γέννησή τους, και ότι ο νόμος της αρχαίας περιτομής θα πρέπει να θεωρείται σεβαστός, έτσι που νομίζεις ότι κάποιος που μόλις γεννήθηκε δεν θα πρέπει να βαπτίζεται και να αγιάζεται μέχρι την όγδοη μέρα, εμείς όλοι σκεφτήκαμε πολύ διαφορετικά στην σύνοδό μας’’).

Τι κάνουν? Παίρνουν περιπτώσεις όπου βαπτίζονται ενήλικες (άνθρωποι που ακούνε για πρώτη φορά, αιρετικοί κτλ), για να μας πουν ότι δήθεν ο άγιος ήταν κατά του νηπιοβαπτισμού, ενώ ο ΙΔΙΟΣ ΣΥΣΤΗΝΕΙ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ και ΒΑΣΗ ΣΥΝΟΔΟΥ μάλιστα ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ, αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχε από πριν. Καταλαβαίνετε απάτη?

Τέλος, τους απαντάμε για πολλοστή φορά (μπας και το καταλάβουν) ότι οι νεοκατηχηθέντες ΒΑΠΤΙΖΑΝ τα νήπια τους όπως μαρτυρά η σύνοδος που προήδρευσε ο Κυπριανός το 253 μ Χ, όπως μαρτυρά έμμεσα ο Τερτυλλιανός το 180 μ Χ μέσα από την επιφυλακτικότητα του για το πρόωρο του νηπιοβαπτίσματος (σημαίνει ότι ΗΔΗ νηπιοβάπτιζαν), και όπως μαρτυρά ο Ιππόλυτος (165-235 μ Χ)
‘’Και θα βαπτίζετε τα μικρά παιδιά πρώτα. Και εάν μπορούν να απαντήσουν τα ίδια, ας απαντήσουν. Αλλά αν δεν μπορούν, ας απαντήσουν οι γονείς τους ή κάποιος από την οικογένεια τους’’. (Αποστολική Παράδοση 21,4)
Και όπως μαρτυρά ο Αυγουστίνος… «‘’Το έθιμο της μητέρας μας εκκλησίας να κάνει το βάπτισμα των νηπίων δεν πρέπει να ….. θεωρηθεί περιττό, ούτε να πιστεύεται ότι είναι κάτι άλλο , εκτός από μια παράδοση των αποστόλων’’. (De Genesi Ad Literam, X 39)

Ακόμα περιμένουμε να μας αναφέρουν πατερικές αναφορές κατά του νηπιοβαπτίσματος ή συνόδους εναντίων της δήθεν ‘’αποστατικής’’ ‘’μεσαιωνικής’’ διδασκαλίας. Μα τι στο καλό? Τόσο εύκολα η εκκλησία δέχτηκε ‘’ψευδοδιδασκαλία’’ και δεν έχουμε καμία αντίδραση?

Αντί αυτού, μας φέρουν χωρία όπου το βάπτισμα των ενηλίκων επιβάλλονταν είτε διότι άκουγαν για πρώτη φορά το ευαγγέλιο, είτε διότι προέρχονταν από τους αιρετικούς. Και θα περιμένουμε για πάρα πολύ καιρό ακόμα…..

Περί της Βάπτισης του Ιησού και περί των Πειρασμών αυτού στο κατά Ιωάννη

Βάπτιση του Ιησού

Ζήτημα πρώτο: Αναφέρει πουθενά ο Ιωάννης την Βάπτιση του Χριστού;

Είδα και εγώ το βιντεάκι στο youtube στο οποίο διεξήχθη μία συζήτηση μεταξύ του κυρίου Καλόπουλου και του π. Καρπαθίου.

Αυτά που εν ολίγοις ειπώθηκαν είναι:
-Καλόπουλος: "Σας εξηγώ ότι στο πρώτο του κεφάλαιο αναφέρει ότι έγινε η Βάπτιση..."
-π. Καρπαθίου: "Ακριβώς, ο Ιωάννης ΔΕΝ αναφέρεται στην Βάπτιση του Κυρίου."
-Καλόπουλος: "...και την πρόπροηγούμενη βαπτίζεται, αποκλείει χρονικά οποιαδήποτε ύπαρξη πειρασμών, ποιος; ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής μέσα από τα καθεαυτώ κείμενα"
-π. Καρπαθίου: (χαμογελά)

Κατά Ιωάννη

1:15
Μαρτυρία γι' αυτόν δίνει ο Ιωάννης, που είπε φωναχτά: "Γι' αυτόν ήταν που είπα: Εκείνος που έρχεται κατόπι μου έχει την προτεραιότητα, γιατί υπήρχε πριν από μένα".

1:19
Και να ποια υπήρξε η μαρτυρία του Ιωάννη, όταν οι Ιουδαίοι έστειλαν ιερείς και Λευίτες από τα Ιεροσόλυμα να τον ρωτήσουν: "Εσύ ποιος είσαι;" Τους ομολόγησε την αλήθεια και δεν την αρνήθηκε. Ομολόγησε, λοιπόν, λέγοντας: "Δεν είμαι εγώ ο Χριστός".

1:26
Τους αποκρίθηκε ο Ιωάννης: "Εγώ βαφτίζω με νερό. Μα ανάμεσά σας βρίσκεται κιόλας εκείνος, τον οποίο εσείς δε γνωρίζετε."


1:29
Την επόμενη μέρα, ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς το μέρος του, και λέει: "Αυτός είναι ο αμνός του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου. Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο είπα: Έρχεται κατόπι μου κάποιος που έχει την προτεραιότητα, γιατί υπήρχε πριν από μένα. Κι εγώ ο ίδιος δεν τον γνώριζα, αλλά με σκοπό να τον φανερώσω στο λαό Ισραήλ ήρθα εγώ βαφτίζοντας στο νερό". Ακόμα ο Ιωάννης έδωσε τη μαρτυρία του λέγοντας: "Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι από τον ουρανό και να μένει πάνω του. Κι εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά εκείνος που μ' έστειλε να βαφτίζω με νερό, εκείνος μου είπε: "Εκείνος, πάνω στον οποίο θα δεις να κατεβαίνει και να μένει το Πνεύμα, εκείνος είναι που βαφτίζει με το Πνεύμα το Άγιο. Κι εγώ έχω δει κι έχω δώσει τη μαρτυρία μου ότι αυτός είναι ο Γιος του Θεού".

O Ιωάννης ο Ευαγγελιστής ΔΕΝ αναφέρεται στην Βάπτιση ως γεγονός, αλλά στην μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή για την Βάπτιση, η οποία όπως φαίνεται προηγήθηκε της μαρτυρίας.
Το «ανάμεσα σας βρίσκεται κιόλας εκείνος τον οποίο δεν γνωρίζετε» αν και δεν είναι 100% σαφής δήλωση ότι προηγήθηκε το Βάπτισμα, εντούτοις αν το συνδυάσουμε και με τα υπόλοιπα Ευαγγέλια που αναφέρουν ότι είναι αυτός που έρχεται μετά από τον Ιωάννη, μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοεί.
Στο κατά Ιωάννη αναφέρει (στιχ. 26) «Εγώ βαπτίζω εν ύδατι. μέσος υμών έστηκεν ον υμείς ουκ οίδατε, ο οπίσω μου ερχόμενος, ου ουκ ειμί εγώ άξιος ινά λύσω αυτού τον ιμάντα του υποδήματος.»
Με το «έστηκεν» που μας αναφέρει, μας παραπέμπει στην σκέψη ότι ήδη έλαβε την εξουσία και στέκεται. Αμέσως μετά επεξηγεί ότι είναι αυτός ο οποίος έρχεται από πίσω του κλπ.

Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο η αναφορά περί του Αμνού του Θεού συνδυάζεται με τα «εκείνος για τον οποίο είπα», «δεν τον γνώριζα» και με την μαρτυρία του για την Βάπτιση. Κατά την ταπεινή μου άποψη σύμφωνα με το κείμενο η προσφώνηση του Ιησού ως Αμνού του Θεού, έπεται της Βάπτισης αν και δεν αποκλείεται να το είπε και πριν, όμως αυτό που αναφέρεται στο κείμενο είναι η μαρτυρία του Ιωάννη και όχι η Βάπτιση του Ιησού. Βέβαια το γεγονός ότι όντας ο Ιωάννης προφήτης του έδινε την δυνατότητα να γνωρίζει ποιος είναι ο Ιησούς δεν αμφισβητείται και αυτό που λέει ο Δαμασκηνός* όταν αναφέρει περί «Αμνού του Θεού», ότι προηγήθηκε της Βάπτισης, δεν συνεπικουρείται και από το κείμενο. Δεν αποκλείεται να το είπε και πριν αλλά στο κείμενο αναφέρεται αυτό που είπε μετά. Όπως και να έχει ο Δαμασκηνός δεν μεταφέρει με ακριβή σειρά όσα έγιναν, αλλά περισσότερο πνευματικά. Χαρακτηριστικά να πω ότι λίγο πιο πάνω στο κείμενο που μας παρέθεσες, «βάζει» στο στόμα του Βαπτιστή πράγματα που δεν είπε αλλά θεολογικώς εννοούσε.

Ζήτημα δεύτερο: Ειπώθηκαν μετά τα «Εγώ μεν σας βαπτίζω με νερό• έρχεται, όμως, ο ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί από τα υποδήματά του• αυτός θα σας βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά•»

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ειπώθηκαν και μετά, γιατί πολύ απλά τα Συνοπτικά Ευαγγέλια, το μόνο που αναφέρουν μετά την Βάπτιση του Ιησού, σε σχέση με τον Ιωάννη είναι ότι ο δεύτερος συνελήφθει. Βέβαια στον Λουκά αναφέρεται η σύλληψη πριν από την Βάπτιση και άρα η Βάπτιση αναφέρεται σαν πληροφορία, που όμως δεν ακολουθεί την ιστορική πορεία των λεγομένων του καθώς δεν είναι δυνατόν να μπόρεσε ο Ιωάννης να βαπτίσει τον Κύριο ενόσω βρίσκονταν στην φυλακή. Συνεπώς μπορεί και να συνέχιζε να λέει το ίδιο πράγμα γιατί και στο κατά Ιωάννη επαναλαμβάνει το ίδιο, όμως μετά την Βάπτιση του Ιησού.

Ζήτημα τρίτο: «τότε γιατί δεν κατέθεσε τη μαρτυρία του αυτή ευθύς εξαρχής στην πιο κατάλληλη ευκαιρία που τού παρουσιάστηκε, όταν δηλαδή προανήγγειλε την έλευση τού Ιησού στους ιερείς και στους Λευίτες;»

Νομίζω η φράση κλειδί γι αυτό το ζήτημα είναι ο στίχος 26 «Τους αποκρίθηκε ο Ιωάννης λέγοντας: “Εγώ βαφτίζω σε νερό. Στο μέσο σας έχει σταθεί αυτός που εσείς δεν ξέρετε»
Το εσείς δεν ξέρετε απευθύνεται στους Φαρισαίους. Δεν ήταν έργο του Ιωάννη να κάνει την πλήρη αποκάλυψη του Ιησού και μάλιστα σε ανθρώπους που προφητικά γνώριζε ότι θα τον εμπόδιζαν όσο μπορούσαν στο έργο Του. Έπρεπε να παραμείνει ανώνυμος για όσο καιρό χρειαζόταν μέχρι να αποκαλυφθεί πλήρως, για να μην προσπαθήσουν πρόωρα οι Φαρισαίοι να Τον σταματήσουν. Εξάλλου αυτό φαίνεται και από την ίδια την ρήση στους μαθητές Του που (Ματ. 16/20) «έδωσε αυστηρή εντολή στους μαθητές του να μην πουν σε κανέναν πως αυτός είναι ο Ιησούς, ο Χριστός.»
Ο Ιωάννης το μόνο που είπε στους Φαρισαίους είναι ότι υπάρχει και έχει ήδη σταθεί, αλλά το έργο της αποκάλυψης του προσώπου στους υπόλοιπους είναι πλέον του ίδιου του Ιησού. Ο Ιωάννης στους οικείους του και κυρίως σε αυτούς που προφητικώς γνώριζε ότι θα Τον ακολουθήσουν, τις επόμενες ημέρες, αφού συναντήθηκε με τους Φαρισαίους, έδειξε ποιος είναι ο Αμνός του Θεού, αφού κατέβηκε από το όρος. Φυσικά δεν ήταν και παρών ο Ιησούς στη συνάντηση του Ιωάννη με τους Φαρισαίους για να τον αποκαλύψει. Αν ήταν παρών δεν ξέρουμε τι θα είχε γίνει, αλλά εφόσον δεν ήταν παρών δεν είναι δυνατόν να γίνει και αναγνώριση. Τι θα τους έλεγε, ότι είναι αυτός τον οποίο βάπτισα τότε και έγινε αυτό και αυτό; Μα τότε ήταν σίγουρο ότι θα προσπαθούσαν να Τον εμποδίσουν πριν να έρθει ο καιρός και πριν να γίνει γνωστό το κήρυγμα Του.

Ζήτημα τέταρτο: Η μετοχή "ερχόμενος" που χρησιμοποιεί ο Βαπτιστής δηλώνει ότι ο Ιησούς ακόμη δεν βαπτίσθηκε και άρα βαπτίσθηκε μεταξύ της συνάντησης του Βαπτιστή με τους Φαρισαίους και της επόμενης μέρας που ξανά εμφανίστηκε.

Η μετοχή αυτή αναφέρεται στο Ιωαν. 1/27 και βρίσκεται μέσα στα πλαίσια της μαρτυρίας του Βαπτιστή στους Φαρισαίους για την εν χρόνω αποστολή του Ιησού γενικά, η οποία σαφώς και δεν έχει ξεκινήσει ακόμη αλλά σε καμία περίπτωση ΔΕΝ αποκλείει την Βάπτιση ως γεγονός προηγηθέν. Ο Ιησούς "έστηκεν" ήδη ανάμεσα τους, δηλαδή προηγήθηκε το Βάπτισμα, γιατί για να μπορεί κάποιος να σταθεί με παρρησία ενώπιον κάποιου άλλου, πρέπει να είναι ισότιμος με αυτόν και ισάξιος. Σύμφωνα και με τον Κολιτσάρα προ της Βαπτίσεως του Ιησού αυτός ζούσε αφανής(Ματ.3/1) και δεν ήταν κάποιος αναγνωρισμένος ραβίνος ή ηγέτης γενικότερα. Αυτός που έρχεται, σαφώς και δηλώνει αναμονή, στην συνάντηση του Βαπτιστή με τους Φαρισαίους, επειδή και το περιεχόμενο της συνάντησης αυτής είναι η εν χρόνω αποστολή του Ιησού η οποία δεν έχει ξεκινήσει επίσημα. Η καταγωγή του Ιησού σε αυτό το σημείο υποδηλώνεται στους Φαρισαίους με το "ος έμπροσθεν μου γέγονεν" και είναι περιληπτική δήλωση για την προτεραιότητα καταγωγής του Ιησού σε σχέση με τον Βαπτιστή που επεξηγείται με το "Αμνός του Θεού" και την μαρτυρία του Ιωάννη για την προηγηθείσα προ της συναντήσεως του Βαπτιστή με τους Φαρισαίους, σε άλλο τόπο πλησίον του Ιορδάνου, Βάπτιση του Ιησού.

Ζήτημα πέμπτο: Που βαπτίσθηκε ο Ιησούς, στον Ιορδάνη ή στην Βηθανία;

Ο Ιησούς βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη πριν την συνάντηση του Βαπτιστή με τους Φαρισαίους στη Βηθανία. Υπάρχει μία τοποθεσία που παραδοσιακά θεωρείται ότι βαπτίσθηκε εκεί ο Ιησούς και μάλιστα υπάρχει και ναός εκεί. Σε αυτή την τοποθεσία που βρίσκεται απέναντι από την Ιεριχώ και ονομάζεται Βηθαβαρά τα νερά του ποταμού είναι πιο προσπελάσιμα και ρηχά. Από εκεί σύμφωνα με την παράδοση πέρασε ο Ιησούς του Ναυή για να πάει στην Ιεριχώ. Σε κάποια αντίγραφα της Καινής Διαθήκης αντί για Βηθανία αναφέρεται Βηθαβαρά. Αλλά αυτά είναι πολύ λιγότερα από όλα τα υπόλοιπα που στον στίχο αυτό αναφέρουν Βηθανία.

Αν ο Ιωάννης βρισκόταν στην Βηθανία, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, γιατί ο Ιησούς βαπτίσθηκε νωρίτερα στον Ιορδάνη και στο μεσοδιάστημα των 40 ημερών, τουλάχιστον, που ο Ιησούς είχε τους πειρασμούς στο όρος, ο Ιωάννης μετακινήθηκε από τον Ιορδάνη προς την Βηθανία και συνέχισε να βαπτίζει εκεί. Εκεί δε, τον συνάντησαν και οι Φαρισαίοι από τα Ιεροσόλυμα και αργότερα, μετά τις 40 μέρες, και ο Ιησούς.

Το ζήτημα ίσως που θα μπορούσε να προκύψει είναι αν ο Βαπτιστής παρέμεινε στον Ιορδάνη στην περιοχή Βηθαβαρά και άρα όχι πολύ μακριά από τον τόπο Βάπτισης του Ιησού.
Αλλά και πάλι δεν δημιουργείται πρόβλημα γιατί όπως είπα πουθενά ΔΕΝ αναφέρεται ούτε υπάρχει χρονικό περιθώριο για την Βάπτιση του Ιησού ως γεγονός αλλά μόνο ως μεταγενέστερη μαρτυρία.

Ο Ιωάννης στο κείμενο του μας λέει «έστηκεν» στον παρακείμενο, σαν κάτι που συνέβη στο παρελθόν αλλά έχει επέκταση και στο παρόν. Ο ερχόμενος είναι αυτός που θα έρθει, δηλαδή στην περίπτωση του Ιησού θα ξεκινήσει το έργο του. Όμως ο Ιωάννης μας αναφέρει και κάτι ακόμη. Το ότι οι Φαρισαίοι ΔΕΝ γνώριζαν τον Ιησού, προφανώς σε αντιδιαστολή με αυτόν, που Τον γνώριζε. Και όπως αναφέρει και πιο κάτω πριν Τον βαπτίσει δεν τον γνώριζε αλλά αφού Τον βάπτισε, Τον γνώρισε. Τι δεν γνώριζε; Ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού. Πότε δεν το γνώριζε; Πριν Τον βαπτίσει.

Μα θα πει κανείς ότι ο Ματθαίος αναφέρει ότι ο Βαπτιστής λίγο πριν βαπτίσει τον Ιησού, του είπε ότι έχει αυτός ανάγκη να βαπτιστεί από τον Ιησού και όχι ο Ιησούς από εκείνον. Αυτό δεν πιστεύω ότι είναι λεπτομέρεια που θα πρέπει να μας σκανδαλίσει, διότι προφητικώς γνώριζε ότι θα έρθει ο βαπτίζων εν πνεύματι, τον οποίο και αναγνώρισε στο πρόσωπο του Ιησού. Απλώς ο Ιωάννης επειδή δεν αφηγείται την Βάπτιση αλλά την μαρτυρία του Βαπτιστή, τοποθετεί ως κύριο αποκαλυπτικό στοιχείο την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος. Συνεπώς δεν υπάρχει καμία διάσταση μεταξύ των δύο, ως προς το αν θα Τον αναγνώριζε πριν Τον βαπτίσει ή ακριβώς μετά, με την εμφάνιση και του Αγίου Πνεύματος.

*Ο Δαμασκηνός που αναφέρεται, δεν είναι ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός αλλά ο Δαμασκηνός Στουδίτης και το κείμενο βρίσκεται σε αυτή την σελίδα.